5 باور غلط در مورد اختلال کم توجهی-بیش فعالی در این قسمت بررسی می شود. همانطور که متاسفانه با مشکلات روانی دیگر همراه است، تصورات غلط متعددی در مورد اختلال ADHD وجود دارد. این سوء تفاهمات، برای افراد مبتلا به این اختلال در جامعه مضر است. این مشکلات می تواند در اثر مسائلی مانند تشخیص دیر هنگام، و دسترسی با تاخیر به موارد درمانی باشد، لازم به ذکر نیست که این افراد اغلب دچار قضاوت یا سوء تفاهم سایرین قرار می گیرند.
ونیسا یکی از افراد مبتلا به اختلال کم توجهی-بیش فعالی است. او سال ها در مدرسه و کالج در حال تقلا بود. در طول این سال ها، او قادر به حفظ اطلاعات با صرف ساعت ها زمان نبود، و دائما در مورد کارهایی که باید انجام شود، احساس نگرانی می کرد. تا اینکه او در زمان کالج به یک روان پزشک مراجعه کرد و مشخص شد که به اختلال کم توجهی مبتلا است و او متوجه شد که چرا این اتفاق ها برای او رخ می دهد. اگر اختلال ونسا زودتر تشخیص داده شده بود، او از ابزار مناسب برای کمک در دوران مدرسه استفاده می کرد. بنابر گفته های اتحاد ملی بیماری روحی، حدود 9 درصد از کودکان از اختلال کم توجهی رنج می برند، اما حدود 4 درصد از بزرگسالان به این بیماری مبتلا هستند. احتمالا شما کسی با این شرایط را بشناسید. 5 سوء تفاهم در مورد اختلال کم توجهی را که نیاز به رفع شدن دارند، بازگو می کنیم، با این امید که واقعیت برای همگان مشخص شود.
رفع 5 باور غلط و شایع در مورد اختلال کم توجهی-بیش فعالی (ADHD)
باور غلط اول: دختران به اختلال کم توجه-بیش فعالی دچار نمی شوند
عموما دختران بیش فعال نیستند یا در مقایسه با پسران مشکلات رفتاری کمتری نشان می دهند، بنابراین مردم اغلب اختلال کم توجهی را در دختران تشخیص نمی دهند. در نتیجه، طبق گفته های یک منبع قابل اعتماد، این اختلال کمتر در دختران درمان شده و معلمان این اختلال را در دختران در مقایسه با پسرها، کمتر تشخیص می دهند. مشکل این سوء تفاهم این است که دختران مبتلا به سندرم کم توجهی-بیش فعالی، اغلب تحت درمان قرار نمی گیرند، بیماری آنها پیشرفت می کند، مسائل مربوط به خلق و خوی، اضطراب، شخصیت های ضد اجتماعی و سایر اختلالات در بزرگسالی افزایش می دهد. به همین دلیل است که باید توانایی خود برای شناسایی دختران مبتلا به اختلال کم توجهی را بهبود بخشیده و برای آنها حمایت های لازم را فراهم کنیم.
باور غلط 2: ضعف عملکرد والدین منجر به اختلال کم توجهی-بیش فعالی می شود
برخی از بیماران بالغ مبتلا به اختلال کم توجهی-بیش فعالی، خانواده های خود را به جلسات درمانی می آورند. در طی این جلسات، من اغلب متوجه شده ام که خانواده ها خود را گناه کار می دانند و بیان می کنند که ما می توانستیم بیشتر به موفقیت فرزند خود کمک کرده و علائم را پیگیری کنیم. این اتفاق اغلب به این علت است که تصور می کنند سوء تفاهم «ضعف عملکرد والدین» باعث ابتلا به اختلال کم توجهی-بیش فعالی شده است. اما در واقع این گونه نیست. به عنوان مثال، بیان کلمات نامناسب، بی حس بودن، بیش فعالی، تکانشی همه این علائم می توانند در نشست های عمومی آرام مشکل ساز شوند.
اگرچه این ساز و کار برای شخص مبتلا به اختلال کم توجهی-بیش فعالی حائز اهمیت است، اما مجازات دائمی این افراد به علت این اختلالات می تواند در طولانی مدت زیان آور باشد. اما از آنجا که بسیاری از اشخاص این مشکلات کودکان را در نتیجه «رفتار نادرست» والدین آنها می دانند، این والدین معمولا توسط دیگران مورد قضاوت قرار می گیرند و به آنها گفته می شود که قادر به کنترل فرزند خود نیستند. به همین دلیل است که مداخلات حرفه ای مانند روان درمانی و داروها اغلب مورد نیاز است.
باور غلط 3: افراد مبتلا به اختلال کم توجهی-بیش فعالی، تنبل هستند.
بسیاری از بیماران مبتلا به اختلال کم توجهی-بیش فعالی، توضیح می دهند که آنها اغلب به تنبلی متهم می شوند، که باعث می شود آنها برای موثر و با انگیزه نبودن، احساس گناه کنند. افراد مبتلا به اختلال کم توجهی-بیش فعالی، نیاز به ساخت و ساز بیشتر و یادآوری بیشتری برای انجام کارها دارند، به ویژه فعالیت هایی که مستلزم تلاش فکری مستمر است. اما از آنجا که علائم بیماری ADHD ممکن است به صورت عدم علاقه، بی نظمی، عدم انگیزه و تمایل به غیر از فعالیت هایی که آنها واقعا از آن لذت می برند، نشان داده شود، اغلب با تنبلی اشتباه گرفته می شود.
واقعیت این است که افراد مبتلا به ADHD واقعا می خواهند موفق شوند، اما برای شروع و تکمیل آنچه که دیگران ممکن است «وظایف ساده» در نظر بگیرند، تلاش می کنند. حتی مرتب سازی و پاسخ به یک ایمیل می تواند دلهره آور باشد، زیرا برای شخص دچار این اختلال نیاز به انرژی بیشتری دارد. این سوء تفاهم می تواند بسیار مضر باشد، زیرا باعث احساس شکست در این افراد می شود، و باعث عدم عزت نفس و عدم اعتماد به نفس در مسائل پر مخاطره زندگی می شود.
باور غلط 4: ابتلا به اختلال کم توجهی-بیش فعالی جدی نیست
اگرچه اختلال کم توجهی-بیش فعالی، زندگی شخص را تهدید نمی کند، اما می تواند پیامدهای جدی در کیفیت کلی زندگی شخص داشته باشد. افراد مبتلا به ADHD با احتمال بیشتری از اضطراب، اختلالات خلق و خوی و اختلال سوء مصرف مواد در مقایسه با مردم عادی رنج می برند. با این حال، یک تجربه مشترک در میان بیماران مبتلا به ADHD، این است که واگذاری مسئولیت های کاری برای آنها دشوار است و آنها باید به طور دائم تحت نظارت و امتحان قرار گیرند. این بدان معنا است که آنها در ترس مداوم از دست دادن شغل خود و عدم توانایی مالی دائمی زندگی می کنند، که می تواند بر زندگی شخصی آنها تاثیر بگذارد.
افراد مبتلا به اختلال کم توجهی-بیش فعالی، ممکن است به زمان بیشتری برای موفق شدن در انجام وظایف خود نیاز داشته باشند. متأسفانه، با وجود اینکه این نوع از تسهیلات در سیستم های آموزشی در دسترس است (به عنوان مثال زمان تفکر بیشتر برای امتحان یا زمان بیشتر ماندن در سالن امتحانات) کارفرمایان تمایلی به ارائه این تسهیلات ندارند.
باور غلط 5: اختلال کم توجهی-بیش فعالی، یک اختلال واقعی پزشکی نیست
تحقیقات نشان می دهند که مغز اشخاص مبتلا به ADHD با مغز اشخاص عادی متفاوت است، علاوه بر این، چگونگی کارکرد مواد شیمیایی مغز مانند دوپامین، نوراپی نفرین و گلوتامات نیز متفاوت است. این بخش های مغز به طور خاص بر «عملکرد مغز» مانند برنامه ریزی، سازماندهی، و شروع انجام وظایف تأثیر می گذارند. یک مطالعه بر روی دوقلوهای همسان از یک منبع قابل اعتماد نیز نشان می دهند که ADHD دارای یک مؤلفه ژنتیکی در دوقلوهای همسان است، به این معنا که اگر یکی از دوقلوها مبتلا به ADHD باشد، به احتمال زیاد دومی نیز به این بیماری مبتلا است.
نتیجه
همانطور که می دانید، افراد مبتلا به ADHD اغلب ناعادلانه پیش داروی شده و مورد قضاوت قرار می گیرند، علاوه بر این، اغلب تسهیلاتی برای موفقیت آنها ایجاد نمی شود، اغلب بیماری آنها به سرعت تشخیص داده نمی شود، و با اشخاصی در جامعه مواجه می شوند که اختلال کم توجهی-بیش فعالی را یک اختلال واقعی پزشکی نمی دانند. برای این دلایل و بیشتر، اگر آگاهی عموم را در خصوص این بیماری بالا نبرده و برای این اشخاص آنچه را که برای موفقیت در جامعه برای تمام جنبه های زندگی نیاز دارند، فراهم نکنید؛ سوء تفاهم هایی درباره اختلال ADHD وجود خواهند داشت.
منبع: healthline