زندگی با سندرم روده تحریک پذیر (IBS) ممکن است سخت باشد. یک نظرسنجی در سال 2015 از انجمن گوارش آمریکا نشان داد که 47٪ از افراد مبتلا به IBS تلفن همراه خود را صرفاً برای اینکه یک ماه از علائم خود رهایی پیدا کنند، رها می کنند.در حدود یک سوم موارد این اختلال گوارشی، افراد مدفوع شل یا اسهال مکرر دارند. که به عنوان IBS-D شناخته می شود. به پزشک خود در مورد علائم خود اطلاع دهید - آنها ممکن است ابتدا تغییراتی را در رژیم غذایی شما پیشنهاد کنند تا ببینند آیا علائم شما بهتر می شود یا خیر. همچنین گزینه های درمانی بیش از همیشه وجود دارد. شما و پزشکتان می توانید بر اساس علائم خود و میزان احساس بدی که در شما ایجاد می کند، موارد مناسب را انتخاب کنید. در این مطلب از سلام دنیا درباره بهترین قرص برای سندروم روده تحریک پذیر ، مدیریت استرس و مکمل های غذایی برای درمان سندرم روده تحریک پذیر صحبت خواهیم کرد. با ما همراه باشید.
سندرم روده تحریک پذیر (بيماري ibs چيست)
سندرم روده تحریک پذیر (IBS) اختلالی است که با دو عنصر کلیدی مشخص می شود:
- یک جزء شکمی به طور کلی به عنوان درد و یا یا ناراحتی
- تغییر در عادات مدفوع که می تواند شامل تغییرات در بافت مدفوع (نحوه ظاهر BM) و یا یا فرکانس (هر چند وقت یک بار BM) باشد.
در ابتدا درمان های دارویی برای روده تحریک پذیر با هدف بهبود یکی از این دو علامت بود. با این حال، دانش بهتر ما در مورد علل روده تحریک پذیر به ما این امکان را می دهد که درمان هایی را توسعه دهیم که هر دو جزء شکمی و مشکلات روده را بهبود می بخشد.
داروهای ضد اسهال برای درمان سندرم روده تحریک پذیر
اینها داروهایی هستند که انتقال روده را کند می کنند. آنها همچنین ترشح روده (حرکت مایع به داخل روده) را کاهش می دهند و مقدار مایعی را که توسط دستگاه گوارش (GI) بازجذب می شود، افزایش می دهند. در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر (IBS) با اسهال، یک عامل ضد اسهال مانند لوپرامید دارویی است که انتقال روده را کند می کند.
1. لوپرامید (به عنوان مثال، Imodium ® )
لوپرامید، بدون نسخه (OTC) در دسترس است و رایج ترین ضد اسهال مورد استفاده است. این دارو با اتصال به گیرنده های μ-اپیوئیدی در دستگاه گوارش و در نتیجه تغییرات ذکر شده در بالا عمل می کند. مشابه ملین های OTC، چند مطالعه نشان داده است که مدفوع شل را سفت می کند و دفعات اسهال را کاهش می دهد. با این حال، نشان داده نشده است که اثر مفیدی بر درد یا ناراحتی شکم داشته باشد.
حتما بخوانید: قرص لوپرامید برای چیست
عوارض جانبی مرتبط با لوپرامید عبارتند از:
درد شکم ویبوست که می تواند شدید شود.در صورت بروز یبوست مصرف را قطع کنید و حتما با پزشک خود تماس بگیرید.
داروهای مولد ترشح برای درمان سندرم روده تحریک پذیر
عوامل ترشح کننده یا ترشح کننده دسته ای از داروها هستند که باعث افزایش ترشح و حرکت مایع در دستگاه گوارش می شوند. این داروها همچنین می توانند درد، ناراحتی و نفخ را بهبود بخشند. در حال حاضر 3 درمان مورد تایید FDA در این کلاس وجود دارد: لوبی پروستون، لیناکلوتید، پلکاناتید،
1. لوبی پروستون (Amitiza®)
از طریق فعال کردن کانال های کلرید در روده عمل می کند. این منجر به افزایش دفعات اجابت مزاج می شود. در حالی که مکانیسم مستقیم تسکین درد ناشناخته است، لوبیپروستون در کارآزمایی‌های متعدد، علائم کلی روده تحریک پذیر را تسکین می‌دهد.در حال حاضر FDA به طور خاص برای استفاده در زنان تایید شده است. این به دلیل تعداد محدود مردانی است که در آزمایشات اولیه ثبت نام کرده بودند. این دارو در مردان نیز موثر است.
عوارض جانبی شایع عبارتند از:
تهوع و اسهال. لوبیپروستون همچنین برای درمان یبوست مزمن ایدیوپاتیک (CIC) و یبوست ناشی از مواد افیونی (OIC) برای افراد مبتلا به بیماری‌های مرتبط با درد مزمن غیر سرطانی مورد تایید FDA است.
2. لیناکلوتید و پلکاناتید:
با افزایش ترشح مایع و حرکت روده کار می کنند. همچنین نشان داده شده است که هر دو با کاهش فعالیت اعصاب حس کننده درد، درد شکم را کاهش می دهند. هر دو دارو علائم کلی IBS-C را درمان می کنند و FDA برای درمان IBS-C و CIC تایید شده اند. هر دو علائم شکم و مدفوع را در هفته اول بهبود می بخشند. با این حال، حداکثر اثر آنها بر درد ممکن است بیشتر طول بکشد تا ظاهر شود. شایع ترین عارضه جانبی که در افرادی که لیناکلوتید یا پلکاناتید مصرف می کنند، اسهال است. این داروها عمدتاً در دستگاه گوارش کار می کنند و تأثیر حداقلی بر کل بدن دارند. این بدان معنی است که حداقل خطر تداخل بین آن و سایر داروها وجود دارد.
داروهای نگهدارنده برای سندرم روده تحریک پذیر
نگهدارنده ها جذب سدیم از غذا و یا یا نوشیدنی را در دستگاه گوارش مسدود می کنند. این اجازه می دهد تا آب بیشتری در روده ها حفظ شود و به سرعت بخشیدن به زمان عبور روده کمک می کند و منجر به BM های نرم تر می شود. مانند ترشحات، همچنین نشان داده شده است که درد و سایر علائم شکمی مانند نفخ را کاهش می دهد.
داروهای نگهدارنده ایبسرالا
ایبسرالا اولین دارو در نگهدارنده ها است. این یک مهارکننده NHE3 است که با مسدود کردن جذب سدیم از غذا و یا یا نوشیدنی در دستگاه گوارش کار می‌کند. این اجازه می دهد تا آب بیشتری در روده ها حفظ شود و به سرعت بخشیدن به زمان عبور روده کمک می کند و منجر به روده های نرم تر می شود. همچنین نشان داده شده است که درد و سایر علائم شکمی مانند نفخ را کاهش می دهد.
حتما بخوانید: درمان گیاهی سندرم روده تحریک پذیر
ایبسرالا توسط FDA برای درمان IBS-C در بزرگسالان در سال 2019 تایید شد. شایع ترین عوارض جانبی ذکر شده در کارآزمایی های بالینی شامل اسهال، اتساع شکم و نفخ است. تناپانور در دستگاه گوارش کار می کند و به حداقل می رسد. در آوریل 2022، به صورت تجاری در ایالات متحده برای درمان IBS-C در مردان و زنان در دسترس قرار گرفت.
داروهای ضد اسپاسم برای سندرم روده تحریک پذیر
ضد اسپاسم ها داروهایی هستند که انقباضات ماهیچه صاف در دستگاه گوارش را سرکوب می کنند. سه دسته اصلی از داروهای ضد اسپاسم وجود دارد:
- آنتی کولینرژیک ها،
- شل کننده مستقیم عضلات صاف،
- روغن نعناع
آنتی کولینرژیک ها
آنتی کولینرژیک ها اسپاسم یا انقباضات روده را کاهش می دهند. این پتانسیل کاهش درد و ناراحتی شکم را فراهم می کند. رایج ترین آنتی کولینرژیک ها عبارتند از هیوسیامین (Levsin®، NuLev®، Levbid®) و دی سیکلومین (Bentyl®). اینها را می توان روزانه یا در صورت نیاز مصرف کرد. هر دوز باید 30-60 دقیقه قبل از غذا مصرف شود. هر دو دارو را می توان از طریق دهان مصرف کرد. Hyoscyamine نیز در فرمول زیر زبانی موجود است. فرم زیر زبانی زیر زبان قرار می گیرد و اجازه می دهد در آنجا حل شود. مطالعات بالینی محدود نشان می دهد که اینها ممکن است درد (به طور خاص گرفتگی) را در افراد مبتلا به روده تحریک پذیر بهبود بخشد. اثربخشی آنها برای بهبود علائم کلی IBS هنوز ثابت نشده است. به این ترتیب، این باعث می شود که درمان های جذاب برای IBS کمتر شود.
عوارض جانبی آنتی کولینرژیک ها
شایع ترین عوارض جانبی شامل سردرد، خشکی چشم و دهان، تاری دید، بثورات پوستی و همچنین خواب آلودگی خفیف است. به طور کلی، این عوارض جانبی حداقل هستند و استفاده از آنها را کاملا ایمن می کند.
شل کننده مستقیم عضلات
شل کننده های عضلات صاف در حال حاضر برای استفاده در ایالات متحده موجود نیستند. این داروها برای درمان علائم کلی IBS موثرتر از آنتی کولینرژیک ها به نظر می رسند. شل کننده های مستقیم ماهیچه صاف که موثر هستند عبارتند از سایتروپیوم، مبورین، اویلونیوم (موجود در مکزیک)، پیناوریوم بروماید و تریمبوتین. عوارض جانبی شل کننده های عضله صاف نادر به نظر می رسد.
روغن نعناع
روغن نعناع به طور کلی یک ضد اسپاسم در نظر گرفته می شود زیرا خواص مشابهی با سایر داروها دارد. با این حال، ویژگی های دیگر این عامل خاص را منحصر به فرد می کند. با ممانعت از ورود کلسیم به سلول های ماهیچه صاف روده باعث آرامش عضلات صاف می شود. کلسیم باعث انقباض عضلانی می شود، بنابراین کمبود کلسیم باعث شل شدن عضلات روده می شود. همچنین دارای خواص ضد التهابی، ضد گاز و ضد سروتونرژیک است.
حتما بخوانید: خواص روغن نعناع برای سلامتی
سروتونین ماده شیمیایی موجود در روده است که حرکت را تسریع می کند. محدود کردن میزان سروتونین در روده ممکن است برای افراد مبتلا به IBS-D موثرتر باشد. مطالعات اخیر نشان داده است که می توان از آن برای درمان علائم کلی و درد استفاده کرد. این درمان همچنین ممکن است به صورت روزانه یا در صورت نیاز مورد استفاده قرار گیرد. روغن نعناع را می توان به شکل چای، قطره، ژل و کپسول یافت. هیچ کارآزمایی خاصی وجود نداشته است که یک فرم را با دیگری مقایسه کند. عوارض جانبی غیر معمول است اما می تواند شامل سوزش سر دل و حالت تهوع باشد. اینها ممکن است با استفاده از یک فرم پوشش داده شده کاهش یابد. قرص های پوشش دار فعالیت روغن نعناع را در معده به حداقل می رساند.
عوارض جانبی روغن نعناع
استفاده از روغن نعناع به ندرت می تواند باعث بثورات پوستی، سردرد یا لرزش شود. در آزمایشات بالینی، این عوارض جانبی در افرادی که روغن نعناع مصرف می کنند بیشتر از افرادی که دارونما مصرف می کنند، رخ نمی دهد. دارونما یک قرص یا درمان بدون مواد فعال است.
داروهای خاص برای سندرم روده تحریک پذیر
- آلوسترون (Lotronex): برای مدت طولانی، این تنها دارویی بود که برای درمان این بیماری تایید شده بود. با مسدود کردن پیام‌های روده به مغز عمل می‌کند و می‌تواند به تسکین درد معده و کاهش سرعت روده‌ها برای تسکین اسهال کمک کند.
اما می تواند عوارض جانبی جدی داشته باشد، بنابراین فقط برای زنان مبتلا به IBS-D شدید که علائم آنها با درمان های دیگر کمک نمی کند، قابل استفاده است.داروی مشابهی به نام راموسترون در حال مطالعه است. ممکن است عوارض جانبی کمتری داشته باشد، اما تحقیقات بیشتری لازم است. - الوکسادولین (Viberzi): این سیگنال به سیستم عصبی شما کمک می کند تا اسپاسم روده را متوقف کند. همچنین می تواند گرفتگی شکم و اسهال را کاهش دهد. روزی دو بار همراه غذا میل کنید. اگر آن را به طور منظم و تا زمانی که پزشک احساس می کند نیاز است مصرف کنید، بهترین نتیجه را دارد.
- ریفاکسیمین (Xifaxan): اگرچه مشخص نیست که چه چیزی باعث IBS-D می شود، برخی از کارشناسان معتقدند که مقصر ممکن است باکتری های بیش از حد در روده کوچک باشد. ریفاکسیمین آنتی بیوتیکی است که میزان باکتری را در روده شما تغییر می دهد. در سال 2015 توسط FDA برای درمان IBS-D تایید شد. هم می تواند به درد معده و هم برای اسهال کمک کند. شما به مدت 2 هفته قرص مصرف می کنید. می تواند علائم را تا 6 ماه کنترل کند. اگر برگشتند، می توانید دوباره درمان شوید.به یاد داشته باشید که هنگام مصرف هر دارویی برای IBS-D خود دقیقاً دستورالعمل های پزشک خود را دنبال کنید.
سایر داروها برای درمان سندرم روده تحریک پذیر
داروهای ضد اسهال: در برخی موارد، داروهای بدون نسخه مانند لوپرامید ( Imodium ، Pepto Diarrhea Control) می توانند علائم اسهال را در افراد مبتلا به IBS بهبود بخشند. آنها به کنترل مدفوع شل مکرر شما کمک می کنند.
ملین ها: ملین دارویی است که عملکرد روده را در بیماران مبتلا به یبوست افزایش می دهد . بسیاری از ملین ها بدون نسخه در دسترس هستند. متداول ترین انواع مورد استفاده عبارتند از:
- اسموتیک – پلی اتیلن گلیکول (PEG) 3350 (مانند Miralax®)
- محرک - سنا کاسکرا، بیزاکودیل (مانند Dulcolax®، Correctol®)
- بر پایه منیزیم - شیر منیزیم
حتما بخوانید: 21 ملین قوی برای یبوست شدید و مزمن گیاهی
از این میان، تنها PEG 3350 در آزمایشات بالینی در افراد مبتلا به IBS-C مورد ارزیابی قرار گرفته است. نشان داده شده است که PEG 3350 بافت مدفوع و دفعات مدفوع را بهبود می بخشد (هر چند وقت یک بار فرد روده خود را حرکت می دهد). این دارو علائم درد یا ناراحتی شکمی روده تحریک پذیر را بهبود نمی بخشد. در واقع، بسیاری از افراد هنگام مصرف این دارو افزایش علائم شکمی خود را گزارش می دهند. عدم بهبود کلی علائم روده تحریک پذیر باعث می شود که این روش به عنوان درمانی برای IBS-C کمتر توصیه شود.
عوارض جانبی شایع شامل: اسهال، گرفتگی شکم، نفخ و حالت تهوع است. در موارد نادرتر، کم آبی و اختلالات الکترولیتی رخ داده است.
دیفنوکسیلات
- با آتروپین ( لوموتیل، لونوکس ): این یک داروی ضد اسهال است که با نسخه در دسترس است.
- اتصال دهنده های اسید صفراوی: این داروها به اجابت مزاج شما کمک می کنند و دفعات دفع آنها را کاهش می دهند.
- داروهای ضد افسردگی: داروهایی به نام ضد افسردگی های سه حلقه ای می توانند به کاهش درد شکم کمک کنند، به خصوص اگر افسردگی یا اضطراب نیز دارید. اگر افسردگی ندارید، ممکن است پزشک شما همچنان اینها را تجویز کند، اما در دوزهای کمتر.
داروهای ضد افسردگی با دوز پایین ممکن است برای IBS موثر باشند زیرا سیگنال‌های درد را که روده شما به مغز ارسال می‌کند ضعیف می‌کند. آنها همچنین می توانند اسهال را با کند کردن جریان غذا از طریق معده و روده بهبود بخشند .
انواع داروهای ضد افسردگی یا تعدیل کننده های عصبی
داروهای ضد افسردگی، تعدیل‌کننده‌های عصبی هستند که توانایی تأثیرگذاری بر سیگنال‌های عصبی را دارند. ارتباط بین دستگاه گوارش و مغز و نخاع به طور خاص تحت تأثیر قرار می گیرد. این سیگنال دهی عصبی توسط مواد شیمیایی به نام انتقال دهنده های عصبی تنظیم می شود. این مواد شیمیایی از اعصاب آزاد می شوند و به سایر اعصاب، ماهیچه ها و غدد متصل می شوند. نتیجه بر سیگنال دهی درد تأثیر می گذارد و به طور بالقوه می تواند عملکرد دستگاه گوارش را افزایش یا کاهش دهد. این داروها اغلب علائم دستگاه گوارش را با دوزهای کمتری نسبت به درمان افسردگی یا اضطراب تحت تأثیر قرار می دهند.
انواع متعددی از تعدیل کننده های عصبی وجود دارد. آنهایی که بیشتر برای درمان علائم IBS استفاده می شوند عبارتند از داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (TCAs) و مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs). در میان دستورالعمل های بین المللی توافق وجود دارد که TCA ها برای درمان IBS موثر هستند. با این حال، توصیه ها برای استفاده از SSRI ها متناقض هستند.
داروهای ضد افسردگی به عنوان یک درمان جهانی در نظر گرفته می شوند، به این معنی که می توانند به علائم متعدد IBS کمک کنند. توجه داشته باشید که اثربخشی عوامل مختلف بین افراد متفاوت است و یک رژیم دارویی باید با دقت توسط بیمار و ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی انتخاب شود.
داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (TCAs):
چندین TCA موجود است. مواردی که بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از: آمی تریپتیلین (Elavil®)، نورتریپتیلین (Pamelor®)، ایمی پرامین (Tofranil®) و دزیپرامین (Norpramin®). انتخاب در بسیاری از موارد بر اساس اولویت ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی و عوارض جانبی احتمالی است. شایع ترین عوارض جانبی مشاهده شده شامل خواب آلودگی و خشکی دهان است. خشکی چشم، تاری دید، احتباس ادرار و یبوست نیز ممکن است رخ دهد. احتباس ادرار به ناتوانی در تخلیه خوب مثانه اشاره دارد.
افرادی که با بیماری های خاصی تشخیص داده می شوند، احتمالاً باید گزینه های درمانی دیگری را در نظر بگیرند. اینها شامل بزرگ شدن علامت پروستات (هیپرتروفی پروستات)، مشکلات کنترل مثانه (مثانه نوروژنیک)، گلوکوم با زاویه باریک و زوال عقل است.
حتما بخوانید: 6 درمان خانگی و داروی گیاهی برای بزرگ شدن پروستات
بیماران مسن ممکن است دچار گیجی یا از دست دادن تعادل شوند، به خصوص در دوزهای بالاتر. معمولاً شروع با دوز کم روزانه دارو (مثلاً 10 یا 25 میلی گرم) و مصرف آن قبل از خواب است. این به جلوگیری یا کاهش بسیاری از عوارض جانبی نامطلوب رایج کمک می کند. سپس می توان دوز را بر اساس میزان کارایی آن (اثربخشی) و تحمل عوارض جانبی (تحمل) افزایش داد. اکثر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی دوزهای بالاتر از 50-100 میلی گرم در روز را تجویز نمی کنند.
مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs):
داروهای SSRI که به خوبی مورد مطالعه قرار گرفته اند عبارتند از سیتالوپرام (Celexa®)، فلوکستین (Prozac®) و پاروکستین (Paxil®). برخی از ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی نیز دوست دارند از سرترالین (Zoloft®) با توجه به خواص ضد اضطراب آن استفاده کنند. برخلاف TCA ها، این داروها اغلب در دوزهای مشابه با دوزهای مورد استفاده برای درمان اضطراب و افسردگی (10-40 میلی گرم در روز) استفاده می شوند. خطر عوارض جانبی این داروها اغلب خفیف تر از TCA ها است.
عوارض جانبی رایج SSRI ها شامل خواب آلودگی، خشکی دهان، اسهال، سردرد، تاری دید یا کاهش میل جنسی است.
داروهایی برای کمک به گرفتگی عضلات: داروهای تجویزی مانند دی سیکلومین (بنتیل) و هیوسیامین ( لوسین ) مدت‌هاست که برای کمک به درمان علائم IBS-D با کاهش سرعت روده‌ها استفاده می‌شوند تا دفعات بازدید از حمام را کمتر و دردناک‌تر کنند.
ممکن است بشنوید که پزشک آنها را " داروهای آنتی کولینرژیک و ضد اسپاسم " می نامد. اگر آنها را قبل از بروز علائم مصرف کنید، ممکن است کمک بیشتری کنند. به عنوان مثال، اگر معمولاً بعد از غذا درد یا اسهال دارید، احتمالاً بهتر است آنها را قبل از غذا مصرف کنید.
داروهای ضد اضطراب: اگر اضطراب علائم شما را تحریک کند، پزشک ممکن است اینها را تجویز کند. کلونازپام ( کلونوپین )، دیازپام ( والیوم ) و لورازپام ( آتیوان ) می توانند به از بین بردن این مزیت کمک کنند. معمولاً به دلیل خطر اعتیاد برای مدت طولانی از آنها استفاده نمی شود.
تثبیت کننده های ماست سل: حدود یک چهارم افراد مبتلا به IBS-D نیز مبتلا به گاستروانتریت هستند که باعث می شود روده شما ملتهب شود. برخی از متخصصان معتقدند که می تواند محرک IBS باشد. ماست سل ها ترشح هیستامین را کنترل می کنند که باعث التهاب می شود . این داروها به کاهش میزان هیستامینی که بدن شما می سازد کمک می کند.
آنتاگونیست های مواد مخدر K- : دانشمندان در حال انجام آزمایشات بالینی دارویی امیدوارکننده به نام آسیمادولین هستند که ممکن است به کاهش درد معده و اسهال بدون ایجاد یبوست کمک کند.
بهترین قرص برای سندرم روده تحریک پذیر: آنتی بیوتیک های غیر قابل جذب
1. ریفاکسیمین (Xifaxan®):
تنها آنتی بیوتیک مورد تایید FDA برای درمان IBS-D است. مکانیسم دقیق اثر آن ناشناخته است. مطالعات نشان داده اند که با اصلاح ساختار یا عملکرد باکتری در روده که به طور بالقوه روده کوچک را هدف قرار می دهد، کار می کند. همچنین به نظر می رسد که دارای خواص ضد التهابی است. ریفاکسیمین علائم کلی IBS-D را بهبود می بخشد.
ریفاکسیمین یک درمان جهانی است، به این معنی که می تواند به علائم متعدد IBS کمک کند. این دارو با سایر درمان های IBS-D متفاوت است زیرا فقط برای 2 هفته مصرف می شود. اگر ریفاکسیمین مفید باشد، پس از درمان 2 هفته ای باید علائم را کاهش داد. علائم ممکن است پس از درمان اولیه بازگردد و 2 درمان متوالی مجاز است. جذب حداقلی دارد و به طور کلی به خوبی تحمل می شود. شایع ترین عارضه جانبی تجربه شده حالت تهوع است.
حتما بخوانید: ریفاکسیمین برای چیست
2. آگونیست یا آنتاگونیست مستقیم سروتونین:
سروتونین در ترشح روده (آنزیم ها، مایعات و مخاط که به هضم و حرکت غذا در بدن کمک می کند) تحرک (حرکت غذا از طریق دستگاه گوارش) واحساس (احساس یا ادراک فیزیکی در بدن).به نظر می رسد گیرنده های سروتونین در دستگاه گوارش هدف خوبی برای درمان علائم روده تحریک پذیر هستند. در حال حاضر دو روش درمانی برای درمان IBS-C و IBS-D مورد تایید FDA هستند.
3. تگاسرود
روی اعصاب و ماهیچه های صاف دستگاه گوارش کار می کند. حرکت روده و ترشحات روده را افزایش می دهد. در مطالعات متعدد نشان داده شده است که درد و نفخ را بهبود می بخشد. افزایش تعداد دفعات مدفوع نیز نشان داده شده است. تگاسرود فقط برای زنان مبتلا به IBS-C زیر 65 سال تایید شده است. همچنین زنان نباید سابقه حوادث قلبی عروقی ایسکمیک یا بیش از یک عامل خطر قلبی عروقی داشته باشند.
شایع ترین عوارض جانبی مرتبط با تگاسرود عبارتند از:
- سردرد (میگرن)
- سرگیجه
- کمردرد یا درد مفاصل
- علائم شکمی نیز ممکن است رخ دهد و شامل درد، تهوع یا استفراغ و اسهال باشد.
تگاسرود اولین بار توسط FDA برای درمان علائم کلی IBS-C مورد تایید قرار گرفت. این دارو به طور داوطلبانه در سال 2007 از بازار حذف شد. این به دلیل یافتن خطر کوچک اما افزایش یافته برای حوادث قلبی عروقی مانند حمله قلبی، سکته مغزی و حملات ایسکمیک گذرا بود. در آوریل 2019، FDA معرفی مجدد تگاسرود را برای زنان کمتر از 65 سال مبتلا به IBS-C همانطور که قبلاً توضیح داده شد پس از اینکه مطالعات بعدی نتوانستند ارتباط اصلی بین این دارو و افزایش خطر حوادث قلبی عروقی را در این جمعیت شناسایی کنند، تأیید کرد.
4. آلوسترون (Lotronex®):
حرکت روده را به تاخیر می اندازد و درد را کاهش می دهد. برای اولین بار توسط FDA برای درمان علائم کلی IBS-D در زنان تایید شد.این دارو توسط FDA در سال 2001 از بازار خارج شد. مشخص شد که آلوسترون باعث افزایش نرخ یبوست شدید و کولیت ایسکمیک (کاهش جریان خون به روده بزرگ) می شود. FDA این دارو را در سال 2002 تحت یک برنامه ارزیابی ریسک و استراتژی کاهش (REMS) مجدداً معرفی کرد. اکنون تنها زنانی که علائم شدید IBS-D دارند می توانند برای این دارو تایید شوند.
علائم باید کیفیت زندگی آنها را محدود کند. برای واجد شرایط بودن، سایر درمان های مرسوم باید امتحان شده باشند و شکست خورده باشند. مطالعات جدیدتر نشان داده است که موارد نادری از عوارض جدی یبوست و کولیت ایسکمیک ممکن است همچنان رخ دهد. با وجود این، هنگامی که در یک پنجره درمانی کوچک (0.5-1.0 میلی گرم دو بار در روز) تجویز شود، بی خطر به نظر می رسد. این دارو نباید به عنوان اولین انتخاب درمانی در یک بیمار تازه تشخیص داده شده برای درمان IBS-D استفاده شود.
با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید تا ببینید آیا این داروها برای شما مناسب هستند یا خیر. چندین عامل دیگر در کارآزمایی‌های کوچک برای درمان IBS آزمایش شده‌اند. این عوامل عبارتند از:
5. عوامل اتصال دهنده به اسید صفراوی:
مانند کلستیرامین، کلستیپول و کولسولام برای IBS-D مورد بررسی قرار گرفته اند. علائم اغلب بین سوء جذب اسید صفراوی (BAM) و IBS-D مشابه است. کلسترول توسط کبد به اسیدهای صفراوی تبدیل می شود. سپس این اسیدها دوباره در روده بزرگ جذب بدن می شوند. گاهی اوقات، اسیدهای صفراوی به درستی جذب نمی شوند که منجر به BAM می شود. اسید صفراوی بیش از حد در روده بزرگ می تواند منجر به مدفوع آبکی و بی اختیاری مدفوع شود. به همین دلیل است که BAM گاهی اوقات اسهال اسید صفراوی نامیده می شود.
6. اندانسترون (Zofran®):
یک مسدود کننده گیرنده 5-HT3 بسیار انتخابی است. همچنین برای درمان IBS-D مورد ارزیابی قرار گرفته است. در حالی که کمتر مورد مطالعه قرار گرفته است، به نظر می رسد مانند آلوسترون بدون افزایش خطر یبوست شدید یا کولیت ایسکمیک عمل می کند.
7. پرگابالین (Lyrica®):
یک لیگاند α2δ کانال کلسیم است. در یک مطالعه کوچک روی بیماران IBS نشان داده شده است که پرگابالین باعث بهبود درد، نفخ و علائم اسهال می شود.
حتما بخوانید: بهترین دمنوش برای نفخ شکم
8. پیوند میکروبی مدفوع (FMT):
FMT به طور خاص یک دارو نیست، بلکه یک درمان است. اینها همچنین برای تسکین علائم IBS در حال مطالعه هستند. تجزیه و تحلیل اخیر از 3 مطالعه نتایج متناقضی ارائه کرد. این نشان می دهد که باکتری های مورد استفاده، مسیر تجویز باکتری و زیرگروه خاص IBS ممکن است در پاسخ به علائم نقش داشته باشند. پیوند مدفوع در حال حاضر برای درمان علائم IBS توصیه نمی شود.
9. کانابینوئیدها
در حال حاضر هیچ داده ای برای حمایت از استفاده از کانابینوئیدها برای درمان IBS وجود ندارد.
درمان‌های رایج با اثربخشی ثابت شده برای علائم جهانی IBS (بر اساس استفاده در اکثر زیرگروه‌های IBS)
- IBS-C
- IBS-D
- Plecanatids *
- الوکسادولین*
- لیناکلوتاید*
- ریفاکسیمون*
- لوبی پروستون*
- TCA ها
- تگاسروس*+
- آلوسترون*^
- تناپنور*
- روغن نعناع
- SSRI ها
* نشان دهنده تایید FDA است. + تایید شده برای زنان مبتلا به IBS-C زیر 65 سال بدون سابقه بیماری قلبی عروقی. *^ برای زنان مبتلا به IBS-D شدید در صورت عدم موفقیت سایر عوامل تایید شده است
مدیریت استرس برای درمان سندرم روده تحریک پذیر
استرس اغلب IBS-D را بدتر می‌کند، بنابراین یافتن راه‌های سالم برای مدیریت تنش در زندگی‌تان نیز مهم است. و علائم غیر قابل پیش بینی IBS می تواند شما را تحت فشار و مضطرب قرار دهد که می تواند منجر به مشکلات بیشتری شود. اما وقتی روش‌هایی را یاد می‌گیرید که کمتر نگران باشید، این می‌تواند دایره را بشکند.
- گفتار درمانی: دو نوع تمایل به درمان IBS دارند. درمان شناختی رفتاری به شما کمک می کند تا افکار و اعمال منفی را تغییر دهید. ممکن است بر مدیریت استرس یا واکنش شما به اضطراب در مورد علائم تمرکز کند. درمان روان پویایی به چگونگی تأثیر احساسات شما بر علائم شما می پردازد. اغلب به شما روش هایی آموزش داده می شود که به شما در آرامش کمک می کند.
- هیپنوتیزم: این شما را در وضعیت متفاوتی از آگاهی قرار می دهد و از قدرت تلقین برای کمک به احساس بهتر استفاده می کند. هیپنوتیزم کننده ممکن است از تصاویر آرام برای کمک به شل شدن عضلات روده شما استفاده کند.
- تجسم: مانند یک مرخصی ذهنی است تا شما را از نگرانی ها و دردهایتان دور کند. خود را در مکانی تصور کنید که آرامش پیدا می کنید. شاید در یک قایق روی دریاچه کوهستانی باشد. آفتاب گرم را روی صورت خود احساس کنید. انگشتان پا را در آب فرو کنید. به صدای جیر جیر پرندگان گوش کن هوای کوهستان را بو کنید. هر بار که احساس استرس می‌کنید یا زمانی که علائم شما را آزار می‌دهند، به آن مکان بازگردید.
- مراقبه ذهن آگاهی: این می تواند ذهن شما را آرام کند، استرس را کاهش دهد و به مدیریت درد کمک کند .
حتما بخوانید: مزایای مدیتیشن و ذهن آگاهی برای ذهن و بدن
- در کلاس یا جلسه گروهی تدریس می شود. شما تکنیک های تنفس ، تجسم و تمدد اعصاب را برای کاهش استرس خود یاد خواهید گرفت. هدف اصلی در اینجا این است که به شما کمک کند به جای نگرانی در مورد گذشته یا آینده، روی زمان حال تمرکز کنید.
مکمل های غذایی برای درمان سندرم روده تحریک پذیر
شواهدی وجود دارد که دو مورد ممکن است علائم شما را آرام کند:
- روغن نعناع فلفلی: ممکن است درد شکم، نفخ و گاز معده را کاهش دهد. اما همچنین می تواند باعث سوزش سر دل شود . به دنبال کپسول های دارای پوشش روده باشید. آنها به جای معده در روده ها حل می شوند. آنها همچنین باعث سوء هاضمه نمی شوند.
- پروبیوتیک ها: روده شما دارای تریلیون ها باکتری است - برخی مفید و برخی مضر. برخی از افراد ممکن است متوجه شوند که این باکتری های به اصطلاح "خوب" علائم IBS-D مانند نفخ و گرفتگی عضلات را تسکین می دهند. اما تحقیقات بیشتری برای یافتن اینکه کدام سویه های پروبیوتیک بهترین هستند و در چه دوزی مورد نیاز است.
اگر می خواهید مکملی مصرف کنید به پزشک خود اطلاع دهید. برخی ممکن است با داروهایی که قبلا مصرف کرده اید تداخل داشته باشند.
سخن آخر
پیشرفت در دانش ما در مورد علل IBS همچنان به گزینه های درمانی موثر بسیاری منجر می شود. اکنون درمان‌ها می‌توانند هم درد یا ناراحتی و هم علائم روده را که افراد مبتلا به IBS تجربه می‌کنند، بهبود بخشند.هیچ درمانی برای IBS وجود ندارد. انتخاب درمان مناسب باید تصمیمی باشد که بین ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی و بیمار اتخاذ می شود. مهم است که یک بحث آزاد در مورد مزایا و معایب هر درمان داشته باشیم.
هر محصولی که برای اثر درمانی مصرف شود باید دارو در نظر گرفته شود. استفاده از داروها برای سندرم روده تحریک پذیر اعم از تجویزی، بدون نسخه، گیاهان دارویی یا مکمل ها باید با دقت و با مشورت با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی استفاده شود.
مقالات مرتبط:
نورتریپتیلین چیست و چه کاربردهایی دارد؟
درمان التهاب روده در خانه با عسل، داروی گیاهی