پاپارازی یا پاپاراتزی (paparazzi) ، یک واژه ایتالیایی است که در لغت به معنی مزاحم، سمج است. پاپاراتزی در واقع یک اصطلاح تحقیرآمیز است که به پشه مزاحم و بزرگ اطلاق می شود. ما در این مطلب سلام دنیا، قصد داریم تا به شما بگوییم، عکاسی پاپاراتزی یا دزدکی چیست و از کجا آمده است. با ما همراه باشید.
پاپاراتزی یا عکاسی دزدکی چیست؟
پاپاراتزی، عکاسانی هستند که از ورزشکاران، افراد مشهور، سیاستمداران و سایر افراد برجسته معمولاً در حالی که در حال انجام کارهای روزمره زندگی خود هستند یواشکی عکس می گیرند. پاپاراتزی معمولاً پیمانکاران مستقلی هستند که به هیچ سازمان رسانه ای اصلی وابسته نیستند و معمولاً عکس ها را برحسب فرصت و موقعیتی که در آن هستند می گیرند. بسیاری از سلبریتی ها از میزان نفوذ پاپاراتزی ها به حریم شخصی آنها شکایت دارند و حتی برای برخی از آنها دستور منع تعقیب صادر شده است.
پاپاراتزی ها از کجا آمده اند، و این که این روزها چه صحنه های داغی را به تصویر می کشند
پاپاراتزی کیست؟
زمانی که فدریکو فلینی در سال 1960 واژه «پاپاراتزی» را در فیلم «زندگی شیرین» ابداع کرد، در واقع سال‌ها را صرف سایه انداختن روی این عکاسان مزاحم کرده بود، افرادی که در عبارت او، «آینه نگران‌کننده» از لذت‌گرایی را ارائه می‌کردند. در پی رکود استودیو فیلم سازی هالیوود، ستارگان سینمای آمریکا در Cinecitta گرد هم آمدند و با اشراف اروپایی در گرند هتل ویا ونتو رم گفتگو کردند. رم در اواخر دهه 1950، همانطور که فلینی بیان کرد، "در یک حالت دائمی پاسداشت، خودنمایی، تعریف از خود " قرار داشت.
حتما بخوانید: 20 فیلم نفرین شده سینمای هالیوود با ژانر ترسناک و واقعی
شبی که تازیو سکیارولی به دلیل درگیری با پادشاه مصر هنگام تلاش برای عکس گرفتن از او برای صفحه اول ایل جورنو بود، فلینی همراه او در میان انبوهی از تک تیراندازها قرار داشت. اما یک شخصیت متولد شد. پاپاراتزی، نام عکاس بسیار تهاجمی که با مارچلو ماسترویانی در فیلم زندگی شیرین همراهی می‌کند. پاپاراتزی در واقع یک اصطلاح تحقیرآمیز است که به پشه مزاحم و بزرگ اطلاق می شود.
آن روزها، بر حسب ضرورت سبک ها خلق می شدند. دوربین‌های استفاده شده از مدل‌های قدیمی Rolleifl بودند، با فلاش‌هایی که شارژ مجدد آنها یک عمر طول می‌کشید. عکاسان می‌دانستند که فقط یک فرصت گیرشان می آید، و این که باید از فاصله نزدیک عکس بگیرند، برای همین از دستیارانشان خواستند تا آنها را با موتور بچرخانند تا بتوانند سریعاً عکس بگیرند.
جای تعجب نیست که چرا سلبریتی ها از اینکار آنها شوکه می شدند. هنر پاپاراتزی ها بخشی تصویرسازی و بخشی دیگر مثل بازی سیرک بود، چون به همان اندازه جمع آوری تصاویر کار آنها مثل یک نمایش بود. سکیارولی بعداً به یاد آورد که "فقط حرکت، عمل، یک چیز سریع و غریزی" بود. او گفت: "ما با فلاش های دوربین خود می جنگیم." به زودی، این هنر آنقدر معروف شد که کار آنها باید مهندسی می شد. سکیارولی متوجه شد که یک عکس مستقیم از یک هنرپیشنه به قیمت 3000 لیره فروخته می شود، اما با فروختن عکس به یکی از افراد مشهور خشمگین می تواند 200000 لیره به دست بیاورد. این کار چیزی جز تحریک کردن نبود.
وارث واقعی سکیارولی رون گاللا بود که بسیاری از روش های خود را به نیویورک منتقل کرد. موفقیت گاللا با رسوایی هایی که خودش ساخته بود به دست آمد، و او اکنون بیشتر به خاطر عکس هایش از جکی اوناسیس که در سال 1972 علیه او شکایت کرد، شناخته می شود. در نتیجه، از ورود گاللا به 100 یاردی خانه جکی اوناسیس یا 50 یاردی دورتر از فرزندانش جلوگیری شد.
مهار گاللا در دوران اوجش غیرممکن به نظر می رسید. او پس از ضرب و شتم توسط محافظان ریچارد برتون در بیمارستان بستری شد. شان پن بر روی او آب دهان انداخت. مارلون براندو آرواره خود را شکست و در نتیجه دست براندو عفونی شد، اثری نمادین که نیازی نیست به آن بپردازیم. آیا این کارها، گاللا را تحت تأثیر قرار داد؟ البته که نه. او هنگام تعقیب براندو به سادگی با پوشیدن کلاه ایمنی فوتبال آمریکایی از خود محافظت کرد.
با این وجود ارسطو اوناسیس به گاللا گفت: "تو در مقایسه با پاپاراتزی های اروپا بچه ای." در سال 1997، این جمله به طرز وحشتناکی درست به نظر می رسید. اگرچه دادگاه‌های فرانسه حکم دادند که عکاسانی که ماشین پرنسس دایانا را تعقیب کرده‌اند در مرگ او مقصر نیستند، شیرین کاری‌های پاپاراتزی به ندرت تا این حد ساده به نظر می‌رسند.
حتما بخوانید: لوسیفر کیست و واژه "لوسیفر" به چه معناست
این روزها، بسیاری از عکس‌های «پاپاراتزی» که می‌بینیم، آماده برای عکاسی هستند. همه می دانند که این سبک، یک عکاسی دزدکی است، اما حتی اگر دست هنرپیشه معروف در مقابل صورتش هم باشد، بازهم به مشهور شدن آنها می افزاید، و اغلب افراد مشهور تبلیغاتی خودشان به این عکاس ها زنگ می زنند و آنها را ترغیب می کنند و به آنها اطلاع می دهند که می توانند مثلاً در حال خروج از استارباکس در مالیبو با یک تصویر ظاهر شوند.
پاپاراتزی ها در ترس کارهایی که با ستاره ها انجام می دهند، زندگی می کنند، به قول خودشان، «سارا جسیکا پارکر» را با حیله بیرون بکشند: یعنی موقعی که از بیمارستان با نوزاد جدیدشان بیرون می آیند برای عکسبرداری دوربین های جهانی می ایستند و در نتیجه ارزش عکس ها را به حدود 75 دلار در هر قطعه کاهش می دهند. اما اگر مخفیانه از جای دیگری از آنها عکس بگیرند و منتشر کنند این عکس را به قیمت یک میلیون دلار مثل نوزاد براد و آنجلینا می توانند بفروشند.
سخن آخر
پاپاراتزی معمولاً پیمانکاران مستقلی هستند که به هیچ سازمان رسانه ای اصلی وابسته نیستند و معمولاً عکس ها را برحسب فرصت و موقعیتی که در آن هستند می گیرند. هر آنچه درباره پاپاراتزی یا پاپارازی باید می دانستید، در این مطلب بیان کردیم. امیدوارم برایتان مفید بوده باشد.