بیماری های مقاربتی (STDs) - یا عفونت های مقاربتی (STIs) - معمولاً از طریق تماس جنسی فرد با فرد به وجود می آیند. بیماری های جنسی میتوانند دامنه وسیعی از علائم و نشانه‌ها را با خود به همراه داشته باشند که این خود در حالی است که آن ها میتوانند بدون علامت هم به وجود بیایند. با علائم بیماری های مقاربتی، علت و راه های تشخیص و درمان بیماری های جنسی و آمیزشی در این مقاله سلام دنیا ، آشنا شوید.
بیماری های مقاربتی چیست
بیماری های مقاربتی (STDs) - یا عفونت های مقاربتی (STIs) - معمولاً از طریق تماس جنسی فرد با فرد به وجود می آیند. باکتری ها، ویروس ها یا انگل هایی که باعث بیماری های مقاربتی می شوند ممکن است از فردی به فرد دیگر از طریق خون، مایع منی یا واژینال و سایر مایعات بدن منتقل شوند.
گاهی اوقات این عفونت ها می توانند نیز به صورت غیرجنسی از طریق مادر به نوزادشان در دوران بارداری، یا زایمان و یا از طریق تزریق خون یا سوزن های مشترک منتقل شوند. بیماری های مقاربتی همیشه علائمی را از خود ایجاد نمی کنند. امکان ابتلا به عفونت های مقاربتی از طریق افرادی که کاملا سالم به نظر می رسند و حتی نیز ممکن است که ندانند به عفونت مبتلا هستند وجود دارد.
علائم بیماری های مقاربتی (بیماری های آمیزشی) در زنان و مردان
بیماری های مقاربتی و یا عفونت های مقاربتی میتوانند دامنه وسیعی از علائم و نشانه‌ها را با خود به همراه داشته باشند که این خود در حالی است که آن ها میتوانند بدون علامت هم به وجود بیایند. به همین دلیل است که این بیماری ممکن است تا زمانی که عوارضی را از خود نشان نداده و یا شریک جنسی شما دارای این بیماری به صورت تشخیص داده شده نباشد، مورد توجه قرار نگیرند.
از کجا بفهمم بیماری مقاربتی دارم
علائم و نشانه هایی که ممکن است نشان دهنده عفونت های مقاربتی باشد عبارتند از:
- زخم یا برآمدگی بر روی اندام تناسلی، در ناحیه دهانی و یا مقعد
- ادرار دردناک یا همراه با سوزش
- ترشح از آلت تناسلی
- ترشحات غیرمعمول یا بدبو از واژن
- خونریزی غیرمعمول واژینال
- درد داشتن در حین رابطه جنسی
- (جای) زخم ، غدد لنفاوی متورم، به ویژه در کشاله ران که گاهی اوقات گسترده تر هم نیز میشود
- درد در زیر شکم
- تب
- جوش بر روی بدن، دست ها یا پاها
علائم و نشانه ها ممکن است چند روز پس از در معرض قرار گرفتن در برابر این عفونت ظاهر شوند. با این حال، ممکن است که سال ها، بسته به ارگانیسمی که باعث بیماری عفونت های مقاربتی می شود طول بکشد تا شما با هرگونه مشکل قابل توجهی مواجهه شوید.
حتما بخوانید: 9 بیماری مقاربتی (STDs) که از راه رابطه دهانی منتقل می شود
چه زمانی باید برای بیماری های مقاربتی به پزشک مراجعه کرد
اگر هر یک از علائم زیر را دارید، فوراً به پزشک مراجعه کنید:
- اگر شما از نظر جنسی فعال هستید ، ممکن است که در معرض بیماری عفونت های مقاربتی قرار گرفته باشید.
- دارای یکی از علائم و نشانه هایی از بیماری عفونت های مقاربتی باشید
یک وقت ملاقات (ویزیت) با پزشک بگیرید:
- وقتی که قصد دارید از نظر جنسی فعال شوید یا در سن 21 سالگی هستید ( هر کدام که به دیگری ارجحیت دارد )
- قبل از شروع رابطه جنسی با یک شریک جدید
علت بیماری های مقاربتی (بیماری های جنسی)
بیماری های مقاربتی و یا عفونت های مقاربتی میتوانند ناشی از موارد زیر باشند:
- باکتری ها. سوزاک، سیفلیس و کلامیدیا نمونه هایی از عفونت های مقاربتی هستند که توسط باکتری ها ایجاد می شوند.
حتما بخوانید: 16 درمان خانگی مؤثر سوزاک
- انگل ها. تریکومونیازیس یک نوع عفونت مقاربتی است که توسط یک انگل ایجاد می شود.
خطرناکترین بیماریهای مقاربتی
- ویروس ها. عفونت های مقاربتی ناشی از ویروس ها عبارتند از HPV، تبخال تناسلی و HIV.
- انواع دیگر عفونت ها - ویروس های هپاتیت A ، B و C، عفونت شیگلا و عفونت ژیاردیا - می تواند از طریق فعالیت جنسی منتقل شوند. از طرفی دیگر این درحالی است که این عفونت ها ممکن است بدون تماس جنسی نیز باعث آلودگی شما شوند.
عوامل خطر ساز بیماری های جنسی
هر فردی که از نظر جنسی فعال است، میتواند در معرض یکی از این بیماری ها (بیماری های مقاربتی و یا عفونت های مقاربتی) STD یا STI قرار بگیرد. عواملی که ممکن است این خطر ها را افزایش دهند عبارتند از:
- داشتن رابطه جنسی محافظت نشده. نفوذ واژینال یا مقعدی توسط شریک آلوده ای که از کاندوم لاتکس استفاده نمی کند به طور قابل توجهی خطر ابتلا به عفونت های مقاربتی را افزایش می دهد. استفاده نادرست یا ناجور از کاندوم نیز می تواند خطر را افزایش دهد.
- رابطه جنسی دهانی ممکن است خطر کمتری را داشته باشد، اما با این حال نیز عفونت ها همچنان می توانند بدون استفاده از کاندوم لاتکس یا روکش دهانی ( dental dam ) - یک لایه نازک و مربعی لاستیکی ساخته شده با لاتکس یا سیلیکون - منتقل شوند.
- داشتن تماس جنسی با چندین شریک. هرچه با افراد بیشتری تماس جنسی داشته باشید، خطر ابتلای شما به این بیماری بیشتر میشود.
- داشتن سابقه عفونت های مقاربتی .داشتن یک عفونت مقاربتی باعث می شود که گرفتن و مبتلا شدن به عفونت های مقاربتی دیگر بسیار آسان تر شود.
- مجبور شدن به همراهی و شرکت در فعالیت جنسی. مقابله با تجاوز یا حمله جنسی دشوار است، اما این امر مهم است که بعد از آن در اسرع وقت به یک پزشک مراجعه کنید تا غربالگری، درمان و حمایت عاطفی لازم را از او دریافت کنید.
- سوء استفاده کردن از خوردن الکل یا استفاده نادرست از مواد مخدر تفریحی. استفاده نادرست از مواد می تواند هوشیاری و قضاوت شما را مورد هدف قرار بدهد ، که این خود میتواند مشارکت شما را در رفتارهای مخاطره آمیز بیشتر کند.
- تزریق کردن مواد مخدر. استفاده از سوزن های مشترک باعث گسترش بسیاری از عفونت های جدی از جمله HIV، هپاتیت B و هپاتیت C می شود.
- جوان بودن. نیمی از بیماری های مقاربتی جدید در افراد بین 15 تا 24 سال رخ می دهد.
بیماری های مقاربتی که از مادر به نوزاد منتقل می شود
برخی از عفونت های مقاربتی مانند سوزاک، کلامیدیا، ایدز و سیفلیس می توانند در دوران بارداری یا زایمان از مادر به نوزاد منتقل شوند.ب یماری های مقاربتی در نوزادان می تواند باعث مشکلات جدی و یا حتی مرگ آنها شود. همه زنان باردار باید از نظر این عفونت ها غربالگری و تحت درمان قرار گیرند.
عوارض بیماری های جنسی و مقاربتی
از آنجا که بسیاری از افراد در مراحل اولیه بیماری های مقاربتی یا عفونت های مقاربتی خود هستند هیچ علائم و علامتی را تجربه نمی کنند. غربالگری برای جلوگیری از عوارض امری مهم است.
عوارض احتمالی عبارتند از:
- درد لگن
- عوارض در بارداری
- التهاب چشم
- آرتروز
- بیماری التهابی لگن
- ناباروری
- بیماری قلبی
- برخی از سرطان ها، مانند سرطان های دهانه رحم و مقعد مرتبط با HPV
حتما بخوانید: بیماری اچ پی وی چیست
تشخیص و درمان بیماری های مقاربتی (STDs)
تشخیص بیماری های مقاربتی
اگر سابقه رابطه جنسی شما و علائم و نشانه های فعلی نشان دهد که شما به یک بیماری مقاربتی (STD) یا یک عفونت مقاربتی (STI) مبتلا هستید، پزشک برای بررسی علائم عفونت، مانند جوش، زگیل یا ترشح معاینه فیزیکی یا لگنی را انجام می دهد.
آزمایش های تشخیصی بیماری های مقاربتی
آزمایشات آزمایشگاهی میتوانند علت بروز بیماری را شناسایی و عفونت‌های چندگانه را نیز تشخیص دهند.
- آزمایشات خون. آزمایش خون می تواند تشخیص ایدز HIV یا مراحل بعدی سیفلیس را تایید کند.
- نمونه های ادرار. برخی از بیماری های مقاربتی را می توان با بررسی نمونه ادرار تایید کرد.
- نمونه های مایع. اگر زخم‌های باز تناسلی دارید، پزشک ممکن است مایع و نمونه‌هایی از زخم‌ها را بردارد تا برای تشخیص نوع عفونت آنها را بررسی کند.
غربالگری بیماری مقاربتی
آزمایش بیماری در فردی که علائمی ندارد غربالگری نامیده می شود. اغلب اوقات، غربالگری عفونت منتقله از راه جنسی (STI) بخشی از یک روتین مراقبت های بهداشتی معمول نیست. اما غربالگری برای موارد زیر توصیه می شود:
همه افراد. یک آزمایش غربالگری عفونت مقاربتی STI که برای همه افراد 13 تا 64 سال پیشنهاد می شود، آزمایش خون یا بزاق برای ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) است، ویروسی که باعث بیماری ایدز می شود. کارشناسان توصیه می کنند که افراد در معرض خطر هر سال آزمایش ایدز HIV راانجام دهند.
همه افرادی که بین سال‌های 1945 و 1965 متولد شده‌اند. شیوع بیماری هپاتیت C در بین متولدین سال 1945 تا 1965 بسیار زیاد است. از آنجایی که این بیماری اغلب تا زمانی که پیشرفت نکرده باشد هیچ علائمی را ایجاد نمی‌کند، بنابراین کارشناسان توصیه می‌کنند که همه افراد در آن گروه سنی برای ویروس هپاتیت C غربالگری شوند
زنان باردار. همه زنان باردار به طور کلی در معاینه سه ماهه اول بارداری خود از نظر بیماری های ایدز HIV، هپاتیت B، کلامیدیا و سیفلیس غربالگری می شوند. آزمایش های غربالگری سوزاک و هپاتیت C حداقل 1 بار در دوران بارداری برای زنان در معرض خطر بالای این عفونت ها توصیه می شود.
زنان 21 ساله و بالاتر. تست پاپ اسمیر تغییرات سلول های دهانه رحم از جمله التهاب، تغییرات پیش سرطانی و سرطان را غربالگری می کند. سرطان دهانه رحم اغلب توسط گونه های خاصی از ویروس پاپیلومای انسانی یا HPV ایجاد می شود.
کارشناسان توصیه می کنند که خانم ها از سن 21 سالگی هر 3 سال یک بار تست پاپ اسمیر را انجام دهند. پس از 30 سالگی، کارشناسان توصیه می کنند که زنان هر 5 سال یک بار آزمایش ویروس پاپیلومای انسانی HPV و تست پاپ اسمیر انجام دهند. یا، زنان بالای 30 سال می توانند هر 3 سال یکبار آزمایش پاپ اسمیر را به تنهایی یا هر سه سال یکبار آزمایش ویروس پاپیلومای انسانی HPV را به تنهایی انجام دهند.
زنان زیر 25 سال که از نظر جنسی فعال هستند. کارشناسان توصیه می کنند که تمام زنان فعال جنسی زیر 25 سال برای وجود عفونت کلامیدیا آزمایش انجام دهند. برای انجام آزمایش کلامیدیا از نمونه ادرار یا مایع واژن استفاده می شود که خودتان هم می توانید آن را جمع آوری کنید.
عفونت مجدد درمان نشده یا منتقل شده توسط شریک جنسی درمان نشده هم شایع است، بنابراین برای تأیید اینکه عفونت درمان شده است، به آزمایش دوم نیاز دارید. شما می توانید چندین بار به کلامیدیا مبتلا شوید، بنابراین اگر شریک جدیدی دارید مجددا آزمایش انجام دهید.
غربالگری سوزاک نیز در زنان فعال جنسی زیر 25 سال توصیه می شود
مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند. در مقایسه با سایر گروه‌ها، مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماریهای مقاربتی هستند. بسیاری از گروه های بهداشت عمومی غربالگری سالانه یا آزمایش مکرر عفونت مقاربتی STI را برای این مردان توصیه می کنند. آزمایش های منظم برای ایدز HIV، سیفلیس، کلامیدیا و سوزاک اهمیت ویژه ای دارد. ممکن است آزمایش برای بیماری هپاتیت B نیز توصیه شود.
افراد مبتلا به ایدز HIV. اگر به به ایدز مبتلا هستید، این بیماری خطر ابتلا به سایر بیماری های مقاربتی را به طرز چشمگیری افزایش می دهد. کارشناسان توصیه می کنند پس از تشخیص ایدز HIV، آزمایش فوری برای سیفلیس، سوزاک، کلامیدیا و تبخال انجام شود. آنها همچنین توصیه می کنند که افراد مبتلا به ایدز HIV از نظر هپاتیت C هم غربالگری شوند.
حتما بخوانید: علائم عفونت کلامیدیا در مردان و زنان چیست
زنان مبتلا به ایدز ممکن است به سرطان دهانه رحم تهاجمی مبتلا شوند، بنابراین متخصصان توصیه می‌کنند زمانی که ایدز تشخیص داد شد یا در مدت 1 سال پس از فعال بودن از نظر جنسی در صورتی که زیر 21 سال هستند و به ایدز مبتلا HIV هستند، آزمایش پاپ اسمیر را انجام دهند. علاوه بر این، کارشناسان توصیه می کنند که هر سال تست پاپ اسمیر را به مدت 3 سال تکرار کنند. پس از 3 آزمایش منفی، زنان مبتلا به ایدز HIV می توانند هر 3 سال یک بار آزمایش پاپ اسمیر انجام دهند.
افرادی که یک شریک جنسی جدید دارند. قبل از برقراری رابطه جنسی واژینال یا مقعدی با شریک جدید، مطمئن شوید که هر دو شما برای بیماری های مقاربتی آزمایش شده اید. با این حال، آزمایش مرتب برای تبخال تناسلی توصیه نمی شود مگر اینکه علائمی داشته باشید.
همچنین ممکن است به یک بیماری مقاربتی آلوده شده باشید، اما هنوز تست آن منفی باشد، به خصوص اگر به تازگی به عفونت مبتلا شده باشید.
درمان بیماری های مقاربتی
درمان بیماری های مقاربتی یا عفونت های مقاربتی ناشی از باکتری ها معمولا آسان تر است. عفونت های ویروسی را می توان مدیریت کرد اما همیشه درمان نمی شوند. در صورتی که باردار هستید و به بیماری مقاربتی هم مبتلا هستید، درمان فوری می تواند مانع از ابتلای کودک شما به بیماری مقاربتی شود یا خطر ابتلا را کاهش دهد.
درمان بیماری های مقاربتی معمولاً بسته به نوع عفونت شامل یکی از موارد زیر است:
آنتی بیوتیک برای بیماری مقاربتی
- آنتی بیوتیک ها. آنتی بیوتیک ها، اغلب در یک دوز، می توانند بسیاری از عفونت های باکتریایی و انگلی مقاربتی، از جمله سوزاک، سیفلیس، کلامیدیا و تریکومونیازیس را درمان کنند. به طور معمول، شما به طور همزمان برای سوزاک و کلامیدیا تحت درمان قرار می گیرید زیرا این 2 عفونت اغلب با هم ظاهر می شوند.
- زمانی که درمان با آنتی بیوتیک را شروع کردید، باید نسخه را تمام کنید. اگر فکر می کنید که نمی توانید دارو را طبق دستور مصرف کنید، به پزشک خود اطلاع دهید. ممکن است یک دوره درمانی کوتاهتر و ساده تر برای شما وجود داشته باشد.
- علاوه بر این، مهم است که تا 7 روز پس از اتمام دوره درمان آنتی بیوتیکی و بهبود هر گونه زخم، از برقراری رابطه جنسی خودداری کنید. متخصصان همچنین پیشنهاد می‌کنند که زنان برای حدود 3 ماه آینده مجدداً آزمایش انجام دهند زیرا احتمال عفونت مجدد زیاد است.
درمان بیماری های مقاربتی با داروهای ضد ویروسی
در صورت ابتلا به تبخال تناسلی یا ایدز، یک داروی ضد ویروسی برای شما تجویز می شود. اگر درمان سرکوب گر روزانه با یک داروی ضد ویروسی تجویز شده را مصرف کنید، عود تبخال تناسلی کمتری خواهید داشت. با این حال، هنوز هم ممکن است به همسرتان تبخال تناسلی را انتقال دهید.
- داروهای ضد ویروسی می توانند عفونت ایدز را برای سال های زیادی تحت کنترل نگه دارند. اگرچه خطر آن کمتر است، اما شما ویروس را در بدن تان دارید و همچنان می توانید آن را به افراد دیگر منتقل کنید.
- اگر هر چه زودتر درمان ایدز HIV را شروع کنید، درمان تان موثرتر خواهد بود. اگر داروهای خود را دقیقاً طبق دستور مصرف کنید، ممکن است بار ویروسی در خون کاهش پیدا کند طوری که به سختی قابل تشخیص باشد.
- در صورت ابتلا به عفونت مقاربتی STI ، از پزشک خود بپرسید که چه مدت پس از درمان نیاز به آزمایش مجدد دارید. انجام مجدد آزمایش به شما اطمینان می دهد که درمان مؤثر بوده و شما مجدداً دچار عفونت نشده اید.
حتما بخوانید: تفاوت HIV با ایدز در چیست؟
روش های جلوگیری از بیماری های مقاربتی یا آمیزشی
راه های مختلفی برای جلوگیری یا کاهش خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی یا عفونت های مقاربتی وجود دارد.
- خودداری کردن. موثرترین راه برای جلوگیری از بیماری های مقاربتی، عدم داشتن (خودداری از) رابطه جنسی است.
- با یک شریک غیر آلوده بمانید. یکی دیگر از راه‌های مطمئن برای جلوگیری از عفونت های مقاربتی، ماندن در یک رابطه طولانی مدت که در آن هر دو نفر فقط با یکدیگر رابطه جنسی دارند است. از این طریق اینگونه هیچ یک از طرفین به این بیماری مبتلا نمی‌شود.
- صبر کنید و تست انجام دهید. از مقاربت واژینال و مقعدی با شریک جدید تا زمانی که هر دوی شما برای بیماری های مقاربتی تست شده باشید خودداری کنید. رابطه جنسی دهانی خطر کمتری دارد، اما برای جلوگیری از تماس پوست به پوست بین غشاهای مخاطی دهان و تناسلی از کاندوم لاتکس یا روکش دهانی استفاده کنید.
جلوگیری از ابتلا به بیماری های مقاربتی با زدن واکسن
- واکسیناسیون زودهنگام، قبل از تماس جنسی، در پیشگیری کردن از انواع خاصی از عفونت های مقاربتی امری موثر به شمار می آید. واکسن هایی برای پیشگیری از ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)، هپاتیت A و هپاتیت B در دسترس هستند.
- مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) واکسن HPV را برای دختران و پسران 11 و 12 ساله توصیه می کند، اگرچه می توان آن را در سن 9 سالگی هم نیز تزریق کرد. اگر در سنین 11 و 12 سالگی به طور کامل واکسینه نشده باشید، CDC توصیه می کند که این واکسن را تا سن 26 سالگی دریافت کنید.
- واکسن هپاتیت B معمولا به نوزادان تزریق می شود و واکسن هپاتیت A برای کودکان 1 ساله توصیه می شود. هر دو واکسن برای افرادی که از قبل در برابر این بیماری ها مصون نیستند و برای کسانی که در معرض خطر عفونت هستند، مانند مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند و مصرف کنندگان مواد مخدر IV توصیه می شود.
از کاندوم و روکش های دهانی به طور مداوم و صحیح استفاده کنید. برای هر رابطه جنسی، اعم از دهانی، واژینال یا مقعدی، از یک کاندوم لاتکس جدید یا روکش های دهانی استفاده کنید. هرگز از روان کننده های روغنی (لوبریکانت)، مانند وازلین، با کاندوم لاتکس یا روکش های دهانی استفاده نکنید.
- کاندوم های ساخته شده از غشاهای طبیعی برای اینکه در پیشگیری از عفونت های مقاربتی موثر نیستند توصیه نمی شوند.
- همچنین، اشکال غیر ممانعی پیشگیری از بارداری، مانند قرص‌های ضدبارداری یا دستگاه‌های داخل رحمی (IUD) در برابر عفونت های مقاربتی عمل محافظت کننده ای را ارائه نمیدهند.
- الکل را بیش از حد مصرف نکنید و از مواد مخدر استفاده نکنید. اگر تحت تأثیر هر یک از آن ها قرار دارید، احتمال خطرات جنسی برای شما بیشتر است.
برقراری ارتباط. قبل از هر تماس جنسی جدی، با شریک زندگی خود در مورد انجام رابطه جنسی ایمن تر صحبت کنید. مطمئن شوید که به طور خاص در مورد اینکه چه فعالیت هایی خوب هستند و چه فعالیت هایی خوب نیستند، توافق دارید.
ختنه مردان را در نظر بگیرید. برای مردان، شواهدی وجود دارد که نشان می دهد ختنه می تواند به کاهش خطر ابتلا به HIV از یک زن مبتلا به HIV تا 60٪ کمک کند. ختنه مردان نیز ممکن است به جلوگیری از انتقال HPV تناسلی و تبخال تناسلی کمک کند.
استفاده از پروفیلاکسی قبل از مواجهه (PrEP) را در نظر بگیرید. سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) استفاده از دو داروی ترکیبی را برای کاهش خطر ابتلا به HIV در افرادی که در معرض خطر بسیار بالایی از آن هستند را تایید کرده است. این داروهای ترکیبی امتریسیتابین به همراه تنوفوویر دیزوپروکسیل فومارات (Truvada) و امتریسیتابین به همراه تنوفوویر آلافنامید فومارات (Descovy) هستند.
پزشک شما این داروها را برای پیشگیری از HIV تنها در صورتی که قبلاً HIV نداشته باشید تجویز می کند. قبل از شروع مصرف PrEP و سپس هر سه ماه تا زمانی که آن را مصرف می کنید، نیاز به آزمایش HIV دارید.
پزشک شما همچنین عملکرد کلیه شما را قبل از تجویز ترووادا آزمایش می کند و هر شش ماه یکبار آزمایش آن را ادامه می دهد. اگر هپاتیت B دارید، قبل از شروع درمان باید توسط یک متخصص بیماری های عفونی یا کبد مورد ارزیابی و معاینه قرار بگیرید.
این داروها باید هر روز دقیقاً طبق دستور پزشک مصرف شوند. با توجه به گفته مراکز کنترل و پیشگیری از بیماریهای ایالات متحده، اگر روزانه از ترووادا استفاده می‌کنید، می‌توانید خطر ابتلا به HIV را از طریق رابطه جنسی تا 99 درصد و در اثر مصرف داروهای تزریقی تا بیش از 74 درصد کاهش دهید. تحقیقات نشان می دهد که Descovy به طور مشابه در کاهش خطر ابتلا به HIV از طریق رابطه جنسی موثر می باشد. با این حال از طرفی دیگر دسکووی در افرادی که رابطه جنسی واژینال دارند مورد مطالعه قرار نگرفته است. استفاده از روش‌های پیشگیری اضافی همانند کاندوم، میتواند خطر ابتلا به این بیماری ها را حتی بیشتر از قبل کاهش دهد و نیز از سایر بیماریهای مقاربتی هم جلوگیری کند.
اطلاع رسانی شریک جنسی و درمان پیشگیرانه
اگر آزمایش‌ها نشان دهند که شما به یک عفونت مقاربتی STI مبتلا هستید، شریک جنسی شما، از جمله شریک فعلی‌تان و هر شریک دیگری که طی 3 ماه تا 1 سال گذشته با آنها رابطه جنسی داشته‌اید باید مطلع شوند تا بتوانند آزمایش انجام دهند. تا در صورتی که آنها هم آلوده شده باشند، بتوانند درمان شوند.
هر ایالت شرایط متفاوتی دارد، اما اکثر ایالت ها نیاز دارند که برخی از بیماری های مقاربتی به اداره بهداشت محلی یا ایالتی گزارش شود. بخش‌های بهداشت عمومی اغلب از متخصصان آموزش دیده برای درمان بیماری استفاده می‌کنند که میتوانند به شما برای اطلاع رسانی به شریک جنسی تان کمک کنند و افراد را برای درمان به مراکز درمانی ارجاع دهند.
اطلاع رسانی رسمی و محرمانه شریک جنسی می تواند به محدود کردن شیوع بیماری های مقاربتی، به ویژه بیماری های سیفلیس و ایدز HIV کمک کند.این عمل همچنین افراد در معرض خطر را به سمت مشاوره و درمان مناسب سوق می دهد. و از آنجایی که می توانید بیش از یک بار به برخی از بیماری های مقاربتی مبتلا شوید، اطلاع رسانی شریک جنسی منجر به کاهش خطر ابتلای مجدد شما می شود.
آمادگی برای قرار ملاقات با پزشک
اکثر مردم برای اشتراک گذاشتن جزئیات تجربیات جنسی خود راحت نیستند، اما مطب پزشک مکانی است که باید این اطلاعات را با او در میان بگذارید تا بتوانید مراقبت مناسب را دریافت کنید.
کارهایی که باید انجام دهید
- از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات مطلع باشید. در زمان تعیین وقت، از قبل بپرسید که آیا کاری هست که باید انجام دهید.
- علائمی که با آنها مواجه هستید،حتی علائمی که ممکن است به این ملاقات ارتباطی نداشته باشد را هم یادداشت کنید.
- لیستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.
- سوالاتی رو برای پرسیدن از دکتر بنویسید.
حتما بخوانید: بیماری سیفلیس چیست و چه علائمی دارد
برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:
- اصطلاح پزشکی عفونت یا عفونت هایی که دارم چیست؟
- عفونت چگونه منتقل می شود؟
- آیا این بیماری مانع از بارداری من خواهد شد؟
- در صورت بارداری این بیماری به جنین منتقل می شود؟
- آیا امکان دارد دوباره به این بیماری مبتلا شوم؟
- آیا امکان دارد این بیماری را از فردی که فقط یک بار با او رابطه جنسی داشتم، بگیرم؟
- آیا می توانم این بیماری را با یک بار برقراری رابطه جنسی با آن فرد به کسی بدهم؟
- چه مدت به این بیماری مبتلا بوده ام؟
- من به بیماری دیگری هم مبتلا هستم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟
- آیا در حین درمان باید از برقراری رابطه جنسی خودداری کنم؟
- آیا همسرم هم برای درمان باید به پزشک مراجعه کند؟
از پزشک خود چه انتظاری داشته باشید
ارائه گزارش کامل از علائم و سابقه جنسی به پزشک به او کمک می کند تا بهترین درمان را برای شما تعیین کند. در ادامه مواردی وجود دارد که ممکن است پزشک از شما بپرسد:
- چه علائمی باعث شد تصمیم بگیرید که به پزشک مراجعه کنید؟ چه مدت است که این علائم را دارید؟
- آیا از نظر رابطه جنسی با مردان، زنان یا هر دو فعال هستید؟
- آیا در حال حاضر یک شریک جنسی یا بیشتر از یک شریک جنسی دارید؟
- چه مدت با شرکا یا شریک فعلی خود در ارتباط بوده اید؟
- آیا تا به حال به خودتان مواد مخدر تزریق کرده اید؟
- آیا تا به حال با کسی که مواد مخدر تزریق کرده است رابطه جنسی داشته اید؟
- برای محافظت از خود در برابر بیماری های مقاربتی چه اقداماتی را انجام می دهید ؟
- برای جلوگیری از بارداری چه کارهای انجام می دهید؟
- آیا تا به حال پزشک یا پرستار به شما گفته است که به کلامیدیا، تبخال، سوزاک، سیفلیس یا ایدز HIV مبتلا هستید؟
- آیا تا به حال برای ترشحات تناسلی، زخم های تناسلی، ادرار دردناک یا عفونت اندام های جنسی خود تحت درمان قرار گرفته اید؟
- در سال گذشته چند شریک جنسی داشته اید؟یا در 2 ماه گذشته؟
- آخرین رایطه جنسی شما چه زمانی بوده است؟
کاری که باید در زمان ابتلا به بیماری های مقاربتی انجام دهید
اگر فکر می کنید ممکن است به یک بیماری مقاربتی مبتلا باشید، بهتر است تا زمانی که با پزشک خود صحبت نکرده اید از برقراری رابطه جنسی خودداری کنید. اگر قبل از ملاقات با پزشک خود درگیر فعالیت جنسی هستید، حتماً اقدامات رابطه جنسی ایمن مانند استفاده از کاندوم را در نظر داشته باشید.