میگرن ها فراتر از سردرد ساده بوده و می توانند بر زندگی روزمره تاثیر گذارند. میگرن ها معمولاً با استفاده از دارو درمان می شوند در این مقاله فهرستی از داروهای درمان کننده میگرن را به همراه عوارض جانبی آنها بیان کرده ایم.
میگرن چیست؟
میگرن، سردردهای شدید و ناتوان کننده هستند که معمولاً توسط تپش یا لرزش در یک ناحیه از سر بروز می نماید. این دردها می توانند شامل حساسیت به نور، صدا و بو بوده و مشکلات بینایی مانند مشاهده هاله بوده و حتی باعث بروز حالت تهوع و استفراغ شوند. میگرن ها فراتر از سردرد ساده بوده و می توانند بر زندگی روزمره تاثیر گذارند. میگرن ها معمولاً با استفاده از دارو درمان می شوند. دو دسته از داروها برای درمان میگرن مورد استفاده قرار می گیرند:
- درمان حاد، برای درد و سایر علائم در حین بروز سردردهای میگرنی
- درمان پیشگیرانه، برای کاهش دفعات و شدت حملات میگرنی
داروهای درمان کننده میگرن
الف: داروها برای درمان حاد (درد و علائم بروز سردردهای میگرنی)
این داروها در زمان بروز علائم میگرن یا پیش هشدار برای تسکین سردرد یا کاهش شدت آنها استفاده می شوند. مصرف بیش از حد هر کدام از این داروها منجر به بازگشت سردردها شده و در این حالت، لازم است داروهای دیگری به درمان اضافه شوند. اگر لازم است از این داروها بیش از 9 مرتبه در ماه استفاده کنید، بهتر است با پزشک درباره داروهای پیشگیرانه احتمالی صحبت نمایید.
1. مسکن ها
بعضی مسکن های غیر تجویزی (OTC) به طور معمول برای میگرن استفاده می شوند. اما بسیاری از آنها با قدرت های بیشتر به صورت تجویزی نیز در دسترس می باشند. جدا از استامینوفن به عنوان یک داروی ضد درد که تنها درد را تسکین می بخشد، این داروها، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) می باشند که درد را تسکین بخشیده و التهاب را کاهش می دهند:
- استامینوفن (اگزدرین، تیلنول)
- آسپرین
- دیکلوفناک (کاتافلام)
- ایبوپروفن (ادویل، موترین)
- کتورولاک (تورادول)
- ناپروکسن (آلیو)
داروهای OTC بسیاری که به طور خاص برای میگرن یا سردردها به طور کلی به بازارا ارائه شده اند، یک یا چند مورد از این داروها را با مقدار کمی کافئین ترکیب می کنند تا سرعت و میزان عملکرد آنها را بویژه در سردردهای خفیف میگرنی بهبود بخشند.
عوارض جانبی احتمالی مصرف طولانی مدت NSAIDها
- حملات قلبی
- سکته
- آسیب های کلیوی
- زخم های معده
2. ارگوتامین ها
ارگوتامین ها جزو اولین دسته از داروهایی بودند که به طور خاص برای میگرن استفاده شدند. آنها باعث می شوند تا رگ های اطراف مغز منقبض شده و میگرن ظرف مدت چند دقیقه بهبود یابد. ارگوتامین ها به صورت قرص های خوراکی، حل شوند در زیر زبان، اسپری های بینی، شیاف یا تزریق در دسترس بیماران قرار دارند. آنها معمولاً وقتی اولین علائم سردرد ظاهر گردید، مصرف می شوند و بعضی از آنها این گزینه را دارند که در صورت ادامه سردرد، هر 30 دقیقه دوز دیگری از دارو مصرف شود. بعضی از ارگوتامین ها عبارتند از:
- دی هیدروارگوتامین (DHE-45، میگرانال)
- ارگوتامین (ارگومار)
- ارگوتامین و کافئین (کافتین، کافرگوت، کافترات، ارکاف، میگرگات، ویگراین)
- متی سرگید (سانسرت)
- متیلرگونووین (مترجین)
ارگوتامین ها می توانند عوارض جانبی خطرناکی داشته باشند. آنها می توانند باعث نقص تولد یا مشکلات قلبی شده و در دوزهای بالا، سمی می باشند. اگر باردار یا در حال شیردهی هستید یا به بیماری قلبی مبتلا می باشید، نبایستی ارگوتامین ها را مصرف کنید. ارگوتامین ها همچنین می توانند تداخل منفی با سایر داروها مانند داروهای ضد قارچ و آنتی بیوتیک داشته باشند.
3. تریپتان ها
تریپتان ها گروه جدیدتری از داروها هستند که سطوح سروتونین را در مغز افزایش داده و با کاهش التهاب و منقبض کردن رگ های خونی، به نحوی کارآمد میگرن را خاتمه می دهند. تریپتان ها به صورت قرص، اسپری بینی، تزریق و قرص های زیر زبانی در دسترس بوده و به سرعت می توانند میگرن را متوقف نمایند. بعضی از تریپتان ها عبارتند از:
- آلموتریپتان (آکسرت)
- التریپتان (رلپاکس)
- فروواتریپتان (فرووا)
- ناراتریپتان (آمرج)
- ریزاتریپتان (ماکسالت، ماکسالت - MLT)
- سوماتریپتان (ایمیترکس)
- سوماتریپتان و ناپروکسان (ترکسیمت)
- زولمی تریپتان (زومیگ)
بعضی از عوارض جانبی احتمالی تریپتان ها عبارتند از:
- مور مور شدن یا بی حسی در انگشتان پا
- خواب آلودگی
- گیجی
- حالت تهوع
- گرفتگی یا احساس ناراحتی در سینه و گلو
افرادی که مشکلات قلبی دارند یا کسانی که ریسک سکته آنها بالاست، نبایستی از تریپتان ها استفاده نمایند. تریپتان ها همچنین می توانند باعث سندرم بالقوه کشنده سروتونین شوند اگر که با سایر داروهایی که سروتونین را در بدن افزایش می دهند (مانند داروهای ضد افسردگی) مصرف شوند.
4. داروهای ضد تهوع
این داروها حالت تهوعی که معمولاً همراه با میگرن های شدید بوجود می آید را کاهش می دهند. این داروها معمولاً همراه با یک مسکن استفاده می شوند زیرا درد را به خودی خود کاهش نمی دهند. بعضی از این داروها عبارتند از:
- دیمن هیدرانات (گراول)
- متوکلوپرامید (رگلان)
- پروکلرپرازین (کامپازین)
- پرومتازین (فنرگان)
- تریمتوبنزامید (تیگان)
این داروها ممکن است شما را خواب آلود و گیج نمایند و بعضی عوارض جانبی دیگر نیز داشته باشند.
5. داروهای مخدر
اگر درد میگرن به مسکن ها پاسخ ندهد و شما نتوانید ارگوتامین ها یا تریپتان ها را مصرف نمایید، پزشک ممکن است داروهای مخدر را که مسکن های بسیار قدرتمندتری هستند، برای شما تجویز نماید. بسیاری از داروهای میگرن، ترکیبی از داروهای مخدر و مسکن ها می باشند. بعضی از داروهای مخدر عبارتند از:
- کدئین
- مپریدین (دمرول)
- مورفین
- اکسی کودون (اکسی کونتین)
داروهای مخدر ریسک اعتیاد را به همراه دارند بنابراین به طور مداوم برای بیماران تجویز نمی شوند.
ب: داروهایی برای درمان پیشگیرانه
اگر به طور مداوم دچار میگرن می شوید، پزشک ممکن است یک داروی پیش گیری کننده برای کاهش دفعات و شدت میگرن تجویز نماید. این داروها به طور مداوم (معمولاً روزانه) مصرف شده و ممکن است به تنهایی یا همراه با سایر داروها تجویز شوند. ممکن است چندین هفته یا ماه طول بکشد تا این داروها تاثیر خود را نشان دهند. این داروها معمولاً برای وضعیت های دیگر استفاده شده اما برای بیماری میگرن نیز موثر می باشند.
1. آنتاگونیست های CGRP
آنتاگونیست های CGRP جدیدترین گروه داروهایی هستند که برای جلوگیری از میگرن معرفی شده اند. آنها بر روی پپتید مرتبط با ژن کلسیتونین (CGRP)، پروتئینی که در اطراف مغز یافت می شود، کار می کنند. CGRP در درد مرتبط با میگرن دخیل می باشد. انتظار می رود که این خانواده از داروها در طول سال های آتی رشد داشته باشند. موارد فعلی این خانواده عبارتند از:
- ارنوماب (آیمویگ)
- فرمانزوماب (آجووی)
2. بلاک کننده های بتا
این داروها در حال حاضر برای فشار خون بالا تجویز می شوند و می توانند تاثیر هورمون های استرس را بر روی قلب و عروق کاهش داده و دفعات و شدت حملات میگرنی را کاهش دهند. بعضی از این داروها عبارتند از:
- آتنولول (تنورمین)
- متوپرولول (توپرول XL)
- نادولول (کورگارد)
- پروپرانولول (ایندورال)
- تیمولول (بلوکادرن)
عوارض جانبی بلاک کننده های بتا
3. مهارکننده های کانال کلسیم
مهارکننده های کانال کلسیم، داروهای فشار خون هستند که انقباض و انبساط رگهای خونی را متعادل کرده و از این طریق می توانند دردهای میگرنی را کاهش دهند. بعضی از مهارکننده های کانال کلسیم عبارتند از:
- دیلتیازم (کاردیزم، کارتیا XT، دیلاکور، تیازاک)
- نیمودیپین (نیموتاپ)
- وراپامیل (کالان، کورا، ایزوپتین، ورلان)
عوارض جانبی مهارکننده های کانال کلسیم
4. داروهای ضد افسردگی
داروهای ضد افسردگی بر سطوح مختلف مواد شیمیایی مغز مانند سروتونین تاثیر می گذارند. افزایش سروتونین می تواند التهاب و انقباض رگ های خونی را کاهش داده و به تسکین میگرن کمک کند. بعضی از داروهای ضد افسردگی که برای درمان میگرن استفاده می شوند عبارتند از:
- آمیتریپتیلین (الاویل، اندپ)
- فلوکستین (پروزاک، سارافم)
- ایمیپرامین (توفرانیل)
- نورتریپتیلین (آونتیل، پاملور)
- پاروزتین (پاکسیل، پاکسوا)
- سرترالین (زولوفت)
- ونلافاکسین (افکسور)
بعضی از عوارض جانبی داروهای ضد افسردگی
- افزایش وزن
- کاهش میل جنسی
5. داروهای ضد تشنج
داروهای ضد تشنج مانع بروز تشنج به دلیل صرع و یا سایر عوامل می شوند. آنها همچنین می توانند علائم میگرن را با آرام کردن اعصاب بیش فعال در مغز، تسکین بخشند. بعضی از داروهای ضد تشنج عبارتند از:
- دیوالپروکس - سدیم (دپاکوت، دپاکوت ER)
- گاباپنتین (نیورونتین)
- لوتیراستام (کپرا)
- پرگابالین (لیریکا)
- تیاگابین (گابیتیریل)
- تاپیرامات (توپاماکس)
- والپروات (دپاکین)
- زونیسامید (زونگران)
عوارض جانبی داروهای ضد تشنج
- حالت تهوع
- استفراغ
- اسهال
- افزایش وزن
- بی خوابی
- سرگیجه
- تاری دید
6. سم بوتولینوم نوع A (بوتاکس)
FDA تزریق بوتاکس را در ناحیه پیشانی یا ماهیچه های گردن برای درمان میگرن مزمن تایید کرده است. به طور کلی، این کار هر سه ماه یک بار تکرار شده و می تواند هزینه بر باشد.
نتیجه گیری
داروهای زیادی برای درمان درد میگرن وجود دارند. در خصوص استفاده بیش از حد از این داروها احتیاط کنید تا دچار بازگشت مکرر این سردردها نشوید. اگر سردردها مداوم هستند، بهتر است با پزشک تان درباره مصرف داروهای پیشگیری کننده از دردهای میگرنی مشورت نمایید.
منبع: healthline