برای آن لوله تو خالی 5 اینچی که پایه بینی را به نای و مری متصل می کند، اتفاقات زیادی می تواند رخ دهد. گلو درد می تواند صدای آواز خواندن شما را قطع کند. یا یک حلق معیوب، می تواند باعث مشکل در بلع شود که می تواند بر روی اشتهای شما تاثیر بگذارد. اگر چه در اکثر موارد این علائم و سایر علائم هشدار دهنده یک بیماری سرماخوردگی یا دیگر بیماری های خوش خیم هستند، اما همچنین می توانند دلیلی بر بروز سرطان گلو باشند. بر اساس انجمن سرطان آمریکا، در هر سال بیش از 15000 شخص مبتلا به سرطان گلو در ایالات متحده تشخیص داده می شوند. اگر شما هر کدام از علل سرطان گلو را تجربه می کنید، به خصوص اگر این علائم برای مدت طولانی برطرف نمی شوند، از پزشک خود بخواهید که ارزیابی پزشکی انجام دهد.
شناخت علائم سرطان گلو
سرطان گلو اصطلاح گسترده ای است که برای توصیف سرطان های حلق، حنجره و لوزه ها به کار می رود. به طور خاص تر، متخصصان سرطان، گلو (به عنوان مثال سرطان حنجره یا سرطان لوزه) را بر اساس ناحیه ای از حلق که دچار بیماری می شود، دسته بندی می کنند:
- نازوفارنکس: بخش بالایی گلو، که مستقیما در قسمت پشت بینی قرار دارد. سرطان در این ناحیه از گلو نسبتا نادر است.
- اوروفارنکس: قسمت میانی گلو واقع در پشت دهان. همچنین سقف دهان، لوزه ها و قسمت پشت زبان را در بر می گیرد.
- هیپوفارنکس: در قسمت پایینی گلو، جایی که حلق به نای و مری می رسد. در کنار حنجره قرار دارد و اغلب در گروه سرطان حنجره قرار می گیرد.
نشانه های سرطان گردن و دهان و دلیل ابتلا به آن
علائم سرطان گلو
سرطان می تواند به طور هم زمان، بیش از یک بخش گلو و حنجره و همچنین مری (سرطان مری) یا نای را تحت تاثیر قرار دهد. علائم سرطان گلو ممکن است با توجه به اینکه چه ناحیه ای از حلق دچار سرطان شده، متفاوت باشد.
علائم سرطان گلو که شایع هستند، به صورت زیر است:
- گلو دردی که فروکش نمی کند.
- توده در گلو یا گردن
- گوش درد
علائم خاص محلی مربوط به سرطان گلو به شرح زیر هستند:
- نازوفارنژیال: توده در بینی، خونریزی بینی، انسداد بینی یا مشکل در تنفس، سردرد، عفونت های مکرر گوش، زنگ در گوش یا کم شدن قدرت شنوایی، مشکل در باز کردن دهان، و درد یا بی حسی در صورت.
- اوروفارنژیال: مشکل در بلع، مشکل در باز کردن دهان یا حرکت دادن زبان، تغییر صدا، کاهش وزن غیر قابل توضیح و خون سرفه کردن.
- هیپو فارنژیال: مشکل در بلع و تغییر در صدا.
علاوه بر سرطان گلو، چندین بیماری غیر سرطانی نیز ممکن است باعث ایجاد این علائم شوند، بنابراین مهم است که برای تشخیص صحیح به پزشک خود مراجعه کنید. دندان پزشک باید وجود حفره در دهان و اوروفارنکس را به عنوان بخشی از معاینه معمول بررسی کند. همچنین، به طور مرتب به دهان و گلوی خود در آینه نگاه کنید و هر گونه ناهنجاری را که مشاهده می کنید، به پزشک اطلاع دهید. پزشک معاینه فیزیکی و بررسی علائم را انجام می دهد. اگر او به سرطان گلو مشکوک شود، جهت معاینه جامع تر گلو، شما را به متخصص گوش و حلق و بینی ارجاع می دهد. متخصص از آینه های مخصوص یا یک اسکوپ انعطاف پذیر (آندوسکوپ) جهت معاینه بصری گلو و حنجره برای علائم سرطان استفاده می کند. پزشک همچنین ممکن است یک پان اندوسکوپی انجام دهد، یک عمل جراحی است که تحت عمل بیهوشی انجام شده تا حلق، حنجره، و نواحی اطراف آن را معاینه کرده و از بافت مشکوک، بیوپسی (بافت برداری) کند. هیچ آزمایش غربالگری ساده ای برای سرطان گلو موجود نیست، بنابراین آزمایشات عادی توصیه نمی شود. گاهی اوقات، سرطان گلو تا هنگام پیشرفته شدن، هیچ گونه علائم اولیه ای از خود نشان نمی دهد. اما در بعضی موارد، همچنان امکان پذیر است که این بیماری را در مراحل اولیه تشخیص دهیم، زیرا برخی از علائم سرطان گلو مانند تغییر در صدا ممکن است در روند بیماری نسبتا سریع مشخص شود. به این ترتیب، در صورت بروز هر گونه علائم سرطان گلو، به پزشک مراجعه کنید تا بتوانید سریعا درمان را شروع کنید.
خطر را بشناسید: علل سرطان گلو
سرطان گلو بیشتر در سالمندان و بین مردان شایع است. اگرچه نمی توانید اقدامی در زمینه سن یا جنسیت خود انجام دهید، اما می توانید برای جلوگیری از سایر عوامل خطرزا در بروز سرطان گلو، اقدامات لازم را انجام دهید. مانند دیگر سرطان ها، سیگار کشیدن و مصرف سایر اشکال دخانیات می تواند دلیل بروز سرطان گلو باشد؛ به خصوص سرطان های اوروفارنژیال، هیپو فارنژیال، و سرطان های لارنژیال. مصرف الکل به ویژه زیاده روی در مصرف آن نیز می تواند خطر بروز سرطان گلو را در پی داشته باشد. به گفته انجمن سرطان آمریکا، ترکیب مصرف دخانیات و الکل، خطر را چند برابر می کند. به عنوان مثال، برخی تحقیقات نشان می دهند که مشروب خورها و کسانی که زیاد سیگار می کشند، احتمالا صد برابر بیشتر از افرادی که سیگار نمی کشند یا الکل مصرف نمی کنند به سرطان اوروفارنژیال دچار می شوند. با ترک یا اجتناب از سیگار کشیدن و محدود کردن یا ترک مصرف الکل، ممکن است خطر ابتلا به سرطان گلو را کاهش دهید.
نکاتی در مورد سرطان گلو HPV
یکی دیگر از فاکتورهای خطر ابتلا به سرطان های اوروفارنژیال و هیپو فارنژیال، ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) است. HPV شامل بیش از 150 نوع ویروس است. HPV 16 نوعی است که به سرطان گلو مرتبط می شود. شاید HPV به صورت گسترده برای سرطان دهانه رحم شناخته شده است، اما HPV همچنین باعث سرطان گلو می شود، اگرچه فقط تعداد کمی از افراد مبتلا به HPV به سرطان گلو دچار می شوند. این ویروس از طریق تماس پوست فرد آلوده به فرد دیگر یا از طریق تماس جنسی منتقل می شود. برخی از تحقیقات نشان داده اند که خطر ابتلا به عفونت HPV در دهان و گلو برای مردان بیشتر است و به فعالیت های جنسی دهانی مانند رابطه جنسی دهانی و بوسیدن دهان مربوط می شود. خطر این عفونت برای اشخاصی که چندین شریک جنسی دارند، افزایش پیدا می کند. در مورد خطر ابتلا به HPV و اینکه آیا باید واکسیناسیون بر علیه HPV انجام دهید، با پزشک خود صحبت کنید.
گزینه های درمان سرطان گلو
بسته به محل ابتلا به سرطان، سرطان گلو به چندین روش قابل درمان است:
- نازوفارنژیال: برای مراحل اولیه بیماری، پرتو درمانی در قسمت تومور و غدد لنفاوی مجاور آن، درمان اصلی محسوب می شود. در مراحل بعدی، پرتو درمانی همراه با شیمی درمانی یک روند درمانی استاندارد است. در صورت پخش شدن سرطان در غدد لنفاوی مجاور، ممکن است برخی بیماران به پرتودرمانی یا جراحی بیشتر احتیاج داشته باشند.
- اوروفارنژیال: جراحی و پرتودرمانی گزینه های اصلی درمان محسوب می شوند و افراد اغلب پس از آن تحت شیمی درمانی قرار می گیرند. در برخی از بیماران، پزشکان ممکن است از داروی ستوکسیماب (Erbitux) استفاده کنند که با هدف قرار دادن یک پروتئین خاص بر روی غده سرطانی، به آن حمله می کند.
- هیپو فارنژیال یا لارنژیال: هدف اصلی در این حالت، حفظ صدا در صورت امکان است. برخی از سرطان هایی که بر روی تارهای صوتی شکل می گیرند، می توانند از طریق جراحی با لیزر برطرف شوند؛ یک روش جراحی کم تهاجمی که با نام برداشتن بخشی از تارهای صوتی یا برداشتن کامل تار صوتی شناخته می شود. سایر روش ها به جراحی برای برداشتن بخشی از گلو و جعبه صدا (حنجره) یا کل حنجره نیاز دارد. پرتو درمانی ممکن است به عنوان گزینه اصلی درمانی در مراحل اولیه سرطان های هیپو فارنژیال و لارنژیال، برای بیمارانی که بیش از حد مریض هستند و یا تحت عمل جراحی قرار می گیرند و از بین بردن هر گونه سرطان بعد از عمل جراحی به کار رود.
شیمی درمانی به طور معمول همراه با پرتو درمانی به عنوان درمان های اصلی سرطان های پیشرفته تر و همچنین بعد از عمل جراحی یا درمان سرطان هایی که در بافت های بدن پخش شده اند یا بیش از حد بزرگ هستند که نمی توان از طریق عمل جراحی آنها را خارج کرد، به کار می روند. درمان هدفمند با ستوکسیماب ممکن است به پرتودرمانی یا شیمی درمانی اضافه شود.
منبع: universityhealthnews