دوچرخه سواری برای مردان با وجود مزایایی که برای سلامتی آنها دارد، ممکن است منجر به مشکلاتی در اندام تناسلی مانند اختلال نعوظ شود. در حالیکه دوچرخه سوای موجب سوزاندن کالری و بهبود سلامت قلبی و عروقی می شود، نشستن طولانی مدت روی زین دوچرخه می تواند روی اعصاب و شریان های اصلی منتهی به آلت تناسلی فشار وارد کند و عوارض جنسی در آقایان بوجود آورد. نتیجه این فشار چیست؟ خطر بی حسی، درد و اختلال در نعوظ وجود دارد. ما در این مقاله از سایت سلام دنیا ، به بررسی عوارض دوچرخه سواری برای مردان، ارتباط بین دوچرخه سواری مردان و اختلال نعوظ و همچنین روش جلوگیری از مشکلات جنسی ناشی از دوچرخه سواری پرداختیم. با ما همراه باشید.
چه مقدار دوچرخه سواری می تواند برای مردان خطرناک باشد؟
یک مرد دوچرخه سوار ممکن است درصد قابل توجهی از وزن خود را روی پرینه (یا همان میاندوراه که به فاصله بین مقعد و آلت تناسلی میگویند) وارد کند. این فشار (و یک زین باریک) می تواند به عروق و اعصاب او آسیب برساند. ایروین گلدشتاین، مدیر پزشکی جنسی می گوید: "اولین علامت هشدار دهنده، بی حسی یا سوزن سوزن شدن در این ناحیه است." گلدشتیان که در جراحی برای بازگرداندن جریان خون و نیروی جنسی در 65 تا 75 درصد از موارد، پیشگام بوده است می گوید: حتی مردان جوان ممکن است در رسیدن به نعوظ دچار مشکل شوند. مطالعات انجام شده در ماساچوست نشان داد که این خطر در بین مردانی که بیش از سه ساعت در هفته دوچرخه سواری می کردند، بیشتر از سایرین است.
حتما بخوانید: دلایل از دست دادن نعوظ در حین رابطه زناشویی
تاثیر دوچرخه سواری بر کیفیت نعوظ و سلامت جنسی آقایان
زین دوچرخه بدون دماغه (و مزایای آن برای آقایان)
گلدشتاین مردان را تشویق به جایگزین کردن زین های معمولی با زین های بدون دماغه می کند که باعث توزیع وزن مرد، روی استخوان های نشیمنگاهی میشود. دوچرخه سواران حرفه ای که در هنگام دوچرخه سواری به جلو خم می شوند ادعا می کنند که نیاز به زین دارای دماغه دارند تا به قدرت و کنترل بیشتری برسند. گلدشتان می گوید: فکر نمی کنم شما بتوانید یک دوچرخه سوار مسابقه باشید و در عین حال از اختلال نعوظ هم محافظت کنید. این افراد نیاز به زین دارای دماغه دارند و این باعث فشرده شدن عصب ها و شریان ها می شود.
دکتر جان مارتینز گفت: شواهد درباره اینکه دوچرخه سواری می تواند برای مردان مضر باشد، بسیار متقاعده کننده است اما باید واقع بینانه با آن برخورد کرد. مدیر پزشکی مرکز ورزش های ساحلی "سن دیگو" می گوید: اگر کسی بیاید و بگویید: "آیا نباید دوچرخه سواری کنم زیرا خطر اختلال نعوظ وجود دارد؟" من می گویم، احتمال 50% وجود دارد که دچار بیماری قلبی شوید و از آن بمیرید؛ بنابراین اولویت شما باید تمرکز روی ورزش و رژیم غذایی باشد (دو مولفه اصلی مبارزه با بیماری قلبی و اختلال نعوظ).
نمی توانیم به کسی بگوییم که به خاطر ترس از اختلال نعوظ، از دوچرخه سواری خودداری کند. اگر اختلال نعوظ در اثر دوچرخه سواری ایجاد شود، تقریباً همیشه موقتی و برگشت پذیر است. دیگر دلایل اختلال نعوظ مانند فشار خون بالا و دیابت (دیابت نوع 1 و نوع 2 باعث اختلال نعوظ می شوند)، می تواند دائمی باشد. اگر مشکلی وجود دارد، معمولاً با رعایت اصولی در نشستن روی زین و انتخاب یک زین مناسب، قابل درمان خواهد بود. یک دوچرخه مناسب می تواند از صدمات احتمالی جلوگیری کند؛ انتخاب سایز مناسب، ارتفاع فرمان و موقعیت صندلی از هم مهمتر است.
حتما بخوانید: فشار خون بالا چیست
ممکن است یک دوچرخه سوار تغییر زاویه صندلی، که باید به طور موازی با زمین یا کمی رو به جلو باشد را در نظر بگیرد و این می تواند به کاهش فشار روی میاندوراه (یا همان پرینه که به فاصله بین مقعد و آلت تناسلی میگویند) کمک کند. زین های عریض تر یا زین هایی که شیاری (central cutout) در وسط آنها وجود دارد نیز به کاهش فشار روی پرینه (میاندوراه) کمک می کند و می تواند به توزیع بهتر وزن روی زین منجر شود.
تغییر در سبک دوچرخه سواری نیز ممکن است فشار را کاهش بدهد. ایستادن روی پدال ها در دوچرخه سواری های طولانی، از فشار ممتد جلوگیری می کند و موجب حرکت دوباره جریان خون می شود.
مطالعه بر روی پلیس های مرد دوچرخه سوار
بر اساس مطالعات استیون شرادر از موسسه ملی ایمنی و بهداشت حرفه ای، برخی از انواع طرح های تازه زین، وزن کمتری را به پرینه یا همان میاندوراه (perineum) وارد می کنند. شرادر در سال 2002 با انتشار گزارشی در مورد اعضای گشت پلیس دوچرخه سوار، ارتباطی بین دوچرخه سواری و اختلال نعوظ نشان داد. او متوجه شد که هر چه ساعت گشت زنی افسران با دوچرخه بیشتر باشد، احتمال کاهش کیفیت نعوظ شبانه در آنها بیشتر می شود. تمام این تحقیقات منتهی به طراحی زین بدون دماغه شد که شرور در چندین آزمایش به آن رسیده بود. شرادر می گوید: "ما به گروهی از افسران دوچرخه سوار زین های بدون دماغه دادیم تا برای شش ماه از آن استفاده کنند.
وی ادامه داد: هنوز به تجزیه و تحلیل روی داده ها مشغول هستیم، اما نکته جالب این است که بعد از پایان مطالعه، از 91 فردی که در آزمایش شرکت کرده بودند و از زین های بدون دماغه استفاده کرده بودند، تنها 3 نفر به زین دماغه دار برگشتند. و از آن سه نفر فقط یک نفر گفت که زین بدون دماغه را دوست ندارد. زین های بدون دماغه دارای نشیمنگاه عریضی هستند که وزن دوچرخه سوار روی آن توزیع می شود. یک مطالعه در آلمان نشان داد که وقتی از زین های بدون دماغه استفاده می شود، سطح اکسیژن در جریان خون به آلت تناسلی تنها در حدود 20% کاهش می یابد. زین های سنتی حدود 80% اکسیژن خون را کاهش می دهند.
حتما بخوانید: کوچکی آلت یا میکروپنیس دقیقاً چیست؟
زین دوچرخه شیار دار و عوارض و فواید آن برای مردان
زین های دوچرخه که دارای یک شیار یا سوراخ در مرکز آن هستند که فشار را کاهش می دهد، و در واقع با افزایش فشار به طرفین می تواند مشکل را بدتر کند. شرادر درباره زین های شیاردار گفت: "آنها احساس بهتری دارند". با زین های سنتی، شما روی قسمت داخلی آلت تناسلی خود می نشینید. می توانید این را حس کنید. وقتی روی زین شیاردار می نشینید، آلت تناسلی در میان شیار قرار می گیرد و شما احساس بهتری پیدا می کند، اما اگر فشار در دو طرف افزایش یابد، باز هم عصب ها و شریان ها فشرده می شوند. هر چه صندلی پهن تر باشد، دورتر می نشینید و وضعیت بهتری خواهید داشت.
این مشکل زنان را نیز تحت تاثیر قرار می دهد، اگرچه چندان مشخص نیست. شرادر اخیراً طی مطالعه ای نشان داد که دستگاه تناسلی زنان دوچرخه سوار مسابقه ای، با ساعات طولانی دوچرخه سواری حساس می شود. شرادر می گوید: بعضی از متخصصان زنان می گویند که این مسئله به زندگی جنسی آنها آسیب نمی رساند، بنابراین کسی اهمیت نمی دهد، اما من می گویم این مسئله می تواند آسیب های فیزیولوژیکی ایجاد کند، باید نگران این موضوع باشید. بیش از یک قرن است که دوچرخه سواری رایج شده است. با این وجود، ارتباط آن با اختلال نعوظ تا سال 1997 که سردبیر اجرایی مجله دوچرخه سواری، مشکلات نعوظ خود را پس از یکسال دوچرخه سواری بیان کرد، به طور گسترده ای مورد توجه قرار نگرفته بود.
دیدگاه تاریخی در مورد عوارض دوچرخه سواری برای مردان
ارتباط بین دوچرخه سواری و اختلال نعوظ
چرا اینقدر طول کشید تا این مشکل مشخص شود؟ در واقع، اینطور نیست. شرادر می گوید: "دوچرخه سواران در دهه 1890 در مورد بی حسی کشاله ران صحبت کردند. تبلیغات بکار گرفته شد تا بگوید که زین دوچرخه تنها چیزی است که باعث آسیب دائمی نمی شود. این موضوع مدت های مدیدی است که شناخته شده است." پس از اینکه پاولکا این مسئله را مورد توجه عموم قرار داد، تحقیقات به طور مداوم از ارتباط بین دوچرخه سواری و اختلال نعوظ حمایت کردند.
سخن آخر
با وجود اینکه تحقیقات گسترده نشان می دهد که زین سنتی دوچرخه و قرار گیری نادرست روی دوچرخه می تواند باعث کاهش جریان خون و فشرده سازی اعصاب شود، برخی از علاقمندان به دوچرخه سواری همچنان بر این باورند که مزایای دوچرخه سواری برای سلامتی، از خطرات اختلال نعوظ بیشتر است. اما شرادر ادعا می کند که شواهد متناقض زیاد است. درست است، هر مردی که دوچرخه سواری کند، مشکلی را تجربه نخواهد کرد. وی در مقاله اخیر مجله طب جنسی نوشت: "همانطور که انتظار نمی رود هر کسی سیگار می کشد دچار سرطان ریه شود، انتظار نمی رود هر کسی که دوچرخه سواری می کند نیز دچار اختلال نعوظ شود." با این وجود، بهتر است به راهکارهای موثر برای کاهش خطر پرداخت. وی می گوید: عدم وجود محدودیت در جریان خون به آلت تناسلی و از آن، مزایایی برای سلامتی فرد دارد که کاملاً مشهود است.
منبع: webmd