خطرات و عوارض رابطه مقعدی چیست و چطور می توان این خطرات را کاهش داد؟

رابطه جنسی از طریق مقعد، با قرار دادن آلت تناسلی، انگشتان دست و یا یک جسم خارجی مانند ویبراتور در داخل مقعد برای لذت جنسی صورت می گیرد. با احتیاط های مناسب، رابطه جنسی مقعد اکثراً بی خطر است. با این وجود خطرات بالقوه متفاوتی وجود دارد که ممکن است در رابطه جنسی واژنی یا دهانی وجود نداشته باشد. به عنوان مثال، مقعد به طور طبیعی نمی تواند خود را لیز (چرب) کند تا ناراحتی و نگرانی های مربوط به حساسیت مانند آسیب های پوستی را کاهش دهد. در این مقاله، برخی از خطرات احتمالی رابطه جنسی مقعد و همچنین رفع ابهام برخی باورهای غلط مربوط به این روش مورد بحث قرار خواهد گرفت.

خطرات و عوارض رابطه مقعدی و روش کاهش آنها

1. افزایش خطر ابتلا به عفونت های باکتریایی

مقعد فاقد سلول هایی است که روان کننده طبیعی واژن را ایجاد می کند. همچنین بزاق دهان نیز ندارد. دهانه مقعد نیز از واژن نازک تر است. نبود مواد روان کننده و وجود بافت های نازک تر، خطر مربوط به پارگی در اثر سایش در مقعد و رکتوم را افزایش می دهد. برخی از این پارگی ها ممکن است بسیار کوچک باشند، اما هنوز هم پوست را نمایان می سازند. از آنجا که مدفوع به طور طبیعی حاوی باکتری هایی است که هنگام خروج از بدن از رکتوم و مقعد عبور می کنند، این باکتری ها می توانند به طور بالقوه از طریق این پارگی ها به پوست حمله کنند. این خطر ابتلا به آبسه مقعد را افزایش می دهد که یک عفونت عمیق پوستی بوده و معمولاً به درمان با آنتی بیوتیک ها نیاز دارد.

چگونه خطر ابتلا به عفونت های باکتریایی را کاهش دهیم

برای به حداقل رساندن این خطرات، فرد باید از اقدامات احتیاطی برای جلوگیری از پارگی پوست استفاده کند:

• از روان کننده های ساخته شده از آب استفاده کنید تا پارگی در اثر سایش را به حداقل برسانید.
• اگر قصد تغییر از رابطه جنسی مقعدی به رابطه جنسی واژنی را دارید، کاندوم را عوض کنید تا مانع از ورود اشکال مختلف باکتریایی هر قسمت به قسمت دیگر شوید.
• به آرامی دخول را انجام دهید تا زمانی که شخص از روان کننده کافی استفاده کرده باشد.
• اگر شخص دچار ناراحتی یا درد شده، رابطه جنسی مقعدی را آهسته یا متوقف کنید.

استفاده از اسپرم کش ها همچنین می تواند خطر تحریک مقعد را افزایش دهد. افراد باید از استفاده از آنها در طول رابطه مقعدی خودداری نمایند.

2. افزایش خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی

از آنجا که رابطه جنسی مقعد می تواند منجر به عفونت باکتریایی به روش هایی شود که در بالا به آنها اشاره کردیم، می تواند خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی (STI) را افزایش دهد. به عنوان مثال، از آنجا که پوست در حین رابطه جنسی از طریق مقعد با احتمال بیشتری نسبت به رابطه جنسی واژنی پاره می شود، احتمال بیشتری برای ابتلا به بیماری های مقاربتی وجود دارد. نمونه هایی از این بیماری ها عبارتند از: کلامیدیا، سوزاک، هپاتیت، HIV و تبخال. این بیماری ها می توانند طولانی مدت باشند، زیرا همانند سایر بیماری های مقاربتی درمانی ندارند. طبق مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC)، «رابطه جنسی مقعدی بالاترین خطر انتقال بیماری HIV» را در مقایسه با سایر انواع روابط جنسی مانند واژنی و دهانی داراست. در رابطه جنسی مقعدی شخص پذیرنده، یا شخصی که در زیر قرار گرفته، این احتمال وجود دارد که او 13 بار بیشتر نسبت به شریکش که دخول توسط او صورت می گیرد، به عفونت HIV دچار شود.

چگونه خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی را کاهش دهیم

برای به حداقل رساندن خطر انتقال بیماری های مقاربتی، شخص باید در طول رابطه با مقعد از کاندوم استفاده کند. آنها همچنین باید به نوع روان کننده ای که استفاده می کنند، توجه نمایند؛ زیرا روان کننده های روغنی مانند وازلین می توانند به کاندوم لاتکس آسیب برسانند. روان کننده های مبتنی بر آب برای استفاده با کاندوم ایمن تر هستند. چندین روان کننده مبتنی بر آب مانند ژل K-Y و استروگلاید جهت خرید به صورت آنلاین موجود هستند.

مقاله ای در سال 2016 در ژورنال عفونت های منتقل شده جنسی نشان می دهد که استفاده از بزاق به عنوان روان کننده یک عامل خطر بیماری سوزاک در مردانی است که با مردان رابطه جنسی دارند. در نتیجه، استفاده از روان کننده تجاری ممکن است انتخابی مطمئن تر باشد. کاندوم ها نمی توانند 100 درصد از ابتلا به بیماری های مقاربتی جلوگیری نمایند. CDC توصیه می کند کسانی که در معرض خطر ویروس HIV قرار دارند، مانند افرادی که با چندین شریک جنسی در ارتباط هستند یا با افراد مبتلا به HIV در ارتباط هستند، اقدامات پیش گیری پیش از در معرض قرار گرفتن (PrEP) را در نظر بگیرند. این اقدامات، یک سری از داروها هستند که می تواند خطر ابتلا به HIV را در فرد کاهش دهد.

3. بواسیر را وخیم تر می کند

بواسیر مناطقی از رگ های خونی داخل و خارج از رکتوم است که می تواند باعث خارش، خونریزی جزئی و گاهی درد شود. اگرچه بواسیر می تواند ناخوشایند و دردناک باشد، اما به راحتی قابل درمان و بسیار قابل پیشگیری است. رابطه جنسی مقعد می تواند بواسیر موجود برای برخی از افراد را تحریک کند. اما، اگر فردی از قبل به آن دچار نباشد، رابطه جنسی مقعد به خودی خود باعث ایجاد بواسیر نمی شود.

چگونه خطر بواسیر را کاهش دهیم

جلوگیری از تحریک بواسیر در هنگام داشتن رابطه جنسی مقعدی همیشه امکان پذیر نیست، اما استفاده از روان کننده های کافی می تواند به حداقل رساندن سوزش آن کمک کند.

باورهای غلط مربوط به رابطه جنسی مقعدی

4. بارداری

یک باور غلط این است که زنان در اثر رابطه جنسی از طریق مقعد نمی توانند باردار شوند. این کاملا درست نیست؛ زیرا این امکان وجود دارد که اسپرم پس از رابطه جنسی مقعدی وارد واژن شود. اگر چه این اتفاق نامحتمل است، اما امکان آن وجود دارد.

بخوانید: آیا رابطه جنسی مقعدی در طول بارداری بی خطر است؟

چگونه خطر رابطه جنسی مقعدی در بارداری را کاهش دهیم

استفاده از کاندوم هنگام رابطه جنسی مقعدی برای جلوگیری از بارداری مهم است. اگر شریک های جنسی تصمیم به تغییر از رابطه جنسی مقعد به واژن گرفتند، باید کاندوم را تغییر دهند تا تماس با باکتری ها به حداقل برسد.

5. افزایش خطر ابتلا به فیستول که یک عارضه نادر است

در موارد بسیار نادر، ممکن است پارگی در دهانه مقعد یا رکتوم بزرگتر شود. پزشکان آن را شکاف یا پارگی بزرگ می نامند. گاهی اوقات، این پارگی به قدری بزرگ است که آن فراتر از رکتوم و تا قسمت های دیگر بدن ادامه پیدا می کند که پزشکان آن را فیستول می نامند. فیستول می تواند یک وضعیت اضطراری پزشکی باشد؛ زیرا اجازه می دهد مدفوع از روده به سایر نقاط بدن برود. از آنجا که مدفوع به طور طبیعی حاوی مقادیر قابل توجهی باکتری است، داشتن فیستول می تواند باکتری ها را به سایر قسمت های بدن منتقل کند و منجر به عفونت و آسیب شود. پزشکان معمولاً برای ترمیم فیستول جراحی را پیشنهاد می کنند. باز هم، این یک عارضه نادر اما بالقوه است که به واسطه رابطه جنسی مقعد رخ می دهد. به همین دلیل استفاده از روان کننده مناسب و متوقف کردن رابطه جنسی در صورت بروز درد بسیار مهم است.

آیا خطرات طولانی مدت وجود دارد؟

برخی از مردم بر این باورند که خطر طولانی مدت رابطه جنسی مقعدی این است که رکتوم کشیده تر می شود، که این امر می تواند منجر به بی اختیاری مدفوع شود. در بیشتر موارد، متخصصان پزشکی با این موضوع مخالف هستند. با این حال، مطالعه ای در سال 2016 در ژورنال آمریکایی گوارش، به بررسی رفتار جنسی 4170 بزرگسال پرداخت. محققان از بزرگسالان پرسیدند که آیا تا به حال مقاربت مقعد داشته اند و آیا بی اختیاری مدفوع دارند یا خیر.

آنها دریافتند که 37.3 درصد از زنان و 4.5 درصد از مردان رابطه جنسی مقعدی داشتند. آنها همچنین دریافتند که بی اختیاری مدفوع در بین مردان و زنانی که رابطه جنسی مقعدی داشته اند، بیشتر از کسانی است که رابطه جنسی مقعدی نداشته اند. مردانی که رابطه جنسی مقعدی داشتند بیشتر از زنانی که رابطه جنسی مقعدی داشتند به بی اختیاری مدفوع دچار شدند. این مطالعه محققان را به این نتیجه رسانده است که یک رابطه بالقوه بین بی اختیاری مدفوع و رابطه جنسی مقعدی وجود دارد. با این حال، بسیاری از کارشناسان این مطالعه را مورد انتقاد قرار دادند؛ زیرا دیگر عوامل مؤثر در بی اختیاری مدفوع را ارزیابی نکرده است.

بنابراین، برای پزشکان و محققان دشوار است که به طور کامل مطالعه و نتایج آن را تأیید کنند، زیرا شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه بی اختیاری مدفوع یک خطر واقعی طولانی مدت در رابطه جنسی مقعدی است. به طور کلی، اگر افراد احتیاط کنند که شامل استفاده از روان کننده کافی و خودداری از مقاربت در صورت احساس درد است، نباید انتظار داشته باشند که به عنوان یک عارضه طولانی مدت رابطه جنسی مقعدی، بی اختیاری مدفوع را تجربه کنند.

نکات کلیدی

• رابطه جنسی مقعد می تواند یک گزینه مقاربت ایمن و لذت بخش برای برخی از افراد باشد. اگر شخص اقدامات احتیاطی از جمله استفاده از روان کننده های مبتنی بر آب را انجام دهد، می تواند خطرات را به حداقل برساند.
• برقراری ارتباط با شریک جنسی در مورد هر گونه ناراحتی ناشی از رابطه جنسی مقعدی نیز می تواند احتمال صدمات ناشی از حساسیت را کاهش دهد.
• همچنین، کسانی که تنها با یک شریک جنسی رابطه برقرار نمی کنند و یا کسانی که می خواهند از بارداری جلوگیری کنند، باید از کاندوم استفاده کنند تا خطر انتقال بیماری های مقاربتی و بارداری را به حداقل برساند.

منبع: medicalnewstoday