درونگراهای برونگرا که تحت عنوان دوسوگرا یا میانگرا هم نیز شناخته می‌شوند، دارای ترکیبی از ویژگی‌های موجود در انواع شخصیت های درونگرایی و برونگرایی هستند. درون گراها از افکار و احساسات درونی خود انرژی می گیرند و برون گراها با تمرکز بر افراد دیگر و دنیای بیرون به نتیجه دلخواه خود می رسند. در این مقاله سلام دنیا، درباره یک شخص درونگرا - برونگرا (همان دوسوگرا) و موارد دیگر صحبت کردیم. با ما همراه باشید.
مدل پنج عاملی شخصیت
برون گرایی یکی از مؤلفه های مدل پنج عاملی شخصیت به شمار می رود. این 5 صفت شخصیتی، یعنی برونگرایی (extraversion)، پذیرش (agreeableness)، گشودگی (openness)، وجدان کاری یا وظیفه‌شناسی (conscientiousness) و روان‌رنجوری (neuroticism) شامل مدل پنج عاملی شخصیت می شوند. این ها همه عواملی هستند که تصور می شود چارچوب های کلیدی یک شخصیت را تشکیل می دهند.
حتما بخوانید: ویژگی شخصیت آلفا، بتا، امگا، گاما، دلتا و سیگما
برون گرایی و درون گرایی
افراد برون گرا معمولاً به عنوان فردی راحت، سرگرم کننده، دوستانه و پرحرف توصیف می شوند. در مقابل افراد برون گرا، افراد درونگرا قرار دارند که به عنوان فردی محتاط، گوشه گیر و درون نگر با حلقه های اجتماعی کوچک شناخته می شوند.
دوسوگرایی (میانگرایی) چیست؟
افراد دوسوگرا می توانند رفتارهای مشترکی را که در افراد برونگرا و درونگرا وجود دارد را از خود نشان دهند. بسته به شرایط، آن ها می توانند انتخاب کنند که یک شب را به تنهایی بگذرانند و یا به عنوان شخصی که یه مهمونی رو گرم می کنه شب خود را سپری کنند. برون گرایی و درون گرایی از ویژگی های شخصیتی ایستا به شمار نمی آیند، بلکه در یک طیف اتفاق می افتند. دوسوگراها جایی در وسط این دو قرار می گیرند.
افرادی که نسبتاً درونگرا یا برونگرا هستند یا دارای ویژگی های هر دو تیپ شخصیتی هستند، می توانند به عنوان یک فرد دوسوگرا شناخته شوند. اصطلاح دوسوگرا، اصطلاحی است که هنوز از محبوبیت گسترده ای برخوردار نشده است. اما با این وجود دوسوگرا بودن اصطلاح جدیدی نیست، تحقیقات نشان می‌دهد که این افراد به اصطلاح درونگرا - برونگرا نسبت به افرادی که عمدتاً درونگرا یا برونگرا هستند، برتری بیشتری دارند.
ریشه کلمه میانگرایی از کجا آمده است
در طول دهه 1920، کارل یونگ، روان‌پزشک سوئیسی، واژه‌های برونگرایی و درونگرایی را به گروهی از افراد معرفی کرد. همانطور که او در مورد انواع شخصیت ها تحقیق می کرد، گروه دیگری از افراد را پیدا کرد. این گروه از افراد را نمی‌توان کاملاً درونگرا یا برونگرا تشخیص داد.
کارل یونگ با این استدلال که چیزی به نام برونگرا یا درونگرا بودن وجود ندارد، این گونه گفت: افرادی هستند که نسبتاً متعادل هستند و به همان اندازه که از درون تأثیر می‌پذیرند از بیرون هم تاثیر می‌پذیرند (حال به همان اندازه زیاد یا به همان اندازه کم). تا دهه 1940 که روانشناسان به طور فزاینده ای از کلمه دوسوگرا (ambivert) برای توصیف آنها استفاده کردند، لقب دیگری برای این افراد ابداع نشد.
حتما بخوانید: تیپ شخصیتی ISTP (زبردست) چیست
پیشوند ambi به معنای هر دو و vert به معنای چرخش/روی آوردن می باشد. برون گراها به سمت بیرون، درونگراها به سمت درون و دوسوگراها هم به درون و هم به بیرون روی می آورند. با اینکه روانشناسان برای چندین دهه از واژه دوسوگرا استفاده کرده اند، ولی خب تا همین الانشم تا حد زیادی این کلمه برای عموم ناآشنا است. به لطف ویدیوهای یوتیوب، سخنرانی‌های تد، کتاب‌هایی درباره دوسوگرایی و علاقه به تیپ های شخصیتی در قرن بیست و یکم، آشنایی با این کلمه به‌طور چشمگیری افزایش یافته است.
میانگرایی تا چقدر رایج می باشد؟
چندین نفر دوسوگرا هستند؟ به گفته آدام ام. گرانت، استاد روانشناسی در دانشکده وارتون دانشگاه پنسیلوانیا، دو سوم مردم خود را نه برون گرا می دانند و نه درون گرا. آدام ام. گرانت حدس می زند که بیش از نیمی از مردم دوسوگرا باشند.
تیپ شخصیتی و دوپامین
افراد به طور آگاهانه انتخاب نمی‌کنند که چه نوع تیپ شخصیتی خاصی داشته باشند. شخصیت در اوایل دوران نوزادی رشد می کند و با افزایش سن تغییر نمی کند. هم محیط و هم ژنتیک بر روی تیپ شخصیتی تأثیر می‌گذارند و برونگرایی با سطح دوپامین در مغز مرتبط می باشد. بر اساس مطالعه ای که توسط مایکل کوهن انجام شد، دوپامین بر مدارهای مغزی تأثیر می گذارد.
حتما بخوانید: 10 ویژگی بارز تیپ شخصیتی کمال گرا
تحقیقات مایکل کوهن همچنین نیز نشان داد که مغز افراد برون گرا نسبت به فعالیت هایی که خطراتی را هم به همراه خود دارند، مانند قمار کردن، واکنش شدیدتری را نشان می دهد. مطالعات دیگر نیز دوپامین را با شخصیت، به ویژه با میزان لذت بردن افراد از تجربیات جدید و ناآشنا مرتبط دانسته اند.
درونگراها نسبت به برونگراها گیرنده های دوپامین کمتری را در مغز خود دارند. دوسوگراها، خود را در میانه و در تعادل (با آستانه دوپامین بالاتر از درونگراها و آستانه کمتری نسبت به برونگراها) می بینند. پس در نتیجه، نه درون گرایی و نه برون گرایی بر رفتار افراد دوسوگرا غالب نیست.
مزایای میانگرایی چیست
مدت‌ها تصور می‌شد که برونگراها دارای مهارت‌های مردمی، رفتار های نمایشی و حتی کاریزمای مورد نیاز برای ترقی کردن در یک شغل هستند، اما تحقیقات نشان داد که افراد دوسوگرا هم می توانند گروهی از افرادی باشند که دارای ویژگی‌هایی همچون ترقی باشند. تحقیقات گرانت در مورد این موضوع نشان می دهد که این برون گراها نیستند که به عنوان فروشنده برتری می یابند، بلکه افراد دوسوگرا هستند.
او یک تست شخصیتی را به 340 کارمند مشغول در مرکز تماس را داد و دریافت که دوسوگرا ها 51 درصد بیشتر از فروشندگان متوسط در هر ساعت محصول مورد نظر را می فروشند. او این کارمندان را دوسوگرا نامید، چرا که نمرات آزمون شخصیتی آن ها در میانه درونگرایی و برونگرایی کاهش یافت.
پس بنابراین یک سوال، چرا دوسوگرا ها تا این حد موفق بودند؟ ویژگی های شخصیتی آن ها، آن ها را سازگار می کند. آن ها می دانند که چه زمانی چه کاری را انجام دهند و چه زمانی نه. داشتن انعطاف‌پذیری اجتماعی به افراد دوسوگرا کمک می‌کند تا با طیف گسترده‌ای از افراد همگام شوند.
چالش‌های یک فرد درونگرا - برونگرا (میانگرا)
اگرچه افراد دوسوگرا نسبت به شخصیت‌های افراطی‌تر مزایایی را تجربه می‌کنند، اما خب درگیری‌هایی هم نیز دارند. آنها باید برای تعیین این که در کدام موقعیت خاص، کدام جنبه از شخصیت خود را نشان دهند، خودآگاه باشند. این افراد همچنین باید بیاموزند که در مواقعی که بیشتر شبیه یک درونگرا هستند (و بالعکس) خود را مجبور نکنند مانند یک برونگرا رفتار کنند، زیرا انجام این کار می تواند به آنها از نظر عاطفی لطمه بزند.
حتما بخوانید: تیپ شخصیتی ESFJ چه خصوصیاتی دارد
چالش دیگری که افراد دوسوگرا با آن روبرو هستند این است که برخی افراد ممکن است در درک کردن درست آنها دچار مشکل شوند. برای مثال، برای یک همکار می تواند عجیب باشد که فردی را که در سرکار یک آدم با حال و سرگرم کننده است را به گونه ای ببیند که اغلب ترجیح می دهد عصرهای خود را به آرامی و فقط با یک یا دو دوست بگذراند.
سخن آخر
مهم است که افراد دوسوگرا تشخیص دهند که چه زمانی بیشتر احساس درون گرایی یا برون گرایی را دارند. آن ها باید برای رفتار های خود مرزی را در نظر بگیرند. با گسترش آگاهی از دوسوگرایی، می توان انتظار این را داشت که افراد بیشتری ویژگی های دوسوگرایی را در دیگران و در خود تشخیص دهند.