سندرم آیزن منگر یک عارضه طولانی مدت نقص قلبی است که فرد با آن متولد می شود. در این مقاله سلام دنیا، درباره علائم سندرم آیزن منگر چیست، روش تشخیص، علت سندرم آیزن منگر و راه های درمان این سندرم و داروهای آن صحبت کردیم. با ما همراه باشید.
سندرم آیزن منگر چیست؟
سندرم آیزن منگر (Isunmeng uhr) یک عارضه طولانی مدت نقص قلبی ترمیم نشده است که فرد با آن متولد شده است. (مادرزادی). نقایص مادرزادی قلبی مرتبط با سندرم آیزن منگر باعث می شود خون به طور غیر طبیعی در قلب و ریه های شما گردش کند. هنگامی که خون به طور طبیعی جریان نداشته باشد، رگ های خونی در ریه های شما سفت و باریک می شوند و فشار در شریان های ریه شما افزایش می یابد (فشار خون شریانی ریوی). این به طور دائم به رگ های خونی در ریه های شما آسیب می رساند.
با تشخیص زودهنگام و ترمیم نقایص مادرزادی قلب، معمولاً می توان از این وضعیت تهدید کننده زندگی جلوگیری کرد. اگر سندرم آیزن منگر ایجاد شود، نیاز به معاینه دقیق پزشکی دارد. داروها می توانند علائم و پیش آگهی را بهبود بخشند.
حتما بخوانید: سندرم مارفان چیست
علائم سندرم آیزن منگر
علائم و نشانه های سندرم آیزن منگر عبارتنداز:
- رنگ پوست مایل به آبی یا خاکستری (سیانوز)
- ناخن های گرد و بزرگ دست یا پا (چپه ای)
- با فعالیت به راحتی خسته می شوند و دچار تنگی نفس می شوند.
- تنگی نفس در هنگام استراحت
- درد یا سفتی قفسه سینه
- ضربان قلب تند یا پرش (تپش قلب)
- سرگیجه یا غش
- سرفه خونی
- بی حسی یا گزگز در انگشتان دست یا پا
- سردرد
اگر علائم یا نشانه های سندرم آیزن منگر را دارید، از پزشک خود وقت ملاقات بگیرید. حتی اگر قبلاً نقص قلبی برای شما تشخیص داده نشده بود، علائمی مانند سیانوز و تنگی نفس هشدارهایی هستند که نشان می‌دهند یک مشکل سلامتی دارید که نیاز به مراقبت پزشکی دارد. سندرم آیزن منگر معمولاً به دلیل سوراخی بین حفره های قلب شما ایجاد می شود. برای درک اینکه چگونه سندرم آیزن منگر بر قلب و ریه های شما تأثیر می گذارد، دانستن اینکه قلب شما چگونه کار می کند مفید است.
قلب چگونه کار می کند؟
قلب شما به چهار حفره تقسیم می شود، دو حفره در سمت راست و دو حفره در سمت چپ. سمت راست خون را به داخل رگ هایی که به ریه های شما منتهی می شود حرکت می دهد. در ریه های شما، اکسیژن، خون شما را غنی می کند و سپس به سمت چپ قلب شما گردش می کند. سمت چپ قلب شما خون را به رگ بزرگی به نام آئورت پمپ می کند که خون را به بقیه بدن شما می رساند.
دریچه ها جریان خون را به داخل و خارج از حفره های قلب شما کنترل می کنند. این دریچه‌ها باز می‌شوند تا خون به محفظه بعدی یا یکی از شریان‌ها حرکت کند و سپس بسته می‌شوند تا خون به سمت عقب جریان پیدا نکند.
علت و نحوه ایجاد سندرم آیزن منگر
سندرم آیزن منگر یک سوراخ (شانت) ترمیم نشده بین رگ های خونی اصلی یا حفره های قلب شما است. این شانت یک نقص قلبی است که شما با آن متولد شده اید (مادرزادی). نقایص قلبی که می توانند باعث سندرم آیزن منگر شوند، عبارتند از:
- نقص کانال دهلیزی. در این نقص قلبی، یک سوراخ بزرگ در مرکز قلب وجود دارد که در آن دیواره‌های بین حفره‌های بالایی (دهلیزها) و حفره‌های پایینی (بطن‌ها) به هم می‌رسند. برخی از دریچه های قلب شما نیز ممکن است به درستی کار نکنند.
- نقص دیواره بین دهلیزی. نقص سپتوم دهلیزی یک شانت در دیواره بافتی است که سمت راست و چپ حفره های فوقانی قلب (دهلیز) را تقسیم می کند.
- مجرای شریانی باز شده. این نقص قلبی منافذی است بین شریان ریوی که خون فقیر از اکسیژن را به ریه ها می برد و سرخرگی که خون غنی از اکسیژن را به بقیه بدن شما می رساند (آئورت).
- نقص دیواره بین بطنی. این شانت در دیواره بافتی که سمت راست و چپ اتاق‌های پمپاژ اصلی قلب (بطن‌ها) را تقسیم می‌کند، شایع‌ترین علت سندرم آیزن منگر است.
در هر یک از این نقایص، خون به‌گونه‌ای جریان دارد که فشار را در شریان ریوی شما افزایش می‌دهد. با گذشت زمان، این افزایش فشار به رگ های خونی کوچکتر در ریه های شما آسیب می رساند. دیواره های رگ های خونی آسیب دیده پمپاژ خون به ریه ها را دشوار می کند.
سندرم آیزن منگر باعث افزایش فشار خون در سمت قلب می شود که دارای خون کم اکسیژن (خون آبی) است. این به خون کم اکسیژن اجازه می‌دهد از سوراخ (شانت) در قلب یا رگ‌های خونی عبور کند، که اجازه می‌دهد خون غنی از اکسیژن و اکسیژن فقیر با هم مخلوط شوند. این باعث کاهش سطح اکسیژن در خون می شود و باعث ایجاد رنگ آبی در پوست شما (سیانوز) می شود. این همچنین منجر به افزایش تعداد گلبول‌های قرمز خون شما برای جبران کمبود اکسیژن می‌شود.
حتما بخوانید: برای کاهش فشار خون بالا چه بخوریم
عوامل خطر سندرم آیزن منگر
سابقه خانوادگی نقایص قلبی نیز خطر ابتلای نوزاد به نقص مادرزادی قلبی از جمله احتمال ابتلا به سندرم آیزن منگر را افزایش می دهد. در صورت تشخیص نقص قلبی یا سندرم آیزن منگر، در مورد غربالگری سایر اعضای خانواده از نظر نقایص قلبی با پزشک خود صحبت کنید.
عوارض سندرم آیزن منگر
بدون درمان و نظارت مناسب، عوارض سندرم آیزن منگر ممکن است شامل موارد زیر باشد:
سطوح پایین اکسیژن در خون شما (سیانوز). جریان خون معکوس در قلب، میزان اکسیژن دریافتی بافت ها و اندام های بدن را کاهش می دهد. این باعث می شود تحمل کمتری برای فعالیت بدنی داشته باشید و رنگ پوست شما مایل به آبی یا خاکستری شود. سیانوز با گذشت زمان بدتر می شود.
تعداد بالای گلبول های قرمز خون. از آنجایی که شما به اندازه کافی خون غنی از اکسیژن در سراسر بدن شما گردش نمی کند، کلیه های شما هورمونی ترشح می کنند که تعداد گلبول های قرمز خون شما را افزایش می دهد - سلول هایی که اکسیژن را در سراسر بدن شما حمل می کنند. افزایش گلبول‌های قرمز باعث می‌شود اکسیژن بیشتری به بافت‌های بدن برسد، که روش مهمی برای جبران کاهش سطح اکسیژن توسط بدن است.
ریتم قلب نامنظم. بزرگ شدن و ضخیم شدن دیواره های قلب، همراه با سطوح پایین اکسیژن، ممکن است باعث ریتم نامنظم قلب (آریتمی) شود. برخی از انواع آریتمی ها می توانند باعث تجمع خون در حفره های قلب شوند، جایی که می تواند لخته شود. اگر لخته از قلب شما خارج شود و شریان را مسدود کند، ممکن است دچار حمله قلبی یا سکته شوید.
ایست قلبی ناگهانی. اگر ریتم غیرطبیعی از محفظه پایینی قلب (بطن) ایجاد شود، ضربان قلب می تواند آنقدر سریع باشد که به قلب اجازه دهد خون را به طور موثر به بدن پمپ کند و در نهایت باعث توقف عملکرد قلب شود. ایست قلبی ناگهانی از دست دادن ناگهانی و غیرمنتظره عملکرد قلب، تنفس و هوشیاری است. بدون مراقبت فوری پزشکی، می توانید در عرض چند دقیقه بر اثر ایست قلبی ناگهانی بمیرید.شما همچنین می توانید در طول عمل جراحی که معمولاً به تغییرات فشار خون ناشی از بیهوشی مربوط می شود، دچار ایست قلبی شوید.
- نارسایی قلبی. افزایش فشار در قلب شما می تواند باعث ضعیف شدن ماهیچه قلب شود و پمپاژ خون را برای قلب سخت تر کند. در نهایت، این می تواند منجر به نارسایی قلبی شود.
- سرفه خونی. افزایش فشار در ریه ها و مشکلات خونی ناشی از سندرم آیزن منگر می تواند باعث خونریزی خطرناک در ریه ها و مجاری هوایی شود. این می تواند باعث سرفه خونی و کاهش بیشتر سطح اکسیژن خون شود. خونریزی می تواند در سایر قسمت های بدن نیز رخ دهد.
- سکته. اگر لخته خون از سمت راست به سمت چپ قلب بدون فیلتر شدن توسط ریه‌ها حرکت کند، لخته ممکن است یک رگ خونی در مغز را مسدود کند و منجر به سکته شود.
- مشکلات کلیوی. سطوح پایین اکسیژن در خون شما ممکن است منجر به مشکلاتی در کلیه شما شود. سندرم آیزنمنگر همچنین می تواند خطر ابتلا به نقرس را افزایش دهد.
حتما بخوانید: درمان نقرس با داروی گیاهی و طب سنتی
- افزایش خطر عفونت. افراد مبتلا به سندرم آیزن منگردر معرض خطر بیشتری برای عفونت در قلب (اندوکاردیت) هستند.
- خطرات بارداری .با توجه به خواسته هایی که بارداری بر قلب و ریه های مادر وارد می کند، زنان مبتلا به سندرم آیزن منگر نباید باردار شوند. بارداری برای زنی که سندرم آیزن منگردارد، خطر مرگ و میر بالایی هم برای مادر و هم برای نوزاد دارد.
طول عمر افراد مبتلا به سندرم آیزن منگر
سندرم آیزن منگر یک وضیعت تهدید کننده زندگی است. پیش آگهی افراد مبتلا به سندرم آیزن منگر به نوع نقص مادرزادی قلب و سایر شرایط پزشکی بستگی دارد. برخی از افراد مبتلا به سندرم آیزن منگر تا 50، 60 سالگی یا حتی بیشتر زنده مانده اند.
تشخیص سندرم آیزن منگر
برای تشخیص سندرم آیزن منگر، پزشک سابقه پزشکی شما را بررسی می کند، معاینه فیزیکی انجام می دهد و آزمایش های تشخیصی مناسب را تجویز می کند. این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
آزمایش خون: ممکن است برای بررسی تعداد سلول های خونی شما انجام شود، که اغلب در سندرم آیزن منگر زیاد است. عملکرد کلیه و کبد و همچنین سطح آهن شما نیز ممکن است با آزمایش خون اندازه گیری شود.
الکتروکاردیوگرام (ECG). این آزمایش فعالیت الکتریکی قلب را از طریق الکترودهای متصل به پوست ثبت می کند که می تواند به تشخیص نقص قلبی کمک کند.اشعه ایکس قفسه سینه. پزشک شما ممکن است برای بررسی بزرگ شدن قلب و شریان ریوی، عکس رادیوگرافی قفسه سینه را تجویز کند.
اکوکاردیوگرافی: سونوگرافی قلب را اکوکاردیوگرافی می نامند. این تست از امواج صوتی برای ایجاد تصاویر دقیق از قلب شما استفاده می کند. اکوکاردیوگرام به پزشکان اجازه می دهد تا ساختار قلب و جریان خون در قلب شما را ببینند تا نقایص قلبی را بررسی کنند.
توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن: در این آزمایش، شما در دستگاهی دراز می‌کشید که از ریه‌های شما عکس می‌گیرد تا پزشکان بتوانند مقطعی از آنها را ببینند. همچنین ممکن است رنگی به شما داده شود که تصاویر ریه های شما را واضح تر نشان دهد.
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI): این آزمایش با استفاده از یک میدان مغناطیسی قدرتمند و امواج رادیویی، تصاویری از رگ های خونی در ریه های شما تولید می کند.
کاتتریزاسیون قلبی: در این آزمایش، پزشکان یک لوله نازک و انعطاف پذیر (کاتتر) را در شریان کشاله ران شما قرار می دهند و با استفاده از تصویربرداری اشعه ایکس، کاتتر را به سمت قلب هدایت می کنند. پزشکان از کاتتریزاسیون قلبی برای اندازه‌گیری فشار خون در رگ‌های خونی یا حفره‌های قلب، اندازه هر نقص تیغه‌ای، و فشار و جریان در سراسر نقص استفاده می‌کنند. اگر نیاز به انجام کاتتریزاسیون قلبی دارید، مطمئن شوید که یک متخصص قلب را انتخاب کرده اید که در تشخیص و درمان سندرم آیزن منگر تخصص داشته باشد.
تست پیاده روی : پزشک شما ممکن است یک آزمایش پیاده روی شش دقیقه ای را برای بررسی میزان تحمل شما در سطح خفیف ورزش تجویز کند.
هدف درمان سندرم آیزن منگر کنترل علائم شما یا فرزندتان و مدیریت این بیماری است. اگرچه هیچ درمانی وجود ندارد، اما داروها ممکن است به شما کمک کنند احس بهتری داشته باشید، کیفیت زندگی شما را بهبود بخشند و از عوارض جدی جلوگیری کنند. پزشکان پس از ایجاد سندرم آیزن منگر، جراحی را برای ترمیم سوراخ قلب توصیه نمی کنند، زیرا هر جراحی ممکن است تهدید کننده زندگی باشد. مهم است که به پزشک متخصص در سندرم آیزن منگر مراجعه کنید.
ویزیت و معاینه
شما از طریق ویزیت های منظم با متخصص قلب و عروق بیماری های مادرزادی قلب تحت نظر خواهید بود. شما باید حداقل سالی یک بار با متخصص قلب و عروق خود ملاقات داشته باشید. یک ارزیابی معمولی به طور کلی شامل بررسی کامل علائم، معاینه فیزیکی، آزمایش خون و آزمایش‌های اضافی سلامت قلب است.
روش های درمان سندرم آیزن منگر
داروها درمان اولیه برای سندرم آیزن منگرهستند. هنگام مصرف دارو برای هرگونه تغییر در فشار خون، سطح مایعات و ضربان نبض خود، باید تحت نظر پزشک باشید.
داروهای سندرم آیزن منگر عبارتند از:
داروهایی برای کنترل ریتم نامنظم قلب اگر ضربان قلب نامنظم دارید، ممکن است داروهایی برای کنترل ریتم قلب خود دریافت کنید.
مکمل های آهن: اگر سطح آهن شما خیلی کم باشد، پزشک ممکن است مکمل های آهن را تجویز کند. اما بدون مشورت با پزشک خود شروع به مصرف مکمل های آهن نکنید.
آسپرین یا سایر داروهای رقیق کننده خون: اگر سکته مغزی، لخته خون یا انواع خاصی از ریتم های نامنظم قلب داشته اید، ممکن است پزشک آسپرین یا سایر داروهای رقیق کننده خون مانند وارفارین (Jantoven) را توصیه کند. با این حال، افرادی که به سندرم آیزن منگر مبتلا هستند نیز در هنگام مصرف این داروها در معرض خطر خونریزی قرار دارند، بنابراین از مصرف داروهای رقیق کننده خون خودداری کنید، مگر اینکه پزشک به شما دستور دهد. از مصرف داروهای مسکن بدون نسخه، مانند ایبوپروفن (ادویل، موترین IB، سایرین) یا ناپروکسن سدیم (Aleve، دیگران)، بدون مشورت با پزشک خود، خودداری کنید.
حتما بخوانید: قرص آسپرین برای چیست
دارویی که دیواره رگ های خونی را شل می کند. داروهایی به نام آنتاگونیست های گیرنده اندوتلین داروهایی هستند که اثر اندوتلین را معکوس می کنند، ماده ای در دیواره رگ های خونی که باعث باریک شدن آنها می شود. یکی از این داروها بوسنتان، ممکن است سطح انرژی و علائم شما را با کاهش مقاومت در عروق ریوی شما بهبود بخشد. اگر بوسنتان مصرف می کنید، به نظارت ماهانه کبد نیاز دارید زیرا این دارو می تواند به کبد شما آسیب برساند.
سیلدنافیل و تادالافیل. سیلدنافیل (Revatio، Viagra) و تادالافیل (Cialis، Adcirca) گاهی اوقات برای درمان فشار خون بالا در شریان های ریوی ناشی از سندرم آیزن منگر استفاده می شود. این داروها با باز کردن رگ‌های خونی در ریه‌ها عمل می‌کنند تا خون راحت‌تر جریان یابد. عوارض جانبی شامل ناراحتی معده، سرگیجه و مشکلات بینایی است.
آنتی بیوتیک ها. بسته به شرایط شما، ممکن است قبل از انجام برخی اقدامات دندانپزشکی و پزشکی نیاز به مصرف آنتی بیوتیک داشته باشید. این روش ها ممکن است به باکتری اجازه ورود به جریان خون شما را بدهد. آنتی بیوتیک هایی که قبل از این روش ها مصرف می شوند می توانند به از بین بردن یا کنترل باکتری های مضری که ممکن است منجر به عفونت بافت های قلب شما (اندوکاردیت) شوند، کمک کنند.
جراحی یا سایر روش ها برای سندرم آیزن منگر
اگر تعداد گلبول‌های قرمز خون شما بیش از حد بالا می‌رود و علائمی مانند سردرد، مشکل در تمرکز یا مشکلات بینایی ایجاد می‌کند، ممکن است پزشکتان خونگیری را برای کمک به کاهش تعداد سلول‌های خونی توصیه کند. عمل خونگیری فلبوتومی نامیده می شود. این کار نباید به صورت روتین انجام شود و فقط باید پس از مشاوره با متخصص بیماری های مادرزادی قلب انجام شود. هنگام خونگیری برای کمک به جایگزینی مایعات از دست رفته، باید مایعات IV دریافت کنید.
اگر سایر درمان ها علائم شما را کنترل نکنند، از افرادی که سندرم آیزن منگر دارند ممکن است در نهایت به پیوند قلب و ریه یا پیوند ریه با ترمیم سوراخ در قلب نیاز داشته باشند.
شیوه زندگی و درمان های خانگی سندرم آیزن منگر
اگر سندرم آیزن منگر در شما تشخیص داده شد، همچنان می توانید با درمان و اقدامات احتیاطی مناسب زندگی فعالی داشته باشید.
- از کم آبی بدن خودداری کنید. از پزشک خود بپرسید که روزانه چه مقدار مایعات نیاز دارید. اگر بیمار هستید، در یک اتاق گرم یا در حال سفر با هواپیما هستید، ممکن است به مایعات بیشتری نیاز داشته باشید.
- در مورد محدودیت های ورزشی با پزشک خود مشورت کنید. در حالی که نباید ورزش یا ورزش شدید انجام دهید، ممکن است بتوانید فعالیت های بدنی با شدت کمتری انجام دهید. با پزشک خود در مورد اینکه چه نوع فعالیت بدنی برای شما مناسب است صحبت کنید.
- از ارتفاعات بالا دوری کنید. به دلیل سطح پایین اکسیژن در ارتفاعات بالا، کالج قلب و عروق آمریکا و انجمن قلب آمریکا زندگی در ارتفاع 5000 فوتی (1524 متری) یا بالاتر از سطح دریا را توصیه نمی کنند. در مورد سفر با هواپیما یا ارتفاعات بالا با متخصص قلب خود برای توصیه های خاص صحبت کنید.
- از موقعیت هایی که می تواند فشار خون را بیش از حد کاهش دهد اجتناب کنید. اینها شامل نشستن در جکوزی یا سونا یا دوش گرفتن یا حمام آب گرم طولانی است. این فعالیت ها فشار خون شما را کاهش داده و باعث غش یا حتی مرگ می شود. همچنین باید از فعالیت‌هایی که باعث زور زدن طولانی‌مدت می‌شوند، مانند بلند کردن اجسام یا وزنه‌های سنگین اجتناب کنید.
- در مصرف هر گونه دارو و مکمل محتاط باشید. بسیاری از داروها یا مکمل های تجویزی و بدون نسخه ممکن است فشار خون را افزایش یا کاهش دهند، خطر خونریزی یا لخته شدن خون را افزایش دهند یا بر عملکرد کلیه در بیماران مبتلا به سندرم آیزن منگر تاثیر بگذارند. قبل از مصرف هر گونه مکمل یا دارویی با پزشک خود صحبت کنید.
- واکسن آنفولانزا بزنید. اجتناب از عفونت برای افراد مبتلا به سندرم آیزنمنگر اهمیت بیشتری دارد. کارشناسان توصیه می کنند هر سال واکسن آنفولانزا و هر پنج سال یک بار واکسن ذات الریه تزریق شود.
- از دود سیگار خودداری کنید و مصرف دخانیات را ترک کنید. دود سیگار و سایر محصولات تنباکو می تواند خطر عوارض را افزایش دهد. اجتناب از مصرف تفریحی مواد مخدر نیز مهم است.
کنترل بارداری در زنان مبتلا به سندرم آیزن منگر
اگر مبتلا به سندرم آیزن منگر هستید، باردار شدن خطرات جدی برای سلامتی به همراه دارد - و می تواند تهدید کننده زندگی - برای مادر و نوزاد باشد. بسیار مهم است که زنان مبتلا به سندرم آیزن منگر از باردار شدن خودداری کنند.
روش‌های موثر پیشگیری از بارداری عبارتند از وازکتومی برای مرد، یا جلوگیری از بارداری طولانی‌مدت زنانه، از جمله دستگاه داخل رحمی (IUD) یا ایمپلنت هورمونی پیشگیری از بارداری مانند Nexplanon. بستن لوله های فالوپ (بستن لوله ها) یک روش پیشگیری از بارداری بسیار مؤثر است، اما به دلیل خطرات ناشی از انجام جراحی های جزئی، کمتر توصیه می شود.
قرص های ضد بارداری حاوی استروژن برای زنان مبتلا به سندرم آیزن منگر توصیه نمی شود. استروژن خطر ایجاد لخته های خونی را افزایش می دهد که به طور بالقوه می تواند شریان قلب، مغز یا ریه ها را مسدود کند. استفاده از روش‌های بازدارنده، مانند کاندوم یا دیافراگم، به دلیل خطر شکست آن توصیه نمی‌شود.
مقابله و حمایت افراد مبتلا به سندرم آیزن منگر
چه شما یا فرزندتان به سندرم آیزن منگر مبتلا شده باشید، طبیعی است که حتی پس از درمان نگران باشید. اگرچه درمان‌ها می‌توانند به علائم شما کمک کنند و پیش‌آگهی شما را بهبود بخشند، ممکن است در مورد وضعیت خود احساس استرس یا عصبی بودن کنید. در اینجا چند نکته وجود دارد که باید به خاطر داشته باشید تا به شما در مقابله با تشخیص و درمان سندرم آیزن منگر کمک کند:
مشکلات عاطفی. تشخیص سندرم آیزن منگر زندگی را تغییر می دهد. ممکن است لازم باشد برنامه های خود را برای داشتن خانواده تغییر دهید و ممکن است از بدتر شدن وضعیت خود عصبی شوید. اگر فرزند شما مبتلا به سندرم آیزن منگر تشخیص داده شده باشد، ممکن است با رسیدن به سن مدرسه، احساس ناامنی کند و مشکلات عاطفی داشته باشد. با پزشک خود یا پزشک فرزندتان در مورد راه هایی که می توانید با این مشکلات کنار بیایید صحبت کنید، که ممکن است شامل گروه های حمایتی یا مراجعه به یک درمانگر یا روانشناس باشد.
مشکلات رشدی برای کودکان از آنجایی که برخی از کودکانی که دارای نقایص مادرزادی قلبی و سندرم آیزن منگر هستند ممکن است مدت زمان بهبودی طولانی پس از جراحی یا عمل داشته باشند، ممکن است از نظر رشدی از سایر کودکان هم سن خود عقب بمانند. مشکلات برخی از کودکان ممکن است تا سال های مدرسه ادامه داشته باشد و همچنین ممکن است در یادگیری خواندن یا نوشتن با مشکل مواجه شوند. با پزشک کودک خود در مورد راه هایی صحبت کنید که به کودک خود کمک می کند تا مشکلات رشد خود را برطرف کند.
گروه های پشتیبانی: یک مشکل پزشکی جدی برای شما یا فرزندتان آسان نیست و بسته به شدت بیماری شما ممکن است بسیار سخت و ترسناک باشد. ممکن است متوجه شوید که صحبت کردن با کسانی که چنین موقعیتی را تجربه کرده‌اند باعث آرامش و دلگرمی شما می‌شود. از پزشک خود یا پزشک فرزندتان بپرسید که آیا گروه های حمایتی محلی وجود دارد یا خیر.
برای سندرم ایزن منگر به کدام پزشک مراجعه کنیم
اگر سندرم آیزن منگر در شما تشخیص داده شود، به متخصص قلب (متخصص قلب) ارجاع خواهید شد. داشتن یک متخصص قلب که تجربه درمان افرادی که دارای نقص مادرزادی قلبی هستند ، بسیار مهم است. سندرم آیزن منگر، مانند رنگ پوست آبی یا خاکستری (سیانوز) و تنگی نفس، جدی هستند. حتی اگر قبلاً نقص قلبی برای شما تشخیص داده نشده باشد، این علائم نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارند.
از آنجایی که سندرم آیزن منگر یک بیماری پیچیده است و از آنجا که اغلب موارد زیادی برای بحث وجود دارد، ایده خوبی است که برای قرار ملاقات خود آماده باشید. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که به شما کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید و چه چیزی از پزشک خود انتظار دارید.
آنچه شما می توانید انجام دهید
درمان های قبلی را یادداشت کنید. از آنجایی که سندرم آیزن منگر اغلب به عنوان یک عارضه نقص قلبی ایجاد می شود، مهم است که پزشک شما در مورد داروهایی که مصرف کرده اید یا جراحی ها یا اقداماتی که انجام داده اید، در صورتی که قبلاً نقص قلبی تشخیص داده شده است، بداند.
- از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. در زمانی که قرار ملاقات می گذارید، حتماً بپرسید که آیا از قبل باید کاری انجام دهید، مثلاً فرم ها را پر کنید یا رژیم غذایی خود را محدود کنید. برای مثال، برای برخی از آزمایشات تصویربرداری، ممکن است لازم باشد برای مدتی از قبل ناشتا باشید.
- هر علائمی را که تجربه می کنید، از جمله علائمی که به نظر می رسد نامرتبط با سندرم آیزن منگر باشد، بنویسید. سعی کنید به یاد بیاورید که چه زمانی شروع شدند. روزها، هفته ها، ماه ها را بنویسید و سعی کنید از اصطلاحات مبهم مانند "چند وقت پیش" اجتناب کنید
- اطلاعات شخصی کلیدی را یادداشت کنید، از جمله سابقه خانوادگی نقایص قلبی، فشار خون ریوی، بیماری ریوی، بیماری قلبی، سکته مغزی، فشار خون بالا یا دیابت، و هرگونه استرس عمده یا تغییرات اخیر زندگی.
- فهرستی از تمام داروها و همچنین ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید. همچنین اگر اخیراً مصرف هر دارویی را قطع کرده اید، حتماً به پزشک خود اطلاع دهید.
- در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را همراه داشته باشید. گاهی اوقات به خاطر سپردن تمام اطلاعاتی که در یک قرار ملاقات به شما ارائه شده است، دشوار است. کسی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را که از دست داده اید یا فراموش کرده اید به خاطر بیاورد.
سوالاتی را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.
زمان شما با پزشک ممکن است محدود باشد، بنابراین تهیه لیستی از سوالات می تواند به شما کمک کند از زمان با هم بودن خود بهترین استفاده را ببرید. در صورت تمام شدن زمان، سؤالات خود را از مهم ترین به کم اهمیت ترین فهرست کنید. در مورد سندرم آیزن منگر، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:
- دلایل احتمالی دیگر برای علائم یا وضعیت من چیست؟
- به چه نوع آزمایشاتی نیاز خواهم داشت؟
- به چه درمانی نیاز خواهم داشت؟
- سطح مناسب فعالیت بدنی چقدر است؟
- هر چند وقت یک بار باید ویزیت شوم؟
- من شرایط سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟
- آیا محدودیتی وجود دارد که باید رعایت کنم؟
- آیا می توانید متخصصی را معرفی کنید که تجربه درمان سندرم آیزن منگر را داشته باشد؟
- آیا بروشور یا مواد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم با خود به خانه ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
- علاوه بر سؤالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید، در هنگام ملاقات از پرسیدن سؤالات اضافی دریغ نکنید.
از پزشک خود چه انتظاری دارید
پزشک شما احتمالاً تعدادی سؤال از شما می پرسد. پزشک شما ممکن است سوالات زیر را بپرسد:
- آیا قبلاً با نقص قلبی یا فشار خون ریوی تشخیص داده شده بودید؟ اگر چنین است، چه درمان هایی برای وضعیت خود داشتید؟
- آیا یکی از پزشکان شما تا به حال گفته است که سوفل قلبی داشته اید، اما به دنبال تشخیص نیستید؟ اگر بله، کی بود؟
- اولین بار چه زمانی علائم را تجربه کردید؟
- آیا علائم شما مداوم بوده است یا گاه به گاه؟
- علائم شما چقدر شدید است؟
- به نظر می رسد چه چیزی علائم شما را بهبود می بخشد؟
- آیا چیزی علائم شما را بدتر می کند؟
سخن آخر
سندرم آیزن منگر (Isunmeng uhr) یک عارضه طولانی مدت نقص قلبی ترمیم نشده است که فرد با آن متولد شده است. (مادرزادی). نقایص مادرزادی قلبی مرتبط با سندرم آیزن منگر باعث می شود خون به طور غیر طبیعی در قلب و ریه های شما گردش کند. هر آنچه درباره سندروم آیزن منگر باید بدانید از علائم، علت تا تشخیص و درمان در این مقاله به شما گفتیم. امیدوارم برایتان مفید بوده باشد.