گال چیست؟
گال (جرب) یک عفونت پوستی است که به واسطه یک کنه موسوم به نام «سارکوپتس اسکابیه» ایجاد می شود. در صورت درمان نشدن، این کنه های میکروسکوپی می توانند ماه ها بر روی پوست زندگی کنند. آنها بر روی پوست شما تولید مثل می کنند و سپس در آن پنهان شده و تخم گذاری می کنند. این بیماری باعث ایجاد خارش و جوش بر روی پوست می شود. بر اساس یک منبع معتبر، در هر زمان، به طور متوسط حدود 130 میلیون مورد مبتلا به بیماری گال (جرب) در جهان وجود دارد. اگرچه این بیماری بسیار مسری است که از طریق تماس مستقیم با پوست به راحتی از یک فرد به فرد دیگر منتقل می شود، اما گال از نوع یک بیماری مقاربتی محسوب نمی شود.
هجوم کنه ها ممکن است از طریق لباس آلوده یا ملافه انجام شود. نیازی به تماس صمیمی (رابطه جنسی) نیست. اگرچه گال می تواند آزار دهنده باشد، اما معمولا به طور موثری از بین می روند. درمان آن اغلب شامل داروهایی است که کنه های گال و تخم های آنها را از بین می برد. از آنجا که بیماری گال مسری است، پزشکان معمولاً برای تمام گروه افرادی که مکرراً با شخص مبتلا به گال در تماس هستند، درمان را توصیه می کنند. تشخیص نیش های گال و جوش های قرمز مشخص آن می تواند به درمان سریع تر این بیماری کمک کند.
هر آنچه باید در مورد بیماری گال بدانید
گال به چه شکل است؟
انواع گال
تنها یک نوع کنه وجود دارد که منجر به عفونت گال می شود. این نوع کنه، سارکوپتس اسکابیه نامیده می شود. با این وجود، این نوع کنه ها می توانند منجر به چندین نوع عفونت شوند.
1. گال معمولی
این نوع آلودگی، شایع ترین نوع است. که باعث ایجاد جوش های خارشی بر روی دست ها، مچ دست و سایر نقاط شایع می شود. با این وجود، این نوع عفونت صورت یا پوست سر را درگیر نمی کند.
2. گال نودلر
این نوع گال ممکن است به صورت خارش، برآمدگی، یا تورم به خصوص در ناحیه تناسلی، زیر بغل یا کشاله ران باشد.
3. گال نروژی
ممکن است افراد مبتلا به گال، به شکل دیگری از این بیماری که گال نروژی یا کبره ای شناخته می شود، مبتلا شوند. این نوع شدید و بسیار مسری از بیماری گال محسوب می شود. افراد با گال های پوسته پوسته شده، قشر ضخیمی بر روی پوست خود دارند که ممکن است حاوی هزاران کنه و تخم های آنها باشد. گال کبره ای همچنان می تواند به شکل زیر باشد:
- ضخیم
- خاکستری
- در هنگام لمس کردن به آسانی از پوست جدا شود.
گال نروژی معمولا در افرادی با سیستم ایمنی ضعیف از جمله بیماران مبتلا به ایدز و ویروس HIV، افرادی که استروئیدها یا داروهای خاص (مانند داروهای آرتریت روماتوئید) مصرف می کنند یا افرادی که تحت شیمی درمانی قرار می گیرند، رخ می دهد. کنه های گال به راحتی می توانند بر سیستم ایمنی بدن غلبه کرده و با سرعت بیشتری تکثیر شوند. گال کبره ای به همان روشی که گال طبیعی تکثیر شده، گسترش می یابند.
علائم بیماری گال
در مراحل اولیه قرار گرفتن در معرض این بیماری، شش هفته طول می کشد تا زخم ها ظاهر شوند. این علائم معمولا در افرادی که قبلا دچار بیماری گال شده اند، سریع تر بروز می کند. علائم بارز، گال شامل جوش و خارش شدید است که در طول شب وخیم تر می شود. خاراندن مداوم ناحیه آلوده می تواند زخم هایی ایجاد کند که عفونی می شوند. اگر این اتفاق بیافتد، ممکن است درمان بیشتر با آنتی بیوتیک ها برای عفونت پوستی توصیه شود. نواحی شایع گال در کودکان و بزرگسالان شامل موارد زیر است:
- مچ دست
- آرنج
- زیر بغل
- نوک پستان
- آلت تناسلی مرد
- کمر
- باسن
- ناحیه بین انگشتان
گال در کودکان و نوزادان نوپا و گاهی اوقات سالمندان یا سیستم ایمنی ضعیف، می تواند شامل موارد زیر باشد:
- سر
- صورت
- گردن
- دست ها
- کف پاها
خود جوش ها می توانند دارای اثر نیش کوچک، کهیر، برآمدگی های زیر پوست، یا برجستگی هایی مانند جوش باشند. اثر پنهان شدگی کنه ها در داخل پوست گاهی اوقات قابل رویت است. آنها ممکن است کمی برآمده یا به صورت خطوط بی رنگ باشند.
چه چیزی باعث بیماری گال می شود؟
گال ها در نتیجه عفونت کنه های هشت پایی کوچک هستند. این حشرات آنقدر کوچک هستند که نمی توانید آنها را بر روی پوست خود مشاهده کنید، اما مطمئنا می توانید اثرات آنها را مشاهده کنید. کنه ها برای زندگی و تغذیه در لایه های بالایی پوست پنهان می شوند. کنه های ماده تخم گذاری می کنند. پوست نسبت به کنه ها و ضایعات آنها واکنش نشان می دهد، و جوش قرمز خارشی خواهید داشت. این کنه ها به راحتی از یک شخص به شخص دیگر انتقال پیدا می کنند. تماس مستقیم پوست با پوست رایج ترین روش ابتلا به این عفونت است. کنه ها همچنین می توانند در موارد زیر پخش شده و به آنها هجوم ببرند:
- مبلمان
- لباس ها
- ملافه
در جاهایی که افراد در ارتباط نزدیک به هم زندگی می کنند، اغلب مشاهده می شود که عفونت به سادگی پخش می شود. این مکان ها ممکن است شامل خانه های سالمندان یا مراکز مراقبت های طولانی مدت باشد.
تشخیص گال
پزشک با انجام معاینه فیزیکی در ناحیه آسیب دیده پوست، احتمالاً می تواند گال را تشخیص دهد. در بعضی موارد، پزشک ممکن است با از بین بردن کنه از روی پوست با سوزن بخواهد تشخیص را تأیید کند. در صورتیکه کنه به سادگی قابل رویت نباشد، پزشک بخش کوچکی از بافت پوست را خراش می دهد تا نمونه بافتی به دست بیاورد. سپس این نمونه برای تأیید وجود کنه های گال یا تخم آنها زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار می گیرد. یک آزمایش جوهر برای گال (آزمایش جوهر) می تواند به تشخیص مسیرهای پنهانی که کنه ها بر روی پوست ایجاد کرده اند، کمک کند. برای انجام این آزمایش، پزشک می تواند جوهر را از قلم بر روی ناحیه ای از پوست که به نظر می رسد آلوده است، رها کند. سپس جوهر را پاک می کند. هر جوهری كه داخل تونل های فرو رفته قرار گيرد، با چشم غير مسلح آشكار خواهد شد. این یک تشخیص خوب برای ابتلا به این عفونت است.
درمان بیماری گال
درمان گال معمولا شامل خلاص شدن از شر عفونت با پمادهای تجویز شده، کرم ها و لوسیون هایی است که می توانند به طور مستقیم بر روی پوست اعمال شوند. داروهای خوراکی نیز موجود است. پزشک احتمالا به شما دستور خواهد داد که داروها را شب هنگام که کنه ها فعال هستند، استفاده کنید. شاید لازم باشد که تمام پوست خود را از گردن به پایین درمان کنید. این دارو را می توان صبح روز بعد شستشو داد. حتماً دستورالعمل پزشک خود را با دقت دنبال کنید. ممکن است لازم باشد طی هفت روز درمان موضعی را تکرار کنید. برخی از داروهای رایج که برای درمان زخم ها استفاده می شود عبارتند از:
- کرم پرمترین 5 درصد
- لوسیون بنزیل بنزوات 25 درصد
- پماد سولفور 10 درصد
- کرم کروتامیتون 10 درصد
- لوسیون لیندان یک درصد
پزشک همچنین ممکن است داروهای اضافی را برای کمک به تسکین برخی از علائم آزار دهنده مرتبط با گال تجویز کند. این داروها عبارتند از:
- آنتی هیستامین ها، مانند بنادریل (دیفن هیدرامین) یا لوسیون پراموکسین برای کمک به کنترل خارش
- آنتی بیوتیک ها برای از بین بردن هر گونه عفونت که در اثر خراشیدن مداوم پوست ایجاد می شود
- کرم های استروئیدی برای تسکین تورم و خارش
درمان تهاجمی تر ممکن است برای زخم های شدید یا گسترده لازم باشد. قرص خوراکی به نام ایورمکتین (Stromectol) می تواند به افرادی تجویز شود که:
- بعد از درمان اولیه، بهبود علائم را مشاهده نمی کنند
- گال به صورت پوسته پوسته دارند
- گال بیشتر بدن آنها را افرا گرفته است.
سولفور ماده ای است که در چندین درمان تجویزی گال توصیه شده است. همچنین می توانید سولفور را به صورت داروهای بدون نسخه خریداری کرده و فرم صابون، پماد، شامپو یا مایع آن را برای درمان گال استفاده کنید. با این وجود، توجه به این نکته حائز اهمیت است که هیچ دارو بدون نسخه ای برای درمان گال، توسط سازمان غذا و دارو تایید نشده است. در طول هفته اول درمان، ممکن است به نظر برسد که علائم رو به وخامت است. با این حال، پس از هفته اول، متوجه خارش کمتری می شوید و باید تا هفته چهارم کاملاً بهبود یابد.
پوستی که در مدت یک ماه بهبود نیافته است، ممکن است هنوز هم آلوده به کنه های گال باشد. یادآوری این نکته حائز اهمیت است که «خارش پس از زخم» می تواند تا یک ماه ادامه داشته باشد. اگر متوجه شدید علائم بعد از چهار هفته درمان ادامه دارد، فوراً با پزشک تماس بگیرید.
درمان های طبیعی برای گال
برخی از درمان های سنتی برای گال، ممکن است باعث عوارض جانبی ناحواسته مانند: احساس سوزش روی پوست، قرمزی، تورم و حتی بی حسی و سوزن شدن شود. اگرچه این علائم معمولا موقتی هستند، اما ممکن است ناراحت کننده باشند. درمان های طبیعی برای بیماری گال شامل موارد زیر است:
1. روغن درخت چای
مطالعات محدودی نشان می دهد که روغن درخت چای ممکن است گال را درمان کند، ضمن اینکه خارش را نیز کاهش می دهد و به از بین بردن جوش کمک می کند. با این حال، این روغن بر روی كنه هایی كه در پوست پنهان شده اند، خوب اثر نخواهد کرد.
2. آلوئه ورا
این ژل به دلیل توانایی در تسکین و تحریک و سوزش پوست شناخته شده است، اما یک مطالعه کوچک نشان داد که گیاه آلوئه ورا نیز به همان اندازه نسخه درمانی در معالجه زخم موفق است. فقط حتماً آلوئه ورا خالص بخرید، نه یک محصول دم کردنی آلوئه ورا.
3. کرم کپسایسین
اگرچه کنه ها را نمی کشد، اما کرم ها از کپسایسین موجود در فلفل کاین تهیه شده که ممکن است درد و خارش را با بی حس کردن پوست به نیش و اشکالات آزار دهنده تسکین دهند.
4. اسانس های طبیعی (روغن گیاهی)
روغن میخک، یک قاتل طبیعی حشره است، بنابراین دلیل اینکه چرا کنه ها در صورت وجود آن از بین می روند را توجیه می کند. سایر اسانس های طبیعی از جمله اسطوخودوس، لیمو ترش و جوز هندی می توانند در درمان زخم ها فوایدی داشته باشند.
5. صابون ها
اجزای فعال پوست، برگ و بذر درخت نیم، ممکن است کنه هایی که منجر به بیماری گال می شوند را از بین ببرد. صابون ها و کرم ها و روغن های ساخته شده از عصاره درخت نیم می تواند یک ضربه کشنده برای کنه ها محسوب شود. داروهای خانگی برای گال باعث تسکین برخی علائم عفونت و کشته شدن کنه ها می شوند که علائم ناراحت کننده ای ایجاد می کنند. در مورد این روش های درمان طبیعی گال اطلاعات بیشتری کسب کنید تا تصمیم بگیرید آیا یک روش برای شما مناسب است یا خیر.
آیا گال بیماری مسری است؟
گال مسری می تواند از طریق روش های زیر از شخصی به شخص دیگر منتقل شود:
- طولانی شدن تماس پوست با پوست مانند دست دادن طولانی مدت
- تماس شخصی صمیمی مانند داشتن رابطه جنسی
- استفاده از لباس، ملافه، یا حوله هایی که قبلا توسط یک شخص مبتلا به بیماری گال استفاده شده است.
از آنجا که گال بیشتر از طریق تماس مستقیم بدنی منتقل می شوند، آلودگی به راحتی می تواند به اعضای خانواده، دوستان و شرکای جنسی منتقل شود. آلودگی ممکن است به سرعت در مکان های زیر پخش شود:
- مدارس
- خانه سالمندان
- مراکز توانبخشی
- قفسه های قفل دار در اتاق های ورزشی
- زندان ها
پیشگیری از بیماری گال
بهترین راه پیشگیری از بیماری گال، اجتناب از تماس مستقیم پوست با پوست با شخصی است که به این بیماری دچار شده است. همچنین بهتر است از پوشیدن لباس و یا استفاده از رختخوابی که توسط شخص آلوده به زخم استفاده می شود، خودداری کنید. کنه های گال می توانند به مدت سه تا چهار روز بعد از افتادن از روی بدن، به زندگی خود ادامه دهند. بنابراین می خواهید اقدامات خاصی را انجام دهید تا از بروز آلودگی دیگر جلوگیری کنید. حتماً موارد زیر را در آب گرم که به حرارت 122 درجه فارنهایت (50 درجه سانتیگراد) می رسد، بشویید:
- لباس
- ملافه
- حوله
- بالش
این موارد پس از آن باید حداقل در مدت زمان 10 تا 30 دقیقه در خشک کن روی حرارت بسیار زیاد خشک شوند. هر چیزی که قابل شست و شو نیست، باید وکیوم شود. پس از اتمام جارو برقی کشیدن بر روی وسایل، کیسه جاروبرقی را بیرون آورده و آن را با سفید کننده و آب داغ بشوید. از سفید کننده و آب گرم نیز می توان برای تمیز کردن سطوح دیگر که ممکن است حاوی کنه های گال باشند استفاده کرد.
چه کسی می تواند به گال دچار شود؟
هر کسی می تواند به بیماری گال دچار شود. در ابتلا به این کنه ها بین جنسیت ها، نژادها، طبقات اجتماعی یا سطح درآمد تفاوتی وجود ندارد. همچنین مبتلا شدن به این کنه ها هیچ ربطی به سطح بهداشت شخصی فرد یا اینکه او چگونه دوش گرفته یا استحمام می کند، ندارد. پوست مکانی است که کنه ها برای پنهان شدن در جست و جوی آن هستند.
ممکن است افرادی که در محیط های نزدیک به هم یا شلوغ مثل خوابگاه های دانشگاه زندگی می کنند، با احتمال بیشتری به گال دچار شوند. این بدان علت است که آلودگی بسیار مسری است و می تواند از طریق سطوح آلوده مانند مبلمان به اشتراک گذاشته شود. عامل مسری همچنین همان دلیلی است که کودکان نوپا و خردسالان ممکن است مستعد ابتلا به بیماری گال شوند. تماس نزدیک در یک مرکز مراقبت از کودکان راهی سریع برای شیوع آلودگی است. افراد مسن نیز با احتمال بیشتری به گال نروژی یا کبره ای مبتلا می شوند، همچنین افرادی که به علت بیماری خاص، دچار ضعف سیستم ایمنی بدن هستند.
مقایسه گال و ساس
- گال و ساس از بدن انسان تغذیه می کنند. یکی از خارج از بدن این کار را انجام می دهد (ساس)، و دیگری در داخل بدن وارد می شود (گال).
- گال ها به صورت کنه های میکروسکوپی هستند که در پوست شما پنهانی زندگی کرده و تخم گذاری می کنند. ساس ها نیز ریز هستند، اما می توانید آنها را بدون استفاده از ابزار مجهزی ببینید. آنها در طول شب و در زمانی که خواب هستید، بیرون آمده تا از خون شما تغذیه کنند. آنها می توانند در تشک، هدست، و سایر مبلمان نرم سریعا حرکت کرده و پنهان شوند.
- جوش ناشی از ساس، معمولا فقط در اطراف نیش است. ممکن است قرمز و لکه دار به نظر برسد. حتی ممکن است متوجه کمی خون شوید. گال ها اغلب گسترده تر به نظر می رسند و برآمدگی های پوستی یا تورم ایجاد می کنند.
- هم درمان ساس و هم درمان گال امکان پذیر است، اما هر دو این بیماری ها نیاز به معالجه همه افراد اطراف شما و محیط پیرامون شما دارد. از بین بردن ساس ها به طور خاص سخت و دشوار است. ممکن است برای این کار نیاز به تماس با یک شخص حرفه ای باشد.
- از طرف دیگر، گال ها بدون تماس با انسان برای مدت طولانی زنده نمی مانند. درمان، برای بدن و خانه شما معمولاً موفقیت آمیز است.
گال برای چه مدت طول می کشد؟
گال ها می توانند به مدت دو ماه بر روی بدن انسان زندگی کنند. با این وجود، بنا بر گفته های یک منبع معتبر، هنگامی که کنه ها از بدن شخص جدا می شوند، معمولا طی سه تا چهار روز می میرند. اگر در حال درمان گال هستید، می توانید انتظار داشته باشید که خارش و سوزش ناشی از جوش بعد از شروع درمان تا چندین هفته ادامه یابد. این بدان علت است که ضایعات کنه ها و تخم ها هنوز در داخل پوست وجود دارند، حتی اگر کنه ها مرده باشند. تا زمانی که لایه های جدیدی از پوست رشد کنند، ممکن است هنوز هم جوش و سوزش وجود داشته باشد.
منبع: healthline