رشد بیت کوین با هیچ یک از سرمایه گذاری های پررونق قابل مقایسه نیست و اگرچه شاید شما یک شبه میلیونر نشوید (که البته می توانید)، اما چنانچه بتوانید فراز و نشیب های ارز مجازی را پشت سر بگذارید این شانس را خواهید داشت که شاهد رشد فزاینده پولتان باشید. راه های زیادی وجود دارد که اولین بیت کوین خود را به دست آورید.
کیف پول بیت کوین چیست؟
قبل از اینکه بتوانید استخراج بیت کوین را انجام دهید به یک کیف پول بیت کوین نیاز دارید. با داشتن یک کیف پول بیت کوین شما عضوی از بلاک چین بیت کوین خواهید شد و بدین ترتیب می توانید بیت کوین را ارسال و دریافت کنید.
یک راه برای به دست آوردن اولین بیت کوین هایتان این است که درخواست کنید بیت کوین به حسابتان واریز کنند. اگر یکی از دوستان یا اعضای خانواده تان بخواهند برای شما به مناسبت تولد، فارغ التحصیلی یا دیگر مناسبت ها پول بریزند، از آنها بخواهید که به جای دلار یا ریال، آن مبلغ را به صورت بیت کوین برای شما ارسال کنند. اگر صاحب یک کسب و کار آنلاین هستید، می توانید امکان پرداخت توسط بیت کوین را برای مشتریانتان فراهم کنید. بیت پی ابزاری است که به شما چنین امکانی می دهد. برای شروع کار با بیت پی به وب سایت bitpay.com مراجعه کنید. لازم است که یک کیف پول بیت کوین از قبل داشته باشید تا بتوانید آن را به ابزار بیت پی متصل کنید. وب سایت بیت پی شما را در مراحل ساده فعال کردن پرداخت های بیت کوین بر روی وب سایتتان راهنمایی خواهد کرد.
یک راه دیگر برای دریافت اولین بیت کوین این است که از یک صرافی خریداری کنید. صرافی های بسیاری در زمینه بیت کوین وجود دارد که هرکدام مزایا و معایب خودشان را دارند. وب سایت LocalBitCoins.com یک صرافی است که به کاربران حاضر در یک منطقه جغرافیایی امکان می دهد تا یک مکان و زمان را برای ملاقات تعیین کنند تا بتوانند بیت کوین را حضوری معامله کنند. سرویس های Kraken و CoinMama دو صرافی آنلاین هستند که از طریق آنها می توانید بیت کوین را با دلار یا سایر ارزهای ملی خریداری کنید. اگرچه مبادلات امن هستند، اما ممکن است کارمزدهای بسیار بالایی داشته باشند، پس قبل از خرید از کارمزدها مطلع شوید.
ارسال و دریافت بیت کوین چگونه است؟
ارسال و دریافت بیت کوین فرآیندی نسبتا ساده و آسان است. دو راه برای ارسال بیت کوین وجود دارد. یک راه برای زمانی است که در کیف پولتان بیت کوین دارید و دومین راه برای زمانی است که بیت کوین ندارید. در هر صورت، لازم است تا کلید عمومی شخصی را که می خواهید برایش بیت کوین ارسال کنید بدانید. اگر در کیف پولتان بیت کوین دارید، تنها کافی است وارد کیف پولتان شوید و گزینه مربوط به ارسال بیت کوین را از منو انتخاب کنید. سپس از شما خواسته می شود تا مبلغ واریزی را وارد کنید و کلید عمومی شخصی را که می خواهید برایش بیت کوین واریز کنید، وارد کنید. هنگامی که تراکنش انجام شود، بین 10 دقیقه تا یک ساعت طول می کشد تا بلاک چین آن را تأیید کند. هنگامی که تأیید شد، شخص موردنظر ایمیلی حاوی آن بیت کوین ها دریافت خواهد کرد. اگر بیت کوینی در کیف پولتان ندارید، لازم است تا برای تکمیل فرایند ارسال، بیت کوین خریداری کنید.
وارد کیف پولتان شوید و گزینه ارسال بیت کوین را از منو انتخاب کنید. لازم است تا مبلغ و کلید عمومی و اطلاعات پرداخت را که قرار است برای خرید بیت کوین استفاده کنید، وارد کنید. بلاک چین باید هم خرید بیت کوین توسط شما و هم ارسال آن را به شخص دیگر تأیید کند، بنابراین ممکن است پردازش این تراکنش حداکثر تا دو ساعت طول بکشد. به محض اینکه به طور کامل انجام شود، شخص مورد نظر ایمیلی دریافت خواهد کرد مبنی بر اینکه برایش بیت کوین ارسال کرده اید.
پروتکل بیت کوین چگونه کار می کند؟
بیت کوین با فناوری بلاک چین کار می کند؛ بلاک چین در واقع به منظور تسهیل ارزهای رمزپایه ایجاد شد. قبل از پرداختن به جزییات نحوه کار بیت کوین، توضیحی مختصر راجع به بلاک چین خواهیم داشت. لجر سابقه ای است از تراکنش هایی که در یک حساب رخ داده است. برای مثال صورتحساب بانکی و کارت اعتباری شما هر دو لجر محسوب می شوند.
حسابدارها از لجر برای بررسی امور مالی یک شرکت استفاده می کنند. هسته اصلی بلاک چین نیز یک لجر دیجیتال است. این بدان معنی است که بلاک چین در اصل مجموعه ای از تراکنش هایی است که با یکدیگر مرتبط هستند و در یک زنجیره پیوسته قرار دارند. مجموعه تراکنشها در بخش هایی گردآوری شده است که به "بلوک" معروف است. این بلوکها به یک زنجیره متصل هستند که در نتیجه عبارت "زنجیره بلوکی" یا "بلاک چین" را تشکیل می دهند.
تراکنش های بلاک چین
به طور سنتی نرم افزارهای کامپیوتری با مدل سروری اجرا می شوند. این بدان معنی است که هرگاه وارد یک وب سایت می شوید، در واقع به سرور اصلی آن وب سایت متصل می شوید که همه اطلاعات آن را در خود ذخیره کرده است. اگر سرور دچار مشکل شود، وب سایت کار نخواهد کرد. هنگامی که وب سایت به دلیل تعمیرات از دسترس خارج باشد، علتش این است که این کار باید بر روی آن سرور انجام شود. اگر هرکسی آن سرور را هک کند، تمام اطلاعات موجود در آن وب سایت را می تواند به دست آورد. این موضوع مشکل بسیار بزرگی است اگر آن وب سایت حاوی اطلاعات حساس باشد؛ تصور کنید که شخصی سرور اصلی بانک شما را هک می کند و تمام اطلاعات مرتبط با حساب شما را سرقت می کند. اما نحوه کار بلاک چین متفاوت است. به جای آن که نرم افزار به یک سرور مرکزی متصل باشد، بر روی مجموعه ای گره کار می کند.
منظور از گره یا Node در فناوری بلاک چین چیست؟
گره ها کامپیوترهایی واحد هستند که معمولا توسط افراد خصوصی اجرا می شوند. این کامپیوترها بخشی از شبکه هستند و حاوی تمام اطلاعات موجود در بلاک چین هستند. این بدان معنی است که هکر به جای هک کردن یک کامپیوتر، باید بتواند به صورت همزمان به هر یک از گره ها دسترسی داشته باشد. تنها راهی که می توان چنین سامانه ای را هک کرد و به آن نفوذ کرد این است که اپراتور هر یک از گره ها با یکدیگر تبانی کنند. با توجه به اینکه بسیاری بلاک چین ها از جمله بیت کوین بر روی هزاران گره اجرا می شوند، احتمال وقوع چنین سناریویی به شدت ضعیف است. بنابراین، بلاک چین تقریبا برای هکرها غیرقابل نفوذ است.
از آنجا که گره های بسیاری در اجرای بلاک چین دخیل هستند، بنابراین به صورت نرم افزاری منبع-باز است. این یعنی که کدنویسی ها به صورت عمومی موجود است و هر کسی می تواند به آن دسترسی داشته باشد. به علاوه، تمام تراکنش هایی که در این لجر دیجیتال رخ می دهد عمومی شده است تا هر کسی بتواند آن را مشاهده کند؛ اما هویت افرادی که در آن تراکنش ها دخیل هستند ناشناس است.
ماهیت عمومی و منبع-باز بلاک چین به این معنی است که هیچ کسی نمی تواند هیچ یک از اطلاعات را دست کاری کند. برخلاف شرکتهایی همچون انرون که به خاطر حسابداری های غیرقانونی و مرموز که کشف نشده بود تا زمانی که خیلی دیر شده بود و آن شرکت شکست خورد، بلاک چین این احتمال را ناممکن کرده است. این امر نشان دهنده بعضی از مفاهیم ابتدایی در پس بلاک چین است. بلاک چین نرم افزاری غیرمتمرکز و منبع-باز است که هکرها یا خرابکاران به آن دسترسی ندارند. در قسمت پیش رو اطلاعات فنی تری را در مورد نحوه کار آن خواهید خواند.
همان طور که پیشتر گفته شد، مجموعه تراکنش ها در قالب بلوک هایی گردآوری می شوند. هر بلوک مهر زمانی می خورد، مانند روشی که هابر و استورنتا در سال 1991 پیشنهاد کردند تا نشان دهد که اطلاعات موجود در آن بلوک در زمان اعتبارسنجی اش موجود بوده است. از مهر زمانی برای تولید مقدار درهم سازی یا value Hash استفاده می شود که به صورت عمومی منتشر می شود. هش در واقع چکیده ای از مقادیر بسیار زیادی اطلاعات است که در بلاک چین موجود است و هش مقداری الفباعددی است که پیام ورودی را به یک پازل رمزنگاری شده تبدیل می کند. هش به عنوان اثرانگشت دیجیتال نیز شناخته می شود زیرا همچون اثرانگشت هیچ گاه دو مقدار هش باهم مشابه نیستند.
استخراج کنندگان یعنی افرادی که پازل های رمزنگاری شده را در ازای دریافت پاداش حل می کنند، برای حل پازل ایجادشده توسط هش باهم رقابت می کنند. راه حل به دست آمده بخشی از بلوک بعدی می شود و درنتیجه همه بلوک ها را در یک الگوریتم پیوسته به هم متصل می کند. هنگامی که یک کاربر قصد دارد یک تراکنش را در یک بلاک چین انجام دهد، مثلا فرض کنید که جک می خواهد دو بیت کوین را برای جیل ارسال کند، باید این کار را با استفاده از کلید عمومی جیل و کلید خصوصی خودش انجام دهد. این کار باعث می شود که یک مقدار ورودی و یک امضای دیجیتال تولید شود. هنگامی که از امضای دیجیتال برای تأیید تراکنش استفاده شود، این داده ها در یک بلوک قرار می گیرد. این مقدار ورودی به یک مقدار خروجی تبدیل می شود.
از این خروجی برای به دست آوردن کلید عمومی کاربر از کلید خصوصی استفاده می شود؛ سپس کلید عمومی از یک الگوریتم استفاده می کند تا خودش را از طریق یک تابع درهم سازی به یک مقدار منحصربه فرد تبدیل کند و در نتیجه آدرس عمومی کاربر ارسال کننده را تولید می کند که در گره های بلاک چین قابل مشاهده است. پس از آن با حل کردن تابع رمزنگاری شده که توسط هش ایجاد شده است، این بلوک برای اعتبار سنجی به گروه ها ارسال می شود. این فرآیند اعتبار سنجی اطمینان حاصل می کند که تراکنش های موجود در آن بلوک انجام شده است.
وقتی که این بلوک تأیید شد، بخشی از بلاک چین می شود. در نتیجه بلوک هایی که اعتبار سنجی شده اند به آن متصل می شوند و باعث می شود که بازگشت به عقب و تغییر اطلاعات در آن بلوک که حاوی تراکنش جک و جیل است غیرممکن شود. آنگاه جیل یک ایمیل دریافت می کند مبنی بر این که جک برای او دو بیت کوین ارسال کرده است و مالکیت آن دو بیت کوین به او منتقل شده است. پردازش این تراکنش ممکن است تا یک ساعت یا بیشتر به طول بیانجامد، اما مزیت آن امنیت بسیار بالای آن است که بخشی لاینفک از پروتکل های بلاک چین است.
تراکنش های بیت کوین
نمودار زیر نحوه کار پروتکل بیت کوین را نشان میدهد که در مقاله سفید ساتوشی ناکاموتو ارائه شده است.
همان طور که نمودار نشان می دهد، هنگامی که یک نفر قصد دارد یک تراکنش بیت کوینی را آغاز کند، کلید عمومی او در راهکاری که از بلوک قبل به دست آمده است اعمال می شود تا یک هش جدید ساخته شود که باید حل شود تا آن تراکنش تأیید شود. امضای دیجیتال یا همان کلید خصوصی به دست آمده از تراکنش قبلی که از هش بلوک قبلی به دست آمد، به عنوان بخشی از فرآیند اعتبارسنجی استفاده می شود. هنگامی که شخص دیگر بخواهد تراکنشی انجام دهد، کلید عمومی آن شخص با راهکار به دست آمده از بلوک قبلی ترکیب می شود تا یک هش جدید ایجاد شود. کلید خصوصی شخص قبلی استفاده می شود تا فرآیند دیجیتال جدیدی ایجاد شود که مجددا برای تراکنش بعدی استفاده می شود. از آنجا که همه تراکنش ها به هم متصل هستند، نمی توان هیچیک از اطلاعات را تغییر داد مگر آن که به عقب بازگردیم و تمام تراکنش هایی را که قبل از آن در بلاک چین انجام شده است تغییر دهیم.
تراکنش های استخراج بیت کوین استخراج یعنی فرآیندی که طی آن ارز مجازی، همچون بیت کوین، تولید و به مخزن فعلی اضافه می شود. از گره ها در شبکه بلاک چین برای ایجاد پازل رمزنگاری شده هش استفاده می شود که باید حل شود تا یک تراکنش تأييد شود؛ استخراج کنندگان بر سر حل کردن این پازل با یکدیگر رقابت می کنند. هرکسی که زودتر این پازل را حل کند یک پاداش دریافت می کند که معمولا مبلغی معین از این ارز مجازی است. وقتی که پازل حل می شود، هش مجددا به پیام ورودی تبدیل می شود که به عنوان بخشی از بلاک چین، به صورت عمومی قابل مشاهده است. این فرآیند امکان می دهد تا بلوکها تأیید شوند.