چغندر یک سبزی شیرین و سالم سرشار از آنتی اکسیدان است که حاوی خواص پیشگیری کننده از سرطان و محافظت از قلب است. چغندر به طور کلی به راحتی رشد می کند و به عنوان یکی از بهترین سبزیجات برای باغچه های خانگی رتبه بندی می شود. برای کاشت و پرورش چغندر، بذرها را در مکانی آفتابی و به عمق 2 سانتی متر (¾-1 اینچ) و 10-15 سانتی متر (4-6 اینچ) از هم بکارید. سپس هر روز به دانه ها آب دهید تا جوانه بزنند. برای آشنایی با نحوه پرورش چغندر این مطلب سلام دنیا را تا انتها مطالعه کنید.
قسمت اول: نحوه کاشت چغندر
حتما بخوانید: خواص لبو (چغندر) خام و پخته برای مردان، زنان و لاغری
1. بذر یا نهال را انتخاب کنید
اینها باید به راحتی از فروشگاه درخت و گل یا مرکز گل و گیاه محلی شما در دسترس باشند. از پروش بذرها غاف نشوید زیرا مراقبت از بذر چغندر بسیار آسان است.
- اگر زود کاشت کنید، نوع چغندر "Boltardy" بهتر است. گونه های سفید و طلایی تقریباً نصف طول می کشد تا رشد کنند و در سالادها رنگ قرمز ندارند. جدای از این موارد، تنوعی که انتخاب می کنید به ظاهر و طعمی که بیشتر برای شما جذاب است بستگی دارد.
2. فضای مناسبی را برای کاشت چغندر انتخاب کنید
چغندر خاک خنثی، مرطوب، حاصلخیز و بدون آهک یا اسیدیته زیاد (pH 6.5-7.0) را دوست دارد. خاک باید نرم و خاک رس یا شن زیاد نباشد. با این حال، از آنجایی که ریشه در سطح خاک رشد می کند، اگر قسمت بالایی آن با افزودن مقدار زیادی مواد آلی پوسیده شل شده باشد، خاک رسی را می توان تحمل کرد (این را اضافه نکنید مگر اینکه خاک دارای رس زیادی باشد). این موقعیت باید آفتابی و باز باشد، اما سایه را تحمل می کند.
- اگر در اواخر پاییز یا اوایل بهار قصد کاشت چغندر را دارید، بهتر است چند هفته قبل از کاشت از کود گرانولی استفاده کنید و آن را در خاک بچکانید تا مواد مغذی جذب شوند.
3. می توانید چغندر را در گلدان نیز پرورش دهید
اگر با انواع گرد سر و کار دارید (که احتمالاً دارید – گونه های بلند و استوانه ای به ندرت رشد می کنند)، گلدان می تواند به همین خوبی کار کند، تا زمانی که حداقل 20 سانتی متر (8 اینچ) قطر و حداقل 20 سانتی متر (8 اینچ) عمق داشته باشد.
- گلدان را تا بالا با کمپوست شل و چند منظوره پر کنید. سپس بذرها را باید به صورت نازک در سراسر سطح کاشته و با 2 سانتی متر (0.75 اینچ) کمپوست پوشانید. سپس، هنگامی که نهال ها به ارتفاع 2 سانتی متر (حدود یک اینچ) رسیدند، نهال های ضعیف تر را بردارید تا به گیاهان قوی فضایی برای رشد بدهید - حدود 12 سانتی متر (5 اینچ) بین بذرها فاصله بگیرید.
4. خاک را شخم بزنید
علف های هرز و هر گونه باقی مانده دیگر و همچنین سنگ هایی که ممکن است مانع رشد ریشه شوند را از بین ببرید. خاک فقط تا عمق یک تیغه به شخم زدن نیاز دارد. ناحیه را تقریباً تراز کنید و روی آن را چنگک بزنید تا شل شود.
حتما بخوانید: نحوه آماده سازی خاک برای باغ سبزیجات
- اگر خاک سنگینی دارید، بهتر است در اواخر پاییز آماده شود. اگر سبک تر است، اوایل بهار را هدف بگیرید. اگر در پاییز کاشت می کنید، بالای خاک را خشن بگذارید تا هوای زمستان بتواند آن را خراب کند.
- در نیمکره شمالی، بذرها را پس از آخرین یخبندان بکارید. در نیمکره جنوبی، بذرها را از سپتامبر تا فوریه بکارید.
5. بذر یا نهال چغندرتان را بکارید
بذر چغندر خود را به عمق 2 سانتی متر (3/4 "-1") بکارید. بذرها یا نهال ها را در فاصله حداقل 10 تا 15 سانتی متری (4 تا 6 اینچ) از هم جدا کنید. کاشت آنها در ردیف راحت تر است.
- اگر در حال کاشت پیاپی هستید، هر 14 روز یک بار چغندر را برای برداشت مداوم بکارید. این یک جایگزین آسان برای برداشت متوالی است.
قسمت دوم: نحوه مراقبت از گیاه چغندر
1. هر روز آبیاری کنید تا زمانی که برگها شروع به جوانه زدن کنند
در ابتدا، بذرهای شما برای شروع فرآیند جوانه زنی به آب زیادی نیاز دارند. ریشه ها پس از استقرار، رطوبت را از خاک می گیرند.
حتما بخوانید: شیره یا ملاس چغندر چیست
- همانطور که گفته شد، از آبیاری بیش از حد خودداری کنید. این امر باعث می شود که چغندر برگ های بیشتری تولید کند و ریشه کمتری تولید کند و خطر "پیچ شدن" آنها (گلدهی و عدم تولید سبزی) را به همراه دارد. علاوه بر این، کم آبیاری باعث ایجاد ریشه های چوبی می شود.
- هنگامی که جوانه زدند، فقط هر 10-14 روز یکبار آنها را در دوره های خشک آبیاری کنید. به غیر از زمانی که هوا به طور غیر طبیعی خشک است، بارندگی معمولی باید خوب باشد.
2. آنها را وجین کنید
هنگامی که چغندرهای شما حدود 2 سانتی متر (1 اینچ) از برگ ها جوانه زدند، ضعیف ترین نهال ها را ببرید تا زمانی که گیاهان باقی مانده حداقل 10 سانتی متر (4 اینچ) از هم فاصله داشته باشند. آنها را با دست نکشید، زیرا می تواند ریشه گیاهان کناری را مختل کند.
- برخی افراد فضای کمی بیشتر از 10 سانتی متر را توصیه می کنند. اگر فضا دارید، ممکن است بخواهید کمی سخاوتمندتر باشید
- برخی از افراد همچنین توصیه می‌کنند که دو بار آنها را وجین کنید - یک بار اکنون و یک بار وقتی چند سانتی‌متر بلندتر هستند. این مرحله به شما بستگی دارد.
3. به چغندرها کود دهید
به ازای هر 10 متر مربع بستر، 4 تا 6 لیتر (1.1 تا 1.6 گال آمریکا) کود آلی کامل اضافه کنید. یک لایه نازک کمپوست یا کود دامی که به خوبی پوسیده شده است اضافه کنید. همچنین اگر گیاهان شما به خوبی رشد نمی کنند، ممکن است بخواهید از 30 گرم کود نیتروژن بالا در هر متر مربع استفاده کنید.
- البته استفاده بیش از حد از نیتروژن می تواند باعث رشد زیاد برگ و رشد کمی ریشه شود. اگر متوجه برگ‌های بزرگ و ریشه‌های کوچک‌تر شدید، مصرف کود را کاهش دهید یا به کودی با سطح نیتروژن پایین‌تر بروید.
4. مراقب پرندگان و علف های هرز باشید
بسته به منطقه شما، ممکن است لازم باشد نوعی پوشش برای گیاهان خود ایجاد کنید تا آنها را از حیوانات دور نگه دارید. در مورد علف های هرز، شما باید با دست از آنها مراقبت کنید. به محض اینکه دیدید یکی در حال چرحیدن اطراف آنها است، از شر آن خلاص شوید. با این حال، مراقب علف های هرز باشید. از استفاده از بیل یا سایر اجسام نوک تیز در نزدیکی ریشه خودداری کنید، در غیر این صورت ممکن است آنها را ببرید. وجین دستی بهترین کار است.
قسمت دوم: برداشت و ذخیره سازی چغندرها
1. چغندرها را برداشت کنید
وقتی بتوانید ریشه را ببینید، ایده خوبی از اندازه آن خواهید داشت. چغندرها زمانی آماده برداشت هستند که به اندازه یک پرتقال کوچک باشند. وقتی خیلی بزرگ هستند و آنقدرها هم خوشمزه نخواهند بود. این کار را با نگه داشتن قسمت بالایی انجام دهید و ریشه را با یک ابزار چنگال مانند یا بیل فشار دهید.
حتما بخوانید: کاشت گشنیز در آب بدون نیاز به خاک
- معمولاً حدود 8 هفته پس از کاشت، یا زمانی که قطر سبزی به 2.5 سانتی متر (1 اینچ) رسید، آماده می شوند. بسیاری از مردم به طور متناوب برداشت می کنند، برخی از چغندرها را در این مرحله انتخاب می کنند و برخی دیگر را به بلوغ کامل می رسند. این به بقیه اجازه می دهد تا سریعتر بزرگتر شوند. آنهایی با قطر حدود 7.5 سانتی متر (3 اینچ) معمولاً بهترین طعم را دارند.
2. مقداری را برای کاشت در خاک بگذارید
در صورت تمایل می توانید مقداری چغندر را تا بهار آینده در خاک بگذارید اما باید از آن محافظت کنید. آن را در یک مالچ سنگین یونجه یا کاه بپوشانید. به شرطی که سرمای زمستان کمتر از -18 درجه سانتیگراد / 0 درجه فارنهایت نباشد، این به شما امکان می دهد لایه محافظ کاه را بردارید و ریشه های بیشتری را در طول زمستان حفر کنید.
- توجه داشته باشید که این می تواند باعث ایجاد بافت چوبی در چغندر شود.
3. مراقب برگ ها باشید
برگ ها را نبرید؛ در عوض، آنها را با پیچاندن حدود 5 سانتی متر (2 اینچ) بالای طوقه بردارید. این به جلوگیری از بریده شدن چغندر کمک می کند که طعم و رنگ چغندر را از بین می برد.
- اما این بدان معنا نیست که باید آنها را دور بیندازید. برگ ها را می توان ذخیره کرد، پخت و مانند اسفناج خورد. باور کنید یا نه، آنها معمولا طعم خوبی دارند.
4. آنها را برای مصرف بعدی نگهداری کنید
سبزیجات ریشه ای به خوبی ذخیره می شوند و آنها را برای نگهداری در زمستان ایده آل می کند. چغندرها را می توان به صورت لایه لایه در ماسه در جعبه های چوبی در محیطی خشک و بدون یخ زدگی نگهداری کرد.
حتما بخوانید: طرز تهیه پوره چغندر [لبو] برای نوزاد خوشمزه و مقوی
- برای این کار یک ظرف بردارید و کف آن را با 5 سانتی متر (2 اینچ) ماسه بپوشانید. در یک لایه چغندر قرار دهید. سپس این کار را تکرار کنید تا ظرف پر شود. ماسه از جوانه زدن آنها جلوگیری می کند و طعم آنها را تازه نگه می دارد.
سوالات متداول:
1. آیا باید اطراف چغندر را مانند سیب زمینی با خاک بپوشانیم؟
نیازی به تپه کردن خاک در اطراف چغندر نیست. با بالغ شدن ریشه به طور طبیعی به بالای زمین فشار می آورد.
2. چه مدت طول می کشد تا چغندر رشد کند؟
بلوغ گیاه چغندر 50 تا 70 روز طول می کشد.
3. آیا چغندر می تواند در مناطق گرمسیری زنده بماند؟
بله؛ چغندر در مناطق گرمسیری به خوبی عمل می کند.
سخن پایانی:
چغندر بسیار شیرین و رنگارنگ است، سرشار از ویتامین ها، مواد معدنی و سایر ترکیبات مفید است و پرورش آن از بذر ها بسیار آسان است. بذرهای کوچک را به طور منظم از بهار تا اواسط تابستان بکارید، برای برداشت مداوم از اوایل تابستان تا اواسط پاییز. برداشت های دیرهنگام را می توان برای استفاده در زمستان نیز ذخیره کرد، بنابراین می توانید تقریباً در تمام طول سال از چغندر خانگی لذت ببرید. امیدواریم از مشاهده این مطلب لذت برده باشید.
مطالب مرتبط:
نحوه کاشت هسته آووکادو در گلدان