بارداری می تواند بسیار سرگرم کننده و هیجان انگیز برای مادران و خانواده های در انتظار فرزند باشد، اما همراه با آن هیجان می تواند منبع بسیاری از استرس ها مانند وضعیت سلامتی خودشان باشد. مهم است که پزشک اصلی تان را از هر گونه اختلال یا بیماری هایی که از قبل وجود داشته است، آگاه کنید. سیفلیس در دوران بارداری یک مشکل جدی است، اما خبر خوب این است که مواردی وجود دارد که می توانید برای کاهش یا جلوگیری از هر گونه مشکل کودک در حال رشد انجام دهید. کارگروه خدمات پیشگیری ایالات متحده (USPSTF) اکنون نشان می دهد که کلیه زنان باردار برای سیفلیس تحت معاینه قرار می گیرند.
آیا سیفلیس می تواند به کودک در حال رشد آسیب برساند؟
سیفلیس یک عفونت مسری است که توسط باکتری با نام «ترپونما پالیدوم» ایجاد می شود و در درجه اول از طریق تماس جنسی انتقال پیدا می کند. با این وجود، اگر شما یک مادر در انتظار فرزند مبتلا به سیفلیس هستید، احتمال بروز سیفلیس مادرزادی (اگر کودک به عفونت مبتلا شود) نیز وجود دارد. سیفلیس مادرزادی در اثر انتقال باکتری از بافت جفت به کودک رخ می دهد (باکتری ها می توانند از جفت عبور کنند).
انتقال باکتری ها در هر مرحله از بارداری امکان پذیر است و می تواند منجر به مرگ جنین یا مشکلات متعدد ارگان ها شود. همچنین می تواند بر گوش ها، چشم ها، کبد، مغز استخوان، پوست، استخوان ها و قلب جنین تاثیر بگذارد. سیفلیس همچنین می تواند احتمال تولد نوزاد مرده را افزایش دهد. اگر جنین تا بدو تولد زنده بماند، خطر تولد نوزاد نارس، وزن کم در هنگام تولد و عفونت سیفلیس مسری یا مرگ نوزاد وجود دارد. با این وجود اگر به سیفلیس مبتلا هستید و یا مشکوک به ابتلا به سیفلیس هستید، اقدامات احتیاطی وجود دارد که می توانید در دوران بارداری انجام دهید تا احتمال انتقال آن به کودک را محدود کنید.
چگونه می توان برای سیفلیس در دوران بارداری آزمایش داد؟
اگر گمان می کنید که در حین بارداری مبتلا به سیفلیس شده اید، بسیار مهم است که آزمایش دهید. بر اساس نتایج به دست آمده، شما و پزشکتان می توانید اقدامات احتیاطی لازم را در دوران بارداری انجام دهید. کارگروه خدمات پیشگیری ایالات متحده (USPSTF) اکنون نشان می دهد که کلیه زنان باردار برای سفلیس تحت معاینه قرار می گیرند.
علائم سیفلیس چیست؟
عفونت سیفلیس چهار مرحله مختلف دارد که هر کدام علائم متفاوتی دارند. اولین علائم 10 تا 90 روز پس از عفونت اولیه مشاهده خواهد شد (میانگین 21 روز است). برخی از علائم سیفلیس به شرح زیر است:
- سیفلیس اولیه: یک یا چند کورک (جوش نوک تیز) که به زخم تمیز و فاقد درد (شبیه به درد لوزالمعده) تبدیل می شود، که اغلب در ناحیه دستگاه تناسلی قرار دارد. این دردها اغلب در مدت 4 تا 6 هفته پس از ظاهر شدن بهبود پیدا می کنند.
- سیفلیس ثانویه: دو تا ده هفته پس از بهبودی زخم (گاهی اوقات در طول روند بهبودی) شروع شده، ممکن است وجود جوش که می تواند بدن را پوشش دهد (لکه های زبر جوش قرمز یا قهوه ای)، زخم در دهان، واژن یا مقعد توده هایی زگیل مانند خاکستری مایل به سفید، تب، تورم غدد لنفاوی، سردرد، کاهش وزن، و گلو درد و سایر علائم مانند آنفولانزا مثل خستگی را تجربه کنید.
- سیفلیس نهفته: 1 تا 2 ماه پس از شروع علائم سیفلیس ثانویه، این علائم برای چند سال ناپدید می شود.
- سیفلیس مرحله نهایی یا آخر: ممکن است مشکلات عصبی و قلبی عروقی به همراه مشکلات سایر ارگان ها را تجربه کنید. علائم به ارگان مبتلا شده به این بیماری بستگی دارد.
- نوروسیفلیس و سیفلیس چشمی: اگر عفونت به ترتیب به سیستم عصبی یا چشم ها برسد، می تواند به یک مشکل در هر مرحله ای از دوران بارداری تبدیل شود. علائم احتمالی نوروسیفلیس: سردرد، مشکلات حرکتی یا هماهنگی، تغییر در رفتار، فلجی، زوال عقل، و یا مشکلات حسی رخ می دهد. علائم احتمالی سیفلیس چشمی: تغییر در بینایی، کاهش در میزان بینایی یا کوری.
در دوران بارداری چه نوع درمانی برای سیفلیس صورت می گیرد؟
خبر خوب این است که به راحتی با آنتی بیوتیک ها درمان می شود (پنی سیلین جی تنها درمانی است که برای این بیماری تایید شده است). این درمان بدن را از شر این عفونت خلاص می کند، اما نمی تواند آسیب های بافت ها یا ارگان ها را که قبلا رخ داده است، درمان کند. با این وجود، حتی اگر احتمال ضعیفی وجود دارد که مشکوک هستید در معرض سیفلیس قبل از بارداری یا در حین بارداری قرار گرفته اید، مهم است که خیلی زود اقدام کنید.
اگر سیفلیس در دوران بارداری درمان نشود، چه خطراتی دارد؟
میزان عفونت جنین در دوران بارداری در موارد سفلیس درمان نشده به 100 درصد نزدیک می شود، که منجر به 40 درصد مرگ و میر جنین در نوزادان آلوده می شود. براساس آمار سازمان بهداشت جهانی (WHO)، زنان مبتلا به بیماری سفلیس، 52 درصد بیشتر از زنانی که به سیفلیس مبتلا نیستند، عواقب نامطلوب بارداری (APO) را تجربه می کنند. برای نوزادانی که زنده مانده اند، اما به این بیماری مبتلا شده اند، علائم اولیه سیفلیس ممکن است در دو سال اول و علائم دیر هنگام در دو دهه اول زندگی کودک رخ می دهد. اگر این بیماری زود تشخیص داده شود، سیفلیس به راحتی با آنتی بیوتیک های مناسب درمان می شود و می توانید تا زمانی که از شیوه درمانی خود تبعیت کرده و به طور مرتب از خود مراقبت کنید، یک بارداری بی خطر و شاد داشته باشید. در سال 2015، تقریبا 500 مورد سیفلیس مادرزادی وجود داشت که از طریق زایمان طبیعی یا واژنی به کودک منتقل شده بود.
چگونه ابتلا به بیماری سیفلیس می تواند بر مراقبت های دوره بارداری تاثیر گذاشته یا آن را تغییر دهد؟
اگر تایید شده است که به بیماری سیفلیس مبتلا شده اید و به طور مرتب تحت معالجه قرار می گیرید، این کار می تواند احتمال ابتلا به سیفلیس مادرزادی برای کودک را کاهش دهد. اما همچنین می خواهید که اقدامات دیگری برای بهبود سلامتی و تندرستی کودک خود انجام دهید.
- اطمینان حاصل کنید که پزشک زنان و زایمان از اینکه شما به بیماری سیفلیس مبتلا هستید، آگاه است.
- سریعا مراقبت های دوران بارداری را دریافت کنید.
- به طور منظم تصویربرداری و سونوگرافی انجام دهید. این کار به صورت قانونی قبل از شروع مراقبت های بارداری در تمام ایالت ها ضروری است، زیرا برای شناسایی سیفلیس در نوزادان کاملاً ضروری تلقی می شود. این برای امنیت کودک بسیار مهم است. اگر جنین از مادر خود به بیماری سیفلیس مبتلا شود، تشخیص زودهنگام و درمان در کاهش خطرات زایمان کودک مرده و تاثیرات طولانی مدت سیفلیس ضروری است.
- بر اساس برنامه به طور منظم آزمایش انجام دهید، مگر اینکه روش درمانی متفاوتی توسط پزشک توصیه شود. درمان سنتی برای سیفلیس قبل از بارداری نیز در دوران بارداری بی خطر و موثر در نظر گرفته می شود.
با معالجه کافی مادر و مراقبت های خوب در دوران بارداری، احتمال اینکه کودک نیز به سیفلیس مبتلا شود بسیار پایین است. حتی با این وجود، به مادران مبتلا به سیفلیس شدیدا توصیه می شود که نوزادان را به طور مرتب آزمایش کنند تا جواب آزمایش دائما منفی شود.