شاید شما هم در اطرافیان خود افراد مسن را دیده باشید که دچار لرزش در دست یا سختی در راه رفتن شده اند. بسیاری از موارد این مشکل مربوط به بیماری پارکینسون می‌شود. اما اینکه بیماری پارکینسون چیست، چه علائمی دارد و چه داروهایی برای آن توصیه می‌شود را در این مقاله از سایت سلام دنیا می‌خوانید.
بیماری پارکینسون چیست؟
بیماری پارکینسون یک اختلال پیشرونده سیستم عصبی است که بروی حرکت بدن تأثیر می گذارد. علائم به تدریج شروع می شوند، گاهی اوقات بیماری با لرزش تقریباً قابل توجه در یک دست شروع می شود. علائم شایع پارکینسون لرزش است، اما این اختلال معمولاً باعث سفتی یا کند شدن حرکت می شود.
در مراحل اولیه بیماری پارکینسون، ممکن است صورت تان حالت چهره ای کمی یا هیچ چیزی را نشان ندهد. هنگام راه رفتن ممکن است بازوهای شما تاب نخورد. ممکن است گفتار شما شل یا مبهم شود. با گذشت زمان و پیشرفت وضعیت علائم بیماری پارکینسون بدتر می شود.
اگرچه بیماری پارکینسون قابل درمان نیست، اما داروها ممکن است علائم شما را به میزان قابل توجهی بهبود ببخشند. گاهی اوقات، ممکن است پزشک، جراحی را برای کنترل کردن مناطق خاصی از مغز و بهبود علائم پیشنهاد دهد.
علائم بیماری پارکینسون
علائم و نشانه های بیماری پارکینسون می تواند برای هر فردی متفاوت باشد. علائم اولیه ممکن است خفیف بوده و مورد توجه قرار نگیرند. علائم اغلب از یک طرف بدن شروع می شوند و حتی پس از شروع علائم برای هر دو طرف همچنان در آن طرف شدیدتر باقی می مانند. علائم و نشانه های بیماری پارکینسون ممکن است شامل موارد زیر باشد:
1. لرزش
لرزش یا ترمور معمولاً در یک اندام و اغلب از دست یا انگشتان شما شروع می شود. شما ممکن است انگشت شست و سبابه خود را به جلو و عقب بمالید، که این حرکت به تسبیح گردانی یا لرزش pill-rolling معروف است. هنگام استراحت هم ممکن است دست شما این لرزش را داشته باشد.
حتما بخوانید: علت لرزش بدن [رعشه] چیست
2. کند شدن حرکت (برادی کینزی)
با گذشت زمان، بیماری پارکینسون ممکن است حرکت شما را کند کرده و کارهای ساده را دشوار و وقت گیر کند. هنگام راه رفتن ممکن است قدم های شما کوتاهتر شود. ممکن است بلند شدن از صندلی دشوار باشد. ممکن است هنگام راه رفتن پاهای خود را بکشید.
3. سفت و سخت شدن عضلات
سفتی عضلات ممکن است در هر قسمتی از بدن شما ایجاد شود. عضلات سفت می‌توانند دردناک باشند و دامنه حرکتی شما را محدود کنند.
4. اختلال در وضعیت و تعادل
ممکن است بدن شما حالت خمیدگی پیدا کند، یا ممکن است در نتیجه بیماری پارکینسون دچار مشکل تعادل شوید.
5. عدم توانایی انجام حرکات خودکار
ممکن است توانایی انجام حرکات ناخودآگاه از جمله پلک زدن، لبخند زدن یا تکان دادن دستها هنگام راه رفتن تان کاهش پیدا کند.
6.تغییر گفتار
ممکن است به آرامی، سریع، بریده بریده حرف بزنید یا قبل از صحبت کردن تردید داشته باشید. احتمالا گفتار یکنواخت تری نسبت به آهنگ صدای معمولتان دارید.
7.تغییرات در نوشتن
ممکن است نوشتن سخت شود و خط شما ریزتر به نظر برسد.
درمان بیماری پارکینسون و زمان مراجعه به پزشک
در صورت داشتن هر یک از علائم مرتبط با بیماری پارکینسون نه تنها برای تشخیص بیماری خود بلکه برای رد سایر علل به وجود آمدن علائمتان نیز به پزشک مراجعه کنید.
علت بیماری پارکینسون
در بیماری پارکینسون، سلول های عصبی خاصی (نورون ها) در مغز به تدریج تجزیه شده یا از بین می روند. بسیاری از علائم به دلیل از بین رفتن سلول های عصبی که در مغز تان پیام رسان شیمیایی به نام دوپامین تولید می کنند، ایجاد می شوند. هنگامی که سطح دوپامین کاهش پیدا می کند، باعث بروز فعالیت غیر طبیعی در مغز می شود که منجر به اختلال در حرکت و سایر علائم بیماری پارکینسون می شود.
علت بیماری پارکینسون ناشناخته است، اما به نظر می رسد عوامل متعددی در بروز آن نقش دارند، این عوامل شامل:
1. ژنتیک
محققان جهش های ژنتیکی خاصی را شناسایی کرده‌اند که می‌تواند باعث بروز بیماری پارکینسون شود. اما این موارد به استثنای مواردی نادری که بیشتر از اعضای خانواده به بیماری پارکینسون مبتلا بوده باشند، شایع نیستند. با این حال، به نظر می‌رسد که تغییرات ژنتیکی خاصی خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش می دهد، اما برای هر یک از این نشانگرهای ژنتیکی خطر نسبتا کمی برای ابتلا به بیماری پارکینسون وجود دارد.
2. عوامل محرک محیطی
قرار گرفتن در معرض برخی سموم یا عوامل محیطی ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون در آینده را افزایش دهند، اما این خطر نسبتاً کم است. محققان همچنین اشاره کرده‌اند که تغییرات زیادی در مغز افراد مبتلا به بیماری پارکینسون رخ می دهد، اگرچه هنوز مشخص نیست که چرا این تغییرات رخ می دهد. این تغییرات عبارتند از:
- وجوداجسام لویی: تجمع مواد خاصی در سلول های مغزی، نشانگرهای میکروسکوپی بیماری پارکینسون هستند. به این اجسام لویی Lewy گفته می شود و محققان معتقدند این اجسام سرنخ مهمی برای شناسایی علت بیماری پارکینسون بهمراه دارند.
- وجود آلفا سینوکلئین در اجسام لویی: اگرچه مواد زیادی در اجسام لویی یافت می شود ، اما دانشمندان معتقدند یک نوع مهم ان پروتئین طبیعی و گسترده ای به نام آلفا سینوکلئین (a-synuclein) است. این پروتئین در کل اجسام لویی به شکل توده ای یافت می شود که سلول ها نمی توانند ان را تجزیه کنند. این موضوع در حال حاضر مبحث مهم در میان محققان بیماری پارکینسون است.
عوامل خطر بیماری پارکینسون
عوامل خطر بیماری پارکینسون عبارتند از:
1. سن
افراد جوان به ندرت بیماری پارکینسون را تجربه می کنند. معمولاً این بیماری در اواسط یا اواخر دهه زندگی فرد شروع می شود و با افزایش سن خطر ان افزایش پیدا می کند. معمولاً افراد در حدود سن 60 سالگی یا بالاتر به این بیماری مبتلا می شوند.
2. وراثت
داشتن رابطه خویشاوندی نزدیک با فرد مبتلا به بیماری پارکینسون می تواند شانس ابتلا به این بیماری را افزایش خواهد داد. با این حال ، خطرات شما هنوز کوچک است مگر اینکه در خانواده خود بستگان زیاد مبتلا به بیماری پارکینسون داشته باشید.
3. جنسیت
مردان بیشتر از زنان به بیماری پارکینسون مبتلا می شوند.
4.قرار گرفتن در معرض سموم
قرار گرفتن مداوم در برابر علف کش ها و آفت کش ها ممکن است کمی خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش دهد.
عوارض بیماری پارکینسون
بیماری پارکینسون اغلب با مشکلات بیشتری همراه است ، که ممکن است قابل درمان باشد:
1. مشکلات تفکر
ممکن است مشکلات شناختی (زوال عقل) و مشکلات تفکر را تجربه کنید. این مشکلات معمولاً در مراحل بعدی بیماری پارکینسون رخ می دهند. این نوع مشکلات شناختی چندان به داروها پاسخ نمی دهد.
2. افسردگی و تغییرات عاطفی
ممکن است گاهی اوقات در مراحل اولیه بیماری افسردگی را تجربه کنید. درمان افسردگی می تواند مقابله با سایر چالش های بیماری پارکینسون را آسان تر کند. همچنین ممکن است تغییرات عاطفی دیگری مانند ترس، اضطراب یا از دست دادن انگیزه را تجربه کنید. پزشکان ممکن است برای درمان این علائم به شما دارو بدهند.
حتما بخوانید: درمان افسردگی در خانه با 18 راهکار ساده
3. مشکلات بلع
با پیشرفت بیماری ممکن است برای بلع دچار مشکل شوید. ممکن است بزاق دهان به دلیل کند شدن بلع جمع شده و منجر به ریزش آب دهان شود.
4. مشکلات جویدن و خوردن
بیماری پارکینسون در مراحل آخر روی ماهیچه های دهان شما تأثیر می گذارد و جویدن را سخت می کند. این مشکل می تواند منجر به خفگی و تغذیه نامناسب شود.
5. مشکلات خواب و اختلالات خواب در پارکینسون
افراد مبتلا به بیماری پارکینسون اغلب دچار مشکلات خواب، از جمله بیدار شدن مکرر در طول شب، بیدار شدن زود هنگام یا خوابیدن در طول روز هستند.
6. حرکت سریع چشم
افراد همچنین ممکن است اختلال رفتاری حرکت سریع چشم را تجربه کنند که شامل فعالیت هایی در خواب می باشد. داروها ممکن است به رفع مشکلات خواب تان کمک کنند.
حتما بخوانید: مشکلات بینایی در بیماری پارکینسون کدامند
7.مشکلات مثانه
بیماری پارکینسون ممکن است باعث مشکلاتی برای مثانه از جمله ناتوانی در کنترل ادرار یا مشکل در ادرار کردن،شود.
8. یبوست
بسیاری از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون به دلیل کندی حرکت دستگاه گوارش دچار یبوست می شوند.
همچنین ممکن است مشکلات زیر را هم تجربه کنید:
9. تغییرات فشار خون در بیماری پارکینسون
هنگام ایستادن به دلیل افت ناگهانی فشار خون (افت فشار ارتوستاتیک) ممکن است احساس سرگیجه یا سبکی سر کنید.
10. اختلال در عملکرد بویایی
ممکن است دچار مشکلاتی در حس بویایی تان شوید. ممکن است در تشخیص بوهای خاص یا تفاوت بین بوها دچار مشکل شوید.
11.خستگی
بسیاری از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون انرژی خود را از دست می دهند و خستگی را تجربه می کنند، به ویژه در اواخر روز. علت ان همیشه مشخص نیست.
12. درد در بیماران پارکینسون
برخی از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون، درد را در نواحی خاصی از بدن خود یا در تمامی بدن شان تجربه می کنند.
13. اختلال عملکرد جنسی
برخی از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون متوجه کاهش میل جنسی یا عملکرد جنسی خود می شوند.
پیشگیری از پارکینسون
از آنجا که علت بیماری پارکینسون ناشناخته است، راه های اثبات شده برای پیشگیری از این بیماری نیز به صورت یک راز باقی مانده است. برخی تحقیقات نشان داده اند که انجام منظم ورزش هوازی ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را کاهش دهد.
برخی تحقیقات دیگر نشان داده است افرادی که نوشیدنی حاوی کافئین مصرف می کنند، که در قهوه، چای و کولا یافت می شود کمتر از افرادی که آن را نمی نوشند به بیماری پارکینسون مبتلا می شوند. همچنین مصرف چای سبز با کاهش خطر ابتلا به بیماری پارکینسون مرتبط بوده است. با این حال، هنوز مشخص نیست که آیا کافئین در واقع از ابتلا به پارکینسون محافظت می کند یا به طرق دیگر با آن مرتبط است یا خیر. در حال حاضر شواهد کافی مبنی برای مصرف نوشیدنی های کافئین دار برای محافظت در برابر بیماری پارکینسون وجود ندارد.
تشخیص بیماری پارکینسون
هیچ آزمایش خاصی برای تشخیص بیماری پارکینسون وجود ندارد. پزشک شما که در زمینه بیماری های سیستم عصبی آموزش دیده است (متخصص مغز و اعصاب) بیماری پارکینسون را بر اساس سابقه پزشکی شما، بررسی علائم و نشانه های شما و معاینه عصبی و فیزیکی تشخیص می دهد.
ممکن است پزشک شما اسکن توموگرافی کامپیوتری با انتشار تک فوتونی (SPECT) را پیشنهاد کند که اسکن ناقل دوپامین (DaTscan) نامیده می شود. اگرچه این می تواند شبهه بیماری پارکینسون را تشخیص دهد، اما علائم و معاینه عصبی شما در نهایت تشخیص صحیح را تعیین می کند. اکثر مردم نیازی به DaTscan ندارند. پزشک شما ممکن است آزمایشاتی مانند آزمایش خون را برای رد سایر شرایطی که ممکن است باعث علائم شما شوند، درخواست دهد.
آزمایشات تصویربرداری - مانند MRI، سونوگرافی مغز و اسکن PET - نیز ممکن است برای کمک به رد سایر اختلالات مورد استفاده قرار گیرد. آزمایشات تصویربرداری برای تشخیص بیماری پارکینسون مفید نیستند. علاوه بر معاینه شما، پزشک ممکن است کاربیدوپا لوودوپا (Rytary ، Sinemet ، دیگران)، داروی بیماری پارکینسون را به شما تجویز کند. برای نشان دادن فایده باید دوز کافی به شما داده شود، زیرا دوزهای کم برای یک یا دو روز قابل اطمینان نیستند. بهبود قابل توجه با این دارو اغلب تشخیص بیماری پارکینسون را تأیید می کند.
گاهی اوقات تشخیص بیماری پارکینسون زمان می‌برد. پزشکان ممکن است با پزشکان متخصص مغز و اعصاب که در زمینه اختلالات حرکتی آموزش دیده اند، معاینات و پیگیری منظم را برای ارزیابی وضعیت و علائم شما در طول زمان و تشخیص بیماری پارکینسون توصیه کنند.
عاقبت بیماری پارکینسون
بیماری پارکینسون قابل درمان نیست، اما داروها می توانند علائم شما را کنترل کنند و اغلب به طور چشمگیری موثرند. در برخی موارد پیشرفته تر، ممکن است جراحی توصیه شود. همچنین ممکن است پزشک تغییر سبک زندگی، به ویژه تمرینات هوازی مداوم را توصیه کند. در برخی موارد، فیزیوتراپی که بر تعادل و حرکات تمرکز دارد نیز مهم است. گفتار درمانی ممکن است به بهبود مشکلات گفتاری شما کمک کند.
حتما بخوانید: عاقبت بیماری پارکینسون
بیماری پارکینسون درمان دارد؟
داروها ممکن است به شما در مدیریت مشکلات راه رفتن، حرکت و لرزش کمک کنند. این داروها باعث افزایش یا جایگزینی دوپامین می شوند. غلظت دوپامین در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون پایین است. با این حال، دوپامین نمی تواند به طور مستقیم داده شود، زیرا نمی تواند وارد مغز شما شود.
ممکن است پس از شروع درمان علائم بیماری پارکینسون در شما بهبود یابد. با این حال، با گذشت زمان، مزایای داروها اغلب کاهش می یابد یا سازگار نمی شود. معمولاً هنوز می توانید علائم خود را به خوبی کنترل کنید.
داروهای بیماری پارکینسون
- کاربیدوپا لوودوپا. موثرترین داروی بیماری پارکینسون، یک ماده شیمیایی طبیعی است که به مغز شما منتقل می شود و به دوپامین تبدیل می شود. لوودوپا با کاربیدوپا (لودوسین) ترکیب می‌شود که از لوودوپا در مقابل تبدیل زودهنگام به دوپامین خارج از مغز شما محافظت می کند و از عوارض جانبی مانند حالت تهوع جلوگیری می کند یا کاهش می دهد. عوارض جانبی ممکن است شامل تهوع یا سبکی سر (افت فشار خون ارتوستاتیک) باشد.
پس از سالها، با پیشرفت بیماری، مزایای لوودوپا ممکن است کمتر شود. همچنین، ممکن است بعد از مصرف دوزهای بالاتر لوودوپا، حرکات غیر ارادی (دیسکینزی) را تجربه کنید. پزشک شما ممکن است دوز شما را کاهش دهد یا زمان دوزهای شما را برای کنترل این عوارض تنظیم کند. کاربیدوپا-لوودوپا استنشاقی است. اینبریا یک داروی جدید با نام تجاری جدید است که کاربیدوپا-لوودوپا را به صورت استنشاقی تحویل می دهد. این ممکن است در مدیریت علائمی که هنگام قطع ناگهانی داروهای خوراکی در طول روز ظاهر می شود مفید باشد.
- دووپا. دووپا یک داروی نام تجاری است که از کاربیدوپا و لوودوپا تشکیل شده است. با این حال، از طریق یک لوله تغذیه که دارو را به شکل ژل مستقیماً به روده کوچک می رساند، تجویز می شود.
دووپا برای بیماران مبتلا به پارکینسون پیشرفته است که هنوز به کاربیدوپا-لوودوپا پاسخ می دهند، اما در پاسخ آنها نوسانات زیادی وجود دارد. از آنجا که دووپا به طور مداوم تزریق می‌شود، سطح خونی این دو دارو ثابت می ماند. قرار دادن لوله نیاز به یک عمل جراحی کوچک دارد. خطرات مربوط به لوله گذاری شامل ریزش لوله یا عفونت در محل تزریق است.
آگونیست های دوپامین برخلاف لوودوپا، به دوپامین تبدیل نمی شوند. در عوض، آنها اثرات دوپامین را در مغز شما تقلید می کنند. آنها به اندازه لوودوپا در درمان علائم شما موثر نیستند. با این حال ، آنها بیشتر دوام می آورند و ممکن است با لوودوپا برای آرام کردن اثر لوودوپا استفاده شوند.
- آگونیست های دوپامین. شامل پرامیپکسول (Mirapex)، روپینیرول (Requip) و روتیگوتین (Neupro که به عنوان مکمل داده می شود) است. آپومورفین (آپوکین) یک آگونیست دوپامین تزریقی کوتاه اثر است که برای تسکین سریع استفاده می شود.
برخی از عوارض جانبی آگونیست های دوپامین مشابه عوارض جانبی کاربیدوپا-لوودوپا است. اما آنها همچنین می توانند شامل توهم، خواب آلودگی و رفتارهای مانند تحریک جنسی و افزایش اشتهای غذا خوردن شوند. اگر از این داروها استفاده می کنید و رفتاری دارید که برای شما غیرقابل توصیف است ، با پزشک خود مشورت کنید.
- مهار کننده های MAO B. این داروها شامل سلژیلین (Zelapar) ، راساژیلین (Azilect) و safinamide (Xadago) است. آنها با مهار آنزیم مغزی مونوآمین اکسیداز B (MAO B) از تجزیه دوپامین مغز جلوگیری می کنند. این آنزیم دوپامین مغز را متابولیزه می کند. سلژیلین همراه لوودوپا ممکن است به جلوگیری از فرسودگی کمک کند.
عوارض جانبی مهار کننده های MAO B ممکن است شامل سردرد، تهوع یا بی خوابی باشد. هنگامی که به کاربیدوپا-لوودوپا اضافه می‌شوند، این داروها خطر توهم را افزایش می‌دهند. این داروها اغلب به دلیل واکنش های بالقوه جدی اما نادر در ترکیب با اکثر داروهای ضد افسردگی یا برخی از مخدرها استفاده نمی‌شوند. قبل از مصرف هرگونه داروی اضافی با مهار کننده MAO B با پزشک خود مشورت کنید.
حتما بخوانید: درمان خانگی بی خوابی
- مهار کننده‌های کاتکول. انواع O-methyltransferase (COMT). Entacapone (Comtan) و opicapone (Ongentys) داروهای اصلی این کلاس هستند. این دارو با مسدود کردن آنزیمی که دوپامین را تجزیه می‌کند، اثر درمانی لوودوپا را به میزان ملایم طولانی می‌کند. عوارض جانبی، از جمله افزایش خطر حرکات غیر ارادی (دیسکینزی)، عمدتا ناشی از افزایش اثر لوودوپا است. سایر عوارض جانبی شامل اسهال، تهوع یا استفراغ است. Tolcapone Tasmar یکی دیگر از مهار کننده های COMT است که به ندرت به دلیل خطر آسیب جدی کبدی و نارسایی کبدی تجویز می شود.
- آنتی کولینرژیک ها. این داروها سالها برای کنترل لرزش مرتبط با بیماری پارکینسون استفاده می شد. چندین داروی آنتی کولینرژیک در دسترس هستند، از جمله بنزتروپین (کوگنتین) یا تری هگسی فنیدیل. با این حال ، مزایای متوسط آنها اغلب با عوارض جانبی مانند اختلال حافظه، گیجی، توهم، یبوست، خشکی دهان و اختلال در ادرار کردن جبران می شود.
- آمانتادین. پزشکان ممکن است آمانتادین را به تنهایی برای تسکین کوتاه مدت علائم بیماری خفیف پارکینسون در مراحل اولیه تجویز کنند. همچنین ممکن است با درمان کاربیدوپا-لوودوپا در مراحل بعدی بیماری پارکینسون برای کنترل حرکات غیر ارادی (دیسکینزی) ناشی از کاربیدوپا-لوودوپا تجویز شود. عوارض جانبی ممکن است شامل لکه های بنفش روی پوست ، تورم مچ پا یا توهم باشد.
روشهای جراحی برای درمان پارکینسون
تحریک عمیق مغز. در تحریک عمیق مغز (DBS)، جراحان الکترودها را در قسمت خاصی از مغز شما کاشته اند. الکترودها به ژنراتوری متصل شده اند که در قفسه سینه شما در نزدیکی استخوان ترقوه قرار دارد و پالس‌های الکتریکی را به مغز شما می‌فرستد و ممکن است علائم بیماری پارکینسون را کاهش دهد. جراحی شامل خطراتی از جمله عفونت، سکته مغزی یا خونریزی مغزی است. برخی از افراد با سیستم DBS دچار مشکل می‌شوند یا به دلیل تحریک دچار عوارض می‌شوند و پزشک شما ممکن است نیاز به تعدیل یا تعویض برخی از قسمت های سیستم داشته باشد.
تحریک عمیق مغزی اغلب به افرادی که مبتلا به بیماری پارکینسون پیشرفته هستند و پاسخ دارویی ناپایدار (لوودوپا) دارند توصیه می‌شود. DBS می تواند نوسانات دارویی را تثبیت کند، حرکات غیر ارادی را کاهش داده یا متوقف کند (دیسکینزی)، لرزش را کاهش دهد، سفتی را کاهش دهد و کند شدن حرکت را بهبود بخشد.
DBS در کنترل پاسخهای نامنظم و متغیر به لوودوپا یا برای کنترل دیسکینزیایی که با تنظیم دارو بهبود نمی یابد، موثر است. با این حال، DBS برای مشکلاتی که جدا از لرزش به درمان لوودوپا پاسخ نمی دهند، مفید نیست. لرزش ممکن است توسط DBS کنترل شود حتی اگر لرزش زیاد به لوودوپا پاسخ ندهد.
اگرچه DBS ممکن است مزایای پایداری برای علائم پارکینسون ایجاد کند، اما از پیشرفت بیماری پارکینسون جلوگیری نمی کند. از آنجا که گزارش های مکرری وجود دارد که نشان می دهد درمان DBS بر حرکات مورد نیاز برای شنا تأثیر می گذارد، سازمان غذا و دارو توصیه می کند قبل از شنا با پزشک خود مشورت کنید و اقدامات ایمنی را انجام دهید.
سخن آخر
بیماری پارکینسون یک اختلال پیشرونده سیستم عصبی است که بروی حرکت بدن تأثیر می گذارد. بیماری پارکینسون قابل درمان نیست، اما داروها می توانند علائم شما را کنترل کنند و اغلب به طور چشمگیری موثرند. در این پست سلام دنیا، هر آنچه که درباره بیماری پارکینسون از جمله علائم، علت ، تشخیص و درمان پارکینسون به شما بیان کردیم. امیدوارم که این مطلب برای شما مفید بوده باشد. می توانید سوالات و تجربیات خود را در خصوص بیماری پارکینسون با ما در بخش نظرات در میان بگذارید.