تریکومونیازیس (Trichomoniasis) یک بیماری شایع جنسی است. این بیماری توسط یک انگل کوچک تک سلولی به نام تریکوموناس واژینالیس ایجاد می شود. همه افرادی که فعالیت جنسی دارند ممکن است درگیر این بیماری شوند. تریکومونیازیس، زنان را بیش تر از مردان، زنان مسن را بیش تر از زنان جوان و زنان آفریقایی را بیش تر از زنان سفید پوست تحت تاثیر قرار می دهد. افراد مبتلا به تریکومونیازیس معمولا علائمی ندارند و این بیماری مشکل خاصی ایجاد نمی کند. اما اگر تحت درمان قرار نگیرید، احتمال ابتلا یا شیوع سایر بیماری های آمیزشی از جمله HIV را افزایش می دهد.
علل بروز تریکومونیازیس
داشتن رابطه جنسی با فرد آلوده، می تواند شما را به این بیماری مبتلا کند. به طور معمول، این انگل از طریق تماس بین آلت تناسلی و واژن منتشر می شود. همچنین احتمال انتقال در اثر تماس واژن با واژن نیز وجود دارد. خانم ها به طور معمول در واژن، دهانه رحم یا مجرای ادرار دچار عفونت می شوند و مردان معمولا در مجرای ادراری به آن مبتلا می شوند. همچنین احتمالا در پروستات، غدد بین مثانه و آلت تناسلی دچار عفونت شوند. تریکومونیازیس در سایر قسمت های بدن مانند دست ها، دهان یا مقعد بسیار نادر است. هر شخصی که تریکومونیازیس دارد می تواند آن را انتشار دهد، حتی اگر علائمی نداشته باشد.
علائم تریکومونیازیس
حدود 70% از مبتلایان علائمی ندارند. در برخی دیگر، ممکن است علائم بیماری روزها یا هفته ها بعد از ابتلا به عفونت ظاهر نشود.
زنان مبتلا به تریکومونیازیس ممکن است علائم زیر را تجربه کنند:
- بوی بد مایع واژن و رنگ مایل به سبز یا زرد آن
- خارش، سوزش یا قرمزی دستگاه تناسلی
- درد در هنگام ادرار و رابطه جنسی
- خون ریزی بعد از رابطه جنسی
- نیاز به ادرار کردن بیش تر
مردان مبتلا به تریکومونیازیس ممکن است علائم زیر را تجربه کنند:
- خارش یا سوزش درون آلت تناسلی
- ترشحات رقیق سفید از آلت تناسلی
- درد در هنگام ادرار یا رابطه جنسی
نحوه تشخیص تریکومونیازیس
- پزشکان می توانند با گرفتن نمونه از پوست یا مایعات دستگاه تناسلی و مشاهده آن زیر میکروسکوپ، این بیماری را تشخیص دهند. گاهی اوقات ممکن است نیاز به انجام تستی به نام culture باشد. در این شرایط نمونه برای چند روز نگه داری می شود و انگل می تواند رشد کند و در زیر میکروسکوپ ساده تر دیده شود.
- آزمایشات حساسی چون تست تکثیر اسید بر مبنای توالی نوکلئیک (NAATs) نیز می تواند علائم انگل را نشان دهد.
- پزشک ممکن است هم زمان سایر بیماری های STD را نیز آزمایش کند، زیرا بسیاری از افراد مبتلا به تریکومونیازیس، دچار سوزاک یا کلامیدیا نیز هستند.
درمان تریکومونیازیس
داروهای آنتی بیوتیک مانند مترونیدازول (Flagyl، Noritate، Nuvessa) و تینیدازول (Tindamax) در بیش تر افراد، عفونت های ناشی از تریکومونیازیس را برطرف می کند. پزشک در این شرایط اصولا قرص های خوراکی برای شما تجویز می کند. تمام داروها را حتی درصورتی که احساس بهتر بودن کردید، مصرف کنید. درمان باعث می شود از شر انگل خلاص شوید، اما هنوز هم امکان دریافت دوباره آن وجود دارد. حدود 20% از افراد در طول 3 ماه از درمان، دوباره به آن دچار می شوند. همسر شما حتی اگر علائم این بیماری را نداشته باشد نیز باید تحت درمان قرار بگیرند.شما نباید 7 تا 10 روز بعد از درمان، رابطه جنسی داشته باشید. ممکن است پزشک توصیه کند قبل رابطه جنسی، مجددا آزمایش بدهید.
عوارض تریکومونیازیس
اگر تحت درمان قرار نگیرید، تریکومونیازیس می تواند سایر بیماری ها را نیز به همراه خود داشته باشد. این عفونت می تواند خطر ابتلا به سایر بیماری های آمیزشی را افزایش دهد. اگر HIV دارید، تریکومونیازیس ممکن است باعث شود که این بیماری را انتشار دهید. به دلیل این احتمال، پزشکان پیشنهاد می کنند که زنان مبتلا به HIV، حداقل یک بار در سال آزمایش تریکومونیازیس بدهند.
اگر باردار هستید، ممکن است این بیماری باعث شود که زودتر از زمانی که انتظارش را دارید، زایمان کنید. همچنین ممکن است کودک شما هنگام تولد وزن کمی داشته باشد، که می تواند احتمال بروز مشکلات در روند سلامتی و رشد را بالا ببرد. این مسئله بسیار نادر است، اما ممکن است کودک هنگام عبور از مجرای زایمان به آن دچار شود. شما می توانید در حین بارداری به درمان تریکومونیازیس بپردازید، بنابراین در مورد بهترین گزینه ها با پزشک خود صحبت کنید.
راه های پیش گیری از تریکومونیازیس
تنها راهی که می توانید به طور کامل از تریکومونیازیس جلوگیری کنید، نداشتن رابطه جنسی واژنی است. شما می توانید برای کاهش احتمال ابتلا به این بیماری، اقدامات دیگری انجام دهید:
- همیشه از کاندوم لاتکس استفاده کنید. از آن جایی که این عفونت با تماس نیز منتقل می شود، قبل از تماس واژن حتما از کاندوم استفاده کنید.
- از دوش واژینال خودداری کنید. واژن برای حفظ سلامتی نیاز به تعادل طبیعی باکتری ها دارد. هنگامی که دوش واژینال می گیرید، برخی باکتری های مفید را حذف می کنید و این کار احتمال ابتلا به بیماری های آمیزشی را افزایش می دهد.
- پیش از رابطه جنسی اطمینان پیدا کنید که تست های بیماری های مقاربتی طرف مقابل شما، منفی باشد. اگر او این تست را انجام نداده، رابطه جنسی خود را محدود کنید.
- با همسر خود درباره سابقه و خطرات ناشی از بیماری های آمیزشی و خطر احتمالی عفونت صحبت کنید.
منبع: webmd