فلووكسامین چیست و کاربردهای آن کدام است؟
فلووكسامین برای درمان اختلال وسواس-اجباری (OCD) استفاده می شود. استفاده از این دارو کمک می کند تا افکار مداوم یا ناخواسته (وسوسه ها) و تمایل به انجام وظایف تکراری (کارهای اجباری مانند: شستن دست، شمارش، چک کردن) که با زندگی روزمره تداخل پیدا می‌کنند، کاهش یابند. فلووکسامین به عنوان یک مهار کننده انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) شناخته شده است. این دارو با کمک به بازیابی تعادل یک ماده طبیعی خاص (سروتونین) در مغز کار می کند.
نحوه استفاده از فلووکسامین مالئات
قبل از شروع مصرف داروی فلووکسامین و هر بار که دوباره استفاده از آن را شروع می کنید، راهنمای دارو و همچنین در صورت وجود، بروشور اطلاعات مربوط به بیمار که توسط داروسازتان تهیه شده است، را مطالعه کنید. اگر هر گونه سوالی دارید، از پزشک یا داروساز خود بپرسید. این دارو را به صورت خوراکی با یا بدون غذا طبق دستور پزشک خود، معمولاً یک بار در روز در زمان خواب یا دو بار در روز (یک بار صبح و یک بار در زمان خواب) مصرف کنید. اگر روزانه دو بار از این دارو استفاده می کنید و دوزها مساوی نیستند، پس دوز بیشتر را باید در زمان خواب مصرف کنید.
میزان مصرف این دارو بستگی به شرایط پزشکی شما، واکنش به درمان، سن و سایر داروهایی که احتمالا مصرف می کنید، دارد. حتماً در مورد کلیه محصولاتی که استفاده می کنید (از جمله: داروهای دارای نسخه، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) به پزشک و داروساز خود بگویید. مقدار مصرف این دارو در كودكان ممكن است به سن و جنس آن ها نیز بستگی داشته باشد. برای کاهش خطر عوارض جانبی، ممکن است پزشکتان دستور بدهد که این دارو را با دوز کم شروع کنید و به تدریج دوز خود را افزایش دهید. دستورالعمل های پزشک خود را با دقت دنبال کنید.
دوز مصرفی خود را زیاد نکنید و یا بیشتر از مدت زمان تجویز شده از این دارو استفاده نکنید. با این کار وضعیت شما سریعتر بهبود نمی یابد، ولی خطر ابتلا به عوارض جانبی برای شما افزایش خواهد یافت. به طور مرتب از این دارو استفاده کنید تا بیشترین بهره را از آن ببرید. برای کمک به یادآوری زمان مصرف این دارو، هر روز آن را در زمان (های) مشخصی مصرف کنید.
ادامه مصرف این دارو حتی اگر احساس بهبودی می کنید، بسیار مهم است. بدون مشورت با پزشکتان مصرف این دارو را قطع نکنید. ممکن است با قطع ناگهانی مصرف این دارو برخی شرایط بدتر شود. همچنین ممکن است علائمی مانند: نوسانات خلقی، سردرد، خستگی، تغییراتی در خواب و احساسات مختصری شبیه به شوک الکتریکی را تجربه کنید. برای جلوگیری از بروز این علائم در حین توقف درمان با این دارو، پزشک ممکن است دوز شما را به تدریج کاهش دهد. برای کسب جزئیات بیشتر با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید. اگر هر گونه علائم جدیدی مشاهده کردید و یا علائم قبلی بدتر شدند، فوراً به پزشک خود گزارش کنید.
ممکن است چند هفته طول بکشد تا شما به طور کامل از این دارو بهره‌مند شوید. اگر وضعیت شما بهبود نیافت و یا بدتر شد، به پزشک خود بگویید.
عوارض جانبی فلووكسامین
ممکن است حالت تهوع، استفراغ، خواب آلودگی، سرگیجه، از دست دادن اشتها، مشکل در خواب، ضعف و عرق کردن رخ دهد. اگر هر یک از این عوارض ادامه پیدا کند یا بدتر شود، سریعاً به پزشک یا داروساز خود بگویید. به یاد داشته باشید که پزشک شما این دارو را تجویز کرده زیرا او تشخیص داده است که فواید استفاده از این دارو برای شما بیشتر از خطر عوارض جانبی آن می باشد. بسیاری از مردمی که از این دارو استفاده می کنند، عوارض جانبی جدی ندارند.
- در صورتی که هر یک از این عوارض جدی رخ دهد، به پزشک خود بگویید، از جمله: کبودی یا خونریزی آسان، تکان خوردن (لرزش)، کاهش علاقه یا توانایی جنسی.
- در صورت بروز یک از این عوارض بسیار جدی از جمله: غش کردن، مدفوع سیاه، استفراغی که شبیه تفاله قهوه به نظر می رسد، تشنج، درد یا تورم یا قرمزی چشم، مردمک های گشاد شده، تغییرات بینایی (مانند دیدن رنگین کمان در اطراف چراغ در شب، تاری دید)، فوراً درخواست کمک پزشکی نمایید.
- این دارو ممکن است باعث افزایش سروتونین شود و به ندرت باعث ایجاد یک بیماری بسیار جدی به نام سندرم یا سمیت سروتونین می گردد. اگر از داروهای دیگری که باعث افزایش سروتونین می شوند استفاده می کنید، این خطر افزایش می یابد؛ بنابراین درباره تمام داروهای مصرفی خود به پزشک یا داروسازتان بگویید. در صورت بروز برخی از علائم زیر، فوراً کمک پزشکی درخواست کنید: ضربان قلب سریع، توهم، از بین رفتن هماهنگی، سرگیجه شدید، تهوع یا استفراغ یا اسهال شدید، عضلات منقبض شده، تب غیر قابل توضیح، بی قراری غیر معمول.
- به ندرت، ممکن است مردان نعوظ دردناک یا طولانی مدت داشته باشند که 4 ساعت یا بیشتر طول بکشد. اگر این اتفاق رخ داد، استفاده از این دارو را متوقف کنید و فوراً کمک پزشکی دریافت کنید، و یا در غیر این صورت ممکن است مشکلات دائمی ایجاد شود.
- یک واکنش آلرژی زای جدی به این دارو نادر است. اما اگر علائم یک واکنش آلرژی زای بسیار جدی از جمله موارد زیر را مشاهده کردید، فورا درخواست کمک پزشکی نمایید. علائمی از جمله: جوش، خارش یا تورم (به ویژه در صورت یا زبان یا گلو)، سرگیجه شدید و مشکل در تنفس.
این یک لیست کامل از عوارض جانبی احتمالی نیست. اگر شما متوجه تاثیرات دیگری شدید که در بالا ذکر نشده است، با پزشک یا داروساز خود تماس بگیرید.
اقدامات احتیاطی قبل از مصرف فلووکسامین
- قبل از مصرف فلووکسامین، اگر به این دارو آلرژی دارید، یا هر گونه آلرژی دیگری دارید، به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید. این محصول ممکن است حاوی مواد غیر فعال باشد، که می تواند باعث بروز واکنش های آلرژی زا یا سایر مشکلات شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با داروساز خود صحبت کنید.
- قبل از مصرف این دارو، سابقه پزشکی خود را به پزشک یا داروسازتان بگویید، به خصوص در مورد: سابقه شخصی یا خانوادگی اختلال دوقطبی یا افسردگی مانیک، سابقه شخصی یا خانوادگی در مورد اقدام به خودکشی، مشکلات کبدی، تشنج، کم بودن میزان سدیم در خون، زخم یا خونریزی روده (بیماری زخم معده) یا مشکلات خونریزی، سابقه شخصی یا خانوادگی گلوکوم (نوع زاویه بسته).
- این دارو ممکن است باعث سرگیجه و خواب آلودگی شود. الکل یا ماری جوانا (حشیش)، می تواند سرگیجه یا خواب آلودگی شما را بیشتر کند. در حین مصرف این دارو رانندگی نکرده و از ماشین آلات استفاده ننمایید و یا هر کاری که نیاز به هوشیاری دارد، انجام ندهید تا زمانی که به صورت ایمن قادر به انجام آن باشید. از مصرف نوشیدنی های الکلی اجتناب نمایید. در صورت استفاده از ماری جوانا (حشیش) به پزشک خود اطلاع دهید.
- فلووكسامین ممکن است باعث ایجاد یک بیماری شود که بر ریتم ضربان قلب (QT طولانی) تاثیر می گذارد. سندرم QT طولانی مدت به ندرت می تواند باعث ضربان قلب سریع یا نامنظم جدی (به ندرت کشنده) و علائم دیگر (مانند سرگیجه شدید یا غش کردن)، شود که فورا نیاز به مراقبت های پزشکی دارند.
- اگر بیماری خاصی دارید، یا داروهای دیگری مصرف می کنید که می تواند باعث طولانی شدن QT شود، ممکن است خطر ابتلا به سندرم QT طولانی مدت افزایش یابد. قبل از مصرف فلووكسامین درباره تمام داروهای مصرفی خود و نیز در صورت داشتن هر یک از بیماری های زیر، به پزشک یا داروسازتان اطلاع دهید: مشکلات قلبی خاص (نارسایی قلبی، ضربان قلب آهسته، طولانی شدن QT در نوار قلب)، سابقه خانوادگی مشکلات قلبی خاص (طولانی شدن QT در نوار قلب، مرگ در اثر ایست قلبی).
- مقادیر کم پتاسیم یا منیزیم در خون نیز ممکن است خطر طولانی شدن QT را افزایش دهد. در صورت استفاده از داروهای خاص (مانند دیورتیک ها یا «قرص های آب») یا اگر شرایطی مانند: تعریق شدید، اسهال یا استفراغ دارید، این خطر ممکن است افزایش یابد. در مورد ایمنی استفاده از فلووکسامین با پزشک خود صحبت کنید. قبل از جراحی، در مورد کلیه محصولاتی که استفاده می کنید (از جمله: داروهای دارای نسخه، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) به پزشک یا دندانپزشک خود بگویید.
- افراد مسن ممکن است نسبت به عوارض جانبی این دارو، خصوصاً خونریزی یا از بین رفتن هماهنگی و یا طولانی شدن QT حساس تر باشند. همچنین احتمال بیشتری وجود دارد که افراد مسن به نوعی عدم تعادل نمک در خون (هیپوناترمی) مبتلا شوند، به خصوص اگر از "قرص آب" (دیورتیک ها) استفاده می کنند. از دست دادن هماهنگی می تواند خطر سقوط را افزایش دهد.
- ممکن است کودکان نسبت به عوارض جانبی این دارو به ویژه از دست دادن اشتها و کاهش وزن حساس تر باشند. وزن و قد را در کودکانی که از این دارو استفاده می کنند نظارت کنید.
- در دوران بارداری، این دارو فقط باید فقط در مواردی که به وضوح مورد نیاز باشد، استفاده شود. این دارو ممکن است به کودک متولد نشده آسیب برساند. همچنین، نوزادانی که مادران آنها در طی سه ماه آخر بارداری از این دارو استفاده کرده اند، به ندرت ممکن است علائم ترک دارو مانند: مشکل تغذیه یا تنفسی، تشنج، سفتی عضلات، یا گریه مداوم داشته باشند. در صورت مشاهده هر کدام از این علائم در نوزاد خود به ویژه در ماه های اول تولد، سریعا به پزشک خود اطلاع دهید.
- از آنجا که مشکلات روحی و روانی درمان نشده (مانند: افسردگی، اختلال وسواس اجباری، اختلال استرس پس از سانحه) می تواند یک بیماری جدی باشد، مصرف این دارو را متوقف نکنید مگر اینکه پزشک این گونه تجویز کند. اگر قصد بارداری دارید، باردار شده اید و یا فکر می کنید که ممکن است باردار باشید، فوراً با پزشک خود در مورد مزایا و خطرات استفاده از این دارو در دوران بارداری صحبت کنید. این دارو به شیر مادر منتقل می شود. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
تداخلات دارویی فلووكسامین
تداخلات دارویی ممکن است نحوه عملکرد داروها یا خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی را در شما افزایش دهد. این مطلب شامل تمام تداخلات احتمالی این دارو نیست. فهرستی از تمام محصولاتی که استفاده می کنید (از جمله: داروهای دارای نسخه، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) را تهیه کنید و آن را با پزشک یا داروساز خود به اشتراک بگذارید. بدون تایید پزشک، مصرف این دارو را شروع یا متوقف نکرده و دوز آن را تغییر ندهید.
- برخی از محصولاتی که ممکن است با این دارو تداخل داشته باشند عبارتند از: داروهای دیگری که می توانند باعث خونریزی یا کبودی شوند (از جمله داروهای ضد پلاکت مانند: کلوپیدوگل، داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی مانند: ایبوپروفن، «رقیق کننده خون» مانند: وارفارین).
- مصرف همزمان آسپرین با این دارو می تواند خطر خونریزی را افزایش دهد. اما اگر پزشکتان دستور داده است که آسپیرین با دوز کم را برای حمله قلبی یا پیشگیری از سکته مغزی استفاده کنید (معمولاً با دوزهای 81-325 میلی گرم در روز)، باید مصرف آن را ادامه دهید مگر اینکه پزشک به شما دستور دیگری دهد. برای کسب جزئیات بیشتر از پزشک یا داروساز خود سوال کنید.
- علاوه بر فلووکسامین بسیاری از داروها از جمله: پیموزاید، تیوریدازین و موارد دیگر، ممکن است بر ضربان قلب (طولانی شدن QT)، تأثیر بگذارند.
این دارو می تواند سرعت دفع داروهای دیگر از بدنتان را کند کند، که این ممکن است بر نحوه عملکرد آنها تأثیر بگذارد. نمونه هایی از داروهای تحت تاثیر عبارتند از: آلوسترون، کلوزاپین، متادون، ملاتونین، راملتون، تاکرین، تیزانیدین، بنزودیازپین های خاص مانند: آلپرازولام یا دیازپام یا تریازولام، برخی از مسدود کننده های بتا مانند: متوپرولول یا پروپرانولول، داروهای ضد افسردگی و موارد دیگر.
مصرف مهارکننده های آنزیم MAO (آنزیم مونوآمین اکسیداز) با این دارو ممکن است باعث تداخل دارویی جدی (احتمالاً کشنده) شود. در طول درمان با این دارو از مصرف داروهای مهار کننده آنزیم MAO (ایزوکاربوکسازید، لینزولید، متیلن بلو، مکلوبماید، فنلزین، پروکاربازین، رزاگلین، سافینامید، سلژیلین، ترانیل سیپرومین) خودداری کنید. اکثر مهارکننده های آنزیم MAO همچنین نباید به مدت دو هفته قبل و بعد از درمان با این دارو مصرف شوند. از پزشک خود بپرسید که چه زمانی مصرف این دارو را شروع یا متوقف کنید.
در صورت مصرف داروهای دیگری که باعث افزایش سروتونین می شوند، خطر ابتلا به سندرم یا سمیت سروتونین افزایش می یابد. به عنوان مثال می توان از مواد مخدر خیابانی مانند اِم دی اِم اِی(MDMA) یا همان «اکستازی»، مخمر سنت جان (St. John’s wort)، داروهای ضد افسردگی خاص (از جمله SSRI های دیگر مانند: فلوکستین یا پاروکستین، SNRI هایی مانند: دولوکستین یا ونلافاکسین)، تریپتوفان، در میان دیگران نام برد. احتمال ابتلا به سندرم یا سمیت سروتونین با شروع مصرف یا افزایش دوز این داروها بیشتر می شود.
- این دارو می تواند اثرات کافئین را افزایش دهد. از نوشیدن مقادیر زیادی نوشیدنی های حاوی کافئین (نظیر قهوه، چای، کولا) یا خوردن مقادیر زیادی شکلات یا مصرف محصولات بدون نسخه حاوی کافئین خودداری کنید.
- در صورت مصرف محصولات دیگری که باعث خواب آلودگی می شوند از جمله الکل، ماری جوانا (حشیش)، آنتی هیستامین ها (مانند ستیریزین، دیفن هیدرامین)، داروهای خواب یا اضطراب (مانند آلپرازولام، دیازپام، زولپیدم)، داروهای شل کننده عضلانی، و داروهای مخدر تسکین دهنده درد (مانند کدئین)، به پزشک یا داروساز خود بگویید.
- برچسب های روی تمام داروهای خود (از جمله داروهای آلرژی یا داروهای سرفه و سرماخوردگی) را بررسی کنید زیرا ممکن است این داروها حاوی موادی باشند که باعث خواب آلودگی شوند. از داروساز خود نحوه استفاده مطمئن از این داروها را سوال کنید.
- استعمال سیگار باعث کاهش سطح خون این دارو می شود. اگر سیگار می کشید یا اگر اخیراً مصرف سیگار را متوقف کرده اید، به پزشک خود بگویید.
- این دارو ممکن است با برخی آزمایشات پزشکی/ آزمایشگاهی (از جمله اسکن مغزی برای بیماری پارکینسون) تداخل داشته باشد، که احتمالاً منجر به نتایج آزمایش کاذب خواهد شد. اطمینان حاصل کنید که پرسنل آزمایشگاه و تمام پزشکانتان می دانند که از این دارو استفاده می کنید.
اوردوز
اگر کسی اوردوز کرده و یا علائم جدی مانند بیهوشی یا مشکلات تنفسی دارد، با 115 تماس بگیرید. علائم اوردوز این دارو ممکن است شامل ضربان قلب سریع/ آهسته/ نامنظم، مشکلات تنفسی و تشنج باشد.
تذکر
- این دارو را با دیگران به اشتراک نگذارید.
- به طور منظم به پزشک و روانپزشک خود بر اساس نوبتتان مراجعه نمایید.
دوزهای فراموش شده
اگر مصرف یک دوز را فراموش کرده اید، آن را هر زمان که به خاطر آورید، مصرف کنید. اگر تقریبا زمان مصرف دوز بعدی فرا رسیده است، دوز فراموش شده را مصرف نکنید. دوز بعدی را مطابق با برنامه زمانی عادی آن مصرف کنید. هرگز دو دوز را به طور هم زمان برای جبران دوز فراموش شده مصرف نکنید.
نگهداری
- دارو را در دمای اتاق و به دور از نور و رطوبت نگهداری نمایید.
- آن را در حمام نگهداری نکنید.
- تمام داروها را از دسترس کودکان و حیوانات خانگی دور نگه دارید.
- آنها را جهت دور ریختن در داخل چاه دست شویی یا فاضلاب نریزید، مگر اینکه در دستورالعمل دارو این گونه نوشته شده باشد.
- این دارو را زمانی که تاریخ انقضاء آن گذشته و یا دیگر قصد استفاده از آن را ندارید، به درستی دور بریزید. با داروساز خود یا شرکت دفع زباله های محلی مشورت نمایید.
منبع: webmd