شهادت، واژه‌ای است آشنا برای شیعه؛ واژه‌ای که با خون نوشته شد و با اشک، معنا گرفت. در میان گل‌های به خون نشسته‌ی بوستان امامت، امام محمد تقی علیه‌السلام، جوان‌ترین ستاره‌ای است که در اوج شکوفایی، با زهر کینه خاموش شد. او که «جوادالائمه» خوانده شد، بخشنده ترین مظهر رحمت در میان امواج سختی‌ها بود. نهمین پیشوای ما، نه با شمشیر، که با صبر و سکوت، تاریخ را به زانو درآورد. در این مقاله از سلام دنیا، با دلنوشته‌هایی از عمق جان، به حریم مظلومیت او نزدیک می‌شویم؛ شاید قطره‌ای از دریای اندوه شیعه را بتوان با واژه‌ها توصیف کرد. با ما همراه باشید تا گلچینی از زیباترین دلنوشته برای شهادت امام جواد الائمه با جملات زیبا بخوانید.
دلنوشته برای امام جواد زیبا
ای باب‌الحوائج، یا جوادالائمه!
تو بهار نهم امامت بودی، اما پیش از آن‌که 25 گل در باغ عمرت شکوفا شود، به دست کینه‌توزان شهید گشتی.
کاظمین آغوش گشود تا جوان‌ترین ستاره امامت را از خاک تا افلاک بدرقه کند.
شهادت مظلومانه‌ات بر همه شیعیان تسلیت باد.
////////////////////////////////////////////////
شد عطش غالب و از تو جگری باقی نیست،
بدنت آب شد و از تو اثری باقی نیست.
هی نفس می‌زدی و تشنه زمین می‌خوردی،
از تو، ای جان رضا، بال و پری باقی نیست.
شهادت امام جواد (ع) تسلیت باد.
////////////////////////////////////////////////
سلام بر امام جواد (ع) که «جود» قطره‌ای بود در پیشانی بلندش،
«علم» غنچه‌ای از گلستان وجودش،
و «حلم» گوهری از گنجینه فضایلش.
شهادت نهمین امام شیعیان تسلیت باد.
////////////////////////////////////////////////
حتما بخوانید: شهادت امام جواد چه روزی است
////////////////////////////////////////////////
متن دلنوشته خاص برای شهادت امام جواد
در دل تاریک مدینه، ناله‌ای بی‌صدا بالا رفت؛ ناله‌ی پنهانی‌ترین امام، جوان‌ترین شهید از تبار عصمت. امامی که هنوز جوانی‌اش نگذشته، دل‌های عاشقان را پیر غم کرد. جوادالائمه، آن گنج پنهان الهی، در سکوتی تلخ، به دست نامحرمانی که از نور می‌گریختند، به شهادت رسید. چه دشوار است فهمیدن اندوه کودکی که در آغوش رسالت بزرگ شد، اما به‌جای نوازش، زهر جفا نصیبش گشت. در حیاط خانه‌ای که باید بوی نبوت بپیچد، بوی خیانت پیچید. آه از دلی که جز پروردگار، کسی را هم‌درد نداشت. امام من، ای شمع ساکت شب‌های تاریک، دل هنوز برایت می‌سوزد، گرچه قرن‌ها از غروبت گذشته باشد.
////////////////////////////////////////////////
امام من! نامت محمد بود و لقب‌ات، جواد؛ یعنی بخشنده‌ای از سلاله‌ی نور. اما چه تلخ است که این بخشندگی، در برابر قساوت دشمنان، جز زهر جفا نصیب نیاورد. تو که در کودکی، بار امامت را بر دوش کشیدی، چگونه غروب عمرت با زهر ستم همراه شد؟ مدینه هنوز از آن روز، شرمگین است؛ از آن لحظه که خانه‌ات را با آتش غربت شعله‌ور کردند. تو مظلوم زیستی، مظلوم‌تر رفتی، و دلت در انتظار یاری از کوفه تا به امروز می‌تپد. شهادتت نه فقط زخمی بر دل شیعه، که سندی است بر مظلومیت خاندان پیامبر. جوادالائمه! ای جوان‌ترین آینه‌ی عصمت، دل ما برای تو، هر سال تازه می‌سوزد، همچون شمعی در محراب غربت.
////////////////////////////////////////////////
دیوارهای خانه‌ات، هنوز از آن شب زمزمه دارند، شب رفتنت، شب زهر و غربت. صدایی از عمق جان به گوش می‌رسد: "اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد..." اما به جای اجابت، زهر در گلویت می‌چکد. چه دردی بالاتر از اینکه در اوج جوانی، در میان دیوارهایی که باید مأمن اهل بیت باشد، بی‌صدا پرپر شوی؟ تو پدری شدی برای یتیمان علم و معرفت، در حالی که کودکی در دلت خانه داشت. ای جواد دل‌ها، ای آینه‌ی روشن عدالت، گمان نمی‌کردیم عطر امامت چنین زود از دشت مدینه برچیده شود. ما هنوز در این کوچه‌های غم، دنبالت می‌گردیم، شاید ردپایی از صداقتت بیابیم تا مرهمی باشد بر زخم‌های دل‌مان.
دلنوشته زیبا برای شهادت امام محمد تقی (ع)
مدینه، خفته در ظهر غربت، نخل‌ها مات‌اند و خاک، از داغی دیگر می‌لرزد. گام‌های کوتاهت هنوز در کوچه‌ها جاری‌ست، ای امامی که در کودکی، کوه دانایی بودی و در جوانی، شمع شهادت. تو را زهر کین از پا نینداخت، این دل‌های مرده‌ی اطراف تو بود که جان گرفت. با قامت خمیده از علم، با لبانی عطشان از حق، رفتی بی‌آن‌که شمشیری کشیده باشی. اما تیغ مظلومیتت، قلب تاریخ را شکافت و خونت، تا ابد، شرم بر پیشانی قاتلان نوشت.
////////////////////////////////////////////////
تو هنوز جوان بودی، وقتی پیری تاریخ از بغض تو گریست. در چشمانت خورشید می‌تابید، اما روزگار، زهرش را بر لبانت پاشید. جوادالائمه، ای پیشوای خموشِ عدالت، لبخندت آرام بود، اما قلبت، زخمی کهنه از روزگار. تو گمنام‌تر از آنی که شایسته‌ی نام بزرگی‌ات بودی. چه‌قدر تلخ است، وقتی خورشید را در خانه پنهان کنند، و چراغ خاموش شهادتت را، بی‌صدا خاموش‌تر کنند.
////////////////////////////////////////////////
امام جواد من! سکوتت بلندتر از هر فریادی بود. حتی وقتی در حصار قصر و خنجر و زهر، بی‌یاور مانده بودی، وقار امامت از نگاهت بیرون نمی‌رفت. چه بی‌صدا پر کشیدی، گویی نمی‌خواستی حتی دشمن، صدای ناله‌ات را بشنود. شهادتت، نه فقط پایان زندگی یک امام، که آغاز بغضی همیشگی در دل عاشقان بود. هنوز بعد از قرن‌ها، وقتی نامت را می‌برم، بغض راه گلویم را می‌گیرد، گویی تازه امروز پر کشیدی.
////////////////////////////////////////////////
حتما بخوانید: متن نوحه برای شهادت امام جواد
تاریخ، در صفحاتش هزاران نام ثبت کرده، اما هیچ‌کدام چون "محمد بن علی" این‌گونه مظلومانه در دل‌ها زنده نمانده‌اند. کتاب زندگیت، پر بود از علم، مهربانی، و صبری فراتر از طاقت بشر. اما سطر آخرش، با زهر نوشته شد؛ تلخ، آرام، و غریب. ای امام جواد! ما از تو فقط روایت غربت شنیده‌ایم، نه هیاهوی انتقام، نه شمشیر و نیزه. همین مظلومیت است که دل‌ها را می‌لرزاند، و اشک را بی‌اختیار جاری می‌کند، هر بار که به یادت می‌افتیم.
////////////////////////////////////////////////
عکس نوشته زیبا برای شهادت امام جواد الائمه
////////////////////////////////////////////////
////////////////////////////////////////////////
////////////////////////////////////////////////
////////////////////////////////////////////////
////////////////////////////////////////////////
////////////////////////////////////////////////
////////////////////////////////////////////////
سخن آخر
و اینک، پس از عبور از کوچه‌های غم، دلنوشته‌ها به سکوت می‌رسند؛ سکوتی آمیخته با اشک، با آه، با حسرتی دیرینه. شهادت امام جواد علیه‌السلام، فقط واقعه‌ای تاریخی نیست، بلکه زخمی باز است در سینه عاشقان حقیقت. او که با علم، قلب‌ها را روشن کرد و با حلم، جان‌ها را آرام؛ در غربت، خاموش شد بی‌آن‌که فریاد مظلومیتش شنیده شود. یادش، نه در قاب تصویر، که در عمق ایمان ماست؛ و نامش، نه فقط بر کتیبه‌های سنگی، که بر قلب‌های شکسته شیعه حک شده است. باشد که این دلنوشته‌ها، نوری باشند بر راه دلدادگان، تا امام جوان‌شان را بهتر بشناسند و غربتش را همواره به یاد داشته باشند.
مطالب مرتبط:
دلنوشته برای پدر آسمانی و شهید
دیدگاه ها