علل خود زنی و سر کوبیدن کودکان چیست؟
دکتر لارا
ما با کودک 18 ماهه خود که وقتی ناراحت می شود یا نمی تواند آنچه را می خواهد بدست آورد، سرش را به جایی می کوبد مشکل داریم. وقتی ما به درخواست وی نه می گوییم او سرش را محکم به هر چیزی که در اطرافش باشد مانند دیوار یا میز می کوبد. من تلاش کردم که به بد اخلاقی های مانند این واکنش نشان ندهم اما می ترسم که او به خودش صدمه بزند. اما چندین بار بدنش را کبود کرده و یک بار نیز کمی سرش را زخمی کرده است. در این زمان ها ما همواره دستهای او را می گیریم و با قاطعیت به او نه می گوییم و اگر او به کارش ادامه دهد، با او قهر می کنیم. ما این روند را برای دو ماه ادامه داده ایم اما او کماکان به کوبیدن سرش به نقاط مختلف ادامه می دهد.
از راهنمایی شما پیشاپیش متشکرم. کارن.
کارن عزیز
درک می کنم که شما درباره اینکه کودکتان به خودش صدمه بزند نگران هستید. کودک شما کماکان بسیار کوچک است و ضرفیت کلامی کافی را برای بیان خودش و خواسته هایش ندارد. او احساسات بزرگی دارد و می خواهد هر چه را که می خواهد برایش بلافاصله آماده شود. مدیریت اینگونه احساسات به سالها زمان نیاز دارد. در حال حاضر آن احساسات بر وی غلبه داشته و او نمی تواند کمکی به خودش بنماید. او با لجبازی، ضربه زدن و بد اخلاقی اینها را نشان می دهد. ما همه می دانیم که این مساله چه حسی دارد و در واقع بسیاری از ما اینگونه نمود ها را حتی با فریاد زدن همانند بالغین از خود نشان داده ایم!
من نمی دانم منظور شما از اینکه می گویید: "من سعی می کنم به بد اخلاقی های وی واکنشی نشان ندهم" چیست. بدون شک شما نمی خواهید آنچه را که وی از طریق بد اخلاقی می خواهد به او بدهید. این مساله به وی می آموزد که بد اخلاقی روشی برای بدست آوردن چیزی است که می خواهد. اما این ایده که والدین باید نسبت به این بد خلاقی ها بی توجه باشند یک افسانه است. این استراتژی کمی گمراه کننده است. این روش باعث می شود که وی بیشتر بد اخلاقی نماید و اگر کمی فکر کنید به نظر منطقی می رسد. او بد اخلاقی می کند زیرا خواسته ها و احساسات بزرگی دارد و راه دیگری برای بیان آنها در اختیار ندارد. اگر به وی بی توجهی کنید، او بیشتر سرخورده می شود، زیرا نه تنها سرخورده شده است، بلکه اکنون ارتباطش با شما را نیز از دست داده است. اگر او حس کند که شما احساس وی را درک می کنید، احتمالاً دیگر نیازی به نمایش دادن احساساتش به این صورت نخواهد داشت.
البته او نیاز دارد تا فشار را از روی خودش بردارد و این به معنی گریه کردن اوست. کودکان خردسال گاهی اوقات نیاز دارند که گریه کنند. این روش طبیعی، برای کمک به خردسالانی است که کماکان رشد کافی در ناحیه خاصی از مغزش (کورتکس قدامی) نداشته و بنابراین نمی توانند با این گونه ناراحتی کنار بیایند (در آینده او قادر خواهد بود این مسائل را به کلام تبدیل کرده و مسائل را درک کند، بنابراین دیگر نیازی به بد اخلاقی نخواهد داشت، اما مغز وی کماکان به این درجه از رشد نرسیده است). اگر بتوانید در کنارش باشید و به او اطمینان خاطر دهید، کمک زیادی به او کرده اید. آنچه او در این مواقع نیاز دارد در واقع توجه و عشق شماست که به وی کمک می کند تا مشکلات درونی اش را تسکین بخشد.
و تا زمانی که او در مواقعی که بد اخلاقی نمی کند به اندازه کافی توجه شما را داشته باشد، در سایر مواقع کمتر بد اخلاقی خواهد کرد. اگر وی مجبور شود برای کسب توجه به سراغ بد اخلاقی برود، در واقع با این کار یک پیغام کمک برای شما ارسال کرده است که به اندازه کافی به وی توجه نشده است! خواهید دید که رفتار وی چقدر بهبود خواهد یافت اگر که بتواند در کنار شما به عنوان یک شاهد دلسوز گریه کند.
اکنون بگذارید درباره آن زمانهای تنبیه بی توجهی صحبت کنیم. تحقیقات نشان داده اند که این زمان های تنبیه، رفتار کودکان را بدتر می کنند. آنها باعث می شوند کودکان احساس بدتری درباره خودشان داشته و رابطه شما را تخریب می کنند که تنها منبع تاثیرگذاری شما بر کودکتان می باشد. به نظر من، آنها احتمالاً رفتاری را که آزار دهنده است، تشدید می کنند. از این رفتار پرهیز کرده و در عوض، وقتی کودک شما ناراحت است به او نزدیک شوید. در اینجا مقاله ای درباره این روش ارائه شده است.
اجازه دهید به سوالات شما برگردیم. تمامی خردسالان بد اخلاقی می کنند. چگونه می توانید جلوی کودکتان را بگیرید تا سرش را به جایی نکوبد یا در مواقع بد اخلاقی به خودش آسیب نرساند؟
1. با همدلی و همدردی شروع کنید. اگر کودک شما احساس کند که درک می شود، کمتر تلاش خواهد کرد تا سرش را به جایی بگوبد. "می دانم تو خیلی ناراحتی... کاش میشد آن را برایت تهیه می کردم..."
2. اگر سعی کرد شما را بزند، از دسترس او دور شوید. اگر او شما را دنبال کرد تا شما را بزند، بایستی به آرامی دستهای او را بگیرید و با آرامش به او بگویید: "تو خیلی عصبانی هستی. کتک زدن بد است. کتک زدن باعث درد می شود. بگو عصبانی!"
3. امنیت ایجاد کنید. در زیر خشم کودکتان، احساسات بسیار آسیب پذیری همچون اشکها و ترسها وجود دارند. خشم در واقع واکنش وی در قبال جنگیدن یا فرار کردن است. او از خودش در برابر آن احساسات مراقبت می کند. بنابراین اگر بتوانید به وی کمک کنید تا آنها را به شما نشان دهد، دیگر نیازی به خشم نخواهد بود. این یعنی که او گریه خواهد کرد اما شما را نخواهد زد یا سرش را به جایی نخواهد کوبید.
چگونه می توانید به گریه او کمک کنید؟ امنیت ایجاد کنید. با درد او همدلی نمایید. به او بگویید که شرایطش را درک می کنید. اگر به شما اجازه داد، او را بغل کنید. اگر اجازه نداد صرفاً در کنارش باشید و بگویید " تو در امان هستی. من کنارت هستم عزیزم." او را در پناه مهر خود بگیرید و گاهی اوقات با بیان جملاتی مهربانانه به وی بفهمانید که در کنارش هستید: "تو در امان هستی ... من اینجا هستم ... همه چیز رو به راه است... همه دوست دارند گاهی گریه کنند... تو کار سختی را انجام می دهی ... هر زمان که دوست داشتی به آغوش من بیا."
4. سعی نکنید وقتی فرزندتان در حال بروز دادن احساساتش است برای او سخنرانی کرده یا دلیل و منطق بیاورید. فقط اجازه دهید گریه و تقلا نماید تا با این کار تنش هایی که بخاطر احساساتش دارد تخلیه شود. بویژه حضور مهربان شما در کنار وی به او احساس آرامش و امنیت بیشتری خواهد داد.
5. اگر او فریاد می زند "از کنارم دور شو!" آنگاه یک قدم عقب آمده و بگویید "من از تو کمی دور می شوم اما کماکان اگر به من احتیاج داشتی اینجا هستم. تو را با این احساسات ناراحت کننده تنها نمی گذارم."
6. نهایتاً، او در آغوش شما فرو خواهد رفت و کمی هق هق خواهد نمود. کار شما این است که به او اجازه دهید تا جایی که می خواهد گریه کند و فقط از او با مهربانی حمایت نمایید. سعی کنید وقتی او گریه می کند چیزی نگویید. تنها با تمامی عشق و علاقه او را در آغوش بگیرید. پس از آن تعجب خواهید کرد که او چقدر خوشحال تر، دوستانه تر و خونگرم تر رفتار می نماید.
اگر کودک شما این احساساتش را در خودش ذخیره کرده است، تنها روش ایمن، بروز دادن آنها با فردی است که بیشترین احساس امنیت را در کنارش دارد. پس او شما را می زند. وقتی شما اجازه نمی دهید شما را بزند ولی در کنارش می مانید، خشم به کنار رفته و ناراحتی، آزار و ترس آزاد می شود و این همان چیزی است که او نیاز دارد.
بسیاری از والیدن در ابتدا این کار را چالش برانگیز می دانند. تنها یک شاهد مهربان بودن در کنار درد دیگران، بویژه فرزند خود چندان آسان نیست. چگونه در این مواقع آرام باشید؟ از همان لحن بیان دوستانه استفاده کرده و به خودتان یادآوری کنید که همه افراد گاهی اوقات نیاز دارند گریه کنند و شما به کودکتان هدیه ای با ارزش می دهید: پذیرش دوست داشتنی تمامی احساسات وی و فرصتی برای درمان تمامی احساسات آزار دهنده درونی وی.
وقتی همه چیز تمام شد، او می خواهد در کنار شما باشد و از عشق و علاقه شما اطمینان حاصل نماید. اما (با یک چرخه کامل به جایی که از آن شروع کردیم) با دادن فضای ایمن به وی برای بیان احساساتش خواهید دید که بد اخلاقی های وی کاهش پیدا کرده و دیگر لازم نیست به شما یا خودش صدمه بزند. همچنین میفهمد که ارتباط شما عمیق تر شده است. در واقع، به همان اندازه که این مراقبت پدر و مادر برای کودک شما یک هدیه محسوب می شود، برای شما نیز مفید است، زیرا کودک شما همکاری بهتری با شما در طول دوران کودکی اش خواهد داشت.
موفق باشید و از فرزندتان لذت ببرید. او از این مرحله گذر خواهد کرد و قبل از اینکه شما بفهمید به مراحل بعدی خواهد رسید!
منبع: ahaparenting