ترس از ناشناخته ها کاملا طبیعی است- اما زایمان نیز طبیعی است. از نگرانی ها در مورد عدم مراجعه به بیمارستان تا مواجه شدن با سوزن اپیدورال، در این متن بزرگ ترین ترس های مربوط به زایمان، همراه با نکاتی برای ایجاد احساس اطمینان و آزمایش بیشتر در زمان زایمان ذکر شده اند. چه نوع از داستان های زایمانی برای روایت بهتر است؟ یکی سرشار از وحشت («کیسه آب من در وسط سوپر مارک پاره شد!»، «بیمارستان من را سه مرتبه به خانه فرستاد، زیرا هنوز در وضعیت زایمان قرار نداشتم، و سپس عملا در آزاد راه زایمان کردم!»، «زایمان من به مدت 53 ساعت طول کشید!»)- یا داستان های راحت، آرامش بخش و بدون دردسر باشد؟ اگرچه به اندازه تعداد دفعات بارداری راحت، تعداد دفعات بارداری چالش برانگیز نیز وجود دارد، اما حقیقت این است که زایمان ساده و راحت و بی نظیر باعث می شود کمتر داستانی گفتنی برای مردم وجود داشته باشد.
این بدان معنا است که داستان های خوب تولد به اندازه داستان های بد پخش نمی شود. موارد زیر را به خاطر بسپارید: نسل هایی از زنان قبل از شما زایمان کرده، کودک به دنیا آورده و زندگی کرده اند تا در مورد آن بگویند (و داستان را زیبا جلوه دهند). به زودی شما هم خواهید توانست! با این وجود، در ابتدا بهترین راه برای جلوگیری از بروز ترس زایمان، این است که به اندازه توان خود در این زمینه آموزش ببینید. بنابراین، به خواندن این متن ادامه دهید تا در مورد شایع ترین ترس های زایمان مادران جدید و واقعیت هایی که امیدوارانه به رفع نگرانی هایتان کمک می کنند، اطلاعات کسب کنید.
شایع ترین ترس های زایمان مادران جدید و واقعیت هایی که امیدوارانه به رفع نگرانی هایتان کمک می کنند
1. چه اتفاقی می افتد اگر به موقع به بیمارستان نرسید؟
اگرچه شما همیشه فیلم های فراگیر زایمان های اضطراری در کنار جاده یا داخل اتومبیل را مشاهده می کنید، اما مطمئنا این موارد اسنثناء هستند. متوسط زمان زایمان برای مادرانی که برای بار اول زایمان می کنند، حدود 20 ساعت است- و حدود 8 ساعت برای زایمان دوم. بنابراین، مگر اینکه شما چند ایالت از بیمارستان فاصله داشته باشید، در غیر این صورت شانس بسیار خوبی وجود دارد که در زمان مناسبی به بیمارستان برسید. به جای اینکه ناخن هایتان را با فکر رفت و آمد احتمالی بجوید، این را به خاطر داشته باشید: به محض مشاهده علائم زایمان، با ماما یا متخصص زنان و زایمان تماس بگیرید- معمولاً وقتی دچار انقباضاتی می شوید که هنگام دراز کشیدن یا تغییر موقعیت ها و به مدت دو ساعت برطرف نمی شوند (آنها هر پنج دقیقه مرتباً ادامه خواهند یافت)، و یا اگر کیسه آب پاره شود. او به شما حقیقت را در مورد اینکه آیا باید به بیمارستان رفته و یا چه زمانی باید به بیمارستان بروید، خواهد گفت. اگر این قانون را رعایت کنید، شانس زیادی برای رسیدن به موقع شما به بیمارستان وجود دارد.
2. اه! نمی خواهم در حین زور زدن برای زایمان، مدفوع کنم!
نکته اینجاست: شما مادر عزیز! در اتاق زایمان، تنها کسی هستید که نگران این مساله است. اکثر پرستاران زایمان و پرستاران شیفتی زایمان، قادر هستند که هر چه سریع تر از شر هر چه مدفوعی قبل از اینکه شما حتی متوجه آن شوید، خلاص شوند. این شغل آنها است. آنها به این مساله عادت دارند. و صادقانه بگویم، مدفوع اغلب در اکثر مواقع رخ می دهد. دلیل آن: هنگامی که سر کودک برای خارج شدن آماده است، باید به عضلات زیادی برای خارج کردن کودک اعتماد کنید- که شامل عضلات رکتوم نیز می شود. از آنجا که مدفوع در رکتوم در هر ساعت معینی از روز وجود دارد، در هنگام فشار وارد کردن با احتمال زیاد مقداری مدفوع از بدن خارج می شود.
3. سوزن اپیدورال بزرگ و ضخیم مرا می ترساند
حقیقت این است که در زمانی که سوزن اپیدورال (حدود 10 سانتی متر طول) در نزدیکی بدن شما قرار می گیرد، بدنتان بی حس شده است. به این دلیل است که ابتدا متخصص بیهوشی نواحی از بدن را که سوزن اپیدورال وارد بدن می شود با لیدوکائین، بی حسی موضعی می کند. هنگام تزریق لیدوکائین احساس سوزش می کنید، اما به زودی برطرف شده و سوزن اپیدورال وارد بدن می شود. وقتی سوزن وارد بدن می شود، کمی احساس فشار خواهید کرد، اما فقط همین است. در مقایسه با انقباضات، این یک مساله ناچیز است!
4. من یک اپيزيوتومی نمی خواهم
اپيزيوتومی یک جراحی است که در آن، بافت بین مهبل (واژن) و مقعد (که «میان دو راه» نامیده می شود)، بریده شده تا فضای بیشتری برای کودک فراهم شود. اگرچه این روش در گذشته معمول بود، اما امروزه اکثر متخصصان اجازه نمی دهند که بافت های واژن به طور طبیعی و به خودی خود پاره شوند. حتی کالج زنان و زایمان و پزشک زنان، اپيزيوتومی های رایج را توصیه نمی کند، و ماماها به ندرت از این روش استفاده می کنند.
5. نمی خواهم که واژن من پاره شود
صبر کنید. آیا شما همین الان خواندید که «واژن به خودی خود پاره می شود» و یک ترس دیگر به فهرست ترس های شما اضافه می کند؟ سعی کنید که نگران نباشید. اگرچه تقریبا نیمی از زنان بعد از زایمان دچار پارگی واژن می شوند، اما شایع ترین نوع آن پارگی درجه یک است- که به طور کلی فقط شامل لایه واژن است، خونریزی نمی کند و حتی ممکن است به ترمیم احتیاج نداشته باشد. زایمان برای مرتبه اول و افزایش وزن زیاد در دوران بارداری، احتمال پارگی واژن را افزایش می دهد- اگرچه زنانی که قبلا یک یا دو کودک را به دنیا آورده اند، دچار پارگی واژن نمی شوند (به نظر می رسد که وقتی صحبت از کشیدگی می شود، واژن قدرت یادآوری خوبی دارد). اگر هنوز هم نگران هستید، در چند هفته نزدیک به زایمان خود، ماساژهای دوره بارداری را انجام دهید تا میان دو راه به آرامی کشیده شده (ناحیه بین واژن و رکتوم) و احتمال پارگی واژن یا اپيزيوتومی در هنگام زایمان را به حداقل برساند.
6. درد بیش از حد زیاد است!
ما نمی خواهیم به شما دروغ بگوییم: زایمان بدون درد نخواهد بود. با این وجود، ترس از درد هر گونه دردی که احساس می کنید را شدت می بخشد. این می تواند باعث شود که قلب شما سریع تر تپیده و سریع تر نفس بکشید و شما را نگران تر کرده، فشار خون شما را بالا برده و به ماهیچه ها فشار وارد می شود. تمام این واکنش ها می توانند عامل درد را بیشتر کنند. در ابتدا، بهترین راه برای غلبه بر ترس زایمان، این است که تا حد امکان در مورد روند زایمان اطلاعات کسب کنید. به کلاس آموزش زایمان بروید، یک یا دو فیلم در این زمینه تماشا کرده و از مادرانی که این تجربه را داشتند، سوال بپرسید. همیشه دو مساله را به خاطر داشته باشید: اول: این درد برای یک نتیجه مثبت است- یعنی نازک شدن و باز شدن دهانه رحم و به دنیا آوردن فرزندتان. و این درد خاتمه پیدا می کند. دوم: درد زایمان دردی است که در صورت تمایل می توانید نداشته باشید، مجبور به تحمل آن نیستید. در صورت تمایل، داروهای مسکن (مانند بی حسی اپیدورال) درد شما را از بین می برند.
7. من وحشت کرده ام و سریعا سزارین خواهم کرد
هر نوع جراحی می تواند ترسناک باشد، پس قابل درک است که عصبی باشید. اما باید این احتمال را مد نظر قرار دهید: اگرچه به نظر می رسد که اکثر اشخاص سزارین می کنند، اما برای چهار سال متوالی تعداد سزارین ها رو به کاهش بوده است- اکنون، سزارین در کمتر از یک سوم زایمان ها اتفاق می افتد. البته، برخی از زنان وجود دارند - مانند زنان مبتلا به پره اکلامپسی- که با احتمال بیشتری ممکن است سزارین کنند. با پزشک خود در مورد اینکه چه زمانی و چرا در گذشته سزارین انجام داده است، صحبت کنید و نگرانی های خود را بیان کنید. به عنوان مثال، آیا پزشک تان می داند که چگونه کودک در وضعیت بریچ متولد می شود و یا سزارین در این خصوص ضروری است؟ پزشکتان در مورد زایمان نوزادان بزرگ به صورت واژنی چه احساسی دارد؟ اگر در گذشته سزارین داشته اید، آیا پزشک بعد از انجام سزارین، از زایمان طبیعی حمایت می کند؟
در نهایت، تحقیقات نشان می دهد که زایمان مستمر با کمک شخصی مانند پرسنل زایشگاه، 26 درصد احتمال سزارین را کاهش می دهند. در حقیقت، اهمیتی ندارد که در نهایت چه نوع زایمانی را تجربه می کنید، در صورت داشتن همراهی در کنار خود، احساس راحتی بیشتری خواهید داشت- چه یک پرسنل زایشگاه باشد، چه همسر و چه مادر یا دوست شما. کمی حمایت می تواند در تسکین دردهای شما کمک کننده باشد.
منبع: whattoexpect