التهاب چیست: انواع، علائم، علل، درمان های گیاهی و شیمیایی ورم بدن

التهاب یک مکانیسم دفاعی بدن است. سیستم ایمنی بدن، آسیب سلولی، تحریک کننده ها و عامل بیماری زا را می شناسد و روند بهبودی را آغاز می کند. هنگامی که چیزی مضر یا تحریک کننده بر بخشی از بدن ما اثر می گذارد، یک واکنش بیولوژیکی برای تلاش جهت از بین بردن آن وجود دارد. علائم و نشانه های التهاب می تواند ناراحت کننده باشد، اما نشان می دهد که بدن در تلاش برای بهبودی خودش است.

حقایق سریع در مورد التهاب ها

التهاب، تلاش بدن برای محافظت از خود جهت از بین بردن محرک های مضر و آغاز روند بهبودی است.
التهاب بخشی از پاسخ ایمنی بدن است.
عفونت ها، زخم ها و هر گونه آسیب به بافت بدن، بدون واکنش التهابی، قادر به ترمیم نیست.
التهاب مزمن در نهایت می تواند باعث بیماری ها و اختلالات مختلفی از جمله برخی سرطان ها و رماتیسم مفصلی شود.

التهاب یا ورم بدن چیست؟

التهاب بخشی از پاسخ سیستم ایمنی بدن است. به عنوان مثال، وقتی زانو شما دچار ضربه می شود و بافت ها به مراقبت و محافظت نیاز دارند، التهاب می تواند مفید باشد. با این حال، گاهی اوقات التهاب ها می توانند برای مدت طولانی تر از حد لازم ادامه داشته باشند، که آسیب آن از فوایدش بیشتر می شود.

التهاب یا ورم بدن چیست؟

1. ترمیم زخم ها

التهاب به بهبودی زخم کمک می کند، اما التهاب مزمن می تواند باعث اختلالی مانند آسم یا رماتیسم مفصلی شود. واکنش فوری ما به ورم، امتحان کردن و کاهش پیدا کردن است. با این حال، به یاد داشته باشید که التهاب یک بخش اساسی در روند بهبودی است. مرحله اول التهاب، معمولا «تحریک» نامیده می شود، که سپس التهاب می شود. التهاب با تخلیه چرک همراه است. سپس مرحله تشکیل دانه روی زخم است و پس از آن بافت جدیدی بر روی زخم تشکیل می شود. بدون التهاب، عفونت و زخم هرگز بهبود پیدا نمی کند.

2. دستگاه ایمنی ذاتی

هنگامی که شخصی متولد می شود، برخی از عوامل دفاعی به طور طبیعی در سیستم ایمنی بدن او وجود دارد. که با نام «دستگاه ایمنی ذاتی» شناخته می شود. این دستگاه ایمنی با دستگاه ایمنی تطبیقی که بعد از عفونت یا واکسیناسیون هنگامی که بدن «می آموزد» تا با یک عامل عفونی مبارزه کند، متفاوت است. دستگاه ایمنی ذاتی، به طور کلی عام است، در حالی که دستگاه ایمنی تطبیقی به یک عامل بیماری زا خاص مربوط می شود. التهاب، نمونه ای از دستگاه ایمنی ذاتی است.

هر آنچه که باید در مورد التهاب یا ورم بدن بدانید

علائم التهاب

علائم التهاب به این مساله بستگی دارد که واکنش حاد است یا مزمن. علائم التهاب خاص را می توان با اختصار « PRISH» نامید، که شامل موارد زیر است:

درد: ناحیه ملتهب، احتمالا دردناک است، به خصوص در حین لمس کردن و یا بعد از لمس کردن آن. مواد شیمیایی که پایانه عصبی را تحریک کرده، آزاد می شوند و باعث حساسیت بیشتر این ناحیه می شوند.
قرمزی: این مساله به این دلیل اتفاق می افتد که مویرگ های موجود در ناحیه، بیشتر از حالت عادی پر از خون هستند.
بی حرکتی: ممکن است این ناحیه به علت التهاب، عملکرد خود را از دست بدهد.
ورم: این مساله به دلیل تجمع مایعات اتفاق می افتد.
گرما: خون بیشتری در ناحیه آسیب دیده جریان پیدا می کند و این مساله باعث می شود در هنگام لمس کردن، حس گرم شدن داشته باشد.

این پنج علامت التهابی حاد، تنها در التهاب پوستی اعمال می شود. اگر التهاب در اعماق بدن رخ دهد، مانند ارگان های داخلی، تنها چند تا از علامت ها قابل توجه است. به عنوان مثال، برخی از اندام های داخلی ممکن است در نزدیکی خود پایانه عصبی حسی نداشته باشند، بنابراین درد ندارند، مانند برخی از انواع التهاب های ریه.

علائم التهاب مزمن به شکل های متفاوتی موجود است. این علائم می تواند به شرح زیر باشد:

خستگی
زخم دهان
درد قفسه سینه
درد شکم
تب
جوش
درد مفاصل

علائم التهاب

علل التهاب (ورم بدن)

التهاب ناشی از تعدادی از واکنش های فیزیکی ناشی از سیستم ایمنی بدن در پاسخ به آسیب فیزیکی یا عفونت است. التهاب لزوما به معنای وجود عفونت نیست، اما عفونت می تواند دلیلی برای التهاب باشد.

سه فرآیند اصلی قبل و در حین التهاب حاد رخ می دهد:

شاخه های کوچک شریان ها هنگام تأمین خون در منطقه آسیب دیده بزرگ می شوند و در نتیجه جریان خون افزایش می یابد.
مویرگ ها برای عبور مایعات و پروتئین ها بازتر هستند، به این معنی که می توانند بین خون و سلول ها حرکت کنند.
بدن نوتروفیل ها را آزاد می کند. نوتروفیل، نوعی گلبول سفید پر از کیسه های سفید است که حاوی آنزیم ها و میکروارگانیسم های هضم شده است.

شخص بعد از بروز این مراحل، متوجه علائم التهابی می شود.

التهاب حاد

التهاب حاد، التهابی است که سریع اتفاق می افتد و در مدت زمان کوتاهی وخیم می شود. علائم و نشانه ها فقط برای چند روز وجود دارند، اما ممکن است در برخی موارد برای چند هفته ادامه داشته باشد. نمونه هایی از بیماری ها، اختلالات و شرایطی که منجر به التهاب مزمن می شود، به شرح زیر است:

برونشیت حاد
ناخن پا عفونت کرده
گلودرد ناشی از سرما خوردگی یا آنفولانزا
خراش یا بریدگی روی پوست
ورزش با شدت بالا
آپاندیسیت حاد
درماتیت
ورم لوزه
مننژیت عفونی
سینوزیت
یک آسیب جسمی

التهاب حاد چیست

التهاب مزمن یا حاد

این دو نوع التهاب هستند که در تشدید علائم و ماندگاری آنها تفاوت ایجاد می کنند. جدول زیر نشان دهنده تفاوت کلیدی بین التهاب حاد و مزمن است:

	التهاب حاد	التهاب مزمن
ناشی از	باکتری های مضر یا آسیب بافتی	پاتوژن هایی که بدن نمی تواند تجزیه کند از جمله: برخی از انواع ویروس ها، بدن های خارجی که در سیستم باقی می مانند، یا پاسخ های ایمنی بیش فعال
شروع	سریع	آرام
مدت زمان	چند روز	چند ماه تا چند سال
نتیجه	التهاب بهبود می یابد ، به آبسه تبدیل می شود یا مزمن می شود	مرگ بافت و ضخیم شدن و زخم شدن بافت همبند

التهاب مزمن چیست؟

التهاب مزمن، به معنای یک التهاب طولانی مدت است و می تواند برای چند ماه و حتی چند سال ادامه داشته باشد. این مساله می تواند ناشی از موارد زیر باشد:

عدم توانایی در از بین بردن هر چیزی که باعث التهاب شده است.
یک اختلال خود ایمنی است که به بافت سالم بدن حمله می کند و آن را با عامل بیماری زایی که باعث بیماری شده است، اشتباه می گیرد.
قرار گرفتن در معرض سطح کم تحریک کننده خاص، مانند یک ماده شیمیایی صنعتی، برای مدت طولانی

نمونه هایی از بیماری ها و اختلالاتی که باعث التهاب می شوند، به شرح زیر است:

آسم
زخم مزمن معده
مرض سل
رماتیسم مفصلی
التهاب لثه
کولیت زخمی یا بیماری کرون
سینوزیت
هپاتیت فعال

اگرچه بافت آسیب دیده بدون التهاب، قادر به بهبودی نیست، اما در نهایت التهاب مزمن می تواند باعث بیماری ها و اختلالات مختلفی از جمله برخی سرطان ها، رماتیسم مفصلی، آترواسکلروز، پریودنتیت و تب یونجه شود. التهاب باید به خوبی کنترل شود.

التهاب مزمن چیست؟

آیا التهاب دردناک است؟

التهاب می تواند باعث سفتی و محدودیت تحرک شود. وقتی افراد به التهاب مبتلا هستند، اغلب با درد همراه است. بسته به شدت التهاب، افراد احساس درد، سفتی، ناراحتی، پریشانی و حتی عذاب می کنند. نوع درد متفاوت است. می تواند ثابت و پایدار بوده یا با حس گزگز و لرزیدن، حس سیخ شدگی یا حس نیشگون گرفتن همراه باشد. التهاب در درجه اول باعث درد می شود، زیرا تورم باعث ایجاد فشار در پایانه عصب حساس می شود. این حالت سیگنال های درد به مغز ارسال می کند. سایر فرآیندهای بیوشیمیایی نیز در حین التهاب رخ می دهند. آنها بر نحوه رفتار اعصاب تأثیر می گذارند و این می تواند باعث افزایش درد شود.

درمان های معمول ورم بدن (التهاب)

همانطور که قبلا در این مقاله ذکر شد، التهاب بخشی از روند بهبودی است. گاهی اوقات، کاهش التهاب مفید است، اما همیشه لازم نیست.

1. داروهای ضد التهابی

برای کاهش درد ناشی از التهاب، می توان از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) استفاده کرد. آنها آنزیمی را که باعث التهاب می شود، بی اثر می کنند. این کار از درد پیشگیری کرده و یا درد را کاهش می دهد. نمونه ای از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) شامل ناپروکسن، ایبوپروفن و آسپیرین هستند. از استفاده طولانی مدت از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی اجتناب کنید، مگر اینکه پزشک این گونه تجویز کرده باشد. این داروها می توانند خطر ابتلا به زخم معده را افزایش دهند، که می تواند باعث خونریزی شدید و تهدید آمیز شود. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی همچنین می توانند علائم بیماری آسم را وخیم تر کنند، که باعث آسیب کلیه می شود، و خطر سکته مغزی یا حمله قلبی را افزایش می دهد. استامینوفن ها، مانند پاراستامول یا تیلنول، بدون تأثیر در التهاب، می توانند درد را کاهش دهند. این داروها ممکن است برای کسانی که تنها مایل به درمان درد هستند، در حالی که عامل ترمیم کننده التهاب کار خود را انجام می دهد، ایده آل باشد.

درمان های معمول ورم بدن (التهاب)

2. کورتیکواستروئیدها

کورتیکواستروئیدها مانند کورتیزول، گروهی از هورمون های استروئیدی هستند که مانع از تعدادی از مکانیسم های مربوط به التهاب می شوند. دو مجموعه از کورتیکواستروئیدها وجود دارد:

الف. گلوکوکورتیکوئیدها: اینها برای طیف وسیعی از شرایط از جمله موارد زیر تجویز می شوند

آرتروز
آرتریت گیجگاهی
دراماتیت
بیماری التهابی روده (IBS)
هپاتیت لوپوس سیستمیک
آسم
واکنش های آلرژی زا
سارکوئیدوز

کرم و پمادها ممکن است برای التهاب پوست، چشم ها، ریه ها، روده ها و بینی تجویز شود.

ب: مینرالوکورتیکوئیدها

این داروها برای درمان «سندرم از دست دهنده نمک مغزی» و جایگزینی هورمون های مهم برای بیماران کمبود آدرنال استفاده می شود. در صورت مصرف كورتيكواستروئيدها از طریق دهان، عوارض جانبی محتمل است. از طریق مصرف آنها با استنشاق یا تزریق، خطر عوارض جانبی کاهش پیدا می کند. داروهای استنشاقی مانند آنهایی که در طولانی مدت برای درمان آسم استفاده می شود، خطر ابتلا به برفک دهانی را افزایش می دهد. شستشوی دهان با آب پس از هر بار استفاده می تواند به جلوگیری از برفک دهان کمک کند. گلوکوکورتیکوئیدها می توانند باعث سندرم کوشینگ نیز شوند، در حالی که مینرالوکورتیکوئیدها می توانند باعث فشار خون بالا، سطح کم پتاسیم خون، ضعف بافت همبند و مشکلات سطح اسیدی و قلیایی بافت بدن شوند.

داروهای ضد التهابی

داروهای گیاهی برای درمان التهاب

در مورد استفاده احتمالی مکمل های گیاهی با پزشک مشورت کنید.

1. پنجه شیطان: گیاه پنجه شیطان با نام علمی « Harpagophytum procumbens» که با نام های عنکبوت چوب یا گیاه انگور نیز شناخته می شود، گیاهی بومی آفریقای جنوبی است و از خانواده «گیاهان کنجد» است. برخی تحقیقات نشان دادند که ممکن است دارای خواص ضد التهابی باشد.

2. گل زوفا: این گیاه با سایر گیاهان مانند شیرین بیان مخلوط می شود، که برای درمان برخی از بیماری های ریه از جمله التهاب ریه موثر است. روغن اسانس گل زوفا (هیسوپ) می تواند منجر به تشنج تهدید کننده زندگی در حیوانات آزمایشگاهی شود. احتیاط توصیه می شود.

3. زنجبیل: از این ماده برای صدها سال جهت درمان سوء هاضمه، یبوست، کولیک و سایر مشکلات دستگاه گوارش و درد رماتیسم مفصلی استفاده می شود. زنجبیل را می توان به صورت مکمل نیز خریداری کرد.

4. زردچوبه: تحقیقات فعلی در حال بررسی اثرات مفید احتمالی زردچوبه برای معالجه آرتروز، بیماری آلزایمر و سایر بیماری های التهابی است. کورکومین، ماده ای است که در زردچوبه یافت می شود و جهت درمان چندین بیماری و اختلال از جمله التهاب به کار می رود. مکمل هایی حاوی زردچوبه و کورکومین به فروش می رسند.

5. ماری جوانا: این گیاه حاوی یک کانابینوئید به نام کانابیچرومن است، که نشان داده شده دارای خاصیت ضد التهابی است. با این وجود، ماری جوانا در بسیاری از مناطق جهان قانونی نیست.

داروهای گیاهی برای درمان التهاب