منیزیم یک ماده معدنی حیاتی است که برای انجام بسیاری از عملکردهای بدن ضروری است. این ماده در بیش از 300 واکنش بیوشیمیایی بدن نقش دارد که شامل کنترل قند خون، تنظیم فشار خون و حمایت از عملکرد صحیح عضلات و اعصاب می‌شود. علاوه بر این، منیزیم به حفظ سلامت استخوان‌ها، تقویت سیستم ایمنی و حفظ ریتم طبیعی قلب کمک می‌کند.
منیزیم با چه داروهایی تداخل دارد
ماده معدنی منیزیم به طور طبیعی در بسیاری از مواد غذایی یافت می‌شود و به عنوان مکمل غذایی نیز در دسترس است. منابع غنی از منیزیم شامل آجیل، دانه‌ها، حبوبات، غلات کامل، میوه‌هایی مانند موز و آووکادو و سبزیجات تیره و برگ‌دار همچون اسفناج هستند. همچنین، منیزیم به برخی از محصولات غذایی مانند غلات غنی شده اضافه می‌شود.
اگرچه منیزیم به راحتی در دسترس است و بسیاری از افراد آن را از طریق منابع غذایی دریافت می‌کنند، اما مصرف مکمل‌های منیزیم تنها در صورت کمبود این ماده معدنی توصیه می‌شود. با این حال، مصرف همزمان منیزیم با برخی داروها می‌تواند منجر به تداخلات و عوارض جانبی شود. در این مقاله از سلام دنیا، به بررسی منیزیم با چه داروهایی تداخل دارد، و به معرفی داروهایی که باید از ترکیب آنها با منیزیم خودداری کرد تا از بروز مشکلات سلامتی جلوگیری شود؛ خواهیم پرداخت.
تداخلات داروها و منیزیم
1. ترکیب خطرناک با منیزیم: آنتی بیوتیک ها
منیزیم می تواند با آنتی بیوتیک های خاصی از جمله تتراسایکلین ها مانند دکلومایسین (دمکلوسیکلین)، ویبرامایسین (داکسی سایکلین) و آنتی بیوتیک های کینولون مانند سیپرو (سیپروفلوکساسین) و لواکین (لووفلوکساسین) تداخل داشته باشد.
حتما بخوانید: خواص، عوارض، دوز قرص و بهترین مکمل منیزیم
آنتی‌بیوتیک‌هایی که با منیزیم مصرف می‌شوند یا خیلی زود بعد از منیزیم مصرف می‌شوند ممکن است به‌درستی جذب نشوند یا به‌طور مؤثر عمل کنند. برای اطمینان از جذب مطلوب، آنتی بیوتیک های خود را حداقل دو ساعت قبل یا 4 تا 6 ساعت بعد از مصرف مکمل منیزیم مصرف کنید.این زمان بر اساس نوع آنتی بیوتیکی که مصرف می کنید متفاوت است.
2. ترکیب خطرناک با منیزیم: دیورتیک ها
دیورتیک ها داروهایی هستند که به بدن کمک می کنند تا از شر نمک و مایعات اضافی خلاص شود و باعث می شود کلیه ها ادرار بیشتری تولید کنند.مصرف دیورتیک ها در کنار منیزیم، بسته به نوع دیورتیک مصرفی، می تواند از دست دادن منیزیم از طریق ادرار را افزایش یا کاهش دهد.
مصرف دیورتیک ها همراه با منیزیم نیز اثرات منیزیم را خنثی می کند زیرا باعث هیپومنیزیمی می شوند، وضعیتی که در آن سطح منیزیم به طور خطرناکی در خون کاهش می یابد.سطوح پایین منیزیم می تواند علائمی مانند ضعف عضلانی، تحریک پذیری بیش از حد و خواب آلودگی ایجاد کند.
3. ترکیب خطرناک با منیزیم: بیس فسفونات ها
مکمل های غنی از منیزیم می توانند جذب بیس فسفونات های خوراکی را کاهش دهند، خانواده ای از داروهای مورد استفاده برای درمان پوکی استخوان ، یک بیماری مزمن (طولانی مدت) که باعث ضعیف و شکننده شدن استخوان ها می شود.
این تداخل زمانی رخ می دهد که بیس فسفونات ها، مانند فوزاماکس (آلندرونات) خیلی زود قبل یا بعد از منیزیم مصرف شوند.برای جلوگیری از این امر، بیس فسفونات ها را حداقل دو ساعت قبل یا بعد از مصرف مکمل منیزیم مصرف کنید.این زمان بستگی به این دارد که از کدام بیس فسفونات استفاده می کنید. برای برخی، راهنما این است که 30-60 دقیقه صبر کنند.
حتما بخوانید: علائم کمبود منیزیم چیست
4. ترکیب خطرناک با منیزیم: داروهای مهارکننده پمپ پروتون (PPI)
هنگامی که برای مدت طولانی (بیش از یک سال) مصرف می شود، داروهای مهارکننده پمپ پروتون (PPI) که زخم معده را درمان می کنند و علائم رفلاکس اسید را تسکین می دهند ، می توانند باعث کاهش سطح منیزیم خون شوند. زخم های گوارشی زخم های باز در داخل معده هستند، در حالی که رفلاکس اسید وضعیتی است که زمانی رخ می دهد که اسید معده به سمت مری حرکت می کند و باعث ایجاد احساس سوزش می شود که به عنوان سوزش سر دل شناخته می شود.
داروهای PPI عبارتند از Nexium (اسومپرازول) و Prevacid (لانسوپرازول). اگر PPI مصرف می‌کنید یا برای شما تجویز شده است، قبل از شروع درمان طولانی‌مدت PPI، به یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی مراجعه کنید تا سطح منیزیم خون خود را آزمایش کند و در حین مصرف دارو، آزمایش‌های دوره‌ای سطح منیزیم خون خود را در نظر بگیرید.
5. ترکیب خطرناک با منیزیم: روی
روی یک ماده معدنی ضروری است که در مقادیر کم برای حمایت از سلامت لازم است. این ماده معدنی مهمی برای بهبود زخم، عملکرد سیستم ایمنی، لخته شدن خون و سایر عملکردهای بدن است. تحقیقات نشان داده است که مصرف دوزهای بسیار بالای روی در کنار منیزیم می تواند بر توانایی بدن در جذب و تنظیم منیزیم تأثیر بگذارد. برای جلوگیری از این تداخل احتمالی، روی و منیزیم را جداگانه و در ساعات مختلف روز مصرف کنید.
زمان مراجعه به متخصص سلامت و عوارض جانبی منیزیم
اگر هر یک از داروهای فوق را مصرف می کنید، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد بی خطر بودن مصرف داروهای خود با منیزیم مکمل صحبت کنید. در برخی موارد، اگر منیزیم در زمان متفاوتی نسبت به داروی شما تجویز شود، همچنان می‌توان مصرف کرد.همچنین در صورت مشاهده هر گونه عوارض جانبی منیزیم، که ممکن است شامل برافروختگی پوست، درد شکم، اختلال در رفلکس ها، اسهال ، تهوع یا استفراغ باشد، باید به پزشک مراجعه کنید. سایر عوارض جانبی ممکن است شامل اختلالات الکترولیتی مانند هیپوکلسمی و هیپرکالمی باشد. در اینجا دو وضعیت مرتبط با کلسیم وجود دارد که باید از آنها آگاه باشید:
حتما بخوانید: بهترین منبع و غذاهای حاوی منیزیم
- هیپوکلسمی: وضعیتی که در آن سطح کلسیم خیلی کم می شود. این ممکن است منجر به علائمی مانند تشنج ، اسپاسم و انقباضات عضلانی، و پارستزی (احساس سوزش، سوزش یا گزگز در پوست) شود.
- هیپرکالمی: وضعیتی که در آن سطوح پتاسیم بیش از حد بالا می‌رود، که می‌تواند باعث آریتمی‌های قلبی (ناهنجاری در ضربان قلب)، ضعف عضلانی یا فلج شود.
سایر عوارض جانبی جدی منیزیم عبارتند از:
دشواری تنفس، نارسایی قلبی و هیپوترمی (زمانی که دمای مرکزی بدن به زیر 95 درجه فارنهایت می رسد). در حالی که اگر منیزیم در دوز و شکل صحیح مصرف شود، عوارض جانبی نادر است، اما همچنان ممکن است رخ دهد. اگر عوارض جانبی جدی را تجربه کردید، به نزدیکترین اورژانس خود مراجعه کنید یا با 911 تماس بگیرید.
سخن آخر
در نهایت، منیزیم یک ماده معدنی ضروری است که از بسیاری از واکنش‌های بیوشیمیایی حیاتی در بدن پشتیبانی می‌کند و در غذاهای مختلف و به صورت مکمل موجود است. با این حال، باید توجه داشت که برخی داروها نباید همراه با منیزیم مصرف شوند. بنابراین، اگر شما داروهای خاصی مانند آنتی بیوتیک‌ها، داروهای PPI، دیورتیک‌ها، بیس فسفونات‌ها یا دوزهای بالای روی مصرف می‌کنید و ممکن است نیاز به مکمل منیزیم داشته باشید، ضروری است که قبل از شروع هر نوع مکمل جدید، با پزشک خود مشورت کنید.
دیدگاه ها