دو مکمل غذایی رایج، گلوکوزامین و سولفات کندرویتین اغلب برای درمان استئوآرتریت مورد استفاده قرار می گیرند، گلوکوزامین و سولفات کندرویتین ممکن است با برخی عوارض جانبی همراه باشند. گفته می شود که هر دو این مکمل ها با محافظت از غضروف در برابر شکستگی، استئوآرتریت را کنترل می کنند. قبل از استفاده از گلوکوزامین و سولفات کندرویتین، مهم است که در مورد عوارض جانبی و خطرات بالقوه سلامتی هر کدام اطلاعات کسب کنید (و در مورد هر کدام با پزشک خود صحبت کنید).
اگرچه رایج ترین مورد استفاده از گلوکوزامین و سولفات کندرویتین، کنترل استئوآرتریت است؛ گفته می شود که هر کدام از آنها به درمان بیماری های مختلف کمک می کنند. به عنوان مثال، گلوکوزامین به عنوان یک درمان طبیعی برای سیستیت بینابینی، اختلال مفصل فک و گلوکوم تجویز می شود. در حالی که سولفات کندرویتین برای درمان آب مروارید، سندرم خشکی چشم، کلسترول بالا و عفونت های دستگاه ادراری مورد استفاده قرار می گیرد.
اثرات و عوارض جانبی گلوکوزامین
گلوکوزامین که به طور طبیعی در بدن یافت می شود و همچنین در پوست میگو، خرچنگ و سایر سخت پوستان موجود است. اگر چه بسیاری از مکمل های غذایی حاوی گلوکوزامین از سخت پوستان تهیه می شود، اما برخی محصولات حاوی ترکیبات مصنوعی این ماده هستند. در این قسمت برخی از عوارض جانبی که اغلب به گلوکوزامین مربوط می شود، ارائه شده است:
- نفخ
- یبوست
- اسهال
- گاز معده
- سوزش معده
- سوء هاضمه
- حالت تهوع
- ناراحتی معده
در موارد نادر، استفاده از گلوکوزامین می تواند عوارض جانبی مانند خواب آلودگی، واکنش های پوستی، استفراغ، سردرد، افزایش فشار خون و ضربان قلب و لرزش ایجاد کند. تصور می شود که مصرف گلوکوزامین با غذا ممکن است موجب کاهش مشکلات هضم مرتبط با گلوکوزامین شود. از آنجایی که مکمل های گلوکزامین ممکن است از سخت پوستان تهیه شود، افراد دارای آلرژی به سخت پوستان باید از مصرف آن جلوگیری نمایند، مگر اینکه تأیید شود که منبع تهیه آن از سخت پوستان نیست. منبع تهیه گلوکوزامین لزوما بر روی برچسب چاپ نمی شود، بنابراین ممکن است یک تماس تلفنی به تولید کننده نیاز باشد.
عوارض جانبی سولفات کندرویتین
سولفات کندرویتین به طور طبیعی در غضروف های اطراف مفصل موجود است. سولفات کندرویتین که در مکمل های غذایی یافت می شود، از منابع حیوانی مانند غضروف گاو تهیه می شود. درد خفیف معده و حالت تهوع اغلب دو عارضه جانبی سولفات کندرویتین است. سولفات کندرویتین همچنین ممکن است هر کدام از عوارض جانبی زیر را داشته باشد:
- یبوست
- اسهال
- ریزش مو
- ضربان قلب نامنظم
- تورم پلک ها یا پاها
ایمنی گلوکوزامین و سولفات کندرویتین
طبق گفته موسسه ملی بهداشت (NIH) احتمالا هر دو گلوکوزامین و سولفات کندرویتین برای اکثر بزرگسالان بی خطر هستند. با این حال، موسسه ملی بهداشت هشدار می دهد که ایمنی استفاده از گلوکوزامین و یا سولفات کندرویتین در هنگام بارداری یا شیردهی تایید نشده است. نگرانی هایی وجود دارد که استفاده از گلوکوزامین می تواند شرایطی مانند آسم، دیابت، فشار خون بالا و کلسترول بالا را تشدید کند. در عین حال استفاده از سولفات کندرویتین می تواند برای افراد مبتلا به آسم، اختلالات لخته شدن خون یا سرطان پروستات اثرات مضری داشته باشد.
از آنجا که گلوکوزامین ممکن است سطح قند خون را تحت تاثیر قرار دهد و در طول عمل جراحی کنترل قند خون حائز اهمیت است، حداقل دو هفته قبل از عمل جراحی برنامه ریزی شده، از مصرف گلوکوزامین خودداری کنید. شواهد حاكی از اين است كه گلوكزامين در دوزهای مورد استفاده برای درمان استئوآرتريت، ممكن است باعث افزايش انسولين و يا هموگلوبين A1C (آزمايشی که اندازه گیری می کند که چگونه قند خون در طول سه ماه گذشته کنترل شده است) در افراد مبتلا به ديابت يا مقاومت به انسولين شود.
علاوه بر این، گلوکوزامین و سولفات کندرویتین ممکن است با تعدادی از داروها، از جمله داروهای کاهش دهنده خون مانند وارفارین (® Coumadin) تعامل داشته باشند. افراد مبتلا به اختلالات خونریزی، افرادی که داروهای ضد لخته شدن خون یا ضد پلاکت مصرف می کنند (مانند وارفارین، کلوپیدوگرل و تیکلوپیدین) یا افرادی که مکمل هایی مصرف می کنند که ممکن است خطر خونریزی را افزایش دهند (مانند سیر، کهن دار یا کینگو، ویتامین E و شبدر قرمز) نباید گلوکوزامین را مصرف کنند، مگر اینکه تحت نظارت یا تجویز یک پزشک باشد. گلوکوزامین همچنین ممکن است با داروهای خاص مورد استفاده در طول شیمی درمانی، تداخل دارویی داشته باشد. اگر در حال درمان سرطان هستید، قبل از مصرف گلوکوزامین و سولفات کندرویتین با پزشک خود مشورت نمایید.
جایگزین برای مکمل های گلوکوزامین و سولفات کندرویتین
تا کنون، تحقیقات در مورد اثرات گلوکوزامین و سولفات کندرویتین در بیماران مبتلا به استئوآرتریت با نتایج متناقضی همراه بوده است. با این حال، برخی شواهد وجود دارد که گلوکوزامین و سولفات کندرویتین ممکن است به کاهش درد، سفتی، کاهش تورم و بهبود عملکرد افراد مبتلا به استئوآرتریت کمک کند. سایر داروهای طبیعی برای درمان استئوآرتریت عبارتند از: پوست درخت بید سفید، پیکنوژنول، آووکلدین، اسید چرب امگا 3 و بروملین است. لازم به ذکر است که هر یک از داروهای فوق مانند گلوکوزامین و سولفات کندرویتین با تعدادی از عوارض جانبی همراه است.
منبع: verywellhealth