بیماری دیسک گردن یکی از دلایل عمده درد گردن و درد بازو است. این بیماری زمانی ایجاد می شود که یک یا چند دیسک بالشتک در ستون فقرات گردنی به دلیل ساییدگی و پارگی شروع به خراب شدن کنند. ممکن است یک مولفه ژنتیکی وجود داشته باشد که برخی افراد را مستعد سایش سریعتر کند. آسیب ممکن است تسریع شود و گاهی باعث ایجاد تغییرات تحلیل برنده شود. علائم و عوامل دیسک گردن و روش های تشخیص و درمان بیماری دژنراتيو ديسك گردن در این مطلب سلام دنیا بخوانید.
دیسکوپاتی گردن چیست و چگونه می توانند تحلیل روند
به طور معمول، شش دیسک گردنی شبیه ژل (یکی بین هر یک از مهره های ستون فقرات گردنی) وجود دارد که شوک را جذب می کند و از مالش استخوان های مهره به یکدیگر در حالی که گردن حرکت می کند، جلوگیری می کند. هر دیسک از یک لایه بیرونی سخت اما انعطاف پذیر از رشته های غضروف بافته شده تشکیل شده است که آنولوس فیبروسوس نامیده می شود. داخل آنولوس فیبروسوس مهر و موم شده است و یک فضای داخلی نرم با یک ژل موکوپروتئین به نام هسته پالپوسوس پر شده است. هسته خاصیت جذب شوک را به دیسک می دهد.
در کودکان ، دیسک ها حدود 85٪ آب دارند. دیسک ها در طی روند پیری به طور طبیعی هیدراتاسیون خود را از دست می دهند. برخی از تخمین ها حاکی از آن است که محتوای آب دیسک به طور معمول در 70 سالگی به 70 درصد می رسد اما در برخی از افراد دیسک می تواند هیدراتاسیون را خیلی سریعتر از دست بدهد.
از آنجا که دیسک آب از دست می دهد، خاصیت بالشتکی کمتری ارائه می دهد و بیشتر در معرض ترک و پارگی قرار می گیرد. دیسک قادر به ترمیم واقعی خود نیست زیرا منبع خونی مستقیم ندارد (در عوض مواد مغذی و متابولیت از طریق انتشار با مهره های مجاور از طریق صفحات انتهایی غضروفی دریافت می شود). به همین ترتیب ، پارگی در دیسک بهبود نمی یابد یا باعث ایجاد بافت اسکار ضعیف تری می شود که احتمال شکستن مجدد آن وجود دارد.
حتما بخوانید: درمان معجزه اسای دیسک کمر با ورزش
دوره بیماری دیسک گردن
بیماری دیسک گردن از نظر فنی یک بیماری نیست بلکه بیشتر توصیف روند دژنراتیو است که دیسک های واقع در ستون فقرات گردنی از آن عبور می کنند. اساساً همه افرادی که به اندازه کافی عمر می کنند، دیسک های تحلیل برنده تولید می کنند.
مطالعات نشان می دهد که بسیاری از بزرگسالان هیچ علائمی در رابطه با بیماری دژنراتیو دیسک ندارند، حتی اگر درصد زیادی نشانه از تحلیل رفتن دیسک در MRI شان در جایی از ستون فقرات نشان دهند. یک مطالعه نشان داد که حدود نیمی از افراد از اوایل دهه 20 شروع به نشان دادن برخی علائم تحلیل رفتن دیسک در MRI می کنند. 2 مطالعه دیگر نشان داد که حدود 75٪ از افراد زیر 50 سال دچار انحطاط دیسک هستند؛ در حالی که بیش از 90٪ افراد بالای 50 سال مبتلا به دیسک هستند. هنگامی که بیماری دیسژنراتیو دیسک در ستون فقرات گردنی ایجاد شود، می تواند در هر یک از دیسک های گردنی رخ دهد اما کمی بیشتر در سطح C5-C6 رخ می دهد.
در مواردی که بیماری دیسک گردن باعث درد شود، می تواند به روش های مختلفی اتفاق بیفتد. در بعضی موارد، دیسک می تواند دردناک شود. افراد به احتمال زیاد در 30، 40 یا 50 سالگی این نوع درد دیسکوژنیک را تجربه می کنند.
وقتی علائم بیماری دیسک گردن مزمن شود، درد و یا علائم به احتمال زیاد مربوط به شرایط مرتبط با تحلیل رفتن دیسک است، مانند دیسک فتق ، آرتروز یا تنگی نخاع. بسته به علت ، درد ممکن است موقتی باشد یا مزمن شود. به عنوان مثال، درد ناشی از فتق دیسک در نهایت به خودی خود برطرف می شود، اما درد ناشی از آرتروز ممکن است نیاز به درمان داشته باشد.
عوامل خطر بیماری دیسک گردن (خطرات دیسک گردن)
در حالی که در نهایت تقریباً همه با افزایش سن به بیماری دیسک گردن مبتلا می شوند ، عواملی وجود دارد که احتمال بروز آن را زودتر می کند. این عوامل خطر می تواند شامل موارد زیر باشد:
1. ژنتیک
برخی از مطالعات بر روی دوقلوها نشان می دهد که ژنتیک در تعیین زمان ایجاد بیماری دیسک تحلیل برنده گردن و دردناک بودن آن نقش پررنگ تری نسبت به سبک زندگی دارد.
2. چاقی
وزن با خطر ابتلا به بیماری دیسک تحلیل برنده مرتبط شده است. برای کاهش وزن به تغذیه و رژیم غذایی مراجعه کنید.
حتما بخوانید: رژیم لاغری نوم چیست
3. سیگار کشیدن
این عادت می تواند از رسیدن مواد مغذی به دیسک ها جلوگیری کرده و باعث می شود هیدراتاسیون با سرعت بیشتری از بین برود.
علائم بيماري دژنراتيو ديسك گردن
علائم بیماری دژنراتيو دیسک گردن می تواند از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت باشد. وقتی بیماری دیسک تخریب گردن علائم دار می شود، درد می تواند با گذشت زمان به آرامی یا به طور ناگهانی ظاهر شود. این علائم می تواند از ناراحتی خفیف آزار دهنده گرفتگی گردن تا درد ناتوان کننده ، بی حسی یا ضعف که از بازو به دست سرایت می کند، باشد.
شایع ترین علائم دیسک گردن
برخی از مشخصه های شایع علائم بیماری دژنراتیو دیسک گردن عبارتند از:
- گردن درد. درد کم عارضه سفتی گردن شایع ترین علامت بیماری دژنراتیو (تخریب) گردن است. با این حال، گاهی اوقات درد نیز ممکن است عود کند و شدید شود، این درد شاید چند ساعت یا چند روز ادامه داشته باشد.
- درد عصب. این نوع درد مشابه تیزی یا شوک الکتریکی می باشد و می تواند از شانه به بازو ، دست و یا انگشتان پخش شود. به طور معمول ، درد عصبی فقط در یک طرف بدن احساس می شود.
- علائم عصبی در بازو، دست یا انگشتان. سوزن سوزن شدن، بی حسی یا ضعف می تواند از شانه به بازو ، دست یا انگشتان پخش شود. این نوع علائم می توانند در فعالیت های روزمره مانند تایپ کردن ، لباس پوشیدن یا نگه داشتن اشیا اختلال ایجاد کنند.
- دردی که با حرکت کردن بدتر می شود. به طور کلی، درد ناشی از بیماری دژنراتیو دیسک به خودی خود تمایل دارد که با حرکت تشدید شود و با استراحت کردن کاهش یابد.
اگر درد ناشی از دیسک تخریب شده باشد، پس از چند هفته یا چند ماه به خودی خود برطرف می شود. با این حال، اگر مفاصل جلوی گردن نیز تخریب شوند و یا عصب نخاعی از بین برود، احتمال اینکه سایر علائم بیماری دژنراتیو دیسک گردن مزمن شود و نیاز به درمان داشته باشد بیشتر است.
علائم کمتر شایع بیماری دژنراتیو دیسک گردن (آیا دیسک گردن خطرناک است)
هرچه ستون فقرات گردنی بیشتر دچار تخریب شود، احتمال باریک شدن کانال نخاع و قرار گرفتن نخاع در معرض خطر بیشتر است. اگر نخاع تحت فشار باشد، در نتیجه میلوپاتی (آسیب حاد نخاعی) می تواند علائمی مانند موارد زیر ایجاد کند:
- مشکل در حرکت دادن دستها یا پاها
- مشکل در ایجاد هماهنگی یا تعادل
- از دست دادن کنترل روده یا مثانه
- ضعف یا بی حسی در هر جای زیر گردن
- دردهایی مانند شوک در بازوها یا پاها ، که می تواند با خم شدن به سمت جلو بیشتر شود.
میلوپاتی گردن باعث بروز نگرانی می شود و نیاز به مراقبت های فوری پزشکی دارد. این عارضه معمولاً در افراد بالای 50 سال اتفاق می افتد.
حتما بخوانید: علائم آرتروز گردن چیست
تشخیص بیماری دژنراتیو دیسک گردن
این بیماری به طور معمول با روند زیر تشخیص داده می شود:
- سابقه پزشکی. ابتدا پزشک علاوه بر اینکه در مورد علائم فعلی اطلاعاتی کسب می کند ، سابقه پزشکی بیمار را نیز بررسی می کند.
- معاینه فیزیکی. در مرحله بعدی ، پزشک با لمس گردن و آزمایش دامنه حرکت گردن، معاینه فیزیکی انجام می دهد. در طول معاینه ، ممکن است از بیماران خواسته شود حرکات خاصی را انجام دهند و گزارش دهند که آیا درد گردن افزایش یا کاهش می یابد. اگر درد شدید باشد یا علائم عصبی مانند درد ، سوزن سوزن شدن یا ضعف شانه ، بازو یا دست وجود داشته باشد، پزشک احتمالاً یک بررسی تصویر برداری را درخواست می کند.
- تأیید تصویربرداری. اگر پزشک تشخیص دهد که برای بررسی وجود مشکل بالقوه دیسک، به یک بررسی تصویربرداری نیاز است، احتمالاً MRI (ام آر آی) تجویز می شود. MRI، اشعه ایکس یا احتمالاً سی تی اسکن می تواند وجود و محل دژنراسیون (خرابی) را تأیید کند و همچنین سایر موارد (مانند آرتروز یا تنگی کانال نخاع گردن) که ممکن است باعث بروز علائم شده باشند را شناسایی کند.
وقتی تشخیص دقیق بیماری دژنراتیو دیسک گردن و همچنین هر بیماری مرتبط دیگر تأیید شد، می توان منبع علائم را مشخص و یک برنامه درمانی موثر ایجاد کرد. هنگامی که دیسک گردن شروع به از دست دادن آب بدن و سفت شدن می کند، روش های مختلفی وجود دارد که می تواند درد گردن و علائم مرتبط با آن را ایجاد کند. در اینجا موارد رایج آورده شده است.
درد ناشی از فرسایش دیسک (دیسک تحلیل رونده)
اکثر افرادی که دچار پارگی دیسک می شوند، دردی از آن را احساس و تجربه نمی کنند. دلیل دقیق آن ناشناخته است، اما اکثر کارشناسان گمان می کنند که این مسئله ارتباطی با چگونگی تغییر عصب عصبی (عصب کشی) دیسک و حس درد در افراد مختلف دارد. به عنوان مثال ، برخی از افراد ممکن است اعصابی داشته باشند که به طور طبیعی به عمیق ترین دیسک می رود، در حالی که برخی از افراد ممکن است به راحتی آستانه بیشتری برای احساس درد داشته باشند. هنگامی که فرسایش دیسک باعث درد گردن می شود، احتمالاً به خاطر یک یا هر دو مورد زیر است:
درد دیسکوژنیک. این درد در خود دیسک رخ می دهد و ممکن است از خفیف تا شدید باشد. فضای داخلی ژل مانند دیسک که هسته پالپوسوس نامیده می شود، حاوی پروتئین هایی است که در صورت تماس با اعصاب واقع در لایه خارجی دیسک می تواند باعث التهاب دردناک شود. در یک دیسک گردنی سالم بزرگسالان، اعصاب فقط به یک سوم لایه خارجی محافظ دیسک می رود، که آنولوس فیبروسوس نامیده می شود. با این حال، اگر لایه بیرونی دیسک دچار پارگی شود، در نتیجه عصب ها می توانند در اعماق دیسک رشد کنند تا بتوانند خود را بهبود بخشند. قسمت داخلی نرم دیسک می تواند به داخل حلقه های بیرونی تراوش کرده و با اعصاب کوچک که دردناک می شود تماس پیدا کند .
بی ثباتی حرکت کوچک. وقتی لایه بیرونی سخت دیسک ساییده شود و دیگر جذب و ثبات کافی در بدن را ایجاد نکند، مهره های بالا و پایین دیسک ممکن است که بیش از حد معمول حرکت کنند که در باب این امر عضلات اطراف می توانند دچار اسپاسمی دردناک شوند تا بتوانند حرکت غیر طبیعی را محدود کنند. درد ناشی از فرسایش دیسک می تواند از یک درد کسل کننده گرفته تا چیزی آنقدر شدید، که باعث محدود شدن حرکت و فعالیت ها شود. در بیشتر موارد ، درد در طی چند هفته یا چند ماه فروکش می کند زیرا التهاب شیمیایی مواد دیسک شروع به فروکش کردن می کند یا دیسک در موقعیت جدید پایدار خود تثبیت می شود.
سایر شرایط مرتبط با فرسایش دیسک
بیماری فرسایش دیسک گردن غالباً با سایر بیماری های ستون فقرات خود را نشان میدهد، یا نیز همزمان ایجاد می شود یا در بعضی موارد یکی باعث دیگری می شود. برخی از نمونه های معمول عبارتند از:
1. دیسک فتق گردن
اگر هسته پالپوسوس در نهایت از طریق آنولوس فیبروسوس عبور کند، دیسک فتق در نظر گرفته می شود. برعکس ، یک آسیب ضربه ای ، مانند سقوط، یا سایر موارد می تواند باعث فتق دیسک شود که در نهایت به تسریع سرعت تخریب دیسک میپردازد و منجر به بیماری فرسایش دیسک گردن می شود.
2. آرتروز گردن
همانطور که دیسک از بین می رود (فرسایش پیدا میکند) و فضای دیسک درون ستون مهره شروع به فروپاشی می کند، مفاصل ممکن است به طور غیرطبیعی حرکت کرده، دچار افتادگی شوند، باعث فرسودگی غضروف شوند و نیز همچنین باعث ایجاد خارهای استخوانی در گردن شوند.
حتما بخوانید: درمان آرتروز گردن در منزل
3. تنگی کانال نخاع (ستون فقرات) گردن
این وضعیت هنگامی ایجاد می شود که باریک شدن کانال نخاع (جایی که نخاع از آن عبور می کند) یا مجرا (جایی که عصب نخاعی از آن عبور می کند) ، به دلیل خار استخوان ، همانطور که در سناریوی آرتروز در بالا توضیح داده شد ، وجود داشته باشد. به عنوان مثال، تحلیل و فرسایش دیسک در نهایت می تواند منجر به آرتروز شود که این امر در نهایت منجر به تنگی نخاع میشود. برای برخی از بیماران که با نوعی مادرزادی از تنگی مجرا گردن متولد می شوند، برای ایجاد علائم نیازی به تحلیل رفتن دیسک ندارند.
4. رادیکولوپاتی گردنی
علائم درد ، سوزن سوزن شدن ، بی حسی یا ضعف ناشی از فشار شانه به بازو و دست- هنگامی که یک یا چند ریشه ستون فقرات گردن سوزن سوزن می شود یا تحریک می شود ، می تواند ایجاد شود. به عنوان مثال، فتق دیسک یا خار استخوان می تواند ریشه عصبی را در بخش C6-C7 فشرده کند که ممکن است باعث ضعف در عضلات سه سر و بازوها، افتادن مچ دست و تغییر احساس در انگشتان میانی یا نوک انگشتان شود.
اگر نخاع در سطح گردن در اثر تنگی نخاع، مانند خارهای استخوان یا برآمدگی دیسک، فشرده شود، میلوپاتی می تواند ایجاد شود. علائم احتمالی درد ، گزگز ، بی حسی یا ضعف را می توان در آن سطح در گردن و هر جای در پایین احساس کرد. به عنوان مثال، ممکن است فرد دچار گزگز یا ضعف در پاها، مشکلات تعادل یا حتی مشکل در کنترل روده و مثانه را داشته باشد. در صورت وجود علائم میلوپاتی، انجام ارزیابی پزشکی مهم است، زیرا ممکن است این بیماری پیشرفت کند و بدون درمان، ممکن است در نهایت فلج اندامها و عملکردهای مختلف بدن را ایجاد کند.
درمان دیسکوپاتی گردن (درمان خانگی و پزشکی)
اگر درد و علائم ناشی از تشدید بیماری دیسک دژنراتیو گردن (دیسک فرسایشی) باشد، می توان برای کمک به رفع مشکل اقداماتی را انجام داد. اولین مراحل معمولاً مراقبت از خود و یا گزینه های درمانی غیر جراحی هستند که معمولا این کارها به طور موثر درد را کنترل میکنند. در موارد نادری که با وجود چندین ماه درمان، درد و علائم ادامه داشته یا بدتر شده ، یا سلامت نخاع در خطر باشد ، ممکن است جراحی در نظر گرفته شود.
گزینه های درمانی غیر جراحی (بدون نیاز به جراحی)
برای درد گردن که ناشی از بیماری دیسک دژنراتیو گردن است، پزشک معمولاً یک یا ترکیبی از گزینه های درمانی که در زیر آمده است را توصیه می کند:
- استراحت یا اصلاح سبک زندگی. برخی فعالیت ها ممکن است برای گردن دردناک تر باشند، مانند ایجاد خمیدگی گردن به جلو برای مشاهده مانیتور کامپیوتر یا یک حرکت شنای خاص. خودداری و تعدیل (اصلاح) فعالیت های خاص برای چند روز یا چند هفته معمولاً باعث کاهش درد می شود. علاوه بر این ، حفظ حالت بدن (به جای خم شدن هنگام نشستن یا خم شدن گردن به جلو هنگام رانندگی ، نگاه کردن به تلفن همراه و غیره) توصیه می شود. تغذیه سالم ، هیدراته ماندن و ترک سیگار نیز همه برای سلامت دیسک مفید هستند.
- مدیریت درد با دارو یا تزریق. مسکن های بدون نسخه، مانند استامینوفن (مانند Tylenol)، ایبوپروفن (مانند Advil ، Motrin) یا سایر موارد ممکن است مفید باشند. در غیر این صورت، ممکن است داروی ضد درد قوی تری مانند استروئیدهای خوراکی یا شل کننده های عضلانی تجویز شود. سایر گزینه ها می توانند شامل تزریق دارو به طور مستقیم به قسمت خاصی از گردن مانند تزریق استروئید اپیدورال گردنی یا تزریق به مفاصل وجهی گردن باشند. (مفاصل کوچکی هستند که به صورت جفت در پشت یا کنار گردن شما قرار دارند)
حتما بخوانید: دوز توصیه شده قرص ایبوپروفن
- یخ درمانی یا گرما درمانی. برخی از افراد با استفاده از کیسه یخ یا بسته ژل گرم شده در قسمت ناراحت کننده گردن ، تسکین درد را پیدا می کنند.
- ورزش یا فیزیوتراپی. اکثر برنامه های درمانی غیر جراحی برای درد گردن شامل نوعی ورزش و کشش خواهد بود. یک فیزیوتراپیست یا یک متخصص بهداشت آموزش دیده می تواند یک رژیم ورزشی و کششی را تجویز کند که نیازهای خاص بیمار را برآورده کند.به طور کلی، افزایش قدرت و انعطاف پذیری در گردن می تواند ریسک درد را کاهش دهد.
- منوال تراپی: منوال تراپی روشی است که در آن، ستون فقرات گردنی را می توان به صورت دستی توسط یک متخصص کایروپراکتیک یا سایر متخصصان سلامت واجد شرایط، برای بهبود دامنه حرکتی یا کاهش درد، تنظیم کرد. بسته به علائم فرد ، قبل از این کار ، باید معاینه فیزیکی یا تصویربرداری انجام شود
لیست فوق شامل تمام گزینه های درمانی درد مربوط به بیماری دیسک دژنراتیو گردن نیست. بسیاری از گزینه های دیگر نیز می تواند در نظر گرفته شود ، مانند ماساژ درمانی ، واحد تحریک الکتریکی TENS یا طب سوزنی.
جراحی برای بیماری دیسک دژنراتیو گردن
جراحی برای درمان بیماری دیسک دژنراتیو گردن به طور کلی در دو مورد در نظر گرفته می شود:
- علائم عصبی مانند بی حسی مداوم بازو یا ضعف، یا مشکل در راه رفتن یا کنترل روده وجود دارد. اگر علائم عصبی ناشی از DDD گردن باشد ، خطر آسیب دائمی عصب در آن وجود دارد و ممکن است برای کاهش فشار روی عصب، جراحی توصیه شود.
- درد مزمن شدید باشد و پس از حداقل شش ماه درمان غیر جراحی به میزان کافی تسکین نیافته باشد و فعالیت های روزمره را دشوار کند. نتایج بهتر جراحی برای بیماران مبتلا به درد مزمن همراه با یافته های دیگر مانند بی ثباتی گردن و یا رادیکولوپاتی پیش بینی شده است.
دو نوع متداول جراحی برای بیماری دیسک دژنراتیو گردن عبارتند از:
دیسککتومی قدامی گردن و ترکیب (ACDF)
این روش از طریق جلوی گردن انجام می شود و شامل برداشتن دیسک مشکل ساز ، رفع فشار از ریشه عصب و قرار دادن پیوند استخوان یا دستگاه قفس فلزی برای کمک به حفظ یا بازسازی ارتفاع طبیعی فضای دیسک است. اگر علائم عصبی ناشی از فشرده سازی نخاع وجود داشته باشد، ممکن است جراحی شامل برداشتن بخشی از مهره یا پهن شدن کانال نخاع برای ایجاد فضای بیشتر برای نخاع قبل از ترکیب باشد.
جایگزینی دیسک مصنوعی گردن. این جراحی شامل برداشتن دیسک مشکل ساز و جایگزینی آن با یک دیسک مصنوعی است. هدف از این جراحی حفظ حرکت در آن سطح از ستون فقرات است. نتایج جایگزینی دیسک مصنوعی گردن ممکن است در بیمارانی که حداقل تغییرات آرتروز را دارند ، بهتر باشد. برای کاهش فشار بر ریشه های عصبی یا نخاع و در نتیجه کاهش علائم عصبی مانند درد یا ضعف بازو ، جراحی گردن موفقیت خوبی دارد - برخی تخمین ها در مقاله ها بین 80 تا 90 درصد است.
با این حال ، جراحی گردن برای کاهش دردی که فقط در خود گردن است، موفقیت کمتری دارد. اگر فضای دیسک به عنوان مولد احتمالی درد قابل تأیید نباشد، ممکن است منطقی باشد که از عمل جراحی پرهیز کنید و برای کنترل درد انواع مختلف مراقبت های غیر جراحی را امتحان کنید. امیدوارم این مقاله برایتان مفید بوده باشد.