آبلوتوفوبیا نوعی ترس (فوبیا) خاص است که در آن افراد به طور نامعقول از شستشو و حمام کردن می ترسند. این وضعیت می تواند کودکان و بالغین را درگیر کرده و در زنان رایج تر از مردان می باشد. افراد مبتلا به ترس های خاص می دانند که ترس های آنها واقعی نیستند اما نمی توانند با آنها مواجه شوند. در عوض، به شدت تلاش می کنند تا از چیزی که آنها را به وحشت می اندازد، دوری کنند. در این مقاله، از وب سایت سلام دنیا ، ما نگاهی به اینکه آبلوتوفوبیا چیست و علائم ترس از حمام می اندازیم. ما همچنین درمان های مختلف آب هراسی را که می توانند به این افراد کمک کنند، زندگی معمولی تری داشته باشند، بررسی می نماییم.
آبلوتوفوبیا چیست؟
افراد مبتلا به آبلوتوفوبیا از شستشو، حمام کردن و دوش گرفتن می ترسند. حمام کردن بخش مهمی از زندگی به دلایل پزشکی و اجتماعی محسوب می شود. برای اکثر افراد، حمام کردن عملی خوشایند و حتی روزمره می باشد. برای افراد مبتلا به آبلوتوفوبیا این امر می تواند هراس آور باشد. با درمان، بسیاری از افراد مبتلا به آبلوتوفوبیا می توانند زندگی قابل قبولی با کنترل ترس خود داشته باشند.
حتما بخوانید: فوبیا چیست و انواع فوبیاها
انجمن روانپزشکی آمریکا تخمین می زند که حدود 7 تا 9 درصد بالغین در آمریکا دارای نوع خاص ترس (فوبیا) مانند ترس از عنکبوت یا آراکنوفوبیا می باشند. تقریباً احتمال بروز ترس درباره هر چیزی وجود دارد.
بر اساس نظر انجمن اختلالات اضطرابی دانشگاه بریتیش کلمبیا، کودکان تمایل دارند تا بین سنین 7 تا 11 سالگی، ترس های خاصی مانند آبلوتوفوبیا پیدا کنند. ترس های خاص دو برابر در دختران نسبت به پسران شایع تر بوده و حدود 16 درصد نوجوانان و 5 درصد کودکان کم سن و سال تر را درگیر می نمایند.
علائم و مشکلات احتمالی آبلوتوفوبیا
عدم استحمام می تواند عواقب مهمی به دنبال داشته باشد. مرکز کنترل و جلوگیری از بیماری ها (CDC) اعلام کرده است که شستشوی بدن، موها، صورت و دستها به طور منظم روش بسیار خوبی برای جلوگیری از انتشار بیماری ها و مشکلات مانند اسهال مزمن و شپش می باشد. آمریکایی ها معمولاً به طور منظم استحمام کرده و حدود 66 درصد از آنها حداقل یک بار در روز دوش گرفته و تنها 7 درصد از افراد تنها یک بار در هفته یا کمتر حمام می کنند.
علائم آبلوتوفوبیا بسیار با کودکان بدقلقی که تمایلی به استحمام ندارند یا بالغینی که توجه چندانی به سر و وضع خود ندارند، متفاوت می باشد. آشکارترین علامت آن، ترس است. این ترس بر اساس هیچ خطر واقعی مرتبط با حمام کردن نمی باشد. ترس ماندگار بوده و این یعنی برای مدت طولانی (معمولاً بیش از 6 ماه) باقی می ماند.
علائم فیزیکی مرتبط با آبلوتوفوبیا عبارتند از:
- بالا رفتن ضربان قلب
- مشکلات تنفسی
- احساس غش یا سبکی سر
- تپش قلب
- احساس گرما یا سرمای ناگهانی
حتما بخوانید: علل ترس از مرگ (تاناتوفوبیا) و راه مقابله آن چیست؟
- تنگی نفس
- لرز یا رعشه
- سرگیجه
- تعریق ناگهانی
- خشکی دهان
- حالت تهوع
علاوه بر ترسی که افراد مبتلا به آبلوتوفوبیا تجربه می کنند، ممکن است احساس نمایند که از واقعیت و بدن خود جدا گردیده اند. آنها ممکن است بترسند که:
- درهم شکستگی عصبی داشته باشند
- دچار غش یا بیهوشی شوند
- کنترل خود را از دست بدهند
- بمیرند
معمولاً یکی از روشهایی که افراد سعی می کنند از طریق آن با آشفتگی خود مواجه شوند، فرار از وضعیتی است که باعث بروز آن می شود. برای افراد مبتلا به آبلوتوفوبیا، این یعنی تلاش برای عدم استحمام و شستشو که می تواند باعث بروز مشکلات مختلف در حوزه سلامت و پذیرش اجتماعی گردد.
عواقب آبلوتوفوبیا
افرادی که به دلیل آبلوتوفوبیا از حمام کردن فرار می کنند، ممکن است در محیط کار یا مدرسه دچار مشکل شده و با طرد شدن از جامعه دچار افسردگی شوند. تصویر آنها از خود و خودباوری آنها ممکن است دچار مشکل شود. کودکان مبتلا به آبلوتوفوبیا ممکن است بیشتر در معرض آزار از سمت همسن و سالان بویژه با نزدیک تر شدن به سنین نوجوانی قرار داشته باشند. این خطر نیز وجود دارد که بعضی افراد سعی کنند برای مواجه شدن با ترس خود به الکل و مواد مخدر پناه ببرند که این می تواند منجر به بروز مشکلات وابستگی به این مواد شود.
عوامل احتمالی آبلوتوفوبیا
متخصصین کماکان در تلاشند تا عوامل بروز ترس های خاص و بویژه آبلوتوفوبیا را مشخص نمایند.
1. عوامل محیطی
بسیاری از افراد معتقدند که عوامل ژنتیکی می توانند در بروز این وضعیت همراه با عوامل محیطی و تجربیات رشد فردی موثر باشند. گاهی اوقات تشخیص اینکه چه موقع عوامل ژنتیکی و چه هنگام عوامل رشد و تربیت دخیل هستند، امری دشوار است. به عنوان مثال: اگر فردی در خانواده ترس از حمام کردن داشته و کودکی نیز همین الگوی رفتاری را پیدا کند، ممکن است دلیل آن پیوندهای ژنتیکی باشد. یا ممکن است دلیل آن رفتارهایی باشد که وی در یکی از اعضای کلیدی خانواده مشاهده و آن را مدل سازی کرده است.
2. آسیب
بعضی افراد ممکن است پس از ترسیدن یا داشتن یک تجربه آسیب زننده در حمام یا آب مانند احساس غرق شدن یا وضعیت سوء استفاده جنسی در خانواده، دچار آبلوتوفوبیا شوند. افراد ممکن است پس از آگاهی از یک رویداد تراژدیک یا خطرناک درباره عامل تحریک کننده ترس آنها، دچار ترس های خاص مانند آبلوتوفوبیا شوند. یک مثال در این زمینه شنیدن داستانهایی درباره افرادی است که به دلیل بروز یک حادثه در وان حمام، به شدت آسیب دیده اند.
حتما بخوانید: ترایپوفوبیا چیست (ترس از سوراخ های کنار هم)
درمان آبلوتوفوبیا
مشاوره و درمان دارویی می توانند در کمک به رفع مشکل افراد مبتلا به این وضعیت موثر باشند. اولین گام معمولاً مراجعه به پزشک برای بررسی اینکه احیاناً یک مشکل پزشکی باعث بروز این وضعیت شده است یا خیر، می باشد.
1. درمان شناختی رفتاری
رویکردهای درمانی مانند درمان شناختی رفتاری می توانند به افراد کمک کنند تا شیوه نگاه، تفکر و پاسخ دادن در قبال احساسات و دنیای اطرافشان را تغییر دهند. افراد می توانند بیاموزند که چگونه واکنش های احساسی خود را مدیریت کنند. این امر می تواند به آنها کمک کند تا با آبلوتوفوبیا زندگی کرده و آن را تحت کنترل درآورند. به طور کلی درمان شناختی رفتاری می تواند برای حدود 75 درصد از افراد مبتلا به ترس های خاص موثر باشد.
2. درمان دارویی
گاهی اوقات می توان از درمانهای دارویی برای درمان ترس های خاص استفاده کرد. این امر بویژه وقتی سایر روشهای درمانی ناموفق بوده یا فرد با مشکلات روانپرشکی دیگری نیز دست به گریبان است که نیازمند درمان جداگانه می باشند، توصیه می شود. داروهای ضداضطراب مانند بنزودیازپین ها و داروهای ضدافسردگی شامل مهارکننده های بازجذب سروتونین (SSRIs) را می توان برای تسکین علائم تجویز نمود.
3. درمان قرارگیری
مواجه شدن با ترس ها با قرارگیری در معرض چیزی که باعث بروز ترس شده به شیوه ای برنامه ریزی شده و تدریجی، می تواند موثر باشد. در انجام این کار، افراد با صبر و شکیبایی، گام هایی را دنبال می کنند که آنها را بتدریج به عامل ترس شان نزدیک تر می نماید. فرد مبتلا به آبلوتوفوبیا ممکن است ابتدا صرفاً دوش حمام را باز کرده یا با لباس وارد حمام شود و سپس بتدریج تجربیات کامل تر و طولانی تری از حمام کردن را لمس کند.
4. مدیریت
روشهای خودمراقبتی مانند مراقبه، ورزش و پرهیز از مصرف کافئین می توانند به مدیریت علائم افراد مبتلا به آبلوتوفوبیا کمک کنند. آنها همچنین ممکن است از سایر روشهای کمک به خود برای مدیریت ترس ها و جلوگیری از عود کردن آنها استفاده کنند اما درمان معمولاً اولین گام ضروری محسوب می شود.
سخن پایانی
تلاش برای درمان کودکان مبتلا به آبلوتوفوبیا ضروری است. بدون درمان، این ترس احتمالاً با آنها باقی مانده و ممکن است تشدید شود. ارائه توضیحات منطقی و حمایت عاطفی از جانب والدین ممکن است به تنهایی برای رفع این مشکل کافی نباشند. اما با کمک گرفتن از افراد متخصص، کودکان مبتلا به ترس های خاص می توانند روشهای درست مواجه شدن با این ترس ها را بیاموزند.
مطالب مرتبط
فتوفوبیا یا نور هراسی چیست؟ علل؛ راه های تشخیص و درمان (حساسیت به نور)