شرایط اختلال اضطراب جدایی (SAD=Seasonal anxiety disorder) نام دارد. سه تا چهار درصد منبع قابل اعتماد از کودکان دارای اختلال اضطراب جدایی هستند
اختلال اضطراب جدایی چیست؟
اضطراب جدایی بخش عادی از رشد کودک است. این اختلال معمولاً در نوزادان بین 8 تا 12 ماه رخ می دهد و معمولاً در حدود 2 سالگی از بین می رود. اما ممکن است در بزرگسالان نیز رخ دهد. برخی از کودکان علائم اضطراب جدایی را در دوران مدرسه و سن نوجوانی خود دارند. این شرایط اختلال اضطراب جدایی (SAD=Seasonal anxiety disorder) نام دارد. سه تا چهار درصد منبع قابل اعتماد از کودکان دارای اختلال اضطراب جدایی هستند. اختلال اضطراب جدایی (SAD) تمایل به نشان دادن مشکلات روحی و روانی عمومی دارد. حدود یک سوم از کودکان مبتلا به SAD، به عنوان یک فرد بالغ مبتلا به بیماری روانی خواهند شد.
علائم اختلال اضطراب جدایی در کودکان
علائم بیماری SAD وقتی کودک از والدین یا مراقبان جدا می شود رخ می دهد. ترس از جدایی همچنین می تواند باعث رفتارهای مرتبط با اضطراب شود. برخی از متداول ترین رفتارها عبارتند از:
- چسبیدن به والدین
- گریه شدید
- امتناع از انجام کارهایی که مستلزم جدایی است
- بیماری جسمی مانند سردرد یا استفراغ
- خشونت، خلق و خوی عاطفی تند
- امتناع از رفتن به مدرسه
- عملکرد ضعیف مدرسه
- عدم تعامل به طور سالم با کودکان دیگر
- امتناع از تنهایی خوابیدن
- کابوس ها
عوامل خطر برای اختلال اضطراب جدایی
به احتمال زیاد SAD در كودكانی با این سوابق زمینه ای رخ می دهد:
- سابقه اضطراب یا افسردگی خانوادگی
- شخصیت های خجالتی، ترسو
- وضعیت اقتصادی پایین
- والدین بی پروا
- عدم تعامل مناسب والدین
- مشکلات در برخورد با بچه ها
SAD همچنین می تواند بعد از یک زندگی پر استرس از جمله:
- رفتن به یک خانه جدید
- تعویض مدارس
- طلاق
- درگذشت یکی از اعضای نزدیک خانواده، رخ دهد.
چگونه اختلال اضطراب جدایی تشخیص داده می شود؟
کودکانی که سه یا بیشتر از علائم فوق را تجربه می کنند ممکن است مبتلا به SAD شوند. پزشک شما ممکن است برای تأیید تشخیص آزمایش های اضافی را درخواست کند. پزشک شما ممکن است تعامل داشتن شما با فرزندتان را نیز مورد بررسی قرار دهد. این نشان می دهد که آیا سبک فرزند پروری شما بر نحوه برخورد فرزندتان با اضطراب تأثیر می گذارد یا خیر.
اختلال اضطراب جدایی چگونه درمان می شود؟
از درمان و دارو برای درمان SAD استفاده می شود. هر دو روش درمانی می تواند به کودک کمک کند تا با روشی مثبت با اضطراب مقابله کند.
درمان اختلال عاطفی فصلی
مؤثرترین روش درمانی، درمان شناختی رفتاری (CBT) است. با CBT، به کودکان روش های مقابله با اضطراب آموزش داده می شود. تکنیک های معمول تنفس عمیق و آرامش است. درمان تعامل والدین و فرزند راه دیگری برای درمان SAD است. این درمان سه مرحله درمانی اصلی دارد:
- تعامل کودک محور (CDI)، که بر بهبود کیفیت روابط والدین و کودک متمرکز است. این شامل محبت، توجه و تمجید است. اینها به تقویت احساس امنیت کودک کمک می کنند.
- تعامل با شجاعت محور (BDI)، که به والدین آموزش می دهد که چرا فرزندشان احساس اضطراب می کند. درمانگر کودک شما نردبان شجاعت را پرورش می دهد. نردبان موقعیت هایی را نشان می دهد که باعث احساس اضطراب می شوند. این پاداش ها را برای واکنش های مثبت تعیین می کند.
- تعامل والدین محور (PDI)، که به والدین می آموزد به وضوح با فرزند خود ارتباط برقرار کنند. این به مدیریت رفتار ضعیف کمک می کند.
محیط مدرسه کلید دیگری برای درمان موفق است. وقتی آن ها احساس اضطراب می کنند، فرزند شما به مکانی امن برای رفتن نیاز دارد. همچنین باید راهی وجود داشته باشد که کودک شما در صورت لزوم در ساعات مدارس یا سایر مواقع دور بودن از خانه با شما ارتباط برقرار کند. سرانجام، معلم فرزند شما باید تعامل با سایر همکلاسی ها را ترغیب کند. اگر در مورد کلاس کودک خود نگران هستید، با معلم، مدیر یا مشاور راهنما صحبت کنید.
داروهایی برای درمان اختلال اضطراب جدایی
هیچ داروی خاصی برای SAD وجود ندارد. در مواردی که سایر اشکال درمانی بی اثر باشد، داروهای ضد افسردگی گاهی در کودکان بزرگتر با این بیماری استفاده می شود. این تصمیمی است که باید توسط والدین یا سرپرست کودک و پزشک به دقت مورد بررسی قرار گیرد. برای عوارض جانبی باید کودکان از نزدیک تحت نظارت قرار گیرند.
تأثیر اختلال اضطراب جدایی بر زندگی خانوادگی
رشد عاطفی و اجتماعی هر دو به طور جدی تحت تأثیر SAD قرار دارند. این شرایط باعث می شود کودک از تجربیات مهم و اساسی برای رشد عادی خودداری کند. SAD همچنین می تواند بر زندگی خانواده تأثیر بگذارد. برخی از این مشکلات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- فعالیت های خانوادگی که محدود به رفتار منفی هستند
- والدین با اندک زمانی که برای خودشان و برای یکدیگر می گذارند باعث سرخوردگی و دلسردی می شوند
- خواهر و برادرانی که از توجه اضافی که به کودک مبتلا به SAD می شود حسادت می کنند
اگر فرزند شما مبتلا به SAD است، در مورد گزینه های درمانی و روش هایی که می تواند در مدیریت تأثیر آن بر زندگی خانوادگی به شما کمک کند، با پزشک خود صحبت کنید.