سوت زدن در حالیکه کار می کنید یک عادت قدیمی است. علم تا حدی از آن پشتیبانی می کند، به عنوان مثال گوش دادن به موسیقی روی تردمیل به افراد کمک می کند خود را روی دستگاه حفظ کنند. اما آیا موسیقی برای کارکرد مغز هنگام کار مفید است؟ در مورد کارهای مختلف چه گونه است؟
این سوال کمی ساده است، بنابراین تعجبی ندارد که هیچ کس جواب قابل قبولی به آن نداده است. محققانی که "اثر موتزارت" را کشف کردند، دریافتند که گوش دادن به سونات های موتزارت قبل از فعالیت ذهنی، استدلال فضایی قوی تری را بر می انگیزد (در واقع افراد را باهوش تر نمی کند). اما سونات های موتزارت در طول کار چه اثری دارند؟ سبک دث متال چطور؟
اثر موزیک روی عملکرد مغز چیست؟
گفتنش سخت است. مطالعات متعددی در زمینه موسیقی و کار صورت گرفته است، اما نتایج متفاوت است. شاید، مطالعه ای که اخیراً پیشنهاد شده است، بخاطر این است اثر موزیک روی عملکرد مغز پیچیده است. تأثیر فقط "خوب" یا "بد" نیست، این بستگی به نوع کار، نوع موزیک و شخصیت فردی که کار را انجام می دهد دارد.
برای آزمایش این فرضیه، محققان 142 دانشجوی مقطع کارشناسی را انتخاب کردند و از آنها خواستند دو کار انجام دهند، یکی ساده و دیگری پیچیده. کار ساده جستجو در گروهی از کلمات و خط زدن آنهایی بود که حرف "a" دارند؛ کار پیچیده خواندن لیستی از کلمات و سپس به یاد آوردن آنها در یک آزمون بود.
افراد تحت مطالعه این کارها را یک بار در سکوت و یک بار در طول گوش دادن به موزیک انجام دادند؛ موزیک ساده یا پیچیده بود. (هر دو موسیقی دارای پیانو، ساز زهی و عناصر سازه ای یکسان بود، اما گروه پیچیده درام و باس نیز داشت.)
محققان شخصیت های شرکت کنندگان را از قبل ارزیابی کردند. هر یک از شرکت کنندگان در مطالعه ارزیابی شدند تا مشخص شود چه اندازه از محرک خارجی بهره مند می شوند. پرسشنامه 28 ماده ای از آنها به عمل آمد تا به اظهاراتی مانند این پاسخ بدهند، "کار با موسیقی باعث تحریک بیشتر من می شود" و "من به ندرت از کار همراه با موزیک هیجان زده می شوم."
چه چیزی باعث شده افراد عملکرد بهتری داشته باشند؟
نتایج متناقض بودند. به طور خلاصه، محققان دریافتند که افراد با اولویت برای تحریک بیرونی (افرادی را در نظر بگیرید که تلفن خود را در حال تماشای تلویزیون چک می دهند) کمتر قادرند همراه با موزیک کار کنند. آنها کسانی بودند که بیشتر از سایرین تمایل به کار همراه با موزیک داشتند، اما آنها کارهای پیچیده را در سکوت به شکل بهتری انجام دادند. همتایان که محرک های بیرونی را ترجیح نمی دادند هنگام پخش موزیک بهترین عملکرد را در کارشان نشان دادند.
این حالت برای مطالعه کار ساده نیز صدق می کرد. افرادی که می خواستند با وجود محرک بیرونی کار کنند، بدون پخش موزیک یا با وجود یک موزیک ساده بهتر کار کردند، در حالیکه همتایان آنها که حوصله کمتری داشتند برای موزیک داشتند، به آسانی بهترین عملکرد را با وجود پخش موزیک داشتند.
این نتایج نشان داد که افرادی که به دنبال محرک بیرونی هستند توجه بالا و تقریباً ناخواسته به محیط پیرامون خود دارند. هنگام انجام فعالیت های متعدد توجه آنها به آسانی پرت می شود (مثلا انجام کار و گوش دادن به موسیقی) و هر بخش برای دریافت توجه بیشتر با دیگری رقابت می کند. اما وقتی فقط یک کار را انجام می دهند، عمیقاً به آن معطوف می شوند. در این میان، افراد گروه دیگر، فقط لازم داشتند تا جلوی حواس پرتی خود را بگیرند و به کارشان بپردازند.
نه اینکه افرادی که به دنبال تحریک خارجی هستند منحصر به فردند. از طرف دیگر، مردم می توانند از این حواس پرتی لذت ببرند. همانطور که نویسندگان این مطالعه اظهار داشتند: در حالیکه حواس پرتی ممکن است اجرای وظایف ساده را تا حدی تسهیل کند، در اینجا یک نکته وجود دارد که حواس پرتی گاهی در حین انجام وظایف ساده می تواند سربار و باز دارنده باشد. برای آنهایی که تمایل به محرک بیرونی داشتند، این احساس سربار بودن محرک زودتر اتفاق می افتد، زیرا آنها به طور جدی به دنبال تأثیر این محرک بیرونی هستند. این بازدارندگی ممکن است برای عملکرد بد باشد، اما قطعاً کسل کننده نیست.
منبع: curiosity