قرص ایبوپروفن برای چیست؛ نحوه مصرف و عوارض قرص ایبوپروفن

ایبوپروفن یک مسکن موثر است، اما مصرف بیش از حد آن می تواند عوارض جانبی جدی ایجاد کند. این حالت هم برای استفاده کوتاه مدت و بلند مدت آن صادق است. ایبوپروفن یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) است. افراد برای درمان درد، تب و التهاب از ایبوپروفن استفاده می کنند. این دارو، یکی از پرکاربردترین داروها در جهان است. اوردوز کم دارو منجر به علائم جزئی می شود. در موارد نادر، اوردوز آن می تواند کشنده باشد. اگر شخصی بیش از حد ایبوپروفن مصرف کرده، باید با خدمات اورژانس 115 تماس بگیرید. در این مقاله سلام دنیا، قرص ایبوپروفن برای چیست، دوز توصیه شده و نحوه مصرف و عوارض قرص ایبوپروفن را بررسی می کنیم. با ما همراه باشید.

ایبوپروفن برای چیست؟

ایبوپروفن یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی است، نوعی دارو که افراد برای کاهش درد و تسکین التهاب مصرف می کنند. Advil و Motrin نام های تجاری داروی ایبوپروفن هستند. افراد می توانند دوزهای کم اثر ایبوپروفن را به صورت بدون نسخه و دوزهای بالاتر را با تجویز پزشک دریافت کنند. ایبوپروفن به صورت قرص، کپسول، ژل مایع، قرص جویدنی و مایع سوسپانسیون یا قطره مایع موجود است. همچنین این ماده در بسیاری از محصولات مختلف از جمله داروهای سرماخوردگی و حساسیت به عنوان یک عنصر تشکیل دهنده وجود دارد.

ایبوپروفن با مسدود کردن تولید پروستاگلاندین ها عمل می کند. پروستاگلاندین ها هنگام بروز آسیب، در التهاب نقش اساسی دارند. آنها باعث گرگرفتگی پوست، گرما، تورم و درد می شوند. ایبوپروفن با اتصال به گیرنده های COX-1 و COX-2 (آنزیم های سیکلواکسیژناز) بر آنزیمی به نام پروستاگلاندین سنتاز، مانع از عملکرد آنها می شود.

حتما بخوانید: 9 ویتامین ضد درد خانگی

در دوز مناسب، ایبوپروفن یک داروی بی خطر برای مصرف هم کودک و هم بزرگسال است. داروهای مسکن، گروهی از داروها هستند که در اکثر موارد علت اوردوز در بزرگسالان محسوب می شوند. بر اساس یک گزارش، 29 درصد از اوردوزهای مسکن، شامل ایبوپروفن بوده است که آن را به بیشترین اوردوز داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مرتبط کرده است.

نحوه مصرف قرص ایبوپروفن در کودکان و بزرگسالان

چه مقدار از مصرف ایبوپروفن، بیش از حد در نظر گرفته می شود؟

در جدول زیر، دوزهای توصیه شده و حداکثر روزانه آن بر حسب میلی گرم (mg) و میلی گرم بر کیلوگرم (mg/kg) از وزن بدن برای بزرگسالان و کودکان به صورت خلاصه بیان شده است.

همیشه کمترین مقدار موثر ایبوپروفن را مصرف کنید. یک دوز یکسان را در بازه های زمانی بعدی مصرف کرده یا بخورید:

• برای بزرگسالان هر 4 تا 6 ساعت
• برای کودکان هر 6 تا 8 ساعت

برخی پزشکان ممکن است حداکثر دوز روزانه بالاتری را تجویز کنند.

ایبوپروفن در دوران بارداری

NSAID ها، از جمله ایبوپروفن، ممکن است در دوران بارداری بی خطر نباشند. این امر به این دلیل است که آنها می توانند عملکرد پروستاگلاندین هایی که در هنگام زایمان و رشد سیستم قلبی عروقی جنین مهم هستند را تغییر دهند. قبل از مصرف ایبوپروفن در دوران بارداری، به خصوص در سه ماهه سوم، فرد باید با پزشک مشورت کند.

ایبوپروفن در دوران شیردهی

دوز 400 میلی گرم ایبوپروفن در شیر مادر قابل تشخیص نیست، اما دوزهای بالاتر می تواند وارد شیر مادر شود. این بدان معنی است که اگر زن بیش از حد ایبوپروفن مصرف کند، کودک از طریق شیر مادر در معرض ایبوپروفن قرار می گیرد. متخصصان بهداشت و درمان از تأثیر مقادیر کمی ایبوپروفن در شیر مادر بر نوزادان اطلاع ندارند. قبل از مصرف ایبوپروفن در حین شیردهی، فرد باید با پزشک مشورت کند.

علائم اوردوز ایبوپروفن

اکثر اوردوزهای ایبوپروفن، خطر مرگ در پی ندارند، و کمتر از یک درصد اوردوزها با ایبوپروفن کشنده هستند. بر این اساس، برخی از مردم عوارض شدید داشته اند. هیچ قطع مصرف دوز خاصی در زمانی که شخص دچار اوردوز می شود، وجود ندارد. اگر کودکی کمتر از 100 میلی گرم در کیلوگرم ایبوپروفن مصرف کند، ممکن است علائم اوردوز را تجربه نکند. با این حال، با دوز 400 میلی گرم بر کیلوگرم، کودک ممکن است عوارض جانبی جدی و تهدید کننده ای را تجربه کند. علائم اوردوز ایبوپروفن می تواند طی چهار ساعت از زمانی که شخص بیش از حد از این دارو مصرف کرده، اتفاق بیافتد.

عوارض قرص ایبوپروفن

1. سمی بودن برای معده و هضم

یکی از شایع ترین عوارض مصرف ایبوپروفن، در زمانی که فرد آن را با دوزهای توصیه شده مصرف می کند، سوزش معده است. هنگامی که ایبوپروفن گیرنده های COX-1 را در معده مسدود می کند، می تواند در لایه محافظ آن اختلال ایجاد کند. افرادی که بیش از حد ایبوپروفن مصرف می کنند ممکن است عوارض جانبی از درد معده تا خونریزی شدید در دستگاه گوارش را تجربه کنند. حالت دوم ممکن است طی چند ساعت پس از اوردوز اتفاق بیافتد.

حتما بخوانید: علائم از کار افتادن و نارسایی کلیه ها چیست

2. سمی کردن کلیه

نارسایی کلیه هم در کودکان و هم در بزرگسالانی که دچار اوردوز ایبوپروفن می شوند، می تواند رخ دهد. با این وجود، این حالت شایع نیست. مطالعه بازنگری در بررسی سمی بودن ایبوپروفن، که نویسندگان آن را در سال 2019 به روز کرده اند، شامل یک تحقیق در سال 1992 است که دانشمندان در «مرکز کنترل سم راکی مونتین» در دنور کلورادو انجام دادند. این تحقیق نشان داد که تنها 2 نفر از هر 63 شخصی که اوردوز با ایبوپروفن داشته اند، نارسایی کلیه را تجربه کرده اند. در بیشتر موارد، متخصصان مراقبت های بهداشتی می توانند نارسایی کلیه را که در اثر مصرف زیاد ایبوپروفن ایجاد شده، برطرف کنند.

3. سمی کردن سیستم عصبی مرکزی

در صورت مصرف دوزهای بیشتر از 400 میلی گرم بر کیلوگرم، ممکن است پریشانی سیستم عصبی مرکزی را تجربه کنند. این می تواند باعث عدم هوشیاری و اغما شود. کودکان ممکن است دچار تشنج و کاهش هوشیاری در اثر اوردوز شوند. در برخی از کودکان حتی ممکن است نفس کشیدن متوقف شود. پزشکان اورژانس می توانند سمی شدن سیستم عصبی مرکزی که به دلیل مصرف بیش از حد ایبوپروفن ایجاد می شود را برطرف کنند. در مقایسه با سایر داروهای NSAID مانند دیکلوفناک، مفنامیک اسید و ناپروکسن، اوردوز ایبوپروفن با میزان کمتر سمی شدن سیستم عصبی مرکزی ارتباط دارد.

ایبوپروفن خواب آور است

داروی ایبوپروفن ممکن است باعث خواب آلودگی و یا سرگیجه شود. بنابراین بهتر است زمان مصرف آن از کار با ماشین آلات یا رانندگی اجتناب کنید.

عوارض و خطرات دیگر مصرف ایبوپروفن

شایع ترین عارضه در مورد اوردوز ایبوپروفن، اسیدوز متابولیک است که در آن بدن نمی تواند ترکیبات اسیدی را از خون و بافت های خود خارج کند. بدن ایبوپروفن را به ترکیبات اسیدی تجزیه می کند. هنگامی که شخص دچار اوردوز این دارو می شود، ترکیبات اسیدی انباشته شده و می توانند pH خون و بافت های بدن را کاهش دهند. این باعث می شود بدن اسیدی تر شود. اوردوز ایبوپروفن می تواند باعث نارسایی و تشنج ناگهانی کلیه شود که می تواند بر تولید و از بین بردن ترکیبات اسیدی تأثیر بگذارد.

اسیدوز متابولیک می تواند باعث موارد زیر شود:

• اختلالات قلبی
• تغییرات فشار خون
• تغییر رسیدن اکسیژن به بافت ها از طریق جریان خون
• نقض سیستم ایمنی بدن

یک آزمایش خون می تواند تعداد کم پلاکت های خون را در اثر اوردوز این دارو نشان دهد. زمان پروترومبین که همان زمان لخته شدن خون است، نیز بالا می رود. این بدان معنی است که ممکن است توانایی بدن در تشکیل لخته های خون کاهش یابد.

اگر مشکوک به اوردوز با ایبوپروفن هستید، چه کاری باید انجام دهید؟

اگر اشخاص تصور می کنند که بیش از حد ایبوپروفن مصرف کرده اند، درخواست مراقبت های فوری پزشکی ضروری است. در بیشتر موارد، پزشکان می توانند عواقب اوردوز ایبوپروفن را برطرف کنند. پزشک اورژانس اطلاعات کاملی را در مورد میزان ایبوپروفنی که شخص مصرف کرده و اینکه از مصرف آن چه مدت گذشته، درخواست می کند. همچنین لازم است که شخص ذکر کند که آیا مواد دیگر را با ایبوپروفن مصرف کرده یا خیر. دانستن این امر به پزشک کمک می کند تا بهترین روش درمانی را برگزیده و به بهترین شکل اوردوز را کنترل کند.

نتیجه گیری

ایبوپروفن به سادگی هم به صورت نسخه تجویزی و هم به صورت داروهای بدون نسخه موجود است. شاید به همین دلیل، اوردوز این دارو بسیار شایع است. افراد ممکن است علائم اوردوز را فقط در دوزهای زیاد تجربه کنند. اگر بلافاصله پس از مصرف دارو به دنبال مراقبت های پزشکی باشند، پزشکان معمولاً می توانند آسیب دیدگی در اثر اوردوز را رفع کنند.

منبع: medicalnewstoday

مقالات مرتبط:

قرص استاگروفن چیست

بهترین دمنوش ها برای معده درد و حالت تهوع