افراد نسبت به بی عدالتی بسیار حساس هستند. آنها معمولاً در صورتی که قربانی بی عدالتی شوند یا شاهد بی عدالتی در قبال سایرین باشند، واکنش های احساسی تندی از خود نشان می دهند. بی عدالتی یکی از دلایل اصلی مناقشات از بحث و جدل در سر میز شام گرفته تا اختلافات بین ملت ها بوده است. در این مقاله از سایت سلام دنیا، به بررسی اینکه چگونه مغز انسان به بی عدالتی پاسخ می دهد را با مثال پرداختیم. با ما همراه باشید.
چگونه مغز انسان به بی عدالتی پاسخ می دهد؟
علی رغم حساسیت افراد نسبت به آن، اطلاعات نسبتاً کمی درباره اینکه مغز انسان چگونه بی عدالتی را پردازش می کند، وجود دارد. دکتر میر استالن، یک دانشجوی دکترای سابق در RSM و دانشیار فعلی یدر دانشگاه لیدن و پروفسور اله اشمیت از دانشکده مدیریت روتردام دانشگاه اراسموس (RSM) بعلاوه همکارانشان از دانشگاه رادبود در نیمیخن درباره نحوه پاسخگویی مغز به ناعدالتی اجتماعی تحقیق کرده اند.
آنها دریافتند افراد ترجیح می دهند فرد خاطی را تنبیه کنند تا با قربانیان ناعدالتی همدردی نمایند. افرادی که در مغزشان سطوح بالاتری از هورمون و انتقال دهنده عصبی اکسیتوسین (که با نام هورمون نوازش نیز شناخته می شود) دارند، بیشتر اوقات مجازات نه چندان شدید را ترجیح می دهند.
حتما بخوانید: چاقی چگونه بر مغز تاثیر می گذارد؟
استالن و اشمیت و همکاران آنها پروفسور کارستن دی درو از دانشگاه لیدن و پروفسور آلن سانفی از دانشگاه رادبود نیمیخن، می خواستند درک بهتری از فرآیندهای مغزی دخیل در درک ناعدالتی و تصمیم گیری مرتبط با آن برای مجازات خاطیان یا دلجویی از قربانیان، داشته باشند. آنها آزمایشی را ترتیب دادند که آن 55 مرد شرکت داشتند. به 28 نفر از آنان اکسیتوسین داده شد و سپس از آنها خواسته شد در یک دستگاه MRI قرار بگیرند که در آنجا می توانستند یک نمایشگر را مشاهده کرده و با داشتن دسته بازی، می توانستند سه مدل از یک بازی عدالت را انجام دهند.
در هر مدل بازی، شرکت کننده با نام شریک، 200 چیپ برای قماربازی دریافت می کرد. فرد دیگری نیز با نام گیرنده، 200 چیپ در اختیار داشت. به هر دو نفر گفته شده بود که می توانند چیپ ها را پس از آزمایش با پول واقعی مبادله کنند اما مبلغ این مبادله اعلام نشده بود.
واکنش مغز انسان به بی عدالتی با استفاده از بازی
پاسخ مغز انسان در برابر سرقت
در اولین حالت بازی، شریک که فعالیت مغزی وی بوسیله دستگاه MRI تحت نظر بود، قربانی محسوب می شد. گیرنده می توانست حداکثر 100 چیپ بازی را از شریک بدزد. شریک می توانست گیرنده را با رها کردن حداقل 100 چیپ جریمه کند. به ازای هر چیپی که شریک رها می نمود، گیرنده سه چیپ را از دست می داد. به عنوان مثال، اگر گیرنده 25 چیپ از شریک می گرفت؛ شریک می توانست مثلاً وی را 90 چیپ جریمه کند که این کار برای خود وی 30 چیپ هزینه داشت اما باعث می شد گیرنده نیز 90 چیپ از دست بدهد.
در حالت دوم، یک بازیگر دیگر نقش ناظر را ایفا کرده و فعالیت مغزی وی توسط دستگاه MRI درحین بازی تحت نظر گرفته می شد. ناظر نیز 200 چیپ دریافت کرده و سپس شاهد این بود که گیرنده تصمیم بگیرد آیا چیپ ها را از شریک بگیرد یا خیر. اگر گیرنده چیپ ها شریک را می گرفت، ناظر می توانست وی را با رها کردن حداکثر 100 چیپ جریمه کند. به ازای هر چیپی که شریک کنار می گذاشت، گیرنده سه چیپ را از دست می داد. ناظرین نمی دانستند که آیا بازیگران نقش شریک نیز گیرندگان را جریمه کرده اند یا خیر.
در حالت سوم، ناظر نمی توانست گیرنده را مجازات کند اما می توانست زیان شریک را جبران نماید. به ازای هر کدام از 100 چیپی که ناظر می توانست کنار بگذارد، شریک سه چیپ برای جبران زیانش دریافت می کرد.
حتما بخوانید: چگونه رابطه جنسی بر مغز شما اثر می گذارد؟
پاسخ مغز انسان در برابر مجازات
نتایج آزمایش نشان داد که افراد از پول برای مجازات مجرمان یا دلجویی (جبران خسارت) از قربانیان استفاده می کنند اما بیشتر تمایل دارند افراد خاطی را مجازات نمایند تا خسارت قربانیان را جبران کنند. افراد که خودشان را قربانی می بینند، آمادگی این را دارند که چیپ بیشتری (با ارزش پولی واقعی) نسبت به حالتی که شاهد قربانی شدن فرد دیگری باشند، کنار گذارند. هرچه خسارت بیشتری به قربانی وارد شود، افراد آمادگی بیشتری خواهند داشت تا با کنار گذاشتن پول خود، خاطیان را مجازات یا از قربانیان دلجویی نمایند.
استالن، اشمیت و همکارانشان مشاهده کردند که تصاویر MRI نشان دهنده تصمیم گیری به مجازات با افزایش فعالیت در ناحیه استریاتوم بطنی مغز، بخشی که با تجربه کردن پاداش در ارتباط می باشد، همراه است. این ناحیه وقتی شرکت کنندگان تصمیم می گرفتند خاطیان را تنبیه کنند نسبت به وضعیتی که تصمیم می گرفتند از قربانیان دلجویی نمایند، فعالیت بیشتری را از خود نشان می دهد.
استالن و اشمیت نتیجه گرفتند: "این یافته ها نشان می دهند که مجازات کردن ممکن است به جبران خسارت ترجیح داده شود زیرا مجازات کردن تجربه پاداش دهی بیشتری دربردارد. تصمیم برای مجازات نکردن با فعالیت بیشتر در ناحیه محل اتصال قشر گیجگاهی - آهیانه ای مغز در ارتباط می باشد. این ناحیه با پردازش اطلاعات، خودآگاهی و نوعی احساس روشن بینی و سعه نظر در ارتباط است.
اکسیتوسین
28 نفر از شرکت کنندگانی که به آنها قبل از شرکت در بازی عدالت اکسیتوسین داده شده بود نسبت به افرادی که به آنها دارونما داده شده بود، گزینه های تنبیهی ملایم تری را انتخاب نموده بودند. این امر وقتی آنها قربانی یا ناظر قربانی شدن فرد دیگری بودند، برقرار بود. اکسیتوسین هیچ تاثیری بر تصمیم گیری برای دلجویی از قربانیان نداشت. بنابراین این ایده مرسوم که اکسیتوسین به طور کلی همدلی و تصمیمات جامعه پسند و نوع دوستانه را افزایش می دهد، در این تحقیق تایید نگردید.
استالن و اشمیت گمان می کنند که اکسیتوسین افراد را در قبال تخطی از هنجارها حساس تر می نماید. افرادی که این هورمون به آنها داده شده بود، انتظارات بالاتری در قبال عدالت داشتند. در نتیجه، وقتی هنجارهای عدالتی زیر پا گذاشته می شوند، این افراد به احتمال بیشتری خاطیان را به خاطر رفتار بدشان سرزنش و تنبیه خواهند کرد. "نتایج این تحقیق شواهدی را در خصوص این فرضیه که اکسیتوسین تمرکز را از علائق شخصی به سمت منافع عمومی، هنجاری و گروهی تغییر می دهد، ارائه می دهد." در مورد پیامدهای عملی این مطالعه برای سازمانها، استالن و اشمیت می گویند: "مهمترین پیام برای مدیریت این است كه بفهمند مردم معمولاً به شدت نسبت به بی عدالت پاسخ می دهند و اگر شرایط فراهم باشد معمولاً تمایل دارند افراد خاطی را مجازات کنند."
سخن آخر
بی عدالتی یکی از دلایل اصلی مناقشات از بحث و جدل در سر میز شام گرفته تا اختلافات بین ملت ها بوده است. محققان با کمک طراحی یک بازی درباره اینکه چگونه مغز به بی عدالتی پاسخ می دهد، تحقیق کردند، که ما در این پست سلام دنیا، بیان کردیم. امیدوارم که این مطلب برای شما مفید بوده باشد.
مطالب مرتبط
7 علامت هشدار دهنده در رابطه با تومور مغزی که باید از آن مطلع باشید!
اصلاح افکار برای مقابله با روش هایی که مغز برای فریب ما استفاده می کند