برخی از تغییرات سینه ممکن است علائم اولیه سرطان سینه باشد. دانستن اینکه این تغییرات به چه شکلی هستند و چه احساسی ایجاد می کنند، می تواند به افراد کمک کند تا هر چه سریع تر به درمان صحیح دسترسی پیدا کنند.
شناخت قسمت های مختلف سینه و عملکرد آنها می تواند به اشخاص کمک کند تا از هر گونه تغییر و غیر طبیعی بودن آگاهی داشته باشند. این مقاله علائم اولیه هشدار دهنده سرطان سینه، کسانی که ممکن است در معرض این خطر باشند، و اگر افراد یکی یا بیش از یکی از این علائم را تشخیص دادند باید چه اقداماتی انجام دهند را مورد بررسی قرار می دهد.
علائم اولیه هشدار دهنده سرطان سینه
هنگامی که بیشتر افراد به تشخیص سرطان سینه فکر می کنند، آنها وجود توده در سینه را تصور می کنند. این یک علامت هشدار احتمالی است، اما تنها عامل نیست. همچنین ممکن است اولین عامل سرطان پستان نباشد.
برخی از علائم اولیه رایج سرطان پستان عبارتند از:
- توده هایی در داخل سینه یا زیربغل
- تغییر در شکل و اندازه سینه ها
- درد در ناحیه خاصی که تسکین نمی یابد
- رگ های برجسته بر روی سطح پستان
- ترشح در نوک پستان که به طور ناگهانی آغاز می شود.
- زخم یا جوش بر روی نوک سینه
- تورم، قرمزی یا تیرگی سینه
- تو رفتگی پوست سینه
- تو رفتگی نوک پستان یا سایر قسمت های سینه
گفته می شود که همه این تغییرات اغلب نشانه ای از غده های خوش خیم است. آنها لزوما به معنای ابتلا به سرطان نیستند. با این وجود، اگر شخصی متوجه این تغییرات شد، جهت اطمینان باید به پزشک مراجعه کند. انواع مختلفی از سرطان پستان وجود دارد و آنها به روش های مختلفی می توانند بر افراد تأثیر بگذارند.
علائم خاص سرطان التهابی پستان
این نوعی نادر، اما تهاجی از سرطان سینه است که می تواند متفاوت از سایر سرطان ها ظاهر شود.
علائم سرطان التهابی پستان شامل:
- تورم
- قرمزی
- ظاهری صورتی، بنفش مایل به قرمزی یا کبودی
- پوست شیار دار یا حفره حفره
- در بعضی موارد تومور قابل لمس است
- افزایش سریع اندازه سینه
- سنگینی و حساسیت در سینه
- احساس سوزش
- تو رفتگی نوک غدد لنفاوی متورم شده در ناحیه ترقوه یا زیربغل
سرطان التهابی پستان در سنین جوانی بیش از سایر انواع سرطان بروز می کند. پزشکان گاهی اوقات آن را اشتباه تشخیص می دهند؛ زیرا می تواند نشان دهنده یک عفونت، تروما یا مشکل دیگری باشد.
آیا سرطان است؟
همان علائم هشدار دهنده ای که همراه با سرطان رخ می دهد، می تواند نشانگر سایر بیماری های خوش خیم نیز باشد. بنابراین مهم است که بدانیم کدام علائم ممکن است وجود سرطان را نشان دهد و کدام نشان دهنده سرطان نیست.
وجود توده
داشتن سینه های برآمده پدیده ای غیر طبیعی نیست، زیرا بافت پستان غالبا توده ای از بافت است. توده و برآمدگی می تواند بسیار متفاوت باشد و همیشه نشان دهنده سرطان نیست. به ویژه اگر در هر دو سینه به طور یکسان حس شوند. با این وجود، شخص در صورت مشاهده علائم زیر باید به پزشک مراجعه کند:
- تغییر در بافت سینه که در اثر چرخه قاعدگی نیست.
- توده ای سفت تر که نسبت به بقیه سینه متفاوت است.
- توده ای که در سینه دیگر وجود ندارد.
علائم توده های سرطانی:
- معمولا کناره ها نابرابر دارند
- معمولا بدون درد هستند
- معمولا سفت هستند
با این وجود، توده می تواند نرم، گرد و لطیف باشد. افراد هنگام نگرانی از وجود توده جدید، باید به دنبال مشاوره پزشکی باشند. با این وجود، ممکن است اصلا توده ای وجود نداشته باشد و یا توده ممکن است برای احساس کردن بسیار کوچک باشد. در حقیقت، یک ماموگرافی یا نوع دیگری از روش های تصویربرداری می تواند اولین نشانه از داشتن توده را تشخیص دهد. اگر ماموگرافی وجود یک توده را نشان دهد، پزشک ممکن است آزمایشات دیگری را انجام دهد (مانند سونوگرافی یا بافت برداری) تا وجود آن را تأیید کند.
شرایط خوش خیمی که می تواند نشانه ای از وجود توده یا برآمدگی باشد، عبارتند از:
- کیست
- فیبروآدنوم
- کلسیفیکاسیون پستانی
- ورم پستان
فیبروآدنوم از بافت غده ای یا پیوندی تشکیل شده است. آنها بسیار شایع بوده و سرطانی نیستند. بیشتر انواع آن خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش نمی دهند. فیبروآدنوم می تواند تا یک اینچ قطر داشته باشد و احساس صافی و لاستیک مانند داشته باشد. آنها همچنین می توانند در زیر پوست حرکت کنند. در این مقاله، در مورد فیبروآدنوم در سینه اطلاعات بیشتری کسب کنید.
ترشح نوک پستان
ترشح نوک پستان می تواند در اثر عوامل زیر رخ دهد:
- فشردن سینه ها
- یک عفونت
اگر شخص علائم زیر را داشته باشد، باید به پزشک مراجعه کند
- ترشحی که بدون فشار دادن سینه اتفاق می افتد
- ترشح فقط در یک سینه اتفاق بیافتد نه در هر دو
- ترشحی که با خون همراه است
چه ترشحات مربوط به سرطان باشد یا خیر، ممکن است به درمان نیاز داشته باشد.
تغییرات طبیعی پستان
تغییرات هورمونی می توانند در مراحل مختلف زندگی رخ دهد و اینها می تواند منجر به ایجاد توده، تغییر شکل و سایر تغییرات شود که ناشی از سرطان نیست. به عنوان مثال، بلوغ، بارداری و یائسگی به دلیل تغییر در سطح هورمون های استروژن و پروژسترون در بدن ممکن است باعث ایجاد تغییر در پستان شوند.
عوامل خطر سرطان پستان
برخی از افراد ممکن است با احتمال بیشتری به سرطان پستان دچار شوند. در صورت مشاهده هر یک از علائم فوق، حتماً به پزشک مراجعه کنند. به گفته کالج پزشکان آمریکایی (ACP)، عواملی که خطر را افزایش می دهد شامل موارد زیر است:
- سابقه شخصی سرطان پستان یا جراحت پرخطر
- عوامل ژنتیکی مانند جهش ژن های BRCA 1 و BRCA 2
- قرار گرفتن در معرض اشعه سینه در دوران کودکی
هر مورد متفاوت خواهد بود. آگاهی از هرگونه سابقه شخصی یا خانوادگی در مورد سرطان سینه و بحث در مورد این موضوع با پزشک می تواند به فرد کمک کند تا بداند که باید به دنبال چه چیزی باشد.
در صورت مشاهده علائم سرطان سینه چه باید کرد؟
هرکسی که متوجه تغییر در پستان خود بدون دلیل روشنی شود، باید به پزشک مراجعه کند، خصوصاً اگر این تغییرات فقط روی یک پستان تأثیر بگذارد. در بسیاری موارد، تصویر برداری عادی می تواند هر گونه تحول چشمگیر را نشان دهد. اگر سرطان سینه در مراحل اولیه تشخیص داده شود، قابل درمان است. تصویربرداری منظم می تواند به حل این مسأله کمک کند. از آوریل 2019، ACP چهار توصیه برای تصویربرداری از زنان با خطر متوسط ابتلا به سرطان سینه و دستورالعمل های دیگر برای کسانی که خطر بیشتری دارند، ارائه می دهد.
برای کسانی که خطر متوسط ابتلا به سرطان دارند:
- زنان 40-49 ساله باید از پزشک خود در مورد اینکه آیا باید شروع به انجام ماموگرافی روتین کنند یا خیر، بپرسند.
- زنان 50-74 ساله در معرض خطر متوسط باید هر دو سال یک بار ماموگرافی داشته باشند.
- زنانی با خطر ابتلا متوسط، در صورت رسیدن به سن 75 سالگی، در صورتی که انتظار ندارند ده سال یا کمتر زندگی کنند، می توانند تصویربرداری را متوقف کنند. زنان در هر سنی که دارای خطر ابتلا متوسط هستند، نباید برای تصویربرداری سرطان پستان، معاینه بالینی سینه انجام دهند. سازمان های دیگر، مانند انجمن سرطان آمریکا، توصیه های مختلفی ارائه می دهند.
- هر فرد باید از پزشک خود در مورد بهترین استراتژی موجود برای خود مشاوره بخواهد.
آنچه که پزشکان انجام می دهند
برای مردم مهم است که از احساس سینه خود مطلع باشند، تا بتوانند به هر گونه تغییر منظم که رخ می دهد عادت کنند. اگر آنها متوجه هر گونه تغییر غیرعادی شدند، باید به پزشک مراجعه کنند.
در مراجعه آنها، پزشک ممکن است یکی از روشهای زیر را استفاده کند:
معاینه بالینی سینه
دستورالعملهای ACP دیگر معاینه بالینی سینه را به عنوان بخشی از تصویربرداری عادی توصیه نمی کند. گفته می شود که اگر شخص به تغییری مشکوک باشد، پزشک معاینه فیزیکی انجام می دهد. لازم است تا فرد لباس بالا تنه خود را از تن بیرون بیاورد.
پزشک می تواند موارد زیر را انجام دهد:
بررسی بصری: آنها از فرد می خواهند بازوهای خود را بالا برده و پایین بیاورد، زیرا این می تواند تفاوت در اندازه و شکل سینه ها را نشان دهد. آنها همچنین به دنبال هرگونه جوش، تو رفتگی یا ترشح نوک پستان هستند.
بررسی دستی: پزشک از نوک انگشتان خود برای چک کردن کل پستان، زیر بغل و ترقوه برای هرگونه عامل غیر طبیعی و توده های مشکوک استفاده می کند. آنها همچنین غدد لنفاوی بزرگ شده را بررسی می کنند.
پزشک متوجه هرگونه تغییر یا ویژگی های غیر معمول خواهد شد و ممکن است آزمایش های بعدی را توصیه کند.
آزمایش های دیگر شامل:
- ماموگرافی: اشعه ایکس پستان است.
- سونوگرافی: این روش شامل اشعه نمی شود و ممکن است جزئیات بیشتری نسبت به ماموگرافی نشان داده و یا نتایج ماموگرافی را تایید نماید.
- MRI: این روش می تواند تصویر دقیقی از پستان ارائه دهد.
- بافت برداری: پزشک برای آزمایش های بیشتر از سوزن یا وسیله دیگری برای گرفتن بافت یا مایعات از ناحیه استفاده می کند.
اگر پزشک این آزمایشات را توصیه کند، به این معنی نیست که فرد مبتلا به سرطان پستان باشد. در بسیاری از موارد، نتایج نشان می دهد که هیچ سرطانی وجود ندارد.
آناتومی سینه و خطر سرطان
دانستن در مورد قسمت های مختلف سینه می تواند به مردم در درک چگونگی شکل گیری و شیوع سرطان کمک کند.
سینه زنان از قسمت های زیر تشکیل شده است:
- چربی بدن (بافت چربی)
- لوب ها
- لوبول ها
- مجرای شیر
- غدد لنفاوی
- رگ های خونی
- بافت چربی
سینه زنان بیشتر از چربی بدن یا بافت چربی تشکیل شده است. بافت چربی از ناحیه ترقوه، پایین زیر بغل و اطراف آن تا امتداد قفسه سینه است. بافت چربی همچنین حاوی سلولهای عصبی و رگهای خونی است. اینها برای ذخیره و آزاد کردن انرژی از اهمیت بالایی برخوردار است.
لوب ها، لوبول ها و مجاری شیر
سینه یک زن به طور کلی دارای 12-20 بخش به نام لوب است. هریک از این موارد از نواحی کوچکتری از غدد شیر تشکیل شده است که به آن لوبول گفته می شود. مجاری شیر، لوب ها و لوبول ها را به هم متصل می کنند و شیر را به نوک سینه حمل می کنند. سرطان پستان به احتمال زیاد بر لوب ها، لوبول ها و مجاری شیر تأثیر می گذارد.
سیتم عروقی و لنفاوی
یک شبکه لنفاوی و عروقی در داخل پستان وجود دارد. سیستم عروقی از رگهای خونی تشکیل شده و سیستم لنفاوی از مجاری لنفاوی تشکیل شده است. این دو سیستم با هم کار می کنند تا خون و مایعات را از بافت سینه به سایر نقاط بدن منتقل کرده و یا از سایر نقاط بدن به بافت سینه منتقل نمایند. اگر سرطان سینه به این قسمت ها منتقل شود، می توانند به سرتاسر بدن منتقل شود و در نتیجه شانس پخش شدن بیماری و یا بازگشت دوباره آن افزایش پیدا می کند. غدد لنفاوی دسته ای از سلول ها به شکل لوبیا هستند که در سرتاسر سیستم لنفاوی حضور دارند. این ها سلول های ایمنی هستند که به صورت فیلتر عمل می کنند. آنها اولین نقاطی هستند که احتمال پخش شدن سرطان سینه در آنها وجود دارد.
خلاصه
با گزینه های درمانی فعلی، فردی که سرطان پستان او در مراحل اولیه تشخیص داده شود، 99 درصد احتمال حداقل 5 سال زندگی دیگر را دارد. برای اطمینان از تشخیص زودهنگام، مهم است که هرگونه تغییر در سینه را بشناسید و هر گونه نگرانی را با پزشک مطرح کنید. بیشتر تغییرات سینه نشان دهنده سرطان نیست، اما همیشه بررسی آنها مفید است.
سوال: پزشکان به ما می گفتند که هر ماه خودآزمایی سینه انجام دهیم. آیا آنها دیگر این را توصیه نمی کنند؟ اگر جواب خیر است، چرا؟
جواب: آزمایش رسمی برای سرطان سینه، دیگر شامل خودآزمایی نمی شود. با این وجود، هنوز هم برای مردم دانستن اینکه این تغییرات به چه شکلی هستند و چه احساسی ایجاد می کنند، برای آگاهی از سینه خودشان حائز اهمیت است. به این ترتیب، آنها می توانند درک کنند که چه چیز معمول و چه چیزی غیرعادی است. در گذشته، به نظر می رسید که تشویق زنان برای تمرینات ماهانه خود آزمایی ایده خوبی باشد. با این حال، مشخص شد که این روش ناکارآمد است و مضرات آن بیش از فواید آن است. تحقیقات نشان داده است که این خودآزمایی ها منجر به انجام آزمایشات بیشتر و تشخیص اشتباه در زنانی که مرتبا این خودآزمایی ها را انجام می دادند، نسبت به زنانی که این آزمایشات را انجام نمی دادند، شده است. اگر شخصی متوجه تغییر در سینه یا سینه های خود شود، باید با پزشک خود صحبت کند. آنها می توانند تشخیص دهند که آیا آزمایش های بعدی لازم است یا خیر.
منبع: medicalnewstoday