تعریق بیش از حد برای تنظیم درمای بدن هایپرهیدروسیز نامیده می شود. هر چند این رویه در کودکان و نوجوانان عادی می باشد، اما وجود آن در نوزادان مرسوم نبوده و ممکن است علامتی دال بر وجود یک مشکل سلامتی باشد. اگر نوزاد یا کودک خردسال شما بیش از حد عرق می کند، بهتر است به پزشک مراجعه نمایید. در این مقاله، ما درباره انواع، علائم، دلایل، تشخیص، درمان و جلوگیری از بروز هایپرهیدروسیز در نوزادان مطالبی را بیان می نماییم.
آیا برای نوزادان عرق کردن طبیعی است؟
عرق کردن نوزاد در آب و هوای گرم یا مرطوب یا هنگامی که درگیر فعالیت بدنی می شوند، عادی است. تب، سرماخوردگی و آنفولانزا نیز ممکن است باعث بروز تعریق در کودکان و نوزادان شوند هر چند این وضعیت پس از رفع عفونت برطرف می شود. در حالی که نوزادان و کودکان به اندازه بالغین عرق نمی کنند، این که کودکان نیز در شرایطی مشابه بالغین دچار تعریق شوند، امری عادی است.
انواع تعریق بیش از حد (هایپرهیدروسیز) در نوزاد
هایپرهیدروسیز یا تعریق بیش از حد می تواند دو نوع داشته باشد:
- تعریق بیش از حد عمومی به معنی تعریق در تمامی مناطق بدن است که معمولاً باعث خیس شدن تمامی لباس های نوزاد می شود.
- تعریق بیش از حد موضعی به معنی تعریق در تنها یک بخش از بدن مانند زیر بغل، صورت یا گردن می باشد.
بسته به دلیل بروز این وضعیت، تعریق بیش از حد می تواند به این صورت دسته بندی شود:
- هایپرهیدروسیز اساسی یک نارسایی نادر است که باعث بروز تعریق بیش از حد تنها در ناحیه زیر بغل، کف دست ها و کف پاها می شود.
- هایپرهیدروسیز ثانویه باعث بروز تعریف بیش از حد به دلیل یک بیماری زمینه ای مانند نارسایی تیروئید، عفونت یا مصرف داروها می شود.
دلایل بروز هایپرهیدروسیز (تعریق بیش از حد) در نوزادان
هر چند تعریق بیش از حد در نوزادان مرسوم نمی باشد اما معمولاً این وضعیت به دلیل داشتن پوشش (لباس) زیاد نوزاد بروز می نماید. بسیاری از والدین تمایل دارند که بیش از حد معمول به نوزادشان لباس بپوشانند تا وی را گرم نگه دارند. اگر بیش از حد لباس گرم در محیط خانه به تن نوزادتان کنید و دمای اتاق را نیز بالا ببرید، نوزاد شما دچار تعریق بیش از حد خواهد شد. نوزاد همچنین ممکن است بدلیل اضطراب یا فعالیت بدنی دچار تعریق بیش از حد شود.
بعضی مشکلات زمینه ای که می توانند باعث بروز تعریق بیش از حد در نوزادان شوند عبارتند از:
- عفونت ها
- پرکاری تیروئید
- دیابت
- فشار خون بالا
- نارسایی احتقانی قلب
- داروهای تجویز شده
- سایر نارسایی های متابولیکی و هورمونی
تعریق بیش از حد تنها نشانه مشکلات زمینه ای بیان شده در بالا نمی باشد. با متخصص اطفال خود برای معاینه سایر علائم و نشانه های نوزادتان به منظور تشخیص عوامل احتمالی بروز این وضعیت مشورت نمایید.
نشانه ها و علائم هایپرهیدروسیز در نوزادان
شما ممکن است تعریق بیش از حد را در نواحی زیر از بدن نوزاد مشاهده کنید:
- صورت
- کف دستها (هایپرهیدروسیز کف دست)
- زیربغل (هایپرهیدروسیز زیر بغل)
- پوست سر
- پاها (هایپرهیدروسیز کف پا)
- دست ها
اگر رطوبت و درجه حرارت عادی باشد، موارد زیر می توانند نشانه ها و علائم تعریق بیش از حد در نوزادان محسوب شوند
- وجود عرق در ناحیه صورت و دست ها
- خیس شدن البسه نوزاد
- تعریق در ناحیه کف دست ها و کف پاها
شما ممکن است متوجه شوید که کف دستان نوزاد شما خیس بوده و این خیس بودن به دلیل فعالیت بدنی وی باشد. این علائم و نشانه ها می توانند عادی باشند اگر بدلیل عوامل محیطی یا پوشش نوزاد ایجاد شده باشند. همچنین تعریق تنها در هنگام خواب متوقف می شود.
تشخیص هایپرهیدروسیز در نوزادان
توصیه می شود که شما با یک متخصص اطفال در صورتی که نوزاد شما بیش از حد عرق می کند، مشورت نمایید. تعریق بیش از حد ممکن است نشان دهنده یک مشکل زمینه ای در بعضی کودکان باشد هر چند در بیشتر موارد این دلایل ممکن است چندان نگران کننده نباشند. تنها یک معاینه دقیق توسط پزشک می تواند این مساله را مشخص کند. پزشک ممکن است رشد نوزاد شما را اندازه گیری کرده و بررسی نماید آیا میزان رشد مطابق با سن وی می باشد یا خیر.
پزشک همچنین ممکن است به دنبال یافتن نشانه های احتمالی مشکلات زمینه ای در نوزاد باشد. اگر هیچ وضعیت زمینه ای خاصی در ارتباط با تعریق نوزاد شما یافت نشود، وی ممکن است هایپرهیدروسیز محلی اساسی را با در نظر گرفتن معاینات بدنی و سابقه سلامت نوزاد تشخیص دهد.
آزمایشات تشخیصی ممکن است شامل این موارد باشند:
- تست نشاسته: یدین یا تست مینور: این شامل استفاده از محلول یدین بر روی نواحی تعریق و سپس پاشیدن نشاسته بر روی آن نواحی باشد. اگر تعریق وجود داشته باشد، این ترکیب به رنگ آبی تیره در خواهد آمد.
- تست کاغذ: در این آزمایش از کاغذ مخصوصی استفاده می شود که عرق را به خود جذب می نماید. وزن کاغذ سپس اندازه گیری می شود تا مشخص شود که میزان تعریق چقدر بوده است.
- تست های آزمایشگاهی: نمونه های خون و ادرار ممکن است برای تحلیل وضعیت هورمونی و متابولیکی به منظور یافتن یا رد مشکلات زمینه ای که باعث بروز تعریق بیش از حد شده اند، از نوزاد گرفته شوند.
تعریق بیش از حد در نوزادان چگونه درمان می شود؟
درمان هایپرهیدروسیز بستگی به عامل بروز آن دارد. یافتن مشکل زمینه ای ممکن است به رفع تعریق بیش از حد اساسی یا ثانویه در نوزادان کمک نماید. نوزادانی که دچار هایپرهیدروسیز شدید می باشند ممکن است به درمان های خاص از استعمال کرم های موضعی گرفته تا روال های درمانی خاص نیاز داشته باشند. بسته به نوع و محل تعریق، پزشک ممکن است هر کدام از درمان های زیر را برای هایپرهیدروسیز اساسی توصیه نماید:
- داروهای ضد عرق: این داروها مسیرهای عرقی را مسدود کرده و مانع تعریق بیش از حد می شوند. Xerac AC و Drysol نمونه هایی از داروهای ضد تعریق مرسوم هستند که برای کودکان تجویز می شوند.
- یونتوفورسیس (ماشین ضد تعریق): این درمانی بدون درد با استفاده از یک ابزار پزشکی است که معمولاً برای درمان تعریق کف دستها تجویز می شود.
- داروهای خنثی کننده اثر استیل کولین: این داروها ممکن است به توقف تولید عرق و بهبود کیفیت زندگی کمک کنند.
تزریق بوتاکس، برداشتن غده های عرقی از طریق جراحی، سمپاتکتومی و ابزارهای دستی پزشکی که می توانند غده های عرقی را از کار بیاندازند، درمان هایی موثر برای تعریق بیش از حد در سنین بالاتر محسوب می شوند.
روش پیشگیری از بروز تعریق بیش از حد در نوزادان
نکات زیر می توانند به جلوگیری از بروز تعریق بیش از حد در نوزادان کمک نمایند:
- استفاده از پوشش (لباس) مناسب بر اساس وضعیت آب و هوایی و محیط نگهداری نوزاد
- حفظ دمای اتاق در حد طبیعی
- قرار ندادن پتو یا روتختی ضخیم در گهواره نوزاد بجز در مواقعی که هوا سرد باشد
- بررسی اینکه نوزاد تب نداشته باشد
- استفاده از لباس های خنک در ایام تابستان
- استفاده از لباس های ضد عرق در هنگام فعالیت های خارج از منزل
پیروی از توصیه ها و داروهای تجویزی پزشک
هایپرهیدروسیز اساسی معمولاً با استفاده از داروهای ضد عرق یا خنثی کننده اثر استیل کولین در نوزادان مدیریت می شوند؛ زیرا ممکن است این وضعیت ها با افزایش سن نوزاد به خودی خود برطرف نشوند. پزشک ممکن است برداشتن با کمک جراحی یا سوزاندن غده های عرقی با استفاده از لیزر را در سنین بالاتر توصیه نماید. هایپرهیدروسیز ثانویه را می توان با رفع مشکل زمینه ای به خوبی برطرف نمود. مهم است که تعریق بیش از حد در نوزادان به خوبی درمان شود تا از بروز مشکلاتی مانند کم آبی یا میلیاریا (دانه های پوستی عرقی) در آینده جلوگیری شود.