چرا هنوز قرص ضدبارداری برای مردان نداریم؟

چرا هنوز قرص ضدبارداری برای مردان نداریم؟ برای مردانی که به دنبال روشهای پیشگیری از بارداری هستند، گزینه ها محدود شده است. البته کاندوم و در سمت دیگر، عمل وازکتومی وجود دارد. این عمل جراحی بسیار موثر است اما دائمی هم هست.

ایده­ قرص ضدبارداری مردان ممکن است چیز جدیدی به نظر برسد، اما اینطور نیست. محققان تقریبا نیم قرن است که داروهای هورمونی مختلفی را با داشتن چنین هدفی در ذهن، مورد مطالعه قرار داده اند، اما هیچکدام وارد بازار نشده اند. شرکتهای داروسازی نیز ظاهرا علاقه ای به قرص ضدبارداری برای مردان ندارند؛ شاید مردان هم همینطور باشند. اما علت این وقفه­ بین ایجاد روش پیشگیری هورمونی از بارداری در زنان و مردان خیلی پیچیده تر است و ناشی از دلایل اجتماعی و علمی است.

چرا مردان قرص ضدبارداری ندارند؟

بخش عمده ­ای از پاسخ به این سوال که چرا پیشگیری هورمونی از بارداری در مردان ظاهرا کنار گذاشته شده، ساده است. قرص ضدبارداری ترکیبی از هورمونهای استروژن و پروژستین است و می تواند از بارداری زنان پیشگیری کند. این قرص که برای اولین بار سازمان غذا و دارو در سال 1960 آن را تأیید کرد، انقلابی فراتر از تصور انسان ایجاد نمود. با این وجود، محبوبیت و تاثیرگذاری قرص ضدبارداری، پیامد غیرمنتظره ­­ای به همراه داشته است و آن، برجسته­ کردن نقش زنان به عنوان کسانی که مسئولیت پیشگیری از بارداری را بر دوش می کشند، می باشد.

در سایه چنین پیشرفت بزرگی در زمینه تولید مثل بشر، قرص ضدبارداری مردان ممکن است تقریبا غیرضروری به نظر برسد. اما از آن زمان به بعد، محققان می گویند که چنین دارویی، علاوه بر اینکه یک نیاز برآورده­ نشده را تأمین می کند (یعنی به عنوان روش موثر دیگری برای کاهش بارداریهای ناخواسته)، نهایتا مسئولیت پیشگیری از بارداری که بر دوش زنان است را نیز رفع می­ نماید. شما امسال یا سال آینده داروی ضدبارداری مردان را در قفسه داروخانه ­ها نخواهید دید، اما محققان امیدوارند که این امر در دهه آتی محقق شود.

تحقیقات آزمایشی در مورد قرص ضد بارداری مردان

تحقیقات جدید امیدبخش است، بی خطر بودن چندین فرمولاسیون جدید داروهای ضدبارداری مردان از جمله دو فرمولاسیون (قرص) خوراکی و یک ژل موضعی را نشان داده است. اولین قرص به نام Dimethandrolone Undecanoate) DMAU) آزمایشهای ایمن بودن برای انسان را پشت سرگذاشته است.

داروی جدیدتری به نام 11-beta-MNTDC نیز این آزمایشها را طی کرده است. با این وجود، هر دو داروی DMAU و 11-beta در چرخه توسعه ­شان، هنوز نوپا هستند. ژل موضعی NES/S، که ترکیبی از هورمونهای پروژستین و تستوسترون است، به میزان چشمگیری جلوتر است. این ژل علاوه بر اینکه آزمایشهای ایمنی را طی کرده است، در حال حاضر آن را بر روی زوجین آزمایش می کنند تا اثر ضدبارداری آن در طولانی مدت مشخص شود. هدف از این آزمایشها برای زوجین این است که نهایتا فقط از NES/S به عنوان تنها فرم داروی ضدبارداری استفاده کنند. هر سه روش، یکسان عمل می کند. دکتر استفان پیج (Stephanie Page) پروفسور رشته پزشکی در مدرسه پزشکی دانشگاه واشنگتن بیان نمود: «اصولا این داروها بر همان چیزهایی متکی هستند که پیشگیری هورمونی از بارداری در زنان بر آنها متکی است: هورمونهای اگزوژنوس؛ تستوسترون در برابر استروژن، و پروژستین».

پروفسور استفان پیج که مشغول تحقیق بر روی این سه داروست، اذعان داشت: «کاری که این دارو انجام می دهد این است که پیامهای مغز به بیضه را مسدود میکند، یعنی بیضه ساخت تستوسترون را متوقف میکند و در صورت نبود مقدار زیادی تستوسترون در بیضه، اسپرم بالغ نمی شود». اما تداخل با تستوسترون پیچیده است و تداخل با هورمونها در زنان یا مردان، موجب بروز عوارض جانبی می شود.

قرص ضد بارداری مردان

عوارض جانبی پیشگیری از بارداری در زنان

عوارض جانبی پیشگیری از بارداری در زنان هر چیزی می تواند باشد؛ از افزایش وزن و افسردگی گرفته تا عوارض جدی تر مثل کلسترول بالا و تشکیل لخته­ های خون.

عوارض جانبی پیشگیری از بارداری در مردان

عوارض جانبی پیشگیری از بارداری در مردان، عبارتند از اختلال نعوظ و کاهش میل جنسی که به طرز شگفت­ انگیزی، مانع جدی رشد است. Tomer Singer ، رئیس اندوکرینولوژی تناسلی و ناباروری بیمارستان Lenox Hill نیویورک در مصاحبه ای گفته است: «مسئله این بود که هرگاه قرار بود برای عرضه یک دارو، تلاشی صورت گیرد، عوارض جانبی آن بسیار طاقت فرسا یا چالش ­انگیز بود. این عوارض عمدتا کاهش میل جنسی و افزایش اختلال نعوظ بود که اساسا ارتباط تنگاتنگی با هورمونهای مشابه دارند؛ مثل هورمون تستوسترون که عامل تولید اسپرم است.

عوارض جانبی پیشگیری از بارداری در مردان

احتمال موفقیت در ساخت قرص ضد بارداری برای مردان

در هر حال، تحقیقات اخیر بر روی 1-beta می تواند به کاهش ترسِ از عوارض جانبی ناتوان کننده، کمک کند. در آزمایش کوچکی بر روی 40 شرکت کننده، فقط 5 مرد گزارش دادند که میل جنسیشان به طور مختصر کاهش یافته است. دو مرد گزارش دادند که اختلال نعوظ خفیفی داشته اند. اما هیچکدام از شرکت کنندگان ترجیح ندادند که مصرف دارو را به خاطر این عوارض جانبی قطع کنند. Singer با توجه به این نتایج گفت: «این بسیار اطمینان بخش است، چون اساسا اگر بیشتر آنها می توانند مصرف دارو را تحمل کنند، همه مردان می توانند که محاسن و مضرات را مورد قضاوت قرار دهند و خودشان تصمیم بگیرند که از دارو استفاده کنند یا نه».

برای مردانی که به دنبال روشهای پیشگیری از بارداری هستند، گزینه ها محدود شده است. البته کاندوم و در سمت دیگر، عمل وازکتومی وجود دارد. این عمل جراحی بسیار موثر است اما دائمی هم هست. پیشگیری هورمونی برای مردان به گونه ای طراحی می شود که نتیجه ­ای بین این دو (حد وسط) حاصل گردد:

پیشگیری از بارداری به طور موثر و در عین حال، برگشت­پذیر بودن. 

برای مردان مجرد، ممکن است به معنای داشتن کنترل و استقلال بیشتر در حیات جنسی­شان باشد. برای متاهلان، دستشان را برای تقسیم مسئولیت باز می گذارد. Singer اظهار داشت: «مردان زیادی وجود دارند که احساس می کنند می خواهند بخشی از آن باشند. آنها می خواهند یک اهداکننده باشند. آنها می خواهند مسئولیت پیشگیری از بارداری را تقسیم کنند. بنابراین بسیاری از مردان، به نحوی آمادگی آن را دارند».

پیشگیری از بارداری در مردان یک راهکار عملی نیز برای مشکلی ارائه می دهد که هیچ علامتی از در امان ماندن از آن وجود ندارد: بارداری ناخواسته. در آمریکا، تقریبا نیمی از باداری ها ناخواسته هستند. این مشکل واقعی در آمریکا و سراسر دنیاست. با وجود اینکه گزینه هایی برای زنان وجود دارد، ولی هنوز یک مشکل داریم. بارداری ناخواسته مسئولیت اقتصادی، سلامتی و عاطفی بسیار بزرگی برای کره زمین دارد. واضح است که یک نیاز برآورده نشده وجود دارد». تا ارائه گزینه هایی برای مردان شاید سالها مانده باشد. قبل از اینکه داروهای فعلی وارد بازار شوند، ابتدا باید در مقیاس وسیع تحت آزمایش دقیق قرار بگیرند. وسایل پیشگیری از بارداری نیز گاه­شمار طولانی تری نسبت به برخی از داروهای دیگر دارند چون آنها باید دائما به کار گرفته شوند. این بدین معناست که قبل از اثبات موثر بودن این داروها، باید به مدت یک سال یا دو سال از آنها استفاده شود. دکتر پیج اذعان نمود: «ما تصور می کنیم که یک دهه زمان خواهد برد، و باید با این واقعیت کنار بیاییم که تحقیقات بیشتری باید انجام دهیم. خود همین آزمایشهایی که باید انجام شوند، مقدای زمان­بر خواهند بود.».

منبع: healthline.com

از
2
رای