جوجه ها موجودات شایان ستایش و نوازشی هستند که به حیوانات خانگی تخم گذار شگفت انگیز تبدیل می شوند. جوجه ها برای اطمینان از رشد شاد و سالم به مراقبت ویژه، از جمله جای گرم و غذای مغذی جوجه ها نیاز دارند. بیاموزید که چگونه یک جای مطمئن برای جوجه های کوچک تهیه کنید، غذا و آب کافی تهیه کرده و جوجه های در حال رشد را به یک باغچه در فضای باز منتقل کنید.
روش های پرورش، نگهداری و مراقبت از جوجه های کوچک
الف: انتخاب جوجه ها
1. مقررات محلی در مورد نگهداری مرغ ها را بررسی نمایید
اکثر جوامع اجازه نگهداری مرغ را می دهند، اما ممکن است قوانین منطقه ای وجود داشته باشد که باید از آنها پیروی کنید. قبل از اینکه اجازه راه اندازی یک مرغدانی را داشته باشید، ممکن است نیاز به مجوز یا توافق نامه امضا شده از طرف همسایگان داشته باشید. هر ایالت یا شهرداری محلی، قوانینی با کمی تفاوت دارند. بنابراین قبل از هرگونه خرید، حتماً قوانین موجود در منطقه خود را بررسی کنید. قوانین انجمن مالکین محلی خود را بررسی کنید.
- برخی از جوامع تعداد مرغ هایی که می توانید نگهداری نمایید را محدود می کنند. همچنین ممکن است محدودیتی در مورد اندازه مرغدانی موجود در حیاط شما وجود داشته باشد.
- برخی دیگر تعداد جوجه های بانگ زن یا خروس را که شما مجاز به نگهداری از آنها هستید، محدود می کنند. این امر در مناطقی که جمعیت انبوه دارند، متداول تر است.
2. تصمیم بگیرید که چه نژادهایی از مرغ را نگهداری می کنید
جوجه ها ممکن است هنگام کوچکی، مشابه به نظر برسند، اما نژادهای مختلف هنگامی که رشد می کنند دارای کیفیت های بسیار متفاوتی هستند. برخی از مرغ ها، تخم گذارهای عالی هستند، برخی دیگر شخصیت های شیرین مانند حیوانات خانگی دارند و همچنین برخی دیگر در صورتی که هنوز قصد خوردن آنها را داشته باشید، گوشت مرغ خوبی دارند. قبل از راه اندازی مرغدانی خود، در مورد نژادهایی که قصد خرید آن را دارید، کمی تحقیقات انجام دهید.
- به عنوان مثال، اگر می خواهید نژادی تهیه کنید که با اطمینان تخم مرغ خوبی تولید می کند، نژاد مرغ لایه ای را انتخاب کنید. مرغ رد آیلند رد، باف اورپینگتون و استرالورپ همه از نژادهای مرغ های لایه ای هستند.
- اگر به مرغ هایی علاقمند هستید که به خوبی تخم گذاری می کنند و گوشت خوبی دارند، به یک نژاد دو منظوره مانند ویاندوت های سیلور لیسد، آراکانا و نیوهامشایر نیاز دارید.
- مرغ های کبابی در درجه اول برای گوشت پرورش داده می شوند. این گروه شامل نژاد جنگی کورنیش جامبو و نژاد ویژه نر سنگین وزن است.
3. تصمیم بگیرید که قصد خرید چه تعداد جوجه را دارید
مرغ ها حیوانات گله ای هستند و در گله های حداقل 6 یا بیشتر عملکرد بهتری دارند، بنابراین خرید بیش از یکی از آنها ایده خوبی است. یک مرغ سالم در هر دوره به طور معمول یک تخم می گذارد (یک تخم مرغ در هر 25 ساعت) که حدود 5 تا 6 تخم مرغ در هفته است، بنابراین هنگام تصمیم گیری برای تعدادی که می خواهید خریداری کنید، این مورد را در نظر داشته باشید. اکثر مرغدانی های کوچک با 4 تا 6 مرغ راه اندازی می شوند. اگر یکی از آنها مریض شده و یا توسط یک جانور شکارچی خورده شود، شما هنوز هم تعدادی مرغ برای تخم گذاری خواهید داشت.
- هنگامی که بدانید قصد خرید چه تعداد مرغ را دارید، می توانید آنها را از یک محل جوجه کشی با مجوز فاقد بیماری، یا یک پرورش دهنده معتبر و یا در فروشگاه مزرعه محلی خود در مقادیر کم خریداری نمایید. اگر می خواهید آنها را از کاتالوگ سفارش پستی سفارش دهید، ممکن است مجبور شوید حداقل 20 یا 25 جوجه را خریداری کنید.
- مگر اینکه آمادگی پرورش خروس داشته باشید، در غیر این صورت اطمینان حاصل کنید که همه جوجه ها ماده (مرغ) هستند. خروس ها می توانند گاهی اوقات کمی تهاجمی باشند، اما با این وجود، نگهداری آنها از مرغ ها دشوارتر نیست. خروس ها تخم نمی گذارند.
- اگر می خواهید بیرون آمدن جوجه ها از تخم ها را مشاهده کنید، آماده سازی های مختلفی نیاز است.
4. قبل از اینکه آنها را به خانه بیاورید، فضای مناسب جوجه ها را ایجاد کنید
تا دو ماه اول، مرغ های شما بر روی یک تخم نشین زندگی می کنند. این یک جعبه یا قفس کوچک است که می تواند در داخل خانه با دمای کنترل شده نگهداری شود. هنگامی که بدن آنها کاملا از پر پوشیده شد، جوجه ها را می توان برای گردش در فضای باز به مرغدانی بیرونی با حیاط منتقل کرد.
- سازه مرغدانی باید حدود 180 تا 240 سانتی متر ارتفاع داشته باشد. این سازه باید به اندازه کافی عریض باشد تا بتوان جعبه های تو در تو آشیانه پرنده را در آنها جای داد. هر جعبه حدودا 25 سانتی متر عرض دارد.
- یک حساب سرانگشتی مناسب این است که برای 120 سانتی متر مربع از فضای حیاط به ازای هر مرغ برنامه ریزی کنید. این فضای کافی برای پرندگان جهت سهولت در پرسه زدن است. البته اگر فضای بیشتری در اختیار دارید، پرندگان از داشتن حیاط بزرگ تر برای پرسه زدن قدردانی می کنند.
ب: مراقبت از جوجه هایی که تازه سر از تخم بیرون آورده اند (جوجه های تازه متولد شده)
1. یک تخم نشین برای مرغ ها فراهم نمایید
تخم نشین یک جعبه کوچک است که جوجه های شما تا چند ماه اول در آن زندگی می کنند. در این مدت هنوز هم پرهای بلوغ آنها رشد می کند، بنابراین برای محافظت، آنها باید در محیط گرم و ایمن نگهداری شوند. تخم نشین باید در داخل گاراژ، اتاق رخت شویی یا یک محیط داخلی امن دیگر نگهداری شود.
- یک کارتن محکم یا یک جعبه پلاستیکی می تواند یک تخم نشین خوب باشد. در صورت تمایل، می توانید یک تخم نشین چوبی ویژه برای مرغ ها را از فروشگاه لوازم کشاورزی تهیه کنید.
- بعد از گذشت یک یا دو هفته، یک نشیمن گاه پرنده کوچک مانند یک میله نازک یا چوب را در داخل تخم نشین قرار دهید. جوجه ها یاد می گیرند که از روی نشیمن گاه بپرند.
2. کف تخم نشین را آماده کنید
باید کفپوش نرم و راحتی را فراهم کرده که به راحتی هر چند روز یک بار قابل تعویض باشد. بستر حیوانات خانگی که از چوب کاج تراشیده شده، مناسب است. همچنین می توانید از روزنامه های بریده شده برای کف آن استفاده نمایید، اما جوهر روزنامه می تواند باعث ایجاد لکه بر روی جوجه های پردار شود. از کاغذهای لغزنده کامپیوتری یا کاغذهای براق برای پوشش کف استفاده نکنید.
- برای جلوگیری از مریض شدن جوجه ها، هر چند روز یک بار باید کف پوش را عوض کنید. جوجه های کوچک مستعد بیماری هستند که در شرایط کثیف به راحتی به بیماری دچار می شوند.
- اگر کف تخم نشین سیمی است، حتما کف آن را با مقداری مقوا یا چوب بپوشانید تا از پای جوجه ها در اثر لغزیدن در آن محافظت شود.
3. یک لامپ نصب کرده و بر دمای آن نظارت کنید
اگر دما بسیار گرم و یا بسیار سرد شود، جوجه ها می توانند بمیرند، بنابراین خریدن لامپ و یک بخاری جوجه ها برای تخم نشین الزامی است که می توان آنها را در یک دمای ایده آل نگهداری کرد. یک لامپ با یک بازتابنده باید مقدار مناسب گرما را تأمین کند، اما همیشه با یک دماسنج آن را کنترل کنید. می توانید از یک لامپ قرمز 100 واتی یا یک چراغ قرمز گرم استفاده کنید (از استفاده از چراغ های روشن خودداری کنید). لامپ را همراه با دماسنج در بالای تخم نشین وصل نمایید، می توانید با استفاده از آن دما را کنترل کنید.
- برای اولین هفته از زندگی جوجه ها، آنها باید در دمای 90 تا 100 درجه فارنهایت نگهداری شوند. بعد از آن، هر هفته می توانید دمای آن را 5 درجه کاهش دهید. به انجام این کار ادامه دهید تا پرهای جوجه ها بعد از 5 تا 8 هفته رشد کند.
- با افزایش یا کاهش نور و یا میزان وات لامپ، دما را تنظیم نمایید.
- اگر جوجه ها نفس نفس می زنند یا به دیوار تخم نشین فشار وارد می کنند، اینها نشانه ای از آن است که هوا گرم است و نیاز است تا منبع گرما را خاموش کنید. اگر آنها دور هم در زیر منبع گرما (لامپ) جمع شده باشند، ممکن است که خیلی سرد باشد.
4. آب و غذا تهیه کنید
باید یک خوراک جوجه مخصوص که کرامبل نامیده می شود، از فروشگاه عرضه محصولات کشاورزی تهیه نمایید. این خوراک، تمام نیازهای غذایی یک مرغ زیر دو ماه را برآورده می کند. می توانید کرامبل های داوریی یا غیر دارویی را تهیه کنید. غذاهای تازه را همیشه در یک کاسه پلاستیکی یا فلزی کم عمق بریزید. همچنین یک کاسه کم عمق آب مهیا کنید.
- خوراک های دارویی، حاوی دارو برای کمک به جلوگیری از شیوع بیماری است. اگر خوراک غیر دارویی را انتخاب می کنید، اطمینان حاصل کنید که حتما تخم نشین را به طور مرتب تمیز کرده و به سلامت جوجه های خود توجه ویژه دارید.
- اطمینان حاصل کنید که آب آنها به طور روزانه عوض شود. اگر آب آلوده به نظر می رسد، آن را زودتر تغییر دهید.
- جوجه ها مجاز به خوردن تنقلاتی مانند کرم ها و حشرات (به غیر از سوسک) از باغ هستند. از فراهم کردن غذای انسان ها برای جوجه ها تا زمانی که بزرگ تر شوند، خودداری نمایید.
5. با جوجه های خود بازی کنید
عادت دادن جوجه های خود از زمان تولد به حضور شما کمک می کند که بعداً همزیستی کنید. جوجه ها را از تخم نشین یک یا بیشتر از یک بار در روز برای بازی کردن بیرون بیاورید. آنها را نوازش کرده و اجازه دهید که در چمن ها پرسه بزنند و به آنها کمک کنید تا به انجام این کار عادت کنند.
- اطمینان حاصل کنید که جوجه ها را بدون مراقبت رها نمی کنید. اگر مراقب نباشید، یک گربه و یا سایر حیوانات شکارچی می توانند آنها را از بین ببرند.
- با جوجه ها به آرامی رفتار کنید. آنها بدن شکننده ای دارند و نباید آنها را انداخته یا فشار دهید. اطمینان حاصل کنید که کودکان می دانند که چگونه به درستی با آنها رفتار کنند.
ج: حرکت جوجه ها در فضای باز
1. جوجه ها را به فضای بیرونی مرغدانی منتقل کنید
هنگامی که جوجه ها حداقل دو ماه سن داشته و پرهای آنها رشد کرده باشد، آنها آماده هستند که به فضای بیرونی بزرگتر مرغدانی خود منتقل شوند. مرغدانی های پیش ساخته را می توان از فروشگاه های عرضه محصولات کشاورزی تهیه کرد، و یا می توانید خود آن را بسازید. یک مرغدانی باید یک پناهگاه برای آب و هوای نامتعادل، محافظت در برابر حیوانات شکارچی و یک محل دنج برای خواب فراهم نماید. اطمینان حاصل کنید که دارای ویژگی های زیر است:
- یک نشیمن گاه بلند و محصور. مرغدانی باید یک مکان برای خوابیدن مرغ ها با چند سانتیمتر ارتفاع از کف زمین داشته باشد. مرغ ها به طور طبیعی ترجیح می دهند که نشیمن گاه آنها هنگام خواب از سطح زمین بلندتر باشد، زیرا این کار از آنها در برابر حیوانات شکارچی محافظت می کند.
- جعبه های آشیانه مرغ. در محل نشیمن گاه مرغ ها، اطمینان حاصل کنید که هر مرغ یک جعبه با 25 سانتی متر عرض در اختیار دارد که در آن می تواند تخم گذاری کند. جعبه ها را با پوشال یا تراشه های چوبی بپوشانید. جعبه های آشیانه بزرگتر می توانند برای بیشتر از یک مرغ مناسب باشند.
- فضایی برای دویدن مرغ ها ایجاد کنید. خوشحال ترین مرغ ها، آنهایی هستند که فضایی برای دویدن و دنبال علوفه گشتن دارند. مرغدانی باید یک درب که به بیرون منتهی می شود با حداقل فضای 120 تا 240 سانتیمتر برای 3 تا 5 مرغ، داشته باشد. اگر این ناحیه از هر دو طرف و از بالا (برای محافظت در برابر شاهین) حصار کشی شده باشد، مرغ ها در امان هستند. سوراخ های حصار کشی نباید بزرگتر از 2.5 سانتیمتر مربع باشند.
2. آب و غذا تهیه کنید
اکنون که جوجه ها بیش از دو ماه سن دارند، شروع به خرید «خوراک تخم گذاری» (که به آن پلت مرغ نیز گفته می شود) نمایید، تا آنها مواد مغذی لازم برای تخم گذاری را دریافت نمایند. آنها در فروشگاه عرضه محصولات کشاورزی موجود هستند. همچنین می توانید به مرغ های بزرگتر، باقی مانده غذاهای ارگانیک آشپزخانه، میوه ها و سبزیجات و علف های هرز باغچه را بدهید. خوراک را در ظرف خوراک مرغ که هر یک هفته و نیم یک بار تمیز می کنید، قرار دهید.
- جوجه ها همه نوع میوه و سبزی خام، ماکارونی پخته شده، برنج پخته شده، لوبیا پخته شده و هر نوع غلات دیگری را دوست دارند. غذاهایی که حاوی چربی و نمک بالا هستند را به آنها ندهید.
- یک کاسه ماسه یا پوسته های تخم مرغ خرد شده را در داخل مرغدانی قرار دهید. جوجه ها از آن برای هضم مواد غذایی خود استفاده می کنند؛ زیرا آنها دندان هایی برای خرد کردن غذاها ندارند. پوست تخم مرغ می تواند کلسیم بیشتری فراهم نماید.
- در ظرف آب مرغ ها، آب بریزید. در فصل زمستان، ممکن است از یک ظرف آب با گرم کننده استفاده نمایید تا مانع از یخ زدن آب شود.
3. مرغدانی را به طور مرتب تمیز کنید
پوشال های موجود در جعبه آشیانه مرغ و خاشاک کف باید با بیل هر یک هفته و نیم یک بار و یا سریع تر برداشته شده و با مواد جدید جایگزین شود. هر چهار هفته یک بار، تمام فضای بیرونی مرغدانی را از طریق بیل زدن مواد زائد تمیز کرده و آن را با استفاده از یک شلنگ سم پاشی کرده و صبر کنید تا خشک شود، سپس لوازم تازه به آن اضافه کنید. غفلت از انجام این کار می تواند منجر به شیوع بیماری های موجود در مرغدانی شود.
4. با مرغ ها بازی کنید
حتی به عنوان یک مرغ بالغ، مرغ ها از بودن در اطراف انسان ها لذت می برند. برای آنها اسم انتخاب کرده، آنها را بلند کرده و نوازش کنید. می توانید با دست به آنها غذا دهید تا اعتمادسازی کنید. پس از مدتی، ممکن است مرغ ها هنگامی که اسم آنها را صدا می زنید، دقیقا مانند یک سگ به سمت شما بیایند. بسیاری از افراد متوجه می شوند که مرغ ها حیوانات خانگی هوشمند و سرگرم کننده ای می شوند.
5. تخم مرغ ها را به طور مرتب جمع آوری کنید
مرغ ها همچنین با نام پالت (مرغ تازه تخم کرده) نامیده می شوند، که در سن 20 تا 24 هفتگی شروع به تخم گذاری می کنند. بسته به نژاد مرغ ها، اکثر آنها 5 تا 6 تخم در هفته در فصل های بهار، تابستان و پاییز می گذارند. هنگامی که روشنایی روز به زیر 12 ساعت کاهش می یابد، تخم گذاری آنها نیز کمتر می شود.
- برای تشویق بیشتر آنها، به طور روزانه تخم مرغ ها را جمع آوری نمایید. اجازه ندهید که تخم ها به مدت طولانی در جعبه آشیانه مرغ ها باقی بماند.
- مرغ ها در شرایط ایده آل و بدون استرس و هنگامی که از یک رژیم غذایی نوع خاص گونه ها (بدون حبوبات سخت، کتان و غذای ماهی) مصرف کنند، تا 8 سال تخم گذاری می کنند. اکثر مرغ های تجاری که جهت تخم گذاری پرورش یافته اند، بعد از 2 سال از سرعت تخم گذاری آنها کاسته می شود، اما مرغ های شاد و سالم شما باید برای مدت بسیار طولانی تخم گذاری نمایند.
منبع: wikihow