در حقیقت عفونت ادراری دوره خیلی ناخوشایندی است. خوشبختانه ما چندین آنتی بیوتیک به شما معرفی می کنیم که می تواند عفونت ادراری را درمان کند و در حالی که ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما کسی است که نسخه شما را می نویسد. ممکن است در مورد داروهای خود کنجکاو باشید. بنابراین اگر می‌پرسید بهترین و قوی ترین آنتی‌بیوتیک برای درمان عفونت ادراری چیست، برای پاسخ به سؤالات خود ادامه این مطلب سلام دنیا را بخوانید.
چگونه آنتی بیوتیک ها عفونت ادراری را درمان می کنند؟
عفونت ادراری می تواند توسط انواع مختلفی از میکروب ها از جمله باکتری ها یا قارچ ها و در موارد نادر و کمیاب، حتی ویروس ها ایجاد شود. اما عفونت های ادراری باکتریایی شایع ترین نوع آن ها هستند. اگر عفونت ادراری باکتریایی دارید، تنها راه درمان آن خلاص شدن از شر باکتری های عامل آن است. اینجاست که آنتی بیوتیک ها به کار شما می ایند. آنها یا از رشد آن باکتری ها جلوگیری می کنند یا به طور مستقیم باکتری ها را به طور کامل از بین می برند. شایان به ذکر است که آنتی بیوتیک ها فقط عفونت های ادراری و سایر عفونت های ناشی از باکتری را درمان می کنند. اگر عفونت عفونت قارچی یا ویروسی دارید، آنتی بیوتیک ها به شما کمکی نمی کنند.
حتما بخوانید: علائم عفونت ادراری در زنان
قوی ترین و بهترین آنتی بیوتیک برای عفونت ادراری
همه آنتی‌بیوتیک‌ها برای درمان عفونت ادراری کار نمی‌کنند، اما تعدادی از آنها این کار را می‌کنند. تری متوپریم / سولفامتوکسازول، نیتروفورانتوئین و فسفومایسین بهترین ترین آنتی بیوتیک ها برای درمان عفونت ادراری هستند. در اینجا چند نکته مهم در مورد این سه آنتی بیوتیک وجود دارد:
1. بهترین آنتی بیوتیک برای عفونت ادراری: تری متوپریم / سولفامتوکسازول (Bactrim، Septra)
آنتی بیوتیک سولفامتوکسازول چگونه کار می کند:
تری متوپریم/ سولفامتوکسازول (ژنریک Bactrim) یک داروی ترکیبی حاوی دو آنتی بیوتیک است: تری متوپریم و سولفامتوکسازول. همچنین توسط TMP/SMX عرضه می شود. با هم، این ترکیب موثر در دو مرحله مهم برخی باکتری‌ها را از بین می برد تا پروتئین‌هایی را که برای زنده ماندن نیاز دارند، بسازند. TMP/SMX به طور کلی برای درمان عفونت ادراری خوب عمل می کند. اما در برخی جاها، Bactrim آنطور که باید در برابر باکتری های عامل عفونت ادراری قوی نیست، زیرا باکتری ها دیگر به دارو حساس نیستند، پدیده ای که به عنوان مقاومت آنتی بیوتیکی شناخته می شود.
طریقه مصرف آنتی بیوتیک سولفامتوکسازول (دوز معمول):
یک قرص دوقلو (160 میلی گرم تری متوپریم / 800 میلی گرم سولفامتوکسازول) دو بار در روز به مدت 3 روز
عوارض جانبی قابل توجه آنتی بیوتیک سولفامتوکسازول
شایع ترین عوارض جانبی TMP/SMX عبارتند از خارش یا کهیر، تهوع و استفراغ. عوارض جانبی جدی تر، اما بسیار نادرتر شامل بیماری های پوستی خطرناکی به نام سندرم استیون-جانسون (SJS) و نکرولیز اپیدرمی سمی (TEN) است.
حتما بخوانید: سندرم استیون جانسون چیست
2. بهترین آنتی بیوتیک برای عفونت ادراری: نیتروفورانتوئین (Macrobid ،Macrodantin)
آنتی بیوتیک نیتروفورانتوئین چگونه کار می کند:
نیتروفورانتوئینیک آنتی بیوتیک است که فقط برای درمان عفونت های ادراری استفاده می شود و نه چیز دیگری، زیرا فقط در ادرار به خوبی کار می کند. نیتروفورانتوئین از ساختن DNA و پروتئین هایی که برای زنده ماندن نیاز دارند، از باکتری ها جلوگیری می کند.
طریقه مصرف آنتی بیوتیک نیتروفورانتوئین:
دوز معمول: 100 میلی گرم دو بار در روز به مدت 5 روز
عوارض جانبی آنتی بیوتیک نیتروفورانتوئین
کم اشتها شدن، تهوع و استفراغ از عوارض جانبی رایج نیتروفورانتوئین هستند. عوارض جانبی جدی تر شامل بیماری های کبدی مانند یرقان ، زرد شدن پوست و چشم ها ، و هپاتیت (التهاب کبد) است.
3. بهترین آنتی بیوتیک برای عفونت ادراری: فسفومایسین (مونورول)
آنتی بیوتیک فسفومایسین چگونه کار می کند:
فسفومایسینیک آنتی بیوتیک مفید برای عفونت های ادراری ناشی از باکتری های بسیار مقاوم است، باکتری هایی که در برابر سایر آنتی بیوتیک های رایج آسیب پذیر نیستند. با از بین بردن باکتری های عامل عفونت ادراری و همچنین جلوگیری از چسبیدن باکتری ها به پوشش مجاری ادراری عمل می کند.
طریقه مصرف آنتی بیوتیک فسفومایسین (دوز معمول)
یک دوز، حاوی 3 گرم پودر فسفومایسین مخلوط در آب
عوارض جانبی آنتی بیوتیک فسفومایسین
تهوع، اسهال و سردرد شایع ترین عوارض جانبی فسفومایسین هستند.
باکترم، نیتروفورانتوئین و فسفومایسین به خوبی کار می کنند، اما آنتی بیوتیک های مناسبی برای همه نیستند. به عنوان مثال، ممکن است به یک یا چند مورد از آنها حساسیت داشته باشید. یا ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است دلایلی برای ترجیح گزینه دیگری داشته باشد. در این شرایط، آنتی بیوتیک های دیگری نیز وجود دارد که می توانید از بین آنها انتخاب کنید. چندتایی رادر اینجا ذکر می کنیم:
حتما بخوانید: درمان خانگی عفونت ادراری با 6 ماده طبیعی
4. بهترین آنتی بیوتیک برای عفونت ادراری: آموکسی سیلین/کلاوولانات پتاسیم (Augmentin)، سفدینیر (Omnicef) یا سفالکسین (Keflex)
آنتی بیوتیک آموکسی سیلین/کلاوولانات پتاسیم چگونه کار می کند:
آموکسی سیلین/کلاوولانات پتاسیم یکی دیگر از داروهای ترکیبی است که جزءگروه آنتی بیوتیک های پنی سیلین است. سفدینیروسفالکسین جزء گروه متفاوتی از آنتی بیوتیک ها است که ارتباط نزدیکی با پنی سیلین ها دارد. هر سه آنتی بیوتیک با از بین بردن یکی از مهم ترین اجزای آن که دیواره سلولی است باکتری ها را از بین می برند. دیواره سلولی، باکتری ها را از نظر ساختاری دست نخورده نگه می دارد.
طریقه مصرف آنتی بیوتیک آموکسی سیلین/کلاوولانات پتاسیم (دوزهای رایج:)
- آموکسی سیلین/کلاوولانات: دو بار در روز به مدت 5 تا 7 روز
- سفدینیر: 300 میلی گرم دو بار در روز به مدت 5 تا 7 روز
- سفالکسین: 250 تا 500 میلی گرم هر 6 ساعت به مدت 7 روز
عوارض جانبی آنتی بیوتیک آموکسی سیلین / کلاوولانات پتاسیم
اسهال، تهوع، استفراغ از عوارض جانبی رایج این آنتی بیوتیک ها هستند. در موارد نادر، هر سه باعث ایجاد واکنش های خطرناک پوستی، SJS و TEN می شوند. اگر به پنی سیلین الرژی دارید، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما آموکسی سیلین/کلاوولانات را تجویز نمی کند. آنها ممکن است سفدینیر یا سفالکسین را تجویز کنند زیرا احتمال کمی وجود دارد ( کمتر از 5٪ ) که فردی که به پنی سیلین آلرژی دارد به این دو نیز حساسیت داشته باشد.
4. بهترین آنتی بیوتیک برای عفونت ادراری: سیپروفلوکساسین (سیپرو) یا لووفلوکساسین
آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین چگونه عمل می کند
سیپروفلوکساسین لووفلوکساسین آنتی‌بیوتیک‌هایی هستند که باکتری‌ها را از کپی کردن DNA و تکثیرشان بازمی‌دارند. این نوع آنتی بیوتیک ها کمی بهتر از آموکسی سیلین/کلاوولانات پتاسیم، سفدینیر و سفالکسین عمل می کنند، اما خطر عوارض جانبی ان ها بیشتر است. اکثر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی از تجویز این نوع آنتی بیوتیک ها برای عفونت های ادراری جزئی اجتناب می کنند.
طریقه مصرف آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین (دوزهای رایج:)
- سیپروفلوکساسین: 250 میلی گرم دو بار در روز به مدت 3 روز
- لووفلوکساسین: 250 میلی گرم یک بار در روز به مدت 3 روز
عوارض جانبی آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین
سیپروفلوکساسین و لووفلوکساسین می توانند عوارض جانبی جدی و ناتوان کننده ای مانند پارگی تاندون و اثرات دائمی روی سیستم عصبی شما ایجاد کنند. عوارض جانبی شایع تر عبارتند از: مشکلات پوستی، اسهال، حالت تهوع، استفراغ و خارش.
حتما بخوانید: سیپروفلوکساسین برای چیست
عوارض جانبی احتمالی آنتی بیوتیک ها برای عفونت ادراری چیست؟
علاوه بر عوارض جانبی قابل توجهی که قبلاً توضیح داده ایم، چند عارضه جانبی بالقوه آنتی بیوتیکی وجود دارد که می خواهید درباره آنها بدانید.
بیشتر آنتی بیوتیک ها می توانند درجاتی از ناراحتی معده مانند تهوع، استفراغ و یا اسهال ایجاد کنند. اگر اسهال شدید یا اسهال دارید که 2 روز یا بیشتر طول می کشد، به پزشک خود اطلاع دهید. اسهال یک عارضه جانبی رایج هنگام مصرف آنتی بیوتیک ها و بلافاصله پس از اتمام آنها است. اما در برخی موارد، اسهال ناشی از آنتی بیوتیک ها می تواند نشانه عفونت جدی تری باشد که توسط باکتری clostritidium ایجاد می شود.
برخی از افراد به آنتی بیوتیک ها نیز حساس هستند که می تواند منجر به یک واکنش جزئی مانند خارش یا واکنش جدی تر مانند آنافیلاکسی شود. اگر بعد از مصرف آنتی بیوتیک متوجه مشکل تنفسی یا تغییرات زیاد پوستی شدید، فوراً از پزشک کمک بگیرید.
چه مدت برای درمان عفونت ادراری نیاز به مصرف آنتی بیوتیک دارم؟
مدت زمان مصرف آنتی بیوتیک برای عفونت ادراری بستگی به شدت عفونت ادراری شما و اینکه کدام آنتی بیوتیک برای شما تجویز شده است. برخی از داروها مانند فسفومایسین فقط به یک دوز نیاز دارند، در حالی که عفونت ادراری شدیدتر ممکن است به 14 روز یا بیشتر نیاز داشته باشد. اکثر آنها به 3 تا 7 روز درمان نیاز دارند.
در 1 تا 2 روز اول پس از شروع آنتی بیوتیک، احتمالاً متوجه خواهید شد که علائم عفونت ادراری شروع به محو شدن می کنند. اگر عفونت ادراری شما شدیدتر است یا برای مدتی قبل از شروع آنتی بیوتیک علائم داشته اید، ممکن است چند روز دیگر طول بکشد تا متوجه بهبودی شوید.
در هر صورت، مهم است که تمام آنتی بیوتیک های تجویز شده را مصرف کنید، حتی اگر قبل از اتمام آنها احساس بهتری داشته باشید. قطع زودهنگام آنتی‌بیوتیک‌ها می‌تواند منجر به مقاومت آنتی بیوتیکی شود، به این معنی که اگر در آینده برای درمان عفونت به آن نیاز دارید، ممکن است دارو آنطور که باید کار نکند. همچنین می تواند به این معنی باشد که اگر به طور کامل آن را درمان نکرده باشید، ممکن است عفونت ادراری شما عود کند.
آیا واقعاً برای عفونت ادراری نیاز به مصرف آنتی بیوتیک دارم؟
در بیشتر موارد، شروع آنتی بیوتیک منطقی به نظر می رسد اگر می دانید عفونت ادراری باکتریایی دارید زیرا این تنها راه برای درمان آن است.
در حالی که ممکن است عفونت ادراری به خودی خود از بین برود، همیشه این اتفاق نمی افتد. بعلاوه، شما همچنان باید با علائم ناراحت کننده عفونت ادرارمانند درد در هنگام ادرار کنار بیایید تا ببینید آیا عفونت ادراری از بین می رود یا خیر. و اگر اینطور نباشد، عفونت می‌تواند در مجرای ادراری شما حرکت کند و باعث عفونت جدی‌تری به نام پیلونفریت در کلیه‌ها شود. اگر باردار هستید ، بیماری‌های زمینه‌ای دارید یا بیش از 65 سال سن دارید، نباید عفونت ادراری را بدون آنتی‌بیوتیک درمان کنید.
آیا علائم عفونت ادراری پس از مصرف آنتی بیوتیک باقی می ماند؟
از آنجایی که علائم عفونت ادراری معمولاً تنها چند روز پس از شروع آنتی‌بیوتیک بهبود می‌یابد، اگر متوجه شدید که علائم عفونت ادراری پس از اتمام آنتی‌بیوتیک همچنان ادامه دارد، باید با دکتر خود صحبت کنید. نیازی به وحشت نیست، اما شما و ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی‌تان می‌خواهید مطمئن شوید که آنتی‌بیوتیک‌ها واقعاً علیه عفونت ادراری شما کار می‌کنند. برای انجام این کار، ممکن است نمونه دیگری از ادرار شما را بگیرند تا ببینند آیا باکتری هنوز وجود دارد یا خیر. اگر عفونت درمان شود، باید مطمئن شوید که مشکل متفاوتی وجود ندارد که باعث علائم مشابه شود.
آیا آنتی بیوتیک های بدون نسخه برای درمان عفونت ادراری وجود دارد؟
اگر عفونت ادراری دارید و علائم آن را مشاهده می کنید، به احتمال زیاد می خواهید در اسرع وقت از شر آن خلاص شوید. و از آنجایی که همه آنتی بیوتیک ها نیاز به نسخه دارند، ممکن است تعجب کنید که رفتن سریع به داروخانه محلی خود برای درمان عفونت ادراری بدون نسخه کارساز نیست.
داروهای عفونت ادراری که ممکن است درداروخانه ببینید - مانند AZO و Uristat آنتی بیوتیک نیستند. آنها در واقع باکتری ها را که علت اصلی عفونت ادراری هستند، درمان نمی کنند. آنها فقط علائم را درمان می کنند. بنابراین در حالی که ممکن است با این داروهای عفونت ادراری تسکین درد پیدا کنید، همچنان برای درمان UTI به آنتی بیوتیک های تجویزی نیاز دارید.
سخن آخر
انتخاب بهترین آنتی بیوتیک برای شما به ارزیابی وضعیت شخصی شما بستگی دارد. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است چندین عامل را در نظر بگیرد، مانند:
- شدت علائم عفونت ادراری شما
- سابقه پزشکی شما، از جمله آلرژی
- سابقه دارویی و هر آنتی بیوتیکی که اخیرا مصرف کرده اید
- نمونه برداری از ادرار برای اینکه دقیقا مشخص شود چه نوع باکتری باعث عفونت ادراری شما می شود
با تمام این اطلاعات، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما می تواند آنتی بیوتیکی را انتخاب کند که برای شما بی خطرتر است و همچنین به شما کمک کند از شر عفونت ادراری خلاص شوید.