به دادن یک قاشقِ پر شکر به بچه روی آورده اید. از این استراتژی های اثبات شده توسط پزشکان و والدین استفاده کنید تا به جمله: «یک قاشق دیگه مونده» نیازی نداشته باشید. با سلام دنیا همراه باشید تا با 9 ترفند هوشمندانه برای کمک به دادن دارو به کودکان آشنا شوید.
9 راه هوشمندانه برای کمک به خوراندن دارو به بچه
1. چهره ای شاد داشته باشید
تانیا آلتمن پزشک و متخصص كودكان تحت آموزش UCLA در كالاباساس واقع در كالیفرنیا، و نویسنده کتاب "کودک از چه چیزی تغذیه کند" می گوید: «مصرف داروهای تجویزی، مانند هر چیز دیگری است که می خواهید کودکتان انجام دهد. در مورد آن مثبت عمل کنید. در مورد "زمان مصرف دارو" مانند یک چیز لذت بخش صحبت کنید. بچه ها می توانند لحن صدا و حرکات منفی بدن را متوجه شوند». آلیسون رابینسون از کلرادو اسپرینگز راهی برای کمک به کاهش استرس زمان مصرف دارو پیدا کرد. او می گوید: «من به نوزاد ده ماهه ام اجازه نمی دهم تا داروها را ببیند». وی در ادامه می گوید: «من دخترم را کف اتاق می خوابانم، چشم های او را چند مرتبه می پوشانم و با او "دالی موشه" بازی می کنم، و هنگامی که سرنگ را در دهان او می گذارم، چشم هایش را می پوشانم. او قبل از اینکه بداند چه اتفاقی افتاده، دارو را می بلعد».
2. کاری کنید تا طعم دارو را احساس نکند
بچه ها تمایل دارند تا طعم های تلخ را تف کنند. برای جلوگیری از این مساله، برخی از والدین به استفاده از سرنگ ها و قطره چکان ها، حتی بعد از اینکه بچه هایشان به اندازه کافی بزرگ شدند که بتوانند با پیمانه دارو بخورند، ادامه می دهند. بلوسوم رز، مادر بسیار با تجربه یک کودک شش ساله اهل سانتا کروس واقع در کالیفرنیا می گوید: «من همیشه از سرنگ استفاده می کنم تا دارو را در کنار گونه بچه ام ریخته و دارو را از زبان او دور نگه دارم». کریستوفر تولچ، پزشک و استادیار بالینی کودکان در کالیفرنیا جنوبی توصیه می کند، برای انجام صحیح این کار، سرنگ یا قطره چکان را به آرامی در کنار گونه و به سمت قسمت پشت دهان لغزانده و آن را به آرامی فشار دهید تا دارو در دهان کودک ریخته شود. یا می توانید قطره چکان را در نیمه راه در پشت زبان رها کرده و کودکتان آن را بمکد.
3. طعم واقعی دارو را پنهان کنید
داروخانه CVS، طعم هایی مانند موز، انگور، و هندوانه را به طور رایگان به مایعات مخصوص کودکان اضافه می کند، که می تواند یک تجربه سرگرم کننده برای کسانی باشد که سن آنها به اندازه ای رسیده که قدرت انتخاب کردن از بین این طعم ها را داشته باشند. مادر هدر گرین، از امواس واقع در پنسیلوانیا می گوید: «سارا وقتی فقط یک سال سن داشت، فقط برای 5 ماه مستقیما آنتی بیوتیک مصرف می کرد. خوشبختانه، ما آموکسی سیلین او را طعم دار کردیم و او آن را دوست داشت و آن را "موکسی" می نامید».
4. انتخاب داوطلبانه نوع دارو
دکتر آلتمن می گوید: «وقتی کودک 2.5 ساله من آنتی بیوتیک مصرف می کرد، من به او حق انتخاب دادم که دارو را با قطره چکان یا پیمانه مصرف کند. داشتن حق انتخاب به او حس قدرت داشتن می داد. او با من بحث نمی کرد، زیرا تصور می کند که این کار انتخاب او بوده است». همچنین می توانید از او بپرسید که چه زمانی داروی خود را مصرف کند. -بگویید که قبل یا در هنگام خواب- یا اینکه چه طعمی را دوست دارد.
5. کاری کنید تا قبل از مصرف دارو احساس سرما کنند
گیل میتوف از Mission Viejo واقع در کالیفرنیا می گوید: «من به پسر پنج ساله ام کمی قبل از مصرف دارو، یخ می دهم تا بکمد. این کار کمک می کند تا حس چشایی او بی حس شده؛پس دارو را به آسانی می بلعد». از آب نبات های یخی استفاده کنید، زیرا تکه های بزرگ تر یخ ممکن است باعث خطر خفگی کودک شوند، و تنها برای کودکان بزرگ تر از یخ استفاده کنید. بستنی یخی نیز به خوبی عمل می کند. یا می توانید دارو را در یخچال بگذارید. دکتر توچلر می گوید: «برخی مانند استروئیدها دارای طعم تلخی هستند و در صورت سرد شدن طعم آن بهتر می شود».
6. دارو را گرم کنید
ریختن قطره های چشم برای کودکان سخت است؛ به خصوص هنگامی که کودکان در حال چرخیدن و دور زدن هستند. این نکته را امتحان کنید: یک بطری را برای دو تا سه دقیقه در دست خود نگه دارید تا با دمای بدنتان گرم شود. گاهی اوقات قطره های سرد حس خوبی ندارند! سپس، فرزند خود را بخوابانید و گوشه داخلی (قسمت گوشتی) چشم را هدف قرار دهید. حتی اگر چشم های او بسته شد، وقتی در نهایت چشم هایش را باز کند، کمی از این قطره وارد چشمان می شود. البته، هنوز هم ممکن است به کمک شخص دیگری نیاز داشته باشید تا کودک را به حالت دراز کشیده نگه دارد.
7. اجازه دهید کودکتان دکتر بازی کند
دکتر آلتمن می گوید: «وانمود کنید که ابتدا به اسباب بازی حیوانات کودک دارو می دهید. این کار به او کمک می کند که با مصرف دارو راحت باشد».
8. صادق باشید
به فرزندان خود دروغ نگویید و در مورد داروها به او نگویید که طعم دارو خوشمزه است، در صورتیکه این گونه نیست. دکتر توچلر می گوید: «وقتی کودک به سن قدرت تشخیص داشتن رسید -معمولا بزرگ تر از 3 سال-، می توانید برای او توضیح دهید که این دارو باعث می شود که حال او بهتر شود. استدلال می تواند ابزار قدرتمند جذابی برای بچه ها باشد». این روش برای کریستین مانچوسی از والینگتون واقع در نیوجرسی، موثر بوده است و می گوید: «من حقیقت را به دختر 6 ساله و دختر 2 ساله ام می گویم، که هر دارویی تجویزی که به آنها می دهم، بیماری آنها را بهبود می بخشد». وی می گوید: «من خوش شانس هستم. آنها این دارو را می خورند، و همین است». و به دارو آبنبات نگویید. دکتر توچلر می گوید: «هیچ گاه این کار را نکنید، چون نمی خواهید که کودکتان به دنبال دارو بگردند و منجر به خطر اوردوز دارو شوند».
9. از پزشک خود کمک بگیرید
اگر کودکتان چیزهای جویدنی را راحت تر از مایعات مصرف می کند، از پزشک بپرسید که آیا این انتخاب وجود دارد. دکتر توچلر می گوید: «در مورد بعضی از داروها می توانید دوز بیشتری بخواهید تا میزان کمتری دارو به کودک دهید. به عنوان مثال، به جای یک قاشق چایخوری دارو با غلظت 50 میلی گرم، کودک می تواند نصف قاشق چایخوری با غلظت 100 میلی گرم را مصرف کند. این همان مقدار دارو در دوز کمتری است».
چگونه مطمئن شویم که داروی کودک بی خطر است
آلیسون مولر، پزشک و مدیر کلینیک مرکز کنترل سموم در بیمارستان کودک فیلادلفیا می گوید: «حتی اگر داروهای فاقد نسخه نیازی به تجویز پزشک نداشته باشند، هنوز هم می توانند خطرناک باشند». بر اساس آکادمی اطفال آمریکا، مطالعات متعددی نشان می دهند که داروهای فاقد نسخه در کودکان کمتر از 6 سال موثر نیستند و می توانند عوارض جانبی به طور بالقوه جدی برای آنها داشته باشند. به همین دلیل، همیشه قبل از دادن دارو به کودکتان، با پزشک متخصص اطفال کودک صحبت کنید. امروزه هر چه بیشتر و بیشتر پزشکان به والدین توصیه می کنند که به جای دارو، از روش های درمانی سنتی استفاده کنند (میزان زیادی مایعات، استراحت و مراقبت با عشق از کودک).
بنابراین، همیشه بهترین راه این است که از پزشک یا داروساز خود بپرسید که آیا این دارو بی خطر است. به عنوان مثال، اگر کودک کوچک شما دچار سرماخوردگی، آنفولانزا، یا آبله مرغان شده باشد، هیچ داروهای حاوی آسپرین یا سالیسیلات ها به کودک ندهید (این داروها شامل ایبوپروفن و معمولاً پپتو بیسمول است) که می توانند یک بیماری نادر اما کشنده به نام «سندروم ری» ایجاد کنند. استامینوفن (تایلنول) یک گزینه بی خطر تر محسوب می شود. همچنین، برخی از داروهای سرفه و سرماخوردگی حاوی الکل هستند، که ممکن است پزشک توصیه نکند.
همینطور در مورد داروهای تجویزی، قبل از ترک دفتر پزشک با متخصص اطفال خود صحبت کنید. سازمان غذا و داروی آمریکا بررسی این فهرست را توصیه می کند:
- این دارو چیست و برای چه چیزی استفاده می شود؟
- آیا این دارو با هر کدام از داروهای دیگری که کودک من استفاده می کند، تداخل دارویی خواهد داشت؟
- چند مرتبه در روز نیاز است که کودک من این دارو را مصرف کند، و برای چه مدتی باید این دارو را مصرف کند؟
- آیا عوارض جانبی وجود دارد که باید انتظار آن را داشته، یا در موردش نگران باشم؟
- اگر کودک من یک دوز مصرفی این دارو را فراموش کند، چه اتفاقی رخ می دهد؟
- علائم او چقدر سریع بهبود پیدا می کنند؟
- آیا گزینه های جایگزین ارزان قیمت تری وجود دارد که به همان اندازه موثر باشد؟
وقتی این دارو را انتخاب کردید، به آن قبل از ترک داروخانه نگاه کنید. آیا همان چیزی است که انتظارش را داشتید (پزشک متخصص اطفال قرص های جویدنی تجویز کرده ولی اینها کپسول هستند!!!). همچنین دستورالعمل های دوز مصرفی که همراه با دارو وجود دارد را مرور کنید. مساله مبهمی وجود دارد؟ از داروساز خود سوال بپرسید یا با پزشک خود تماس بگیرید.
نحوه انتخاب ابزار مناسب مصرف دوز دارو برای بچه
داروهای مایع معمولا پیمانه، قاشق یا سرنگ مخصوص به خود را دارند تا اطمینان حاصل شود که میزان صحیح دوز مصرفی را به کودک خود می دهید. دکتر تولچر می گوید: «همیشه از قاشق مخصوص اندازه گیری دوز دارو که همراه با خود دارو است، استفاده کنید. آنها بسیار دقیق تر از قاشق های آشپزخانه هستند، که سایز آنها متفاوت بوده و دوز را متناقض و نادرست می کند». اگر این وسایل اندازه گیری دارو را گم کردید، همیشه می توانید از قاشق یک داروی دیگر استفاده کنید یا یک جایگزین آن را از بیمارستان تهیه کنید. (فقط اطمینان حاصل کنید که قاشق جدید، علامت دوز مورد نیاز شما را داشته باشد. به عنوان مثال میلی گرم، قاشق چایخوری، یا هر دو).
پیمانه
برای کودکانی که به اندازه کافی بزرگ هستند که بتوانند از پیمانه، بدون ریختن تصادفی از آن دارو بخورند، از یک پیمانه دارو استفاده کنید. این پیمانه ها دارای شماره بر روی کناره های آن است تا به شما کمک کند میزان صحیح دارو را مصرف کنید. با قرار دادن پیمانه در نزدیک چشم و بر روی سطح صاف آن را اندازه گیری کنید.
قاشق
آنها مانند لوله های آزمایش با قاشق در انتها هستند و برای کودکانی که می توانند از یک پیمانه بنوشند، بهترین کار را می کنند. اما احتمال ریختن تصادفی دارو از قاشق به بیرون بیشتر است. در نزدیک چشم اندازه گیری کنید، سپس کودکتان از آن می نوشد.
قطره چکان
اینها برای نوزادان و خردسالانی است که نمی توانند از پیمانه دارو بخورند. بعد از اندازه گیری در سطح چشم، سریعا قطره را به کودک بدهید، زیرا ممکن است ریخته شود.
سرنگ
این سرنگ ها به شما امکان می دهند تا دارو را به پشت دهان کودک یا نوزاد فرو کنید، که در آنجا احتمال تف کردن دارو کمتر است. برخی از سرنگ ها دارای درپوش هستند که مانع از نشت دارو می شود. این درپوش ها خطر خفگی دارند، بنابراین اطمینان حاصل کنید که قبل از قرار دادن سرنگ در دهان کودک، درپوش را بردارید. تحقیقات نشان می دهد که والدین با استفاده از سرنگ، دوز دقیق تری را نسبت به پیمانه اندازه گیری می کنند. بنابراین هنگامی که دوز دقیق دارو خیلی مهم است، ابتدا با یک سرنگ اندازه گیری کنید و سپس دارو را در یک فنجان بریزید؛ اگر این چیزی است که کودک ترجیح می دهد.
چه زمانی باید داروهای قدیمی را دور بریزید؟
اگر مثل اکثر والدین هستید، احتمالاً داروهای قدیمی و نسخه های مانده ای را در کابینت پزشکی خود دارید. چه چیزی را دور بریزید:
- خلاص شدن از شر هر دارویی که استفاده نمی کنید یا منقضی شده است، به علاوه محصولات منسوخ شده مانند شربت ایپکاک (که توسط آکادمی اطفال آمریکا توصیه نمی شود)، دماسنج های جیوه (می تواند کودک شما را در معرض جیوه قرار دهد)، هیدروژن پراکسید (برای لباسشویی مناسب است، اما صابون برای تمیز کردن زخم ها بهتر است)، آسپرین کودک (که می تواند باعث سندروم ری شود)، و داروهای فاقد نسخه سرفه و سرماخوردگی برای کودکان زیر 6 سال توصیه نمی شود (توسط سازمان غذا و دارو توصیه نمی شود).
- هر گونه آنتی بیوتیک قدیمی را دور بریزید. دکتر آلتمن می گوید: «اگر فرزند شما علائمی داشته باشد که تصور می کنید ممکن است به داروی آنتی بیوتیک نیاز داشته باشد، پزشک خود را ببینید. مهم است که پزشک متخصص اطفال شما تصمیم بگیرد که به آنتی بیوتیک نیاز است. دادن آنتی بیوتیک به کودک در زمانی که نیازی به آن نیست، یا دادن یک آنتی بیوتیک اشتباه، یا دادن دوز اشتباه می تواند باعث مشکلات جدی شود».
چرا به نظر می رسد که هر چه کودک مریض تر باشد، احتمال همکاری او در مصرف دارو کمتر است؟ شاید بیش از حد احساس ناراحتی می کند که بخواهد همکاری کند، یا از طعم این دارو متنفر است، یا هر دو عامل فوق. گول زدن بچه واقعا اثر می کند، و تقریبا همان میزان موقفیت را دارد- چه کاری باید انجام دهند؟ در اینجا، متخصصان کودکان و والدین نیز این شرایط را تجربه کرده اند، نکات تخصصی خود را در مورد کاهش مصرف دارو به اشتراک می گذارند.
منبع: parents