تشخیص بیماری پارکینسون (PD) مانند سایر بیماری های مزمن و غیر قابل درمان، می تواند تغییر دهنده زندگی، ترسناک و پر استرس باشد. سوء تفاهمات زیادی درباره بیماری پارکینسون وجود دارد و آگاهی از این سوء تفاهمات درباره بیماری برای داشتن نگاه دقیق درباره بیماری و پیش بینی آن مفید است. یکی از افسانه ها درباره این بیماری این است که این بیماری به معنی حکم مرگ است که این درست نیست. آگاهی از حقایق مربوط به این بیماری و نحوه زندگی با آن، برای داشتن یک زندگی مناسب و فردی فعال بودن در زمینه مراقب از خود بسیار ضروری است. بنابراین ما در این مقاله از سایت سلام دنیا، به بررسی اینکه آیا بیماری پارکینسون کشنده است یا خیر، و عاقبت بیماری پارکینسون چیست و علت مرگ بیماران مبتلا به پارکینسون پرداختیم. با ما همراه باشید.
طول زندگی افراد مبتلا به پارکینسون (آیا بیماری پارکینسون کشنده است)
بسیاری از افراد فکر می کنند که بیماری پارکینسون به خودی خود به معنی کوتاه شدن طول زندگی است در حالی که این امر الزاماً صحیح نیست. این حوزه تحت بررسی است و تحقیقاتی که تاکنون انجام شده به نتایج مختلفی منجر گشته است. یک تحقیق که در کلینیک مایو انجام شده دریافته است که به طور کلی بیماران مبتلا به پارکینسون طول عمری مشابه افراد عادی داشته اما اگر زوال عقلی بیماری پارکینسون یا زوال عقلی همراه با اجسام لوی وجود داشته باشد، این می تواند باعث افزایش نرخ مرگ و میر شود.
افرادی که بیماری پارکینسون معمولی بدون زوال عقلی مبتلا می باشند، در مقایسه با جمعیت عمومی، حدوداً یک سال طول عمر کمتر ثبت شده است. بیماری پارکینسون برخلاف حملات قلبی مستقیماً کشنده نبوده و افراد مبتلا می توانند با انجام اقداماتی به حفظ عملکرد و سلامت خود کمک کنند.
حتما بخوانید: بیماری آلزایمر چه تفاوتی با زوال عقل دارد؟
آیا افراد به دلیل پارکینسون می میرند؟ (علت مرگ بیماران مبتلا به پارکینسون)
بیماری پارکینسون مستقیماً افراد را نمی کشد. افراد مبتلا به این بیماری به دلایل دیگر فوت می کنند. دو عامل اصلی مرگ و میر برای افراد مبتلا به پارکینسون، سقوط و ذات الریه می باشند. افراد مبتلا به پارکینسون بیشتر در معرض سقوط قرار داشته و سقوط جدی که نیازمند جراحی باشد، خطر بروز عفونت، عوارض جانبی دارویی و بیهوشی، مشکلات قلبی و ایجاد لخته بدلیل عدم تحرک را به دنبال دارد. ذات الریه نیز یک عامل مرسوم مرگ و میر محسوب شده و افراد مبتلا به پارکینسون در معرض خطر ذات الریه استنشاقی قرار دارند.
افراد مبتلا به پارکینسون معمولاً در عمل بلع مشکل داشته و بنابراین خطر ورود مواد غذایی و نوشیدنی ها به مجاری تنفسی آنها و ایجاد عفونت در آنها بالاتر است. در بیماری پارکینسون، فرد ممکن است قادر نباشد با سرفه غذا یا مایعات وارد شده در مجاری تنفسی را خارج کند و ماندن این مواد در این مجاری می تواند نهایتاً باعث بروز عفونت شود. حتی در مورد ذات الریه معمولی، وقتی سیستم سرفه کردن تضعیف شود (مانند بیماران مبتلا به پارکینسون)، خلط و سایر مواد که بایستی با سرفه از بدن خارج شوند، تخلیه نگردیده و این امر درمان موثر ذات الریه را در این افراد دشوارتر می سازد.
به طور کلی، بیماری هایی که باعث مرگ سایر افراد در جمعیت عمومی می شوند مانند سرطان و بیماری قلبی، همان بیماری هایی هستند که باعث مرگ مبتلایان به پارکینسون می شوند. بسیاری از افراد این را درک نکرده و برای گیج کننده تر شدن این مساله، در گواهی فوت افراد مبتلا به پارکینسون، معمولاً دلیل مرگ به اشتباه ابتلا به این بیماری ثبت می شود. بروز این گونه اشتباهات در صدور گواهی فوت امری مرسوم بوده و از ناآگاهی و بی توجهی افراد نشات می گیرد.
حتما بخوانید: پارکینسون چگونه بر بینایی تاثیر می گذارد؟
در حالی که بیماری پارکینسون ممکن است با عامل فرعی که باعث مرگ فرد می شود مرتبط باشد و به همین دلیل به اشتباه عامل مرگ تلقی می شود که این امر باعث سردرگمی خانواده فرد مبتلا و کمک به بروز خطا در آمارهای سلامت می شود. بیماری پارکینسون عامل اصلی مرگ این بیماران نبوده بلکه مشکلاتی که به دلیل این بیماری بوجود می آیند، مسئول مرگ این افراد هستند.
زندگی با بیماری پارکینسون
بیماران مبتلا به پارکینسون می توانند اقداماتی برای تضمین این که مراقبت مناسبی از جانب تیم سلامت و همچنین خودشان دریافت می کنند، انجام دهند. فعال ماندن تا حد امکان با کمک کار درمانگر (OT) که می تواند به فرد نشان دهد چگونه فعالیت های روزمره خود را تغییر داده، رژیم غذایی سالم و متعادلی داشته و داروهای تجویز شده را مصرف نماید تا از زندگی بهتری برخوردار شود. صحبت کردن با پزشک درباره چالش ها و نگرانی ها نیز می تواند به یافتن راه حل های مناسب برای مشکلات یا کمک به برنامه ریزی برای رفع موانع مفید فایده باشد.
به سلامت عاطفی نیز بی توجه نباشید. افسردگی و اضطراب تقریباً نیمی از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون را تحت الشعاع قرار می دهد. اختلالات خلقی و تغییراتی مانند این می توانند علائم بیماری را تشدید کرده و بر سلامت عمومی فرد تاثیر گذارند بنابراین درمان مناسب در این خصوص ضروری است. اگر متوجه تغییرات خلقی در خود شدید، این موضوع را به اطلاع پزشک برسانید تا در جهت درمان آنها از طریق دارو، مشاوره یا هر دو، اقدام شود. بودن در کنار دیگران (دوستان، اعضای خانواده و فعالیت های گروهی) نیز می تواند احساس انزوا یا تنهایی را کاهش دهد.
حتما بخوانید: راه های از بین بردن حس تنهایی
نتیجه گیری
هر چند ابتلا به بیماری پارکینسون می تواند باعث تغییرات در سبک زندگی افراد شود، اما به معنی محکوم شدن به مرگ نیست. درباره این بیماری و گزینه های درمانی و همچنین شیوه سازگار نمودن سبک زندگی خود با آن مطالبی را بیاموزید. افراد با یکدیگر تفاوت دارند بنابراین با تیم درمانی خود درباره نگرانی هایتان صحبت کنید. به خاطر داشته باشید اکثر افراد مبتلا به پارکینسون تقریباً به اندازه سایر افراد جامعه عمر می کنند و به خاطر همان بیماری هایی (نه بیماری پارکینسون) از دنیا می روند که زندگی سایر افراد جامعه را نیز تهدید می کنند.
مقالات مرتبط:
عجیب ترین عوامل افزایش دهنده سرطان