آنفولانزا؛ علائم، راه پیشگیری، داروها و درمان خانگی آنفلوانزا

آنفولانزا یک عفونت ویروسی است که در درجه اول بر روی سیستم تنفسی شما تاثیر می گذارد؛ اما معمولا در طی یک هفته، دوره بیماری خود را طی کرده و نیاز به مداخلات جدی ندارد. علائم آنفلوانزا عبارتند از: تب 37.8 درجه سانتی گراد یا بالاتر، لرز، سرفه، گلو درد، چرک یا آب ریزش بینی، سر درد، بدن درد، خستگی، حالت تهوع، استفراغ یا اسهال. اگرچه هیچ راهی برای درمان آنفولانزا وجود ندارد، اما می توانید علائم آن را با استفاده از داروهای خانگی، داروهای فاقد نسخه یا داروهای تجویزی درمان کنید و اقداماتی برای جلوگیری از ابتلا به آنفلوانزا در آینده انجام دهید.

راه های پیشگیری و درمان آنفولانزای جدید، در کودکان و بزرگسالان

روش اول: استفاده از درمان های خانگی برای آنفلوانزا

1. از بخار استفاده کنید. کیپ شدن بینی و سینوس از علائم شایع آنفولانزا است. اگر از کیپ شدن بینی رنج می برید، استفاده از بخار ممکن است شما را تسکین دهد. گرمای بخار باعث شل شدن مخاط و در عین حال مرطوب شدن آن می شود که به تسکین خشکی مجرای بینی کمک می کند.

• استحمام یا وان حمام گرم را برای برطرف شدن سریع تر کیپ شدگی بینی امتحان کنید. آب را تا جایی که می توانید تحمل کنید، داغ کرده و اجازه دهید تا حمام با درب بسته از بخار پر شود. اگر این گرما باعث احساس ضعف یا سرگیجه شد، فورا این کار را متوقف کرده و ادامه ندهید.
• هنگامی که از حمام خارج شدید، موها و بدن خود را به طور کامل خشک کنید. موهای مرطوب می تواند باعث از دست دادن گرمای بدن شود که در هنگام بیماری برای شما مناسب نیست.
• همچنین می توانید سینک دست شویی را با آب داغ پر کنید و از بخار آن برای بخور گرفتن صورت استفاده کنید. یک حوله را بر روی سر خود قرار داده تا بخار را در داخل حوله نگه دارید. می توانید چند قطره از روغن های اسانس پاک کننده سینوس مانند اکالیپتوس یا نعناع (نعنای فلفلی) را برای فواید پاکسازی بیشتر سینوس به آن اضافه کنید.

2. یک نتی پات (neti pot) را امتحان کنید. این نتی پات، مجاری بینی را از طریق رقیق کردن و شست و شو سینوس ها با محلول های نمکی پاکسازی می کند. نتی پات از جنس خاک رس یا سرامیک به شکل قوری یا دوک مانند است که می توان به صورت آنلاین، از فروشگاه های مواد غذایی و از برخی داروخانه ها خریداری کرد؛ با این وجود، هر بطری یا محفظه با شکل انتهای فواره مانند باریک، می تواند برای این منظور مورد استفاده قرار بگیرد.

• محلول نمکی مورد استفاده در نتی پات را از فروشگاه های مواد غذایی یا داروخانه ها خریداری کنید. با این وجود، می توانید با مخلوط کردن یک قاشق چایخوری نمک دریایی در یک پیمانه آب استریل شده، محلول نمک خود را تهیه کنید. مهم است که آب استریل شده یا به طور مناسب تقطیر شود. از انجام این کار با جوشاندن آب به مدت 5 دقیقه اطمینان حاصل کنید و سپس صبر کنید تا خنک شده و به دمای اتاق برسد.
• تنی پات را با محلول نمک پر کرده و با کج کردن سر خود به یک طرف بدن بر روی سینک، نازل نتی پات را در داخل یکی از سوراخ های بینی خود قرار دهید. به آرامی محلول را در داخل بینی بریزید که باید از یک سوراخ بینی وارد شده و از سوراخ دیگر خارج شود. وقتی ریختن آب متوقف شد، به آرامی با بینی خود هوا را از ریه خارج کرده و این کار را با سوراخ بینی دیگر نیز تکرار کنید.

3. غرغره کردن آب نمک. خشکی، خارش و درد گلو از علائم شایع آنفولانزا هستند. یک راه آسان و طبیعی برای مقابله با این کار، غرغره کردن آب نمک است. این آب به گلو آبرسانی کرده و خاصیت ضد عفونی کنندگی نمک، به مبارزه با عفونت کمک می کند.

• با حل کردن یک قاشق چایخوری نمک در داخل یک لیوان آب، یک محلول نمک آماده کنید. اگر طعم آن را دوست ندارید، کمی جوش شیرین به آن اضافه کنید تا شوری آن از بین برود.
• همچنین می توانید با تاثیر مشابه، غرغره کردن ترکیب سرکه سیب با آب داغ را امتحان کنید.
• این محلول را چهار مرتبه در روز غرغره کنید.

4. اجازه دهید تا تب خفیف، دوره خود را طی کند. تب، راهی برای مبارزه با عفونت در بدن است؛ بنابراین اگر دما کمتر از 38.3 درجه سانتی گراد است، اجازه دهید که بدون درمان ادامه داشته باشد. تصور می شود که تب، بدن و خون شما را گرم می کند و این کار مبارزه با عفونت را برای بدن ساده تر می کند؛ یا ممکن است ویروس به آسانی نتواند زمانی که دمای بدن بالا است، تکثیر شود. با این وجود، هیچ شواهدی وجود ندارد که مصرف تیلنول (Tylenol) به منظور کاهش تب، مانع از عملکرد سیستم ایمنی بدن به بهترین شکل می شود. به احتمال زیاد می توانید بدون ترس از آسیب های بیشتر، برای تسکین علائم از تیلنول استفاده کنید؛ اما اگر مطمئن نیستید، همیشه می توانید ابتدا با پزشک خود مشورت کنید.

• اگر تب شما بالای 38.3 درجه سانتی گراد است، به دنبال کمک پزشکی باشید.
• در صورت بروز هر گونه تب برای نوزاد کوچک تر از 12 ماه، به دنبال درمان باشید.

5. هر چند وقت یک بار فین کنید (هوا را با سرعت از بینی خود خارج کنید). فین کردن یکی از بهترین روش ها برای خارج کردن مخاط اضافی از سینوس ها و مجاری بینی، هنگامی که از آنفولانزا رنج می برید، است. مخاط ها را مجددا به سمت داخل بینی خود نکشید (در ریه فرو نبرید)، زیرا این کار می تواند منجر به فشار سینوس و گوش درد شود.

• برای فین کردن بینی، یک دستمال کاغذی را با دو دست خود نگه دارید. این دستمال باید سوراخ های بینی را بپوشاند تا مخاط ها را هنگامی که فین می کنید، با دستمال بگیرید. سپس فشار ملایم را به آرامی بر روی یک سوراخ بینی اعمال کرده و با سوراخ دیگر فین کنید.
• سریعا دستمال کاغذی استفاده شده را دور ریخته و دستان خود را بشوئید تا از پخش شدن میکروب ها جلوگیری کنید.

روش دوم: مراقبت از خود برای آنفولانزا

1. هر چقدر می توانید، استراحت کنید. در هنگام بیماری، بدن برای بهبود سخت تلاش می کند. این کار همه انرژی شما را تحلیل میبرد، به این معنا که از حالت معمول خسته تر میشوید. این همچنین بدان معنا است که به استراحت بیشتر نیاز دارید، زیرا بدن شما به سختی تلاش می کند. اگر بیش از حد لازم فعالیت کنید، مدت بیماری آنفلوانزا طولانی تر شده و علائم آن وخیم تر می شوند.

• حداقل هشت ساعت خواب در طول شب ایده آل است، اما احتمالا در هنگام بیماری به خواب بیشتری نیاز دارید. در طول روز خوابیده و چرت بزنید. از کار یا مدرسه فاصله گرفته تا بتوانید استراحت کافی داشته باشید.

2. خود را گرم نگه دارید. بالا نگه داشتن دمای بدن به سرعت بخشیدن بهبودی شما کمک می کند. اطمینان حاصل کنید که منبع گرما در خانه خود را روشن می کنید؛پس برای شما به اندازه کافی گرم خواهد بود. همچنین می توانید با پوشیدن روپوش های پشمی یا ماندن در زیر پتو، یا استفاده از بخاری قابل حمل، بدن خود را گرم نگه دارید.

• گرما به صورت خشک می تواند بینی و گلو شما را ناراحت کرده و باعث خشکی بیشتر آنها و وخیم تر شدن عوارض شود. در اتاقی که اکثر وقت خود را در آن می گذرانید، از یک رطوبت ساز استفاده کنید. این کار باعث می شود رطوبت به هوا باز گردد، که سرفه و کیپ شدن بینی را بهبود می بخشد.

3. در خانه بمانید. وقتی بیمار هستید، به استراحت نیاز دارید. این تنها راه برای بازیابی قدرت شما و اجازه دادن به بدن برای استراحت کردن است. اگر هنگام مریضی به محل کار یا مدرسه بروید، تمام میکروب ها را در اطراف خود پخش می کنید. همچنین وقتی به آنفلوانزا مبتلا هستید، سیستم ایمنی شما ضعیف تر است. این بدان معنا است که شما بیماری های انسان های دیگر اطراف خود را می گیرید و برای مدت طولانی تری مریض باقی می مانید.

• از پزشک خود گواهی نامه پزشکی جهت عدم حضور در کار یا مدرسه برای چند روز بگیرید.

4. مایعات فراوانی بنوشید. فین کردن به میزان زیاد و تعریق در اثر تب و افزایش دمای محیط، منجر به از دست دادن آب بدن می شود. این علائم می تواند سرما خوردگی را وخیم تر کرده و منجر به علائم بیشتر شود مانند سردرد یا گلوی خشک و ملتهب. وقتی مریض هستید، سعی کنید آب بیشتری نسبت به حد متوسط بنوشید. می توانید چای داغ فاقد کافئین، محلول های الکترولیتی مانند PediaLyte، نوشیدنی های ورزشی رقیق شده، سوپ و میوه ها و سبزیجاتی با آب زیاد مانند هندوانه، گوجه فرنگی، خیار و آناناس خورده، یا آبمیوه و آب بیشتر بنوشید.

• از خوردن نوشابه های قندی اجتناب کنید؛ زیرا نوشابه به عنوان یک داروی ادرار آور عمل کرده و باعث افزایش بیشتر ادرار و دفع آب بیشتر از بدن می شود. اگر معده درد دارید، آبجو زنجبیل بنوشید، اما آب بیشتری نیز مصرف کنید.
• برای بررسی میزان آب بدن، ادرار خود را بررسی کنید. ادرار با زردی بسیار کم یا تقریبا بی رنگ، به این معنا است که بدن شما از آب مناسبی برخوردار است. هنگامی که ادرار تبدیل به رنگ زرد تیره می شود، ممکن است بدن دچار کم آبی شده و باید آب بیشتری بنوشید.

5 .در صورت لزوم، درخواست کمک پزشکی کنید. بعد از ابتلا به آنفولانزا، هیچ راهی برای درمان آن وجود ندارد؛ پس فقط مجبور هستید با این شرایط خطرناک کنار بیایید. هنگامی که به آنفولانزا مبتلا شدید، علائم عموما بین 7 تا 10 روز ادامه پیدا می کند. اگر علائم شما بیش از دو هفته ادامه پیدا کرد، حتما با پزشک تماس بگیرید. اگر هر یک از علائم زیر را دارید، باید با پزشک تماس بگیرید:

• مشکل در تنفس یا درد قفسه سینه
• سرگیجه یا سردرد ناگهانی
• استفراغ شدید یا مداوم
• تشنج
• علائم شبیه به آنفولانزا که بهبود پیدا می کنند، اما با تب و سرفه وخیم تر عود می کنند.
• تغییر وضعیت ذهنی کودک (به عنوان مثال، خواب آلودگی بیش از حد معمول یا از خواب بیدار نشدن با تحریک به شکل عادی)

روش سوم: استفاده از داروهای بدون نسخه و داروهای تجویزی برای آنفلوانزا

1. از داروهای ضد احتقان (کیپ شدن بینی) خوراکی استفاده کنید. داروهای گرفتگی بینی و سینه می توانند تورم رگ های خونی در غشاء بینی را کم کرده و مجاری بینی را باز کند. دو داروی خوراکی گرفتگی بینی و سینه بدون نسخه موجود، به صورت قرص شامل فنیل افرین هستند مانند سودومید پی ای (Sudafed PE)، و سودوافدرین مانند سودافد (Sudafed).

• عوارض جانبی داروهای خوراکی گرفتگی بینی و سینه شامل بی خوابی، سرگیجه، افزایش ضربان قلب و افزایش فشار خون است.
• اگر مشکلات قلبی یا فشار خون بالا دارید، از داروهای خوراکی گرفتگی بینی و سینه استفاده نکنید. در صورت ابتلا به دیابت، مشکلات تیروئیدی، آب‌سیاه (گلوکوم) یا مشکلات پروستات، تحت نظارت پزشک از آنها استفاده کنید.

2. از اسپری ضد احتقان (باز کننده مجاری تنفسی) استفاده کنید. می توانید این اسپری را بدون نسخه از داروخانه خریداری کنید. اسپری های باز کننده کیپ شدگی بینی، می توانند به طور سریع و موثر، گرفتگی بینی را تسکین دهند که در غالب یک یا دو سرنگ (آب پران) سریع تهیه شود.

• اسپری های بینی می توانند حاوی اوکسی متازولین، فنیل افرین، زایلومتازولین یا نفازولین به عنوان ضد عفونی کننده باشند.
• حتما از اسپری بینی در بازه زمانی که به شما تجویز شده، استفاده کنید. استفاده از آن برای بیش از 3 تا 5 روز می تواند باعث شود تا بعد از قطع مصرف آن احساس خستگی کنید. به این حالت "اثر بازگشت" (rebound effect) گفته می شود.

3. از مسکن ها و تب بر ها استفاده کنید. اگر دچار تب، تیر کشیدگی و درد هستید، برای تسکین می توانید از داروهای فاقد نسخه استفاده کنید. مسکن های اساسی و کاهش دهنده های تب، استامینوفن مانند تیلنول (Tylenol) یا داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) هستند که داروهایی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن را شامل می شوند.

• اگر مبتلا به رفلاکس معده یا زخم معده هستید، از مصرف داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی اجتناب کنید. این داروها می توانند باعث ناراحتی معده شما شوند. اگر هم اکنون داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی را برای بیماری های دیگر مانند لخته های خون یا آرتروز استفاده می کنید، قبل از مصرف دارو با پزشک مشورت کنید.
• بسیاری از داروهای ترکیبی حاوی استامینوفن هستند. حتما مقدار مناسب دارو را مصرف کنید زیرا مصرف بیش از حد میتواند به "سمیت کبد" منجر شود.
• به کودکان و نوجوانان آسپرین ندهید؛ به ویژه اگر آنها علائمی مانند آنفلوانزا دارند. این حالت می تواند منجر به اختلال نارسایی کبد که "سندروم ری" (Reye's Syndrome) نامیده میشود، شود.

4. از داروهای تسکین دهنده سرفه استفاده کنید. اگر شدیدا سرفه می کنید، داروهای تسکین دهنده سرفه را امتحان کنید. تسکین دهنده های سرفه از جمله دکسترومتورفان و کدئین هستند؛ اگرچه مصرف کدئین به احتمال زیاد نیاز به نسخه دارد. دکسترومتورفان به صورت قرص و شربت موجود است و می تواند با اکسپکتورانت ترکیب شده باشد.

• عوارض جانبی این نوع از داروها می توانند شامل خواب آلودگی و یبوست باشند.
• دوز این داروها بسته به اینکه کدام دارو را خریداری می کنید و شدت تاثیرگذاری دارو متفاوت است؛ بنابراین همیشه از دستور العمل پزشک و دستور درج شده بر روی دارو توسط کارخانه سازنده تبعیت کنید.

5. یک داروی اکسپکتورانت (expectorant) را امتحان کنید. احتقان قفسه سینه (Chest congestion) یکی از علائم شایع آنفولانزا است. جهت کمک به درمان آن، می توانید اکسپکتورانت را امتحان کنید. اکسپکتورانت ها دارویی هستند که مخاط در قفسه سینه را شل کرده و کاهش می دهند. مخاط کمتر به شما کمک می کند تا بهتر نفس بکشید و سرفه های خود را بهبود ببخشید. بسیاری از داروهای فاقد نسخه برای سرماخوردگی و آنفولانزا حاوی اکسپکتورانت هستند که می تواند به شکل مایع، ژل مایع و یا قرص باشند.

• اگر مطمئن نیستید که کدام نوع را مصرف کنید، از پزشک یا داروساز خود بپرسید. همچنین در مورد عوارض جانبی مصرف اکسپکتورانت از پزشک بپرسید که می تواند شامل خواب آلودگی، استفراغ و حالت تهوع باشد.

6. یک داروی بدون نسخه چند منظوره (ترکیبی) را در نظر بگیرید. داروهای بدون نسخه بی شماری که حاوی ترکیبی از داروهای مختلف هستند، در بازار موجود است. اگر هم زمان چندین علائم را تجربه می کنید، این داروها مفید خواهند بود. اکثر آنها حاوی تب بر و مسکن هایی مانند استامینوفن، ضد احتقان، تسکین دهنده سرفه و گاهی اوقات آنتی هیستامین برای کمک به خواب شما هستند.

• اگر از داروهای ترکیبی استفاده می کنید، حتما اطمینان حاصل کنید که از داروهای دیگری که اثر این دارو را دو برابر می کنند، استفاده نمی کنید. این کار می تواند منجر به اوردوز شود.
• نمونه هایی از آنها شامل داروی های ترکیبی سرماخوردگی تیلنول (Tylenol Cold Multi-Symptom)، داروهای ترکیبی سرماخوردگی شدید (Robitussin Severe Multi-Symptom Cough Cold) و Flu Nighttime ،DayQuil Cold و غیره هستند.

7. در مورد داروی ضد ویروس تجویزی، از پزشک خود بپرسید. "آنفلوانزا" نوعی اصطلاح عامیانه است که اغلب به سرماخوردگی شدید اشاره می کند. آنفولانزا یک ویروس خاص (ویروس آنفولانزا نوع A یا B) است که با علائم شدید، می تواند تهدید کننده زندگی نوزادان و سالمندان باشد. اگر پزشک تشخیص دهد که شما به آنفولانزا مبتلا هستید، ممکن است برای پیشگیری از پخش شدن آن در بین اعضاء خانواده، داروهای ضد ویروس تجویز کند؛ به خصوص اگر آنها در معرض خطر ابتلای بالا قرار داشته باشند. مثلا اینکه یکی از آنها به یک بیماری مزمن مبتلا است و یا بالای 65 سال سن دارد. داروهای ضد ویروس آنفولانزا می توانند شدت و مدت بیماری را به مدت چند روز کاهش داده، مانع از شیوع آن به اطراف و خانواده نزدیک شما شود و احتمالا عوارض ناشی از آنفولانزا را کاهش دهد. این داروها شامل:

• اسلتامیویر (تامیفلو) / Oseltamivir (Tamiflu)
• زانامیویر (Zanamivir)
• آمانتادین (Amantadine) و ریمانتادین (Rimantadine) (برخی از انواع آنفولانزا در برابر این داروها مقاوم هستند)

8. عوارض جانبی ضد ویروس ها را بدانید. جهت تاثیرگذاری، مصرف داروهای ضد ویروس باید ظرف 48 ساعت از آغاز بیماری شروع شده و باید برای پنج روز مصرف شوند. با این وجود، برخی از ویروس های آنفولانزا نسبت به برخی از داروهای ضد ویرورسی مقاوم هستند. مصرف این داروها ممکن است باعث شود که سایر ویروس های آنفولانزا نیز مقاوم شوند. اگرچه نادر است، اما عوارض جانبی این داروها می تواند به شرح زیر باشد:

• حالت تهوع، استفراغ یا اسهال
• سرگیجه
• آب ریزش یا چرک بینی
• سردرد
• سرفه

روش چهارم: تزریق واکسن آنفولانزا

1. یک واکسن آنفولانزا تزریق کنید. تنها روش فوق العاده برای درمان هر بیماری، پیشگیری از ابتلا به آن است. هر شخصی که بیش از شش ماه سن داشته باشد، باید واکسن آنفلوانزا تزریق کند؛ که به طور خاص ویروس آنفولانزا را هدف قرار می دهد. این امر به ویژه برای کسانی که در معرض عوارض ناشی از آنفولانزا هستند و کسانی که در تماس با این افراد هستند، حائز اهمیت است. این می تواند شامل افراد 65 ساله یا بالاتر، کودکان خردسال، زنان باردار، کسانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند (مانند کسانی که تحت شیمی درمانی قرار می گیرند)، یا کسانی که دارای بیماری های مزمن خاص مانند آسم یا دیابت هستند، باشد. اگر شما والد یا سرپرست شخصی هستید که علائم خطری که اکنون ذکر شد را داراست، یا یک کارکن بخش مراقبت های بهداشتی هستید، مهم است که واکسن آنفولانزا تزریق کنید تا از این افراد مراقبت کنید.

• دوره آنفولانزا از ماه اکتبر تا ماه مه و اوج آن در ماه دسامبر تا فوریه است (آبان تا اردیبهشت بویژه آذر تا بهمن). تقریبا در این زمان ها، آمپول های آنفولانزا که به صورت واکسن هستند، در داروخانه ها به فروش می رسند. اکثر بیمه ها، هزینه این واکسن را در بر می گیرند.
• واکسن را چند هفته قبل از شروع فصل آنفولانزا تزریق کنید. دو هفته طول می کشد که این واکسن در بدن اثر کرده که با کمک به تولید آنتی بادی های آنفولانزا، با این بیماری مبارزه می کند. با این حال، دریافت واکسن آنفولانزا دو هفته زودتر، باعث می شود که مستعد ابتلا به آنفولانزا نباشید.
• اگر در حال حاضر علائمی شبیه به آنفولانزا را تجربه می کنید، می توانید واکسن آنفولانزا را نیز تزریق کنید. برخی از مردم بر این بارورند که وجود علائم آنفولانزا، به معنای منع استفاده از واکسن آنفولانزا است؛ یا دلیلی برای تزریق نکردن آن؛ اما این یک تصور شایع غلط است.
• این واکسن تنها برای یک فصل آنفولانزا موثر است، پس باید سالانه آن را تزریق کنید. همچنین ممکن است فقط برخی از انواع انفولانزا را شامل شود.
• همچنین لازم به ذکر است که تولیدکنندگان واکسن آنفولانزا با همکاری پزشکان، عموما باید حدس بزنند که کدام یک از انواع آنفولانزا در آن سال شایع خواهد بود و واکسن های این نوع ها از آنفولانزها را تزریق کنند. برخی از سال ها، آنها اشتباه می کنند و واکسن موثر نخواهد بود؛ زیرا شامل نوع هایی از آنفولانزا نیستند که در آن فصل شیوع پیدا کرده است.

2. واکسن های اسپری بینی را امتحان کنید. به غیر از تزریق واکسن آنفولانزا، می توانید واکسن آنفولانزا به شکل اسپری را امتحان کنید. این می تواند برای برخی از مردم ساده تر باشد، اما اشخاص دیگر باید از آن اجتناب کنند. در صورتیکه هر یک از شرایط زیر را دارید، نباید واکسن آنفولانزا به شکل اسپری را استفاده کنید:

• جوان تر از دو سال بوده یا بیش از 49 سال سن دارید
• بیماری قلبی دارید
• به بیماری ریه یا آسم دچار هستید
• به بیماری کلیوی یا دیابت مبتلا هستید
• سابقه مشکلات مربوط به سیستم ایمنی بدن دارید
• باردار هستید
• هم اکنون، علائم مشکلات تنفسی مانند آب ریزش بینی، سرفه و ... دارید

3. مشکلات را درک کنید. اگر هر نوع از این واکسن ها را دریافت کردید، چندین عوارض نیز همراه با آن وجود دارد. قبل از دریافت واکسن، اگر شرایط زیر را دارید، به پزشک اطلاع دهید:

• اگر به آن آلرژی دارید، یا قبلا به آن آلرژی داشته اید، یا اگر قبلا واکسن آنفولانزا تزریق کرده اید یا واکسن آنفولانزا تهیه شده از کمی تخم مرغ را تزریق کرده اید. چندین واکسن تزریقی آنفولانزا مختلف برای کسانی که به تخم مرغ آلرژی دارند، موجود است.
• اگر یک بیماری متوسط تا شدید همراه با تب دارید، باید برای تزریق واکسن تا زمان بهبودی صبر کنید.
• اگر شما به یک اختلال عصبی نادر به نام "سندرم گیلین باره" (Guillain-Barré syndrome) دچار هستید، که در آن سیستم ایمنی بدن، به سیستم عصبی شما حمله می کند.
• اگر مبتلا به بیماری ام‌ اس (multiple sclerosis) هستید.

4. از عوارض جانبی احتمالی واکسن مطلع باشید. علی رغم همه فوایدی که واکسن آنفولانزا دارد، تزریق واکسن آنفولانزا با عوارض جانبی نیز همراه است. این موارد به شرح زیر است:

• درد و تورم در محل تزریق
• سردرد
• تب
• حالت تهوع
• علائمی مانند آنفولانزای خفیف

روش پنجم: پیشگیری از ابتلا به آنفلوانزا

1. از افراد مریض دور بمانید. برای پیشگیری از آنفلوانزا، از تماس نزدیک با افرادی که آنفولانزا دارند، اجتناب کنید. تماس نزدیک به معنای نزدیک شدن به دهان آنها است؛ پس از روبوسی کردن و بغل کردن کسانی که به آنفولانزا دچار هستند اجتناب کنید. همچنین اگر این افراد در نزدیکی شما سرفه یا عطسه می کنند، باید از شخص آلوده به بیماری دور بمانید. هر گونه مایعات بدنی می تواند میکروب آنفولانزا را منتقل کند.

• همچنین از لمس کردن سطوحی که اشخاص مبتلا لمس کرده اند؛ که می تواند حاوی میکروب آلوده باشد دور بمانید.

2. مرتبا دستان خود را بشویید. شستن مناسب دست، بهترین روش برای جلوگیری از ابتلا به هر گونه عفونتی است. هنگامی که در مکان عمومی هستید، یا در تماس با افراد مریض هستید؛ باید دستان خود را مرتبا بشوئید. در صورت عدم دسترسی به سینک دست شوئی، یک ضد عفونی کننده دست با خود به همراه داشته باشید. بر اساس گفته های مرکز کنترل بیماری ها (CDC)، روش صحیح شستشوی دست به شرح زیر است:

• با استفاده از آب تمیز، دستان خود را خیس کنید. می تواند آب گرم یا سرد باشد. سپس، شیر آب را بسته و بر روی دستان خود یک صابون بمالید.
• با مالیدن دست ها بر روی همدیگر، صابون را بر روی دست خود پخش کنید. قسمت پشت دست ها، بین انگشتان و زیر ناخن ها را فراموش نکنید.
• حداقل به مدت 20 ثانیه دستان را بر روی هم مالش دهید.
• سپس، شیر آب را مجددا باز کرده و صابون موجود بر روی دست را با آب گرم پاک کنید.
• یک حوله تمیز آماده کرده و دست ها را با آن خشک کنید. همچنین می توانید از خشک کن دست برای خشک کردن آنها استفاده کنید.

3. یک رژیم غذایی سالم داشته باشید. یک شیوه زندگی سالم می تواند سیستم ایمنی بدنتان را قوی نگه دارد و به مبارزه با عفونت کمک کند. باید یک رژیم غذایی سالم و سرشار از میوه ها و سبزیجات داشته باشید. همچنین باید مصرف چربیها، به خصوص چربی های اشباع شده و قند را کاهش دهید.

• ویتامین C، یک تقویت کننده سیستم ایمنی بدن است. اگرچه شواهد متفاوتی در مورد اثر بخشی آن در کاهش علائم وجود دارد؛ اما یک رژیم غذایی سرشار از ویتامین ها و ویتامین C ضرری ندارد. مرکبات بیشتری مانند پرتغال و گریپ فروت مصرف کنید و همچنین طالبی، انبه، خربزه درختی  (پاپایا)، هندوانه، کلم بروکلی، فلفل سبز و قرمز و سبزیجات برگ دار بخورید.

4. خود را از استرس دور کنید. تمرین یوگا، تای چی چوان و مدیتیشن می تواند به آرامش شما در طول روز کمک کند. اگر احساس استرس دارید، برای سلامتی خودتان ضروری است که در طول روز برای خودتان زمان صرف کنید؛ حتی اگر تنها ده دقیقه در طول روز باشد. این کار می تواند سیستم ایمنی بدن را آن طور که لازم است، تقویت کند.

• استرس همچنین هورمون های شما را به هم می ریزد و توانایی مبارزه شما با عفونت را کاهش می دهد.

5. اکثر روزهای هفته ورزش کنید. تحقیقات نشان می دهند که ورزش کردن می تواند خطر ابتلا به آنفولانزا را کاهش داده و تزریق واکسن آنفولانزا شما را موثر تر کند. حداقل 30 دقیقه ورزش های هوازی متوسط یا ورزش هایی که ضربان قلب را بالا می برند، در اکثر روزهای هفته انجام دهید. این کار باعث می شود تا بدنتان به بهترین شکل عمل کند و به بدنتان کمک کند تا با عفونت های مختلف مبارزه کند.

• محققان دقیقا نمی دانند که چرا یا چگونه؛ اما چندین تئوری درباره اینکه چگونه ورزش می تواند به مبارزه با عفونت های ویروسی یا باکتریایی کمک کند، وجود دارد. توصیه شده است که این کار باکتری ها را از ریه، به واسطه دفع ادرار و تعریق خارج می کند. همچنین گفته می شود که ورزش، آنتی بادی ها (پادتن) و گلبول های سفید را سریع تر پخش می کند؛ بیماری را زودتر تشخیص داده و دمای بدن را بالا می برد که مانع از رشد باکتری ها می شود.

6. به اندازه کافی بخوابید. کم خوابی شدید می تواند عوارضی از جمله تضعیف سیستم ایمنی بدن داشته باشد. برای سالم ماندن، مهم است که هر شب به اندازه کافی بخوابید. بزرگسالان باید بین 7.5 تا 9 ساعت در طول شبانه روز بخوابند.

منبع: wikihow