نشانه کمبود محبت در کودکان و بزرگسالان + عوارض و درمان آن

کمبود محبت یا همان بزرگ شدن بدون محبت کافی می تواند تأثیری ماندگار بر افراد بگذارد و نحوه تعامل آنها با فرزندانشان را شکل دهد. وقتی این افراد پدر و مادر می شوند، ممکن است در نهایت به جبران خسارات بیش از حد بپردازند. در حالی که نیت آنها خوب است، گاهی اوقات می تواند منجر به برخی رفتار ها شود. از این گذشته، تجربیات گذشته آنها به آنها آموخته است که برای محبت بسیار ارزش قائل شوند. در این مقاله سلام دنیا ، به بررسی علائم کمبود محبت  در کودکان و بزرگسالان؛ تاثیرات و درمان کمبود محبت می پردازیم.  

چگونه کمبود محبت در دوران کودکی می‌تواند به شیوه‌های نادرست والدینی منجر شود؟

1. نشانه های کمبود محبت: آرامش آنها مانند کار است

والدینی که در دوران کودکی فاقد محبت بودند، اغلب احساس می کنند که نیاز دارند دائماً عشق خود را ثابت کنند. از آنجایی که آنها در دوران رشد محبت کافی دریافت نکردند، ممکن است معتقد باشند که محبت باید یک تلاش همیشگی باشد تا چیزی طبیعی. اگر هر لحظه به طور فعال با فرزندان خود درگیر نباشند، این می تواند باعث شود آنها احساس گناه کنند. ممکن است زمان از کار افتادگی را نادیده گرفتن مسئولیت خود در ابراز عشق بدانند. تجربیات گذشته آن‌ها می‌تواند آرامش را مانند یک کار احساس کند و لحظات ساده آرامش را به زمان استرس تبدیل کند.

حتما بخوانید: راه ها و روش های تربیت یک فرزند موفق و با انگیزه

تلاش برای رها شدن می تواند خسته کننده باشد. آنها ممکن است  مدام از فرزندانشان بپرسند که آیا حالشان خوب است، حتی زمانی که هیچ مشکلی وجود ندارد. نیاز آنها به ابراز عشق مداوم می تواند هم آنها و هم فرزندانشان را تحت تأثیر قرار دهد. این چرخه مداوم می تواند استرس ایجاد کند و آرامش را تقریبا غیرممکن می کند. ایجاد تعادل بین نیاز درونی آنها به استراحت و ابراز محبت خارجی آنها یک چالش است.

2. نشانه های کمبود محبت: آنها می خواهند شکاف های عاطفی خود را پر کنند

 آنها ممکن است سعی کنند شکاف های عاطفی دوران کودکی خود را با اطمینان از اینکه فرزندانشان هرگز همان خلاء را احساس نمی کنند، پر کنند. این می‌تواند منجر به این شود که آنها نیازهای خود را به فرزندانشان فرافکنی کنند و از آنها انتظار داشته باشند نقش‌هایی را که قرار نبود بازی کنند، انجام دهند. شادی فرزندانشان به یک مأموریت شخصی تبدیل می شود، تقریباً گویی که از آن خودشان است. این می تواند فشار بی موردی را به بچه ها وارد کند تا همیشه شاد و راضی باشند.

چنین والدینی ممکن است برای جدا کردن عواطف خود از احساسات فرزندان خود تلاش کنند. اگر فرزندشان ناراحت به نظر برسد، احساس شکست می کنند و آن را بازتابی از ارزش خود می دانند. تمایل به پر کردن شکاف های عاطفی اغلب به این معنی است که آنها ناخواسته از فرزندان خود انتظار دارند که کمبودهای گذشته خود را جبران کنند. این منجر به پویایی والدین-کودک می شود که بیشتر به نیازهای والدین مربوط می شود تا نیازهای کودک. پرداختن به این احساسات می تواند برای روابط سالم تر بسیار مهم باشد.

3. نشانه های کمبود محبت: از تکرار گذشته می ترسند

گرسنگی از محبت باعث می شود افراد مصمم شوند که اشتباهات والدین خود را تکرار نکنند. در نتیجه، آنها ممکن است به سمت افراط مخالف حرکت کنند و بیش از حد مراقب و زیاده‌رو شوند. ترس از اینکه فرزندانشان همان تنهایی را تجربه کنند، می تواند آنها را وادار کند که فرزندانشان را با عشق خفه کنند. این ترس می تواند به طور مداوم در ذهن آنها معلق باشد و بر تصمیمات والدین آنها تأثیر بگذارد. آنها ممکن است نگران باشند که هر گونه منفی یا دوری می تواند باعث زخمی شدن فرزندانشان شود، همان طور که آنها احساس می کنند زخمی هستند.

حتما بخوانید: علائم کمبود اعتماد به نفس 

در آرزوی جدی خود برای شکستن چرخه، ممکن است ناخواسته چرخه جدیدی ایجاد کنند. ترس از انجام ندادن کار کافی می تواند آنها را نسبت به نیازهای فرزندانشان برای استقلال و فضا کور کند. این می تواند منجر به فرزندپروری شود، جایی که آنها دائماً در تمام جنبه های زندگی فرزندشان درگیر هستند. ایجاد تعادل بین محافظت و محافظت بیش از حد ممکن است دشوار باشد. غلبه بر این ترس اغلب مستلزم رویارویی با گذشته خود و درک این نکته است که رویکردهای مختلف همچنان می تواند منجر به روابط سالم و عاشقانه شود.

4. نشانه های کمبود محبت: عشق را با کنترل اشتباه می گیرند

گاهی اوقات، والدینی که فاقد محبت هستند، عشق را با کنترل یکسان می دانند، زیرا احساس امنیت را ایجاد می کند. اگر آنها همه چیز را در مورد زندگی فرزندشان بدانند، احساس می کنند که آنها را ایمن نگه می دارند. این می تواند منجر به رفتارهای مزاحم شود، مانند نظارت بر جزئیات، فکر کردن که این یک عمل عاشقانه است. تجربه خود آنها در مورد غفلت ممکن است آنها را بیش از حد محتاط کند و کنترل را با مراقبت اشتباه بگیرد. آنها ممکن است متوجه نباشند که کودکان برای رشد و یادگیری از تجربیات خود نیاز به استقلال دارند.

کنترل بیش از حد می تواند رشد و استقلال کودک را خفه کند. این والدین ممکن است برای اجازه دادن به فرزندانشان اشتباه کنند یا ریسک کنند. میل به جلوگیری از هرگونه آسیب یا ناراحتی احتمالی می تواند نیاز کودک به خودیابی را نادیده بگیرد. برای آنها بسیار مهم است که درک کنند که رها کردن به معنای غفلت آنها نیست. یافتن تعادل بین مشارکت و استقلال کلیدی برای تقویت رشد و روابط سالم است.

5. نشانه های کمبود محبت: آنها بیش از حد با ماتریالیسم جبران می کنند

برخی از والدین در تلاش برای پر کردن شکاف عاطفی از دوران کودکی خود به هدایای مادی روی می آورند. آنها ممکن است باور داشته باشند که فراهم کردن فرزندانشان با هر چیزی که نداشتند نشان دهنده عشق آنهاست. این می تواند منجر به چرخه ای از جبران بیش از حد شود، که در آن عشق با کمیت و کیفیت دارایی ها سنجیده می شود. در حالی که هدایا می توانند ابراز محبت باشند، نمی توانند جایگزین ارتباط عاطفی واقعی شوند. این والدین ممکن است فراوانی مواد را با فراهم کردن یک محیط پرورشی اشتباه بگیرند.

حتما بخوانید: نشانه های والدین سمی 

با این حال، کودکان اغلب بیشتر از دارایی های مادی خواهان امنیت عاطفی هستند. با گذشت زمان، تکیه بر هدایای مادی می تواند منجر به یک رابطه سطحی با فرزندانشان شود. این می تواند به طور ناخواسته به بچه ها بیاموزد که عشق را با ثروت مادی یکسان بدانند. درک خود والدین از محبت دچار انحراف می شود، زیرا آنها سعی می کنند آنچه را که در طول تربیت خود از دست داده اند بخرند. درک ارزش ارتباط عاطفی بر هدایای مادی می تواند به ایجاد یک محیط خانوادگی متعادل تر کمک کند.

6. نشانه های کمبود محبت: آنها با مرزها مبارزه می کنند

برای والدینی که گرسنه محبت بودند، درک مرزها می تواند چالش برانگیز باشد. آنها ممکن است در دوران کودکی خود مرزهای سالم را تجربه نکرده باشند، که منجر به سردرگمی در روابط بزرگسالان آنها می شود. این می تواند به یک سبک فرزندپروری تبدیل شود که درک درستی از اینکه کجا باید خط بکشد را ندارد. تمایل آنها به حضور همیشه در زندگی فرزندشان ممکن است بر نیاز فرزندشان به فضای شخصی غلبه کند. مشارکت مداوم می تواند باعث شود کودکان احساس خفگی کنند و نتوانند حس خود را در خود پرورش دهند.

برای این والدین ضروری است که بیاموزند که مرزها بخش سالم هر رابطه هستند. با احترام گذاشتن به نیاز فرزندشان به فضا، می توانند استقلال و اعتماد به نفس خود را تقویت کنند. بدون محدودیت، کودکان ممکن است با احساس درگیر شدن در احساسات والدین خود رشد کنند. این می‌تواند مانع رشد عاطفی آن‌ها شود و اعتماد ناسالم به والدینشان برای تأیید اعتبار ایجاد کند. ایجاد و احترام به مرزها می تواند به والدین و کودک کمک کند تا روابط سالم تری ایجاد کنند.

7. نشانه های کمبود محبت: آنها برای نزدیکی عاطفی بیش از همه ارزش قائل هستند

افرادی که فاقد محبت هستند ممکن است ارزش زیادی برای نزدیکی عاطفی قائل شوند، گاهی اوقات تا حد زیادی. آنها انتظار دارند در هر جنبه ای از زندگی عاطفی فرزندان خود مشارکت داشته باشند و این را به عنوان مراقبت واقعی درک کنند. این تمرکز شدید بر نزدیکی عاطفی می‌تواند بسیار طاقت‌فرسا شود. آنها ممکن است برای تشخیص اینکه چه زمانی فرزندشان به تنهایی یا حریم خصوصی نیاز دارد دچار مشکل شوند و آن را رد عشق خود بدانند. نیازهای برآورده نشده آنها برای محبت می تواند مرزهای بین صمیمیت سالم و درگیری بیش از حد را از بین ببرد.

حتما بخوانید: دلایل بی توجهی و گوش ندادن کودکان به حرف های والدین

چنین والدینی باید بدانند که نزدیکی عاطفی نیازی به تعامل مداوم ندارد. گاهی نزدیک بودن به معنای دادن فضا برای نفس کشیدن و رشد است. بها دادن بیش از حد به نزدیکی می تواند منجر به فقدان حریم خصوصی و استقلال برای کودک شود. تشویق ارتباط باز و در عین حال احترام به فردیت کودک می تواند به روابط سالم تری منجر شود. درک اینکه عشق با فاصله کم نمی شود می تواند به کاهش فشاری که بر خود و فرزندانشان وارد می کنند کمک کند.

8. نشانه های کمبود محبت: آنها احساسات گذشته خود را احیا می کنند

برای کسانی که فاقد محبت هستند، والدین اغلب احساسات حل نشده گذشته آنها را برمی انگیزد. آنها ممکن است خود را در حال تجربه لحظات کودکی خود از طریق تجربیات فرزندان خود بیابند. این می تواند منجر به فرافکنی عاطفی شود که در آن آنها تصور می کنند فرزندشان همان احساسی را دارد که قبلاً داشت. آسیب های گذشته آنها می تواند یک لنز عاطفی ایجاد کند که درک آنها از نیازهای فرزندشان را مخدوش می کند. آنها ممکن است بر اساس زخم های گذشته خود به جای واقعیت فعلی فرزندشان واکنش نشان دهند.

احیای احساسات گذشته می تواند دید عینی موقعیت ها را دشوار کند. اصرار برای جلوگیری از تجربه درد مشابه فرزندشان می تواند منجر به رفتار محافظتی بیش از حد شود. درک اینکه تجربیات فرزندشان منحصر به فرد است برای اجتناب از دام فرافکنی بسیار مهم است. کار بر روی احساسات گذشته خود می تواند به آنها کمک کند تاریخ خود را از واقعیت فرزندشان جدا کنند. گروه های درمانی یا حمایتی می توانند در پردازش این احساسات حل نشده و تقویت روابط سالم تر مفید باشند.

9. نشانه های کمبود محبت: از رها شدن می ترسند

ترس عمیق از رها شدن می تواند این والدین را وادار کند که محکم به فرزندان خود بچسبند. با تجربه غفلت یا غیبت عاطفی، ممکن است نگران از دست دادن ارتباط خود با فرزندشان باشند. این ترس می تواند در نیاز شدید به حضور همیشه تجلی یابد و گاهی اوقات منجر به رفتارهای بد می شود. آنها ممکن است متوجه نباشند که حضور دائمی آنها می تواند به جای عشق ورزیدن احساس ظلم کند. این ترس می‌تواند چرخه‌ای ایجاد کند که در آن تلاش‌های آن‌ها برای نگه‌داشتن در واقع فرزندانشان را از خود دور می‌کنند.

حتما بخوانید: بهترین راه های مقابله با حسادت کودکان

درک ریشه ترس آنها در شکستن این چرخه ضروری است. برای آنها مهم است که به رابطه ای که با فرزندشان ایجاد کرده اند اعتماد کنند. آنها با ایجاد حس امنیت در درون خود، می توانند محیط سالم تری را برای فرزندان خود ارائه دهند. اعتماد به اینکه فرزندانشان به آنها باز خواهند گشت می تواند اضطراب رها شدن را کاهش دهد. پذیرفتن این ایده که عشق به اندازه کافی قوی است که بتواند فاصله را تحمل کند، می تواند به کاهش ترس از دست دادن فرزندشان کمک کند.

10. نشانه های کمبود محبت: توجه را با عشق یکی می دانند

برای کسانی که فاقد محبت هستند، توجه می تواند مترادف با عشق باشد. آنها ممکن است بر این باور باشند که تمرکز مداوم روی فرزندشان بهترین راه برای نشان دادن عشق آنهاست. این می تواند منجر به یک حالت توجه دائمی شود که برای کودک احساس ناتوانی می کند. تجربیات خودشان ممکن است باعث شود که مطمئن نباشند که چه زمانی توجه کافی است. آنها می ترسند که از دست دادن یک لحظه ممکن است به این معنی باشد که فرزندشان احساس می کند مورد بی مهری یا نادیده گرفته شده است.

چنین والدینی اغلب باید بیاموزند که عشق با توجه مداوم سنجیده نمی شود. کودکان به آزادی برای کشف مستقل و توسعه علایق خود نیاز دارند. آنها با یکسان دانستن توجه با عشق، خطر خفه کردن رشد فرزندشان را دارند. ایجاد تعادل بین توجه و استقلال می تواند به کودکان بیاموزد که برای استقلال خود ارزش قائل شوند. درک این موضوع که عشق حتی در لحظات غیبت هم وجود دارد می تواند به آنها کمک کند تا در رابطه خود آرامش پیدا کنند و اعتماد کنند.

11. نشانه های کمبود محبت: آنها از طرد شدن فرزندشان می ترسند

افرادی که از گرسنگی محبت بزرگ شده اند ممکن است ترس ذاتی از طرد شدن داشته باشند. آنها ممکن است نگران باشند که فرزندشان آنها را طرد کند همانطور که در دوران کودکی خود احساس طرد شدن می کردند. این ترس می تواند آنها را به سمت توجه بیش از حد سوق دهد و سعی کنند مطمئن شوند که فرزندشان دلیلی برای رویگردانی ندارد. آنها ممکن است دائماً به دنبال تأیید فرزند خود باشند، زیرا از هرگونه نشانه ای از نارضایتی یا دوری می ترسند. این ترس می تواند منجر به رابطه ای شود که در آن والدین بیشتر دوست هستند تا سرپرست.

حتما بخوانید: 10 راز برای داشتن یک خانواده شاد و صمیمی

برای این والدین بسیار مهم است که درک کنند که فاصله گذاری طبیعی و سالم است. ابراز استقلال کودکان بخشی از رشد است، نه رد عشق. غلبه بر ترس از طرد شدن می تواند به آنها کمک کند پویایی متعادل و محترمانه تری ایجاد کنند. آنها باید اعتماد کنند که پیوند آنها با فرزندشان به اندازه کافی قوی است که بتواند در برابر اختلافات یا جدایی ها مقاومت کند. پذیرفتن این موضوع که عشق نیازی به تایید دائمی ندارد، می‌تواند فشاری را که آنها برای همیشه احساس می‌کنند کاهش دهد.

12. نشانه های کمبود محبت: آنها به دنبال تأیید اعتبار از طریق والدین هستند

فرزندپروری می تواند منبعی برای تأیید برای کسانی باشد که فاقد محبت هستند. آنها ممکن است ارزش خود را با میزان باوری که دارند والدین خود را بسنجید. این می تواند به تلاش برای کمال و جبران بیش از حد برای اثبات اینکه آنها کار خوبی انجام می دهند منجر شود. عزت نفس آنها می تواند به شدت با موفقیت و شادی فرزندشان مرتبط شود. این می تواند منجر به تشویق فرزندان آنها به برتری شود، گاهی اوقات فراتر از علایق یا توانایی های آنها.

جستجوی اعتبار از طریق دستاوردهای فرزندشان می تواند فشار بی موردی را بر کودک ایجاد کند. برای این والدین مهم است که ارزش خود را از دستاوردهای فرزندشان جدا کنند. با یافتن اعتبار در سایر زمینه های زندگی خود، می توانند این فشار را کاهش دهند. تشویق فردیت و علایق فرزندشان برای رفاه کودک و والدین بسیار مهم است. درک این موضوع که ارزش آنها صرفاً توسط نقش آنها به عنوان والدین تعیین نمی شود، می تواند آرامش و تعادل را به همراه داشته باشد.

13. نشانه های کمبود محبت: آنها رابطه والد و فرزند را ایده آل می کنند

برخی از والدین که بدون محبت بزرگ شده اند، ممکن است رابطه والد-فرزند را ایده آل کنند. آن‌ها می‌توانند تصوری از ظاهر یک خانواده کامل داشته باشند، و در تلاش برای ایجاد یک پویایی بی‌نقص باشند. این ایده آل سازی می تواند منجر به انتظارات غیر واقعی هم برای خود و هم برای فرزندانشان شود. آنها ممکن است انتظار سطحی از نزدیکی یا هماهنگی را داشته باشند که همیشه در زندگی روزمره واقع بینانه نباشد. وقتی واقعیت با ایده آل آنها مطابقت ندارد، ممکن است احساس ناامیدی یا ناکافی کنند.

حتما بخوانید: بچه چه چیزهایی را از پدر و مادر به ارث میبرد

تشخیص اینکه همه روابط دارای فراز و نشیب هستند برای پویایی سالم بسیار مهم است. پذیرفتن نواقص در خود و فرزندانشان می تواند به ایجاد ارتباط واقعی تر کمک کند. برای این والدین مهم است که خیال پردازی را کنار بگذارند و از زیبایی پیوند منحصر به فرد خود قدردانی کنند. درک این موضوع که عشق همیشه کامل یا صاف نیست، می تواند فشار را برای حفظ یک نسخه ایده آل از خانواده کاهش دهد. با پذیرش جزر و مد طبیعی روابط، می توانند شادی بیشتری در لحظات روزمره پیدا کنند.

14. نشانه های کمبود محبت: آنها از کافی نبودن می ترسند

ترس از کافی نبودن یک نگرانی رایج برای کسانی است که فاقد محبت هستند. آنها ممکن است نگران این باشند که هر آنچه را که از نظر عاطفی به فرزندشان نیاز دارد، نمی دهند. این ترس می تواند آنها را وادار به فراتر رفتن کند و اغلب فرزندانشان را در این فرآیند خفه می کند. تجربیات خود آنها ممکن است باعث شود آنها احساس بی کفایتی یا بی ارزشی کنند و این احساسات را به والدین خود فرافکنی کنند. آنها دائماً در تلاش هستند تا والدین "کامل" باشند، که می تواند هم طاقت فرسا و هم دست نیافتنی باشد.

برای این والدین مهم است که درک کنند که "به اندازه کافی" بودن به معنای کامل بودن نیست. پذیرفتن عیوب آنها می تواند به آنها کمک کند تا رابطه معتبرتری با فرزندان خود ایجاد کنند. کودکان از دیدن والدین خود به عنوان افرادی واقعی، با نقاط قوت و ضعف کامل بهره می برند. با تمرکز بر ویژگی های منحصر به فرد خود، آنها می توانند یک محیط پرورشی و حمایتی را فراهم کنند. درک اینکه عشق آنها کافی است، حتی زمانی که کامل نیست، می تواند آرامش و اعتماد به نفس را به ارمغان بیاورد.

15. نشانه های کمبود محبت: برای جلوگیری از آسیب بیش از حد محافظت می کنند

افرادی که فاقد محبت هستند ممکن است برای محافظت از فرزندان خود در برابر درد احتمالی بیش از حد محافظ شوند. آن‌ها به یاد می‌آورند که چه احساسی از آسیب دیده‌اند و می‌خواهند از تجربه‌ی مشابه فرزندانشان جلوگیری کنند. این غریزه می‌تواند منجر به معلق ماندن آن‌ها شود، در تلاش برای از بین بردن خطر یا چالشی که ممکن است فرزندشان با آن مواجه شود. در حالی که نیت آنها خوب است، محافظت بیش از حد می تواند مانع از توانایی کودک برای یادگیری و رشد از تجربیات شود. کودکان برای ایجاد انعطاف پذیری و اعتماد به نفس باید با چالش هایی روبرو شوند.

حتما بخوانید: نشانه ها و مشخصات رابطه سالم از نظر روانشناسی چیست

حفظ تعادل با آزادی برای رشد سالم کودک بسیار مهم است. برای این والدین مهم است که به فرزندان خود فرصتی برای اشتباه کردن و بهبودی از آنها بدهند. محافظت بیش از حد می تواند منجر به وابستگی شود، جایی که کودکان مهارت های لازم برای هدایت مستقل جهان را ندارند. تشویق یک فضای امن برای کاوش می تواند به کودکان کمک کند تا مهارت های حل مسئله و اتکا به خود را توسعه دهند. درک اینکه برخی ناراحتی ها بخش ضروری رشد است می تواند به آنها کمک کند غرایز محافظتی خود را کاهش دهند.

16. نشانه های کمبود محبت: از محبت به عنوان جانشین توجه استفاده می کنند

برای والدینی که فاقد محبت هستند، ممکن است بین محبت و توجه سردرگمی وجود داشته باشد. آنها ممکن است از محبت دائمی برای جبران این که همیشه قادر به توجه کامل خود نیستند استفاده کنند. این می تواند منجر به رفتار خفه کننده شود، جایی که محبت به جای یک ارتباط واقعی به عنوان یک جایگزین استفاده می شود. تجربیات خود آنها می تواند آنها را به این باور برساند که محبت باید هر شکافی را در زندگی فرزندشان پر کند. آنها ممکن است برای درک اینکه گاهی اوقات فقط حضور و توجه کافی است، تلاش کنند.

جلب توجه همیشه به حرکات بزرگ محبت نیاز ندارد. کودکان اغلب از حضور آرام و حمایت والدین خود قدردانی می کنند. یادگیری گوش دادن فعالانه می تواند پیوند عمیق تری ایجاد کند بدون اینکه کودک را تحت تأثیر قرار دهد. با تمرکز بر تعاملات کیفیت بر کمیت، آنها می توانند یک رابطه سالم تر را تقویت کنند. تشخیص تفاوت بین محبت و حضور توجه می تواند به تعادل رویکرد والدینی آنها کمک کند.

سخن آخر

کمبود محبت در دوران کودکی می‌تواند تأثیرات عمیقی بر سبک فرزندپروری بگذارد. والدینی که این تجربه را داشته‌اند، ممکن است با ترس از تکرار گذشته، در ابراز عشق افراط کرده یا کنترل بیش از حدی بر فرزندان خود اعمال کنند. آن‌ها اغلب تلاش می‌کنند شکاف‌های عاطفی خود را از طریق فرزندان پر کنند، اما این رفتارها می‌تواند مانع رشد استقلال و اعتماد به نفس کودکان شود. درک و مواجهه با زخم‌های گذشته، کلید ایجاد تعادل و روابط سالم‌تر است. پذیرش اینکه محبت نیازی به کمال یا کنترل مداوم ندارد، می‌تواند آرامش و عشق واقعی را به ارمغان آورد.

مطالب مرتبط:

افزایش اعتماد به نفس در زنان و مردان با 12 تکنیک

نشانه های رابطه اشتباه چیست