شعر در مورد دوست از شاعران بزرگ؛ شعر در وصف دوست کوتاه و زیبا

شعر همواره یکی از تاثیرگذارترین و زیباترین اشکال بیان احساسات انسانی بوده است. شاعران با قلم خود توانسته‌اند عواطف و تجربیات انسان‌ها را به صورت زیبا و هنری به تصویر بکشند. یکی از موضوعات همیشگی و پرطرفدار در شعرها، «دوستی» است. دوستی به‌عنوان یکی از گران‌بهاترین و ارزشمندترین روابط انسانی، همواره در اشعار مختلف از دیرباز تا کنون مورد توجه شاعران قرار گرفته است. در این مطلب سلام دنیا، به بررسی برخی از اشعار معروف در مورد وصف دوست وو گلچینی از زیباترین شعر در مورد دوست از شاعران بزرگ می‌پردازیم و تلاش می‌کنیم تا به‌وسیله این اشعار، مفاهیم عمیق و انسانی دوستی را بهتر درک کنیم.

شعر در مورد دوست از حافظ

آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است

با دوستان مروت با دشمنان مدارا

در کوی نیک نامی ما را گذر ندادند

گر تو نمی‌پسندی تغییر کن قضا را

////////////////////////////////////////

خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

چون کوی دوست هست به صحرا چه حاجت است

جانا به حاجتی که تو را هست با خدا

کآخر دمی بپرس که ما را چه حاجت است

ای پادشاه حسن خدا را بسوختیم

آخر سؤال کن که گدا را چه حاجت است

////////////////////////////////////////

---

حتما بخوانید: شعر در مورد سفر از حافظ

---

////////////////////////////////////////

ای دوست دل از جفای دشمن درکش

با روی نکو شراب روشن درکش

////////////////////////////////////////

آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

آورد حرز جان ز خط مشکبار دوست

////////////////////////////////////////

رازی که بر غیر نگفتیم و نگوییم

با دوست بگوییم که او محرم راز است

////////////////////////////////////////

دلا طمع مبر از لطف بی‌نهایت دوست

چو لاف عشق زدی سر بباز چابک و چست

////////////////////////////////////////

ای صبا گر بگذری بر کوی مهرافشان دوست
یار ما را گو سلامی، دل همیشه یاد اوست

////////////////////////////////////////

خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

چون کوی دوست هست به صحرا چه حاجت است

//////////////////////////////

سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

که هر چه بر سر ما می‌رود ارادت اوست

////////////////////////////////////////

دارم امید عاطفتی از جناب دوست

کردم جنایتی و امیدم به عفو اوست

////////////////////////////////////////

شعر در مورد دوست از هوشنگ ابتهاج

ای دوست شاد باش که شادی سزای توست

این گنج، مُزدِ طاقت رنج‌آزمای توست

صبح امید و پرتو دیدار و بزم مهر

ای دل بیا که این همه اجر وفای توست

این بادِ خوش‌نفس به مُراد تو می‌وزد

رقص درخت و عشوی گُل در هوای توست

شب را چه زهره کز سر کوی تو بگذرد؟

کان آفتاب سایه‌شکن در سرای توست

خوش می‌برَد تو را به سرچشمه‌ی مُراد

این جست‌و‌جو که در قدمِ رهگشای توست

ای بلبل حزین که تپیدی به خون خویش

یاد تو خوش که خنده‌ی گل خون‌بهای توست

دیدی دلا که خون تو آخر هدر نشد

کاین رنگ و بوی گل همه از نافه‌های توست

پنهان شدی چو خنده در این کوهسار و باز

هر سو گذار قافله‌های صدای توست

از آفتاب گرمی دست تو می‌چشم

برخیز کاین بهار گل‌افشان برای توست

با جان «سایه» گرچه در آمیختی چو غم

ای دوست شاد باش که شادی سزای توست

شعر در مورد دوست از مولانا

مکن ای دوست غریبم سر سودای تو دارم

من و بالای مناره که تمنای تو دارم

ز تو سرمست و خمارم خبر از خویش ندارم

سر خود نیز نخارم که تقاضای تو دارم

دل من روشن و مقبل ز چه شد با تو بگویم

که در این آینه دل رخ زیبای تو دارم

مکن ای دوست ملامت بنگر روز قیامت

همه موجم همه جوشم در دریای تو دارم

///////////////////////////////////////////

---

حتما بخوانید: شعر در وصف خدا از شاعران بزرگ

---

///////////////////////////////////////////

تا نقش خیال دوست با ماست

ما را همه عمر خود تماشاست

آنجا که وصال دوستانست

والله که میان خانه صحراست

////////////////////////////////////////

بر عاشقان فریضه بود جست و جوی دوست

بر روی و سر چو سیل دوان تا بجوی دوست

خود اوست جمله طالب و ما همچو سایه ها

ای گفت و گوی ما همگی گفت و گوی دوست

گاهی به جوی دوست چو آب روان خوشیم

گاهی چو آب حبس شدم در سبوی دوست

گه چون حویج دیگ بجوشیم و او به فکر

کفگیر می زند که چنینست خوی دوست

بر گوش ما نهاده دهان او به دمدمه

تا جان ما بگیرد یک باره بوی دوست

چون جان جان وی آمد از وی گزیر نیست

من در جهان ندیدم یک جان عدوی دوست

بگدازدت ز ناز و چو مویت کند ضعیف

ندهی به هر دو عالم یکتای موی دوست

شعر دوست مولانا کوتاه

یاقوت زکات دوست ما راست

درویش خورد زر غنی را

آن مریم دردمند یابد

تازه رطب تر جنی را

///////////////////////////

ی عقل چو سایه پیت ای دوست دوانیم

کان روی چو خورشید تو نبود دگری را

خورشید همه روز بدان تیغ گزارد

تا زخم زند هر طرفی بی‌سپری را

/////////////////////////////

چشمی دارم همه پر از صورت دوست

با دیده مرا خوش ست چون دوست در اوست

از دیده دوست فرق کردن نه نکوست

یا دوست به جای دیده یا دیده خود اوست

//////////////////////////////////

بشنو نوای نای کز آن نفخه بانواست

درکش شراب لعل که غم در کشاکش است

امروز غیر توبه نبینی شکسته‌ای

امروز زلف دوست بود کان مشوش است

//////////////////////////////////////

---

حتما بخوانید: اشعار عاشقانه مولانا

---

//////////////////////////////////////

دل را ز غم بروب که خانه خیال او است

زیرا خیال آن بت عیار نازک است

روزی بتافت سایه گل بر خیال دوست

بر دوست کار کرد که این کار نازکست

////////////////////////

تو را ای دوست چون من یار غارم

سری در غار کن کاین غار چونست

که تا بینم تو را جان برفشانم

نمایم خلق را نظار چونست

شعر در مورد دوست از سعدی

دوست مشمار آن که در نعمت زند
لاف یاری و برادر خواندگی

دوست آن دانم که گیرد دست دوست
در پریشان حالی و درماندگی

////////////////////////////////////////////

گرت جهان دوست است دشمن خویشی
دشمن تو دوست است، دوست تو دشمن

////////////////////////////////////////////

دوست مشمار آن که در نعمت زند
لاف یاری و برادر خواندگی
دوست آن دانم که گیرد دست دوست
در پریشان حالی و درماندگی

////////////////////////////////////////////

بتا هلاک شود دوست در محبت دوست
که زندگانی او در هلاک بودن اوست
مرا جفا و وفای تو پیش یک سان است
که هر چه دوست پسندد به جای دوست نکوست
مرا و عشق تو گیتی به یک شکم زاده‌ست
دو روح در بدنی چون دو مغز در یک پوست
هر آنچه بر سر آزادگان رود زیباست
علی‌ الخصوص که از دست یار زیبا خوست
دلم ز دست به در برد سروبالایی
خلاف عادت آن سروها که بر لب جوست
به خواب دوش چنان دیدمی که زلفینش
گرفته بودم و دستم هنوز غالیه‌ بوست
چو گوی در همه عالم به جان بگردیدم
ز دست عشقش و چوگان هنوز در پی گوست
جماعتی به همین آب چشم بیرونی
نظر کنند و ندانند کآتشم در توست
ز دوست هر که تو بینی مراد خود خواهد
مراد خاطر سعدی مراد خاطر اوست

شعر در مورد دوست از شهریار

انعکاسی است بر آن گردش چشم آبی
از جمال و عظمت چون افق دریایی
دست با دوست در آغوش نه حد من و تست
منم و حسرت بوسیدن خاک پایی

/////////////////////////////////////////////////

یاد آن که جز به روی منش دیده وانبود
وان سست عهد جز سری از ماسوا نبود
امروز در میانه کدورت نهاده پای
آن روز در میان من و دوست جانبود
کس دل نمی دهد به حبیبی که بی وفاست
اول حبیب من به خدا بی وفا نبود

/////////////////////////////////////////////////

نالد به حال زار من امشب سه تار من
این مایه تسلی شب های تار من
ای دل ز دوستان وفادار روزگار
جز ساز من نبود کسی سازگار من

/////////////////////////////////////////////////

برداشت پرده شمعم و پروانه پرگرفت
بازار شوق پردگیان باز درگرفت
شمع طرب شکفت در آغوش اشک و آه
ابری به هم برآمد و ماهی به برگرفت
زین خوشترت کجا خبری در زند که دوست
سر بی خبر به ما زد و از ما خبر گرفت

/////////////////////////////////////////////////

کنون که فتنه فرا رفت و فرصتست ای دوست
بیا که نوبت انس است و الفتست ای دوست
دلم به حال گل و سرو و لاله می سوزد
ز بسکه باغ طبیعت پرآفتست ای دوست
مگر تاسفی از رفتگان نخواهی داشت
بیا که صحبت یاران غنیمتست ای دوست
عزیز دار محبت که خارزار جهان
گرش گلی است همانا محبتست ای دوست

---

حتما بخوانید: متن خداحافظی از دوستان برای مهاجرت خودم

---

شعر دوست سهراب سپهری

خانه دوست کجاست؟
در فلق بود که پرسید سوار
آسمان مکثی کرد
رهگذر شاخه نوری که به لب داشت
به تاریکی شن ها بخشید و به انگشت
نشان داد سپیداری و گفت
نرسیده به درخت
کوچه باغی است که از خواب خدا
سبز تر است
و در آن عشق به اندازه پرهای صداقت آبی است
میروی تا ته آن کوچه
که از پشت بلوغ سر به در می آرد
پس به سمت گل تنهایی می پیچی
دو قدم مانده به گل
پای فواره جاوید اساطیر زمین می مانی
و تو را ترسی شفاف فرا می گیرد
در صمیمیت سیال فضا، خش‌خشی می‌شنوی:
کودکی می بینی
رفته از کاج بلندی بالا
جوجه بردارد از لانه نور
و از او می پرسی
خانه دوست کجاست؟

/////////////////////////////////////////////////

یادش به خیر، روزهایی که دست در دست هم

از کنار دریاچه‌ها می‌گذشتیم.

دوستی تنها بود و آسمان پر از پرندگان.

آن زمان‌ها که هیچ چیزی نبود جز یک دل صاف،

و این زمین که مثل یک دوست نزدیک در کنار ما می‌خندید

/////////////////////////////////////////////////

ما دو نفر در زندگی،

پایه‌های یک درخت همیشه سبزیم،

یادهای برگی از دوستی در باد

ما را به هم می‌رساند. 

/////////////////////////////////////////////////

دوستی،

فقط یک دست دادن نیست.

دوستی همان گفتگوی نیکوست

و همان سکوتی که در کنار یکدیگر،

در دل شب می‌سازیم.

شعر شاملو در مورد دوست

دوستی خاطره سازه

دَرِش بر همه بازه

درمون ِ بی کسی هاسُ

واسه تنهایی یه سازه

سازی که صداشُ با عشق

به دل ِ عاشق میبازه

/////////////////////////////////////////////////

هم دانه امید به خرمن ماند
هم باغ و سرای بی تو و من ماند
سیم و زر خویش از درمی تا بجوی
با دوست بخور گر نه بدشمن ماند

/////////////////////////////////////////////////

به همان قدر

که چشم تو پر از زیبایی است

بی تو دنیای من

ای دوست پر از تنهایی است

/////////////////////////////////////////////////

---

حتما بخوانید: شعر و جملات عاشقانه شاملو

---

/////////////////////////////////////////////////

دوست

مانند ستاره ای است

که چشمک می زند و می درخشد

یا شبیه اقیانوسی

که به آرامی جریان دارد

/////////////////////////////////////////////////

دوستی داشته باش

به استواری

فریادهای شب خیز تندر

بر سر عالم خاموش تاریکی

/////////////////////////////////////////////////

تنها گنجی

که جستجو کردن آن

به زحمتش می ارزد !

دوست واقعیست

و تو بهترین گنجی . . .

شعر در وصف دوست وفادار

بازیچه‌ی دست روزگار نیستم

من بند وفادارِ تو هستم، ای دوست

هر چند که در دوراهی‌ها گم شدم

این راهی که می‌روم، تو همراهمی، ای دوست

////////////////////////////////////////////////

دوست وفادار، در دل شب مثل ماه است

نمی‌سوزد و نمی‌میرسد، بلکه همیشه می‌تابد

هر کجا که برف باشد، هر کجا که باران باشد

او همچنان می‌درخشد و وفاداری‌اش باقی است. 

/////////////////////////////////////////////////

دوست وفادار از دل خود می‌داند

که در دل تو جایی برایش هست

نمی‌پرسد و نمی‌خواهد دلیل

او وفادار است، همیشه، در هر زمان و مکان 

/////////////////////////////////////////////////

دوستی که وفادار باشد، مثل باغ است

که در هر فصل، گل‌های تازه می‌دهد

از درخت‌هایش میوه می‌چینیم

و در کنار او همیشه زندگی رنگین است. 

/////////////////////////////////////////////////

دوست وفادار همچو کوه است بلند

با هر غم و شادی، همیشه کنار ما بند

در هر راهی که سختی‌ها پیش آید

دست یاری می‌دهد، در دل بی‌پایان امید

نه از سر طمع، که از دل و جان

همراه است و یار، در هر موقع و مکان

در تاریکی‌ها، چراغی روشن است

دوست وفادار همیشه با دل پر از حرمت است

با یک نگاه، حرف‌ها را می‌فهمد

غصه‌ها را کم می‌کند، غم‌ها را می‌راند

در کنار هم بودن، هدیه‌ای بی‌نظیر

دوست وفادار، تاج سر و جان دلگیر

اگر همیشه، همراهی باشد وفادار

هیچگاه تنها نمی‌شویم در این دنیای بیدار

/////////////////////////////////////////////////

وفاداری دوست، هدیه‌ای از بهشت

در هر تاریکی، نوریست که روشنی بخش

در دل‌های سرد، گرمایی از مهر

دوست وفادار، همیشه به یاد ما و هم‌پیمان

/////////////////////////////////////////////////

اگر در دل شب، تنها و غمگین باشی

دوست وفادار، از دور دست می‌سازد

نور امیدی، در دل تاریکی‌های شب

و از دل تنهایی، ستاره‌ای می‌سازد

/////////////////////////////////////////////////

دوست وفادار، در هر زمان و هر مکان

نه با وعده‌های پوچ، بلکه با دل و جان

در هر زمستان سرد، بهاری از مهر است

با او بودن، بهشت زمین است

سخن آخر

در پایان، می‌توان گفت که شعر در توصیف دوستی همواره از قدرت و زیبایی خاصی برخوردار بوده است. از دیروز تا امروز، شاعران با کلمات خود، نقش دوستی را در زندگی انسان‌ها برجسته کرده‌اند و نشان داده‌اند که این رابطه نه تنها پایه‌گذار محبت و همبستگی است، بلکه باعث رشد و تکامل روحی افراد نیز می‌شود. دوستی، همچنان که در اشعار مختلف به‌وضوح دیده می‌شود، یک گنجینه بی‌پایان از محبت، وفاداری و پشتیبانی است که در سخت‌ترین لحظات زندگی، انسان‌ها را تنها نمی‌گذارد. با این نگاه، شعر در واقع پلی است برای درک عمیق‌تر ارزش‌های انسانی چون دوست و دوستی، که در هر دوره‌ای از زمان، همواره حقیقتی ثابت و جاودانه باقی خواهد ماند.

---

مطالب مرتبط:

جملات انگیزشی سفر

بیوگرافی در مورد خدا با جملات خاص

متن تبریک تولد دوست صمیمی و رفیق فابریک