از فوائد تا مشکلات - تا باورهای مشترک- در اینجا آنچه متخصصان پزشکی می خواهند در مورد درمان های اختلال بیش فعالی- نقص توجه بدانید وجود دارد.
تشخیص بیش فعالی نقص توجه ممکن است در حال افزایش باشد
ممکن است احساس کنید بیشتر و بیشتر در مورد اختلال بیش فعالی نقص توجه (ADHD) در سال های اخیر می شنوید. براساس گزارش موسسه ملی بهداشت روان، شیوع بیماری کودکان مبتلا به بیش فعالی - نقص توجه بین سال‌های 2003 تا 2011, 42 درصد افزایش یافته است. در حالی که این افزایش در مواردی ممکن است بالا به نظر برسد، اما واقعا می‌تواند چیز خوبی باشد، چون به این معنی است که کودکان - و بزرگسالان - برای این یک بار سوء تفاهم تشخیص داده می‌شوند و تحت درمان قرار می‌گیرند. (با توجه به مراکز کنترل و پیش‌گیری بیماری، تعداد آنها می‌تواند متفاوت باشد. حدود 6.1 درصد کودکان در سال 2016 که تا به حال تشخیص اختلال کم توجهی بیش فعالی داشته اند، از 6.4 درصد در سال 2011 کاهش یافته است.)
دارو می‌تواند بخشی از درمان و شامل دو نوع باشد: محرک ها (مانند آدرال و ریتالین) و غیر محرک ها (همانند آتوموکستین, کلونیدین)". دکتر جولی فورست، استاد روانشناسی کودک و بزرگسال در بیمارستان دانشگاه توماس جفرسون در فیلادلفیا می‌گوید: "اختلال بیش فعالی نقص توجه عدم تعادل شیمیایی در مغز است و برای رسیدن به آن عدم تعادل شیمیایی، گاهی داروها مورد نیاز هستند."
" کسی که اختلال بیش فعالی نقص توجه دارد شبیه یک بازیکن است که بازی را از حاشیه تماشا می‌کند. آن ها می خواهند به بازی برگردند اما به خاطر علائمی که دارند، نمی توانند بازی کنند. با استفاده از داروها، این میدان بازی اکنون یکسان است. این کار به آن ها اجازه می‌دهد تا همان موفقیت همتایان خود را داشته باشند." ما از کارشناسان پزشکی خواستیم تا اطلاعات 411 مورد از داروهای بیش فعالی نقص توجه را به ما ارائه بدهند از جمله اینکه برای چه کسانی مناسب است. در ادامه آنچه که باید بدانید؛ آمده است.
8 نکته مهم درباره درمان اختلال بیش فعالی نقص توجه
1. زمانبندی همه چیز است
داروها به صورت طولانی مدت (6 تا 10 ساعت) و کوتاه مدت (3 تا 4 ساعت) به وجود می آیند. الیزا ا. مونیز، دکترای پزشکی، استادیار کودکان در دانشکده پزشکی آلبرت انیشتین در نیویورک می گوید: "یکی از مشکلات جانبی داروهای بیش فعالی نقص توجه این است که ما دارویی را نداریم که 24 ساعت عمل کند." اما این بدان معنی است که پزشکان مطابق نیاز روزانه فرد بیمار منعطف هستند. "برای مثال برای یک روز مدرسه طولانی تر، یا افزایش تقاضا در عصرها، ممکن است ما یک آمادگی کوتاه مدت اضافه کنیم، یا برای مثال از یک آماده سازی طولانی مدت در شب استفاده کنیم تا مثلاً در صبح های شلوغ همچنان موثر باشد".
2. درمان ترکیبی بهترین است
اما, دکتر مونیز هشدار می دهد فکر نکنید که دارو, درمان همه چیز است. به گفته وی، بهترین نتیجه از ترکیب درمانی و دارویی حاصل می شود. او می گوید: "دارو هنوز بدون درمان مؤثر است، اما در تحقیقات دریافتیم که ترکیب درمان -استفاده از دارو و درمان شناختی رفتاری معمولاً موفق ترین است. "این به ویژه هنگامی که شرایط همزیستی وجود داشته باشد، که اغلب اتفاق می افتد صادق است." او اضافه می کند: یکی از شرایط همزیستی، اوتیسم است. شایع ترین آنها اضطراب و اختلالات خلقی است.
3. درک کنید که حتی ممکن است به آن احتیاج نداشته باشید
دبورا ا. پیرسون، دکترای پزشکی, دکترای تخصصی، استاد روانپزشکی و علوم رفتاری در لوئیس ا.فیلاس، دکترای پزشکی، دانشکده روانپزشکی و علوم رفتاری مرکز علوم درمانی دانشگاه تکزاس در هیوستون، تگزاس. می گوید یک سوم بزرگسالان بدون اختلال بیش فعالی نقص توجه رشد خواهند کرد و یک سوم دیگر هم تنها علائم کوچکی در بزرگسالی خواهند داشت. تصمیم شما برای شروع کردن دارو- یا شروع کردن آن برای فرزندتان - واقعا به این بستگی دارد که علائم چه تاثیری بر زندگی شما دارند.
دکتر مونیز می گوید: "این واقعاً در مورد میزان اختلالی است که شما احساس می کنید نیاز به دارو درمانی وجود دارد. "اگر خانواده ای به ما مراجعه كند و درمورد شروع دارو درمانی مطمئن نباشد، ممکن است ما در مورد دارو زمانی که همه چیزهای دیگر تا حد امکان به حداکثر می‌رسد خطا کنیم. با فرض اینکه محل مدرسه شما مناسب است و شما " آموزش صحیح و پشتیبانی برای هر گونه مسائل یادگیری را دریافت می‌کنید و در درمان تا حدی که برای شما فراهم است, شرکت کرده اید, سپس به داروها به عنوان یک گزینه نگاه می‌کنیم. و غذاهایی را که ممکن است تمرکز شما را افزایش دهند را بررسی می کنیم.
4. اول شرایط دیگر را رد کنید
دکتر پیرسون می گوید: "من دریافته ام که بیش فعالی نقص توجه به ندرت به خودی خود اتفاق می افتد، بنابراین درمان شما باید فاکتورهای دیگری را در نظر بگیرد". شرایط همزیستی مشترک شامل: افسردگی، اضطراب و ناتوانی در یادگیری است، به این معنی که ارزیابی دقیق سلامت روان قبل از تصمیم گیری در مورد برنامه درمانی بسیار ضروری است.
5. پیگیری های منظم مهم هستند
از آنجا که درمان آن برای هر فرد بسیار اختصاصی است، به ویژه برای کودکان, داشتن پیگیری منظم که متناسب با درمان تنظیم شود ضروری است. دکتر مونیز می گوید: "از آنجا که بسیاری از درمان های بیش فعالی نقص توجه متناسب با برنامه شما انجام می شود، مهم است که به طور منظم توسط متخصص بالینی تان معاینه شوید, زیرا همانطور که برنامه شما تغییر می‌کند، درمان تان هم تغییر خواهد کرد". "برای مثال، درمان در زمان مدرسه و فصل تابستان می‌تواند بسیار متفاوت به نظر برسد."
6. داروهای بیش فعالی نقص توجه داروی دروازه ای نیست
دادن محرک ها به کودک می‌تواند هر گونه تردید والدین را به وجود آورد، اما متخصصان ما بر روی یک چیز متفق القول هستند: داروهای اختلال بیش فعالی نقص توجه هنگامی که به صورت دستورالعمل گرفته می شود، منجر به استفاده دیگر از مصرف مواد مخدر در آینده نمی‌شود؛ آنها هرگز دوز بالا تولید نمی‌کنند. وی گفت: "بعضی از والدین ممکن است فکر کنند که فرزندشان با اخذ آنها معتاد به مواد مخدر می شود. مهم است که این مساله را روشن کنید". این یک واقعیت است,
"كودكانی كه مبتلا به بیش فعالی نقص توجه هستند با ورود به سن نوجوانی، خطر ابتلا به سوء مصرف مواد را افزایش می دهند". اما هنگامی که از محرک ها برای درمان بیش فعالی نقص توجه استفاده می شود، برخی از مطالعات نشان می دهد که ممکن است با بهبود عملکرد کلی، این خطر سوء مصرف مواد را کاهش دهد. و هیچ مطالعه ای صورت نگرفته است كه نشان دهد آنها در معرض خطر بیشتری قرار دارند. "مطمئناً هر والدی باید علائم مصرف مواد را بداند.
7. جنبه‌های منفی نیز وجود دارد
دقیقاً مانند هر داروی دیگری، به خصوص هنگامی که برای اولین بار آنها را مصرف می کنید، می تواند عوارض جانبی منفی به همراه داشته باشد. دکتر پیرسون می گوید: "تجربه من این است كه این عوارض در طی چند هفته از بین بروند، اما بعضی از افراد هستند كه به راحتی نمی توانند محرک ها را كاملاً تحمل كنند." به گفته وی، عوارض جانبی شامل کاهش اشتها یا درد معده، بی خوابی، اضطراب و تحریک پذیری است.
8. آنها درمانی نیستند
مهم است که به یاد داشته باشید که بیش فعالی نقص توجه درمانی ندارد. دکتر پیرسون می گوید، داروها می توانند علائم شما را مدیریت کنند، اما "آنها علم را افزایش نمی دهند، آنها مهارت های دانشگاهی را بهبود نمی بخشند، آنها درمانی نیستند". به جای آن به دارو به عنوان یک بستر که در تمام عرصه های زندگی خود از آن حمایت می‌کنید، فکر کنید" در بسیاری موارد، بیش فعالی نقص توجه با افزایش سن و رشد مغز برطرف می شود. مراقب این باورهای مشترک بیش فعالی نقص توجه که همه هنوز به آن اعتقاد دارند باشید.
منبع: thehealthy