یوتا اخیرا قانونی را وضع کرده است که پزشکان را ملزم به بیهوشی جنین می کند، که قبل از انجام سقط جنین هایی در هفته 20 بارداری و یا بعد از هفته 20 بارداری صورت می گیرد. این قانون فرض می کند که ممکن است جنین قادر باشد که درد را در آن مرحله از رشد احساس کند، با این وجود، پزشکان و سایر منتقدین از این قانون عقیده دارند که جنین در هفته 20 بارداری نمی تواند درد را احساس کند. در واقع، کالج زنان و زایمان و متخصص زنان (ACOG) گفت، که این پرونده را بسته شده در نظر می گیرد که آیا جنین در طول مرحله رشد می تواند درد را حس کند. کیت کانرز که سخن گوی ACOG است، می گوید: «این علم نشان می دهد که براساس سن حاملگی، جنین تا سه ماهه سوم قادر به احساس درد نیست». سه ماهه سوم بارداری در هفته 27 بارداری شروع می شود. برای درک اطلاعات بیشتر، وبسایت Live Science، تحقیقی انجام داده و با یک متخصص برجسته در مورد درد جنین صحبت کرده است. در این جا، به آنچه که کشف شده است، نگاهی می اندازیم.
آیا جنین درد را حس می کند؟
دکتر آنه دیوس، پزشک زنان و زایمان و مشاور پزشکی پزشکان در بخش بهداشت باروری می گوید: «یک دلیل برای اینکه احساس درد در جنین بسیار بحث برانگیز است، این است که درد همیشه یک تجربه ذهنی است». دیوس ارائه دهنده خدمات سقط جنین است. دیوس می گوید: «به عنوان مثال، بر خلاف فشار خون یا دمای بدن، هیچ راه قطعی برای اندازه گیری میزان درد وجود ندارد». مردم راه های ارتباطی برای بیان میزان دردی که تجربه می کنند، دارند. مثلا، پزشک از اشخاص می خواهد تا به میزان دردی که احساس می کنند عددی از 1 تا 10 اختصاص دهند. دیوس گفت، اما تجربه درد کاملا ذهنی است. به عنوان مثال، چیزی که برای شخصی بسیار دردناک است، ممکن است برای شخص دیگر درد بسیار کمی باشد.
با این وجود، حتی اگر پزشکان نمی توانند درد را به طور عینی اندازه گیری کنند، اما تحقیقات نشان داده اند که چگونه درد در بدن و از همه مهم تر مغز تجربه می شود. دیوس گفت: «درد در مغز اتفاق می افتد». وقتی شخصی صدمه می بیند مثلا انگشت پایش قطع می شود سیگنالی از پا به بالا از طریق اعصاب پا به نخاع و سپس از نخاع به مغز ارسال می شود. وقتی سیگنال به مغز رسید، اطلاعات از طریق شبکه پیچیده ای از نورون ها به مناطقی از مغز به نام کورتکس مغز منتقل می شود.
دیوس گفت: در این قسمت پیچیده از مغز است که شخص درد را حس می کند. دیوس گفت: «می دانیم که فاصله زیادی بین چیزهایی که می توانند باعث درد شوند و تجربه واقعی درد وجود دارد». وی گفت: برای اینکه یک سیستم بدن عمل کند چه بدن یک بزرگسال باشد و چه جنین باید تمام مسیرهای اعصاب به هم متصل شده و عمل کنند.
نکات مهم در مورد مراحل رشد جنین
دیوس به وبسایت Live Science گفت: «آنچه که می توان در مورد سیستم عصبی جنین گفت، این است که بر اساس بهترین علمی که در مورد سیگنال انتقال درد در نورون ها در اختیار داریم، «سیستم بدن کودک تا سه ماهه سوم بارداری توسعه نیافته است». در یک مطالعه بازنگری در سال 2005 که در مجله JAMA منتشر شد، علم دانشمندان در مورد سیستم عصبی جنین خلاصه شد. نویسندگان این مطالعه بازنگری با استناد به تعدادی از مطالعات قبلی درباره آناتومی جنین در مراحل مختلف رشد، به تفصیل شواهد در مورد چگونگی پیشرفت سیستم بدن او پرداختند.
دیوس که در این مطالعه بازنگری نقشی نداشت، اظهار داشت که اگرچه در سال 2005 منتشر شده، اما این تحقیق هنوز هم معتبر است، زیرا درک جامعه علمی از رشد جنین، «بسیار پایدار» است. بیانات اخیر ACOG می گوید: در واقع، از زمانی که این بازنگری منتشر شده است، «هیچ تحقیقی با یافته های آن مخالفت نکرده است». در این مطالعه بازنگری، محققان چندین نکته مهم در مورد رشد جنین را مورد تاکید قرار دادند که برای درک درد در جنین لازم است که مد نظر قرار بگیرد.
- مساله اول این است که گیرنده هایی در پوست که درد را حس می کنند، باید رشد کنند. تحقیقان نشان می دهد که این مساله در هفته 7.5 تا 15 بارداری رخ می دهد، که بستگی به موقعیت گیرنده ها در بدن دارد. به عنوان مثال، بر اساس این مطالعه بازنگری، گیرنده های موجود در پوست اطراف دهان، در حدود هفته 7.5 بارداری رشد می کنند، در حالی که گیرنده های پوستی بر روی شکم در هفته 15 بارداری رشد می کنند.
- مساله دوم این است که سلول های عصبی در نخاع که سیگنال به مغز ارسال می کنند، باید رشد کنند. محققانی که بافت چنین را بررسی کرده اند، گزارش کردند که این مساله می تواند در هفته 19 بارداری رخ دهد.
- مساله سوم این است که نورون هایی که از نخاع تا مغز ادامه دارند، باید به ناحیه ای از مغز که در آن درد حس می شود، برسند. بر اساس این مطالعه بازنگری، این مساله تا هفته 23 تا 24 بارداری رخ نمی دهد.
علاوه بر این، نویسندگان در این مطالعه نوشتند که اعصاب موجود برای تجربه درد کافی نیست. در عوض، نویسندگان نوشتند که «این ساختارهای آناتومیک نیز باید کاربردی باشند». این مساله تا هفته 30 بارداری اتفاق نمی افتد که شواهدی از فعالیت مغز وجود دارد که نشان دهد جنین «بیدار» است. دیوس خاطرنشان کرد که این چارچوب زمانی دقیق نیست برخی از جنین ها ممکن است کمی زودتر رشد کرده، و برخی از جنین ها ممکن است اندکی دیرتر رشد کنند «هیچ شواهد علمی برای اثبات اینکه این مسیرها «برای درد» در هفته 20 بارداری کامل هستند، وجود ندارد». دیوس می گوید: «این یک روند پیشرفت پیچیده است و طی مراحلی صورت می گیرد».
بر اساس گفته های ACOG، مغز و سیستم عصبی جنین «توانایی پردازش، تشخیص و یا احساس درد در سه ماهه دوم» را ندارد. دیوس گفت: «در واقع مهم است که به خاطر داشته باشید که در اوایل بارداری، جنین تنها نسخه بسیار کوچکی از آنچه که بعدها در بارداری به نظر می رسد، نیست. در عوض، اوضاع در حال تغییر است و ارگان ها در حال شکل گیری هستند. تعدادی از شرایط جنین وجود دارد که تا بعدها در دوران بارداری قابل تشخیص نیستند، زیرا این رشد هنوز رخ نداده است.
رفلکس ها و پاسخ استرس
یکی از استدلال هایی که استفاده شد تا پیشنهاد دهد که جنین می تواند درد را قبل از سه ماهه سوم بارداری تجربه کند، این است که جنین می تواند رفلکس خروج داشته، یا توانایی حرکت کردن در هنگام لمس چیزی را دارد. دیوس گفت: «اما انجام یک عمل رفلکس و درک درد دو چیز متفاوت است. به عنوان مثال، زمانی را در نظر بگیرید که پزشک با ضربه زدن به زانو شما با یک چکش پلاستیکی، رفلکس شما را بررسی می کند. با توجه به دردی که احساس می کنید یا خیر، پای خود را به عقب حرکت می دهید. دیوس گفت: «بسیاری از رفلکس ها می توانند در سطح نخاع مغز اتفاق بیافتند. و اصلا مغز را درگیر نمی کند». او در ادامه می گوید: «اما مغز برای درک ضروری است».
یک بحث دیگر این است که جنین در سه ماهه دوم می تواند پاسخ های استرسی خاصی را نشان دهد، مانند افزایش سطح هورمون استرس، شامل افزایش سطح کورتیزول و اندورفین ها. با این وجود، نویسندگان بازنگری JAMA خاطرنشان کردند که این هورمون ها مختص درد نیستند (به عنوان مثال، سایر شرایط استرس زا ممکن است روی آنها تاثیرگذار باشد). نویسندگان در ادامه می گویند: «علاوه بر این، هورمون ها توسط قسمتی از مغز مرتبط با آگاهی تنظیم نمی شوند».
پزشکان واکنش نشان می دهند
قانون یوتا که بیهوشی جنین قبل از انجام سقط جنین را ملزم می کند، همچنین سوالات فنی مهمی را ایجاد می کند: پزشکان چگونه باید چنین جراحی را انجام دهند؟ آیا خطر بیشتری برای زن به همراه دارد؟ نویسندگان JAMA بیان کردند که: «به عنوان مثال، اگرچه نشان داده شده است که مسکن ها می توانند از جفت عبور کرده و به جریان خون جنین برسند، اما پزشکان نمی دانند که چقدر دارو باید به زن بدهند تا به سطح مطلوب برای جنین برسد، و اینکه آیا این مقدار برای زن بی خطر است».
دیوس گفت: «هیچ پروتکلی در مورد نحوه انجام این کار وجود ندارد و متخصصان حوزه و پزشکی مطمئن نیستند که چگونه این قانون را رعایت کنند. بر اساس مطالعه بازنگری JAMA، پزشکان قادرند جنین را برای انجام برخی از جراحی های داخل رحمی بی تحرک کنند، اما این مساله با جلوگیری از بروز درد در جنین متفاوت است. دکتر لی تورس، متخصص زنان و زایمان در سالت لیک سیتی نیز گفت، از لحاظ پزشکی، تبعیت از این قانون برای پزشکان امکان پذیر نیست. وی در اوایل این ماه به «Salt Lake City Tribune » گفت: «هیچ روش پزشکی وجود ندارد که شامل تسکین درد برای جنین باشد». دیوس می گوید: مساله دیگر این است که درد در بخش های زیادی از اقدامات پزشکی وجود دارد. و بنابراین، اساسا قانون این سوال مهم دیگر را ایجاد می کند که: چرا پتانسیل وجود درد به معنای این است که باید از این عمل جراحی اجتناب شود؟